Fréttablaðið - 09.04.2006, Blaðsíða 81

SUNNUDAGUR 9. apríl 2006 29
„Besta söngleikjauppfærsla leikársins”
S.S Fréttablaðið
„´Ótrúlega kraftmikil sýning…
dettur aldrei niður, ekki eina
einustu sekúndu…stórkostleg”
SL RÚV
FRUMSÝNING
Í ÍSLENSKU ÓPERUNNI
LAUGARDAGINN 13. MAÍ KL. 20
2. sýn. sunnud. 14. maí kl. 19
3. sýn. laugardagur 20. maí kl. 19
4. sýn. laugardagur 27. maí kl. 19
5. sýn. laugardagur 3. júní kl. 19
6. sýn. laugardagur 10. júní kl. 19
Sími: 511 4200 | opera@opera.is | www.opera.is
ATH! Miðasala á Netinu allan sólarhringinn
MIÐASALAER HAFIN!
OPNUNARTILBOÐ:
Ef keyptir eru tveir miðar
eða fleiri Í Íslensku
óperunni færðu ókeypis
geisladisk með tónlistinni
úr sýningunni.
Gildir laugardag og sunnudag
á meðan birgðir endast.
SETT UPP AF LA
Í SAMSTARFI VIÐ ÍÓ
FÍLHARMÓNÍA
SÖNGSVEITIN
MOZART
HAYDN
Vesperae Solennes de Confessore
Stabat Mater
Tónleikar í Langholtskirkju
Sunnudag, 9. apríl kl. 20
Þriðjudag, 11. apríl kl. 20
Stjórnandi: Magnús Ragnarsson
Konsertmeistari: Sif Tulinius
Jónas Guðmundsson, Davíð Ólafsson
Hulda Björk Garðarsdóttir, Nanna Maria Cortes,
Einsöngvarar:
Miðasala við innganginn og á www.midi.is, nánar á www.filharmonia.mi.is
VIÐTALIÐ
eftir Lailu Margréti
Arnþórsdóttur
Föstud. 21. apríl kl. 20.00
Fimmtud. 27. apríl kl. 20.00
550 5000
AUGLÝSINGASÍMI
Sýnt á NASA við Austurvöll
Miðvikudagur 12. apríl
Laugardagur 15. apríl
Miðvikudagur 19. apríl
Miðasala í síma 575 1550,
verslunum Skífunnar og www.midi.is
SÍÐU
STU
SÝN
INGA
R
GUÐMUNDUR ODDUR
> SKRIFAR UM SJÓNMENNTIR
SimCity og hús fólksins
Ég hef reynslu af því að fylgjast með tilurð menningarbygginga - eins og
listasafna, listaskóla og tónlistarsala. Í hugum ansi margra er ekkert sjálfsagt
mál að láta fjármuni í svoleiðis munað. Í raun og veru eru þeir sem forgangs-
raða fjármagni - pólitíkusar - skíthræddir við ákvörðunartöku af þessu tagi.
Þeir sem kunna að græða peninga - bankaeigendur og aðrir stórkapítalistar
- eru oftast alveg úti að aka fari þeir eftir eigin smekk hvernig best sé að eyða
peningum til menningarmála - sem þeir gera þó fyrst og fremst vegna þess
að þeir sjá að þeir fá eitthvað annað í staðinn. Ég hef ekkert vit á því hvernig
á að græða peninga - hef miklu meira vit á hvernig koma skal þeim fyrir. Það
er samt eftirtektarvert að þessi hræðsla pólitíkusa á nú sem betur fer aðallega
við um ákvörðunartökuna sjálfa. Allir eru nefnilega hressir og ljóma af ánægju
í glæsilegri sviðsmyndinni en þegar upp er staðið botna þeir ekkert í því hvers
vegna þetta var ekki sjálfsagt mál allan tímann.
Borgarstjóri í sýndarheimi
Hef reyndar ekki mikla reynslu í að vera persónulega í þessari stöðu ákvarð-
anatökunnar nema í SimCity þar sem maður fær að vera borgarstjóri um
stund. Í þeim leik hef ég lagt mig fram um að vera útsjónarsamur fyrir hönd
menningarinnar og lagt umtalsvert fjármagn í þann flokk og ætlað mér að
sýna fram á hvursu arðbært það væri fyrir samfélagið, alla vega þegar til lengri
tíma er litið - en reyndar uppskorið sviðin og útbrunnin hverfi að launum
þrátt fyrir að hafa lagt mig verulega fram og beitt ýmsum brögðum. Held nú
reyndar að það sé skrifað inn í leikinn af hreinum skepnuskap PC-forritara.
Ég hef tekið eftir því að búið er taka ákvörðun um tónlistarhús í miðborginni
sem er full ástæða til að fagna og óska ég pólitíkusum og fjármagnseigend-
um til hamingju með hugrekkið - Reyndar til að slá á óttann bæta þeir því
við að um sé ræða ráðstefnuhús, hótel, íbúðir, banka, skrifstofuhúsnæði og
bílahús neðanjarðar. Eitthvað sem allir með peningavit sjá að er eitthvað
raunverulegt og vit í að byggja - Þetta er eitt af brögðunum sem maður notar
í SimCity. En sú hlið er ekki sett fram með neinum ljóma - maður passar sig
á því. Ljóminn er settur á tónlistarhúsið en ekki bankann, skrifstofuhúsnæðið
eða hótelbisnissinn sem raunverulega er verið að byggja. Tónlistarhúsið er
notað til selja hugmyndina um framkvæmdina og fá lóðina.
Ég veit ýmislegt um hvernig hugmyndir eru seldar, hef oft orðið vitni að
hreinni snilld í útfærslu á því sviði. Best er að fara í draumalandið - þar erum
við öll jafn veik fyrir. Sölumaskínan er sett í gang. Talað er um hvað mikið sé
lagt uppúr listfengi hússins. „Meginhugmyndin með byggingunni er að skapa
kristallað form með fjölbreyttum litum sem sóttir eru í nærliggjandi náttúru
sem gefur þeim er þess nýtur síbreytileg tilfinningaleg áhrif. Byggingin (takið
eftir - tónlistarparturinn - ekki bankinn og skristofuplássið) stendur ein og sér
eins og stöpull, sem endurspeglar breytingar í himinblámanum bæði hvað
varðar þéttleika og litbrigði, eftir veðri, árstíma og mismunandi tímum sólar-
hringsins. Sólskinið mun auka á áhrif minnstu einkenna í ljósi og skuggum.
Byggingin mun endurspegla glóandi hraunbreiður þegar hún lýsir gullrauðum
loga en jökla þegar hún verður ísblá.“ Til hamingju Ólafur!
Byggingarundur veraldar
Ég segi nú bara „Hamraborgin há og fögur“ eða „Stóð ég út í tunglsljósi, stóð
ég út við skóg“! Enda halda þeir sem keyptu hugmyndina ekki vatni. Haft
var eftir Birni Bjarnasyni dómsmálaráðherra og fyrrum menntamálaráðherra
á forsíðu Morgunblaðsins þegar ákvörðun var tekin mörgum að óvörum nú
í haust: „Mér finnst stórkostlegt að sjá hvernig þetta hefur verið útfært“ og
„Þetta mun lyfta landinu öllu upp á nýtt listrænt stig og tónlistarhúsið mun
verða eitt af byggingarundrum veraldar þegar upp verður staðið“ Ég er nú
reyndar nokkuð viss að það er ekki rétt hjá honum - til þess er tillagan sem
var valin eftir smekk fjármagnseigendanna of gamaldags. Þetta er ekki nýtt
trix. Svipuð aðferðafræði var notuð þegar Þjóðleikhúsið var reist. Haft var
eftir höfundinum: „Þegar ég byrjaði á uppdrættinum, komu strax í hug minn
þjóðsögur okkar um huldufólkið og hamrabergsmyndun okkar. Hvorttveggja
þetta er rammíslenskt. Í fátækt sinni dreymdi þjóðina, að hin dásamlega
fegurð, skraut, ljós og ylur, væri í híbýlum huldufólksins, hinum risavöxnu
hömrum hins náttúrumeitlaða bergs. Á hugsjón þessari reisti ég Þjóðleikhús-
ið sem voldugan hamar, þar sem fegurð lífsins blasir við, þegar í hamarinn
er gengið,“ Jónas frá Hriflu, dóms- og menntamálaráðherra þeirra tíma, brást
við: Án Guðjóns Samúelssonar hefði að vísu verið hægt að reisa skýli yfir
leikmennt höfuðstaðarins af svipaðri gerð eins og kvikmyndahús þau, sem
byggð hafa verið hér á landi. En þá hefði ekki verið álfahöll, þar sem stein-
arnir tala bæði til göngumannsins á götunni og gestsins í Þjóðleikhúsinu.“ Til
hamingju Björgúlfur!
1 dálkur 9.9.2005 15:20 Page 7