Tíminn - 13.09.1977, Blaðsíða 15

Þribjudagur 13. september 1977.
15
Morgunstund barnanna kl.
8.00. Armann Kr. Einarsson
les sögu sina „Ævintjíri i
borginni” (6). Tilkynningar
kl. 9.30.Léttlög milli atriBa.
Morgunpopp kl. 10.25.
Morguntónleikar kl. 11.00:
Cleveland hljómsveitin leik-
ur forleik aB óperunni
„Oberon” eftir Carl Maria
von Weber: George Szell
stj. / Ungverska rikishljóm-
sveitin leikur „Ruralia
Hungarica”, þjóBlagasvitu
op. 32b eftir Ernö Dohn-
ányi: Kornél Zempleni stj. /
John Ogdon og Konunglega
filharmoniusveitin 1 Lund-
únum leika Pianókonsert
nr. 2 i F-dúr eftir Dmitri
Sjostakovitsj: Lawrence
Foster stj.
12.00 Dagskráin. Tónleikar.
Tilkynningar.
12.25 VeBurfregnir og fréttir.
Tilkynningar. ViB vinnuna:
Tónleikar.
14.30 MiBdegissagan: „Úlf-
hildur” eftir Hugrúnu Höf-
undur les (10).
15.00 Miödegistónleikar
André Navarra og Eric
Parkin leika Sónötu fyrir
selló og pianó eftir John Ire-
land. Félagar i Vinaroktett-
inum leika Kvintett i G-dúr
op. 77 eftir Antonin Dvorák.
16.00 Fréttir. Tilkynningar.
(16.15 VeBurfregnir).
16.20 Popp.
17.30 Sagan: „Patrick og
Rut”eftirK.M. PeytonSilja
ABalsteinsdóttir les þyöingu
sina (2).
18.00 Tónleikar. Tilkynning-
ar.
18.45 Veöurfregnir. Dagskrá
kvöldsins.
19.00 Fréttir. Fréttaauki. Til-
kynningar.
19.35 Fyrsta vestur-islenska
blaöiö hundraö ára Sr.
Björn Jónsson flytur erindi.
20.00 Lög unga fólksins Ásta
R. Jóhannesdóttir kynnir.
21.00 íþróttir Hermann Gunn-
arsson sér um þáttinn.
21.15 Einsöngur: Gérard Sou-
zay syngur lög eftir Franz
Schubert Dalton Baldwin
leikur á pianó.
21.40 „Stúlkan Habiba”, smá-
saga eftir Elsu Gress
Wright ÞýBandinn, GuBrún
Guölaugsdóttir, les.
22.00 Fréttir
22.15 VeBurfregnir Kvöldsag-
an: „Dægradvöl” eftir
Benedikt Gröndai Flosi
Ólafsson leikari les (4).
22.40 HarmonikulögHenri Co-
ene og félagar leika.
23.00 A hljóBbergi „Selurinn,
sem vildi veröa frægur” og
aörar dæmisögur á erfiöum
tímum eftir James Thurber.
Peter Ustinov les.
23.30 Fréttir. Dagskrárlok.
sjónvarp
Þriðjudagur
13. september 1977.
20.00 Fréttir og veöur
20.25 Auglýsingar og dagskrá
20.30 A vogarskálum Annar
þáttur. 1 þessum þætti veröa
einkum gefin ráö um mat-
aræBi og likamshreyfingu.
Umsjónarmenn Sigrún Stef-
ánsdóttir og dr. Jón Óttar
Ragnarsson.
20.55 Ellery Queen Banda-
riskur sakamálamynda-
flokkur. Lokaþáttur. Viö-
buröarikt gamlárskvöld.
Þýöandi Ingi Karl Jóhann-
esson.
21.45 Lengi býr aö fyrstu gerö
Kanadisk fræöslumynd um
nýfædd börn. Ungbörn virö-
ast algerlega ósjálfbjarga,
en rannsóknir hafa leitt i
ljós, aö þau er ekki eins
bjargarlaus og álitið hefur
veriö. Þýðandi og þulur
Dóra Hafsteinsdóttir.
22.10 Sjónhending Erlendar
myndir og málefni. Um-
sjónarmaöur Sonja Diego.
22.30 Dagskrálok.
SÚSANNA LENOX
,Nú skilur þú þetta líklega", sagði Rut loks. „Nú
veiztu, hvernig börnin verða til — og hvað hjónaböndin
eru".
,,Ég trúi þessu ekki", sagði Súsanna afdráttarlaust.
,,Þetta er svo— hræðilegt". Og það fór hrollur um hana.
„En svona er það samt", sagði Rut. „Mér fannst það
líka viðbjóðslegt, fyrst þegar mér var sagt það. Það var
Lotta Wright — hún kallaði á mig út í garð og sagði mér
það, sem eldhússtúlkan hafði sagt henni. En maður sætt-
ir sig við það, þegar til kemur".
„Þá — þá er þetta víst satt. Mammahefurgifzt föður
minum".
„Nei. Hun lét hann tæla sig. Og þegar sfúlka lætur
karlmann tæla sig, án þess að presturinn gef i þau saman
— ja, þá á hún sér ekki uppreisnar von f ramar".
,, En lof ar ekki f ólk, sem gif tist, að elskast, og svo tæla
hjónin hvort annað?"
„Þegar fólk er gift, þá er það ekki lengur að „tæla","
sagði Rut. „ Ef fólk er ógift, þá er það að „tæla"."
Súsanna íhugaði þessa skilgreiningu og kinkaði ofur-
lítið kolli.,, Ég held, að ég skil ji það núna. En þú hlytur að
sjá það, að öll háðungin lendir á föður minum. Það var
hann, sem lof aði mömmu að eiga hana, en gerði það svo
ekki".
„Dæmalaus sauður geturðu verið!" hrópaði Rut. „Ég
hefði aldrei trúað, að þú værir svona heimsk".
„En svona hlýtur það samt að vera", sagði Súsanna
þrákelknislega.
„Jú — kannski frá vissu sjónarmiði", sagði Rut þá.
„Það er bara þetta, að konan á að varðveita hreinleika
sinn, þangað til að hjónavígslan hefur farið fram".
„En þegar hann hét henni nú því að eiga hana — það
var heitorð frammi fyrir guði, alveg jafnt þótt enginn
prestur væri viðstaddur?"
„ Nei, alls ekki", svaraði Rut önuglega. „Og það er Ijótt
að láta sér detta annað eins í hug. Það, sem ég veit fyrir
víst, er það, að guð segir, að sérhver kona verði að gift-
ast, áður en hún — áður en hún eignast barn. Og það
gerði móðir þín ekki".
Súsanna hristi höfuðið. „Ég held helzt, að þú skiljir
þetta ekki betur en ég, þegar öllu er á botninn hvolft".
„Nei sjálfsagtekki", sagði Rut. „En mér væri forvitni
á að vita, hvaða maður það væri, sem gæti gert eitthvað
meira en taka utan um mig og kyssa mig, án þess að við
værum gift".
„En ef einhver kyssir þig", hélt Súsanna áfram, „er
það ekki — hér um bil sama og gifting?"
„Sumir vilja svo vera láta", svaraði Rut. „Ensvo
ströng er ég ekki. Dálítið kossaf lens og þess háttar örvar
oft karlmenn í bónorðshug".
Súsanna hugsaði sig enn um. „Mér finnst þetta allt
Ijótt og viðbjóðslegt", sagði hún loks, þegar hún hafði í-
hugaði málið. „Ég vil ekki koma í námunda við það. En
ég er viss um, að móðir mín hefur verið góð kona. Það
var ekki hennar sök, þótt sá, sem hún elskaði, skrökvaði
að henni, þegar hún hélt, að hann segði heilagan sann-
leika. Og hver, sem hallmælir henni, er sjálf ur vondur og
auðvirðilegur. Ég er fegin, að ég á engan föður, fyrst
karlmennirnir eru svo lítilmótlegir, að það er ekki hægt
að treysta heitum þeirra, nema þeir vinni eið að þeim
fyrir guði og mönnum".
„Ja, ég kæri mig ekkert um að blanda mér í það",
sagði Rut.,, Ég hef aðeins sagt þér, hvernig þetta er . öll
sökin bitnar á konunni".
Súsanna rétti drembilega úr sér. „Ég skildi með gleði
þola ásakanir þeirra, sem eru svo vondir menn að gera
sig seka um slikt óréttlæti. Ég vil hvort eð er ekkert haf a
saman við þess háttar fólk að sælda".
Þá yrður þú að lif a ein út af f yrir þig".
„Nei, síður en svo. Það er til f jöldamargt fólk, sem er
gott og-----"
Rut greip f ram í fyrir henni: „Þetta er syndsamlegur
hugsunarháttur. Allt gott fólk er vant að virðingu sinni
hugsar eins og ég hef sagt þér".
„Áfellast Georg og Fanney frænka móður mína?"
„Náttúrlega. Hvernig gætu þau annað, úr því að
hún..."
Rut þagnaði snögglega, því að hún sá óheillavænlegum
glampa bregða fyrir í blágráum augum Súsönnum
„Jafnvel þótt þau væru svo vondar manneskjur að
áfellast móður mína", sagði Súsanna, „þá myndu þau
samt aldrei kasta steini á mig".
„Það myndu þau auðvitað aldrei gera", sagði Rut
ástúðlega. „Hafa ekki allir hér ævinlega verið þér góðir
og hugulsamir?"
„í gærkvöldi sagðir þú..."
Rut byrgði andlit sitt.,, Ég blygðast mín f yrir það, sem
ég sagði í gærkvöldi", tuldraði hún. „Ég er stundum ... ó,
Sanna — svo herfilega vond".
,, En þetta, sem þú sagðir — var það ekki satt?"
Rut leit undan.
Súsanna andvarpaði þungt, en svo hljóðlega, að Rut
heyrði það varla.
„Þú mátt vita það", sagði Rut lágt, „að alla tekur sárt
til þín og..."
Súsanna byrsti sig. „Þið ættuð að vorkenna sjálfum
ykkur".
„Ó,Sanna hjartað mitt!" hrópaði Rut og tók ósjálfrátt
utan um höndina á henni. „Við elskum þig öll, mamma
og pabbi og ég, og við munum alltaf standa við hlið þér,
hvað sem yfir dynur".
„Þú skalt ekki dirfast að vorkenna mér", æpti Sú-
sanna og hratt hendi hennar frá sér.
Augu Rutar fylltust tárum.
„Þú getur ekki látið það bitna á okkur, þótt ailir ... Þú
veizt, að sjálf ur guð hef ur sagt, að syndir feðranna skuli
koma niður á börnunum ..."
„Ég er skilin að skiptum við ykkur öll", hrópaði Sú-
sanna, sprattá fætur og reigði höf uðið þóttalega. „Ég er
skilin að skiptum við guð og menn".
Rut rak upp lágt óp og skalf f rá hvirf li tii il ja. Súsanna
litaðist um með þrjózkusvip, rétt eins og hún vænti þess,
eldingu af himnum ofan myndi slá niður. En það varð
ekki neinna brigða vart á himninum, og léttur, ilmríkur
blærinn hélt áfram að leika við gluggatjöldin, og
fuglarnir úti á veggsvölunum hættu ekki að syngja né
biðla til maka sinna. Þessi dráttur, sem á þvi varð, að
stríðsyf irlýsingu hennar á hendur guði og mönnum yrði
svarað, veitti henni aukinn kjark. Minnimáttarkenndin,
sem hafði altekið hana kvöldið áður, hvarf nú með öllu.
Það var drembileg kona, með þrjózkuna uppmálaða i
blágráum augunum er strunsaði út úr herbergi Rutar og
niður í borðstofuna, þar sem verið var að framreiða
morgunverðinn.
Súsanna hafði ætíð, likt og f lest börn, látið sig dreyma
um það, að sín biðu dularfull örlög og frábrugðin þvi,
sem hún sá umhverfis sig. Uppljóstanir Rutar megnuðu
ekki að skjóta henni skelk í bringu, og þær blésu henni
ekki heldur í brjóst neinu þakklæti til tilverunnar fyrir
það, hve vel heimurinn hafði farið með hana, þrátt fyrir
alIt. Hún leit fyrst og fremst á þær sem raunalega en
Þetta er sennilega systir hans og
hann er nýbúinn aö vera góöur viö
hana.
- DENNI
rDÆMALÁUSI