Tíminn - 12.08.1977, Síða 11

Föstudagur 12. ágúst 1977
11
fÍMMW
titgefandi Framsóknarflokkurinn.
Framkvæmdastjóri: Kristinn Finnbogason. Ritstjórar:
Þórarinn Þórarinsson (ábm.) og Jón Helgason. Ritstjórn-
arfulitrúi: Jón Sigurftsson. Auglýsingastjóri: Steingrfmur
Gislason. Ritstjórnarskrifstofur, framkvæmdastjórn og
auglýsingar Siðumúia 15. Simi 86300. Verft í iausasölu kr.
70.00. Áskriftargjald kr. 1.300 á mánufti.
Blaftaprent h.f.
„Sizt ástæða til
mikillar óánægju”
t kjölfar kjarasamninganna, sem undirritaðir
voru i siðara hluta júnimánaðár, gætti viða i
þjóðfélaginu mikils uggs um það að nú myndi ný
óðaverðbólguskriða falla yfir þjóðina af fullu afli.
Svo sem við var að búast gætti þessa uggs i öllum
stéttum þjóðfélagsins, og var þvi sérstaklega
mikilvægt að ekki yrði alið á þenslunni með
hræðsluáróðri á opinberum vettvangi. Þvi miður
varð sú raunin að nokkur dagblöð, sem að öðru
leyti hafa stutt rikisstjórnina, héldu ekki vöku
sinni og urðu með skrifum sinun til þess að auka
enn á óvissuna.
Auðvitað var það ljóst löngu áður en kjara-
samningar voru undirritaðir að þeirra myndi
gæta i verðlaginu eftir á. Ástæðan er einfaldlega
sú, að launaliðir eru svo verulegur hluti visitöl-
unnar að breytingar i kjaramálum hljóta að
meira eða minna leyti að koma fram i verði vöru
og þjónustu i landinu. Það er hreinlega broslegt
þegar stjórnarandstæðingar reyna að gera litið
úr þessari staðreynd.
Það gaf auga leið að rikisstjórninni var vandi á
höndum að framfylgja þeirri stefnu sinni að
vinna bug á óðaverðbólgunni jöfnum og stöðug-
um skrefum, andspænis almennum kauphækkun-
um ef ekki kæmi til hagstæð þróun i utanrikisvið-
skiptum landsmanna. Til þess að láta sinn hlut
ekki eftir liggja hafa verðlagsyfirvöld þvi fylgt
strangri aðhaldsstefnu, og verður að segja að það
hefur tekizt að hamla gegn verðhækkanaskriðu af
þvi tagi sem margir óttuðust.
Einkum hefur gjaldskrárnefnd rikisstjórnar-
innar, sem falið var að endurskoða hækkana-
beiðnir opinberra stofnana vakið athygli með ein-
arðri framkomu sinni. Kom það greinilega fram
þegar Landsvirkjun hugðist knýja fram óeðlilega
mikla hækkun á raforkuverði þrátt fyrir allsæmi-
lega fjárhagsstöðu stofnunarinnar sjálfrar.
Sannleikurinn er sá, að beiðni Landsvirkjunar
benti til valdhroka sem full ástæða er til að al-
menningur i landinu gleymi ekki, hversu mikil-
vægu hlutverki sem Landsvirkjun gegnir að öðru
leyti i hagþróun þjóðarinnar.
Fram undan er mikið verk fyrir rikisstjórnina
og stjórnvöld almennt. óhjákvæmilegt verður að
draga úr framkvæmdum og halda fast á fjár-
munum til þess að tökin dragist ekki úr höndum.
Reyndar er það svo að mjög miklar framkvæmd-
irhafa verið i gangi og á þvi að vera mögulegt að
draga úr þenslu án þess að það komi niður á at-
vinnuörygginu i byggðum landsins.
I þessu sambandi er ástæða til að minna á orð
Björns Jónssonar, forseta Alþýðusambandsins,
sem hann lét falla i viðtali við Timann i siðustu
viku, en þá sagði hann:
,,Það hefur almennt verið haldið nokkuð þétt að
verðlagsmálunum, og verði framhaldið ekki lak-
ara en byrjunin þykir mér sizt ástæða til mikillar
óánægju”.
Rikisstjórnin hefur staðið við sitt i verðlags-
málunum, og henni er fyllilega treystandi til þess
að lina ekki tökin á þessum mikilvægu málum.
Hækkanir verða óhjákvæmilegar, en þeim verður
að halda i lágmarki um leið og aðhalds er gætt i
rikisfjármálum og framkvæmdum.
Nú eru allar horfur á þvi að rikisstjórninni
muni takast að efna heit sin við þjóðina um far-
sæla stefnu i efnahagsmálúm. Þjóðin getur þvi
vænzt batnandi kjara ef ekki koma til óvænt
skakkaföll i utanrikisviðskiptum. JS
Það sýnir sig nú í Vestur-Þýzkalandi
stjórni hópi hermdarverka-
kvenna, og séu m.a. i honum
fjórar konur sem áftur
hafa komið vift sögu. Tvær
þeirra brutust út úr fangelsinu
meö Viett, en tveimur var
sleppt úr fangelsi og flogift
meö þær til Suftur-Jemen,
þegar samið var vift skæruliða
um aft sleppa úr haldi leifttoga
kristilegra demókrata i Vest-
ur-Berlin, Peter Lorenz, en
þær höfðu rænt honum og
haldið siftan sem gisl.
ATHAFNASAMASTI skæru-
liftahópurinn er nú sá, sem er
kenndur vift lögfræöinginn
Claus Croissant, sem hefur
verift verjandi ýmissa skæru-
lifta, sem lögreglan hefur kló-
fest og höfðaft siftan mál gegn
þeim. Croissant fór sjálfur til
Myndin til vinstri er af Inge Viett, en hin af Juliane Plambeck, sem
brauzt út úr fangelsi meft Viett. Plambeck er sökuft um þátttöku i
morfti.
Suzanne Albrecht
Frakklands fyrir réttum mán-
uði sem pólitiskur flóttamaður
og hefur óskaft þar eftir hæli
sem slikur. Margtbendir til aft
kringum hann hafi myndazt
hópur, sem nú er talinn undir
stjórn Susanne Albrecht, en
hún stjórnaöi morftinu á
bankast jóranum Juergen
Ponto, sem var framift fyrir
skömmu. Ponto varorftinn var
um sig, eins og aörir þeir
menn, sem mestu ráfta i fjár-
málalifi Vestur-Þjóftverja.
Engum ókunnugum var þvi
hleypt inn á heimili hans. Hins
vegarþótti sjálfsagt aft hleypa
Suzanne Albrecht inn, þegar
hún kvaddi dyra og óskafti eft-
iraft mega færa húsbóndanum
rauftar rósir. Ponto þekkti vel
föftur hennar, sem er kunnur
lögfræftingur i Hamborg. 1 för
meft henni voru kona og karl-
maftur, sem ruddust meft
henni inn á skrifstofu Ponto og
skutu hann til bana eftir aft
hafa gert tilraun til aft ræna
honum. Lögreglan fékk nær
strax fréttir af þessu, en þrátt
fyrir þaft tókst morftingjunum
aft komast undan. Suzanne Al-
brecht er nú meira leitaft en
nokkurs annars hermdar-
verkamanns. Hún er 26 ára
gömul, stundaöi háskólanám
um skeift, en hætti námi og
komst i kynni vift ýmissa
skærulifta og þvi verift undir
vissu eftirliti lögreglunnar.
Hins vegar hefur hún ekki gert
sig seka um meiriháttar
glæpaverk fyrr en nú. í hópi
hennar eru m.a. taldar þrjár
konur, sem hafa verift á einn
efta annan hátt tengdar lög-
fræftiskrifstofu C. Croissants.
Þ.Þ.
ÞRATT fyrir stóraukna lög-
reglu og leyniþjónustu, sem
aðallega er beint gegn hermd-
arverkamönnum, vex hryftju-
verkaaldan i Vestur-Þýzka-
landi og má heita að svo sé
komift að enginn meiriháttar
embættismaftur, fjármála-
maður efta stjórnmálamaftur
sé óhultur. Hermdarverka-
menn haga starfi sínu þannig,
aft enginn getur sagt fyrir um
hvar þeir bera niöur næst. Sá
er t.d. munurinn á þeim og
hermdarverkamönnum, t.d. á
Italfu efta i Suöur-Ameriku, aft
þeir fylgja ekki neinni fast-
markaftri stjórnmálaskoftun
og geta þvi eiginlega hvorki
flokkast til hægri efta vinstri.
Sé um nokkurt markmift hjá
þeim aft ræfta, má helzt segja,
að það sé stjórnleysi. Þeir
vilja velta i rúst, en hafa enga
fyrirætlanir um, hvaft eigi aö
byggja á ný. Sá er meginmun-
ur á þeim og öfgamönnum,
sem má flokka til hægri efta
vinstri. Hjá mörgum virftast
hermdarverkin lika hreinlega
vera tómstundaiftja. Langoft-
ast er hér um að ræfta ungt
fólk, sem er komift af efnuftu
fólki og hefur hlotift sæmilega
menntun, en hefur af ein-
hverjum ástæftum misheppn-
azt, fyllst lifsleiöa og upp-
reisnaranda og þannig leiözt
út á glæpabrautina. Oftast
starfar þetta fólk i smáhópum,
semsumirhafa íausleg tengsli
sin á milli, en aftrir vinna al-
veg sjálfstætt. Þetta veldur
lögreglunni sérstökum erfift-
leikum, þviað þótteinn hópur-
inn sé upprættur, spretta nýir
upp í staðinn.
Árangurinn af starfi lög-
reglunnar má ráfta af þvi, aft
nú sitja 22 hermdarverka-
menn bak vift loku og lás, en
lögreglan leitar að 28, þvi er
allgóftar heimildir telja. Hér
er eingöngu átt vift þá, sem
hafa unnift meiriháttar glæpa-
verk.
ÞAÐ hefur vakift sérstaka at-
hygli i seinni tift, aft konum
hefur stöftugt verift aö f jölga i
hópum hermdarverkamann-
anna. Af þeim 28, sem sagt er
að lögreglan leiti nú, er réttur
helmingurinn konur. Einn
þekktasti hópurinn er undir
stjórn konu og er eingöngu
skipaftur konum aft taliö er.
Stjórnandinn heitir Inge Viett,
rúmlega þritug að aldri ag var
fóstra á barnaheimili um
skeift eftir aft hafa lokift til-
skyldu námi. Hún á sérstöðu
meftal hermdarverkamanna
að þvi leyti, að hún er alin upp
i fátækt. Viett varft mjög um-
töluft fyrir ári þegar hún
stjórnafti hópi kvenna, sem
brauzt út úr fangelsi i Vestur-
Berlin. Hún hefúr ekki náöst
siftan, en lögreglan telur sig
hafa vitneskju um aö hún
ERLENT YFIRLIT
Konur eru óragar
við hermdarverk