Fréttablaðið - 09.04.2006, Blaðsíða 80

9. apríl 2006 SUNNUDAGUR
Skrapp um daginn
til Kaupmannahafn-
ar til að fá vor í
kroppinn. Það fór
nú ekki betur en svo
að það hellirigndi á
mig allan tímann,
en það er samt eitt-
hvað hressandi við útlenska rign-
ingu. Einhver önnur lykt sem rís
upp úr rykugum götunum. Heima
kemur bara ilmur af þangi og jörð,
en í stærri borgum er það einhver
minna yndislegur daunn sem rís
upp úr ræsunum. Ekki algerlega
fráhrindandi þó, heldur bara
skemmtilega framandi og hver
borg með sína blöndu af skít, ryki,
gróðri, mat, ferfætlingum og mann-
fólki. Það er afskaplega gott að
hrista upp í sér eftir langan íslensk-
an vetur og bregða sér út fyrir
landsteinana. Eins og góð vinkona
orðaði það, „Að muna að lífið er
ekki Ísland“. Að sjá mannmergðir
sem lifa og þrífast fyrir allt allt
aðra hluti en við gerum í okkar litlu
en vinalegu smáborg sem er eftir
allt saman langt frá því að vera
nafli alheimsins, eins mikið og við
rembumst. En víkjum okkur þá
aftur að Danmörku (þar sem við
virðumst eftir allt saman vera nafli
alheimsins þessa dagana). Fór á
óskaplega fínan veitingastað, svona
einn af þeim sem fótboltastjörnur
og feitir viðskiptakarlar koma á til
að sýna hvað þeir eiga mikinn pen-
ing og skemmta sér við að senda
vín og mat til baka í eldhúsið. Var í
góðra og fagurra vinkvenna hópi
og fyrr en varði mætti þjónnin með
risavaxna magnum-flösku af Moet
frá „herramanninum í horninu“.
Sáum engan herramann í horni, en
ég varaði þær við að herramaður-
inn væri ábyggilega andstyggilega
leiðinlegur miðaldra karl sem
myndi troða sér á borðið okkar og
eyðileggja selskapið og því væri
gullin regla að segja alltaf, alltaf
nei takk. Flaskan var sennilega of
girnileg þar sem glitraði á hana í
fötu fullri af ís og viti menn, eftir
tíu mínutur var kominn miðaldra,
sveittur og einstaklega fráhrind-
andi Ameríkani á borðendann sem
drap alla úr leiðindum með kvarti
yfir fjórtán ára táningsdóttur sinni.
Dýrkeypt kampavínsflaska það.
STUÐ MILLI STRÍÐA Dýrkeyptar kampavínsflöskur
ANNA MARGRÉT BJÖRNSSON SEGIR ALLTAF NEI TAKK.
��������� ������������������
����������� ���������
����������
����
������������ ��������������
���������
�����������
����������������
����������
�����������
��������������
���������
�������������
���������������
�������
�������������
��������� ����
���������
������������������
���������������������
�����������������������
������������������
��������������������
���������������������
���������� �����
��������������
����������������
�������������������
�����������������
�������������������
�����������
������������������
�������������
�������������
��������������
���������
�����������
�������������
�������������
�������������
������
�����������
��������������
����������
����� ���
�����������
������������
������������������
����� ���������
��������� ���
��������
���������
���������
��������
������������
�����������
����������
�������
����������
������
�����������
���������������
������������������
����������������
���������