Tíminn - 13.11.1977, Blaðsíða 32

32
Sunnudagur 13. nóvember 1977
Anthon Mohr:
Árni og Berit
FERÐALOK
barnatíminn
Ævintýraför um Kyrrahafið og Suður-Ameríku
Arni fékk ekki langan
tima til umhugsunar.
Hér var fljótið grunnt og
breiddi úr sér. Viða
stóðu klappir og stórir
steinar upp úr isnum. Á
einni slikri hindrun
hrasaði hesturinn i miðr
ið og stakkst á hausinn.
Hann dróst dálitla stund
áfram i aktygjunum og
hestarnir tveir prjónuðu
og reyndu að slita sig
lausa.
öll hrukku þau út úr
sleðanum og hentust
langar leiðir. Árni varð
fyrstur að átta sig og sá
að ökumaðurinn var
lika að risa á fætur. En
hvernig var þetta með
Berit? Árni var sam-
stundis kominn að hlið
hennar, þar sem hún lá á
hjaminu. Jú, guði sé lof,
hann fann að hún hreyfði
sig. Hann lyfti henni
upp. Hún hafði aðeins
misst meðvitund stutta
stund.
„Flýttu þér upp i sleð-
ann, Berit”, sagði Árni.
Nú reið lifið á að koma
hestinum á fætuma aft-
ur. ökumaðurinn og
Árni toguðu og rykktu i
aktygin, en það sýndi sig
að hesturinn gat ekki
risið á fætur. Annar
framfóturinn hlaut að
vera brotinn.
Álengdar heyrðu þau
ýlfrið i úlfunum.
Hér var ekki um ann-
að að gera en leysa hest-
inn frá sleðanum og
skilja hann eftir og
reyna að halda ferðinni
áfram með hina hestana
fyrir sleðanum.
Þeir reyndu að stilla
hestana, en þeir prjón-
uðu æðisgengnir og
lömdu frá sér. Var stór-
hættulegt að koma nærri
þeim.
Gólið i úlfunum færð-
ist nær. Þeir höfðu
þá...
„Flýttu þér, Árni!
Flýttu þér, Árni! Ég sé
þá” kallaði Berit.
Loks höfðu þeir Árni
og ökumaðurinn getað
stillt hestana og losað
þann fótbrotna frá. Þeir
fleygðu sér upp i sleðann
aftur og óku af stað i
fljúgandi ferð.
Sleðinn beygði fyrir
dálitlahæð og i sama bili
sáu þau ljósin i litlu
þorpi tvo til þrjá kiló-
metra i burtu.
Fáeinir úlfar urðu eft-
ir hjá slasaða hestinum,
en aðalhópurinn þeyttist
á eftir sleðanum. Þeir
voru rétt að komast á
hlið við sleðann. Árni
greip um riffilhlaupið og
ökumaðurinn reiddi upp
svipuna. En þegar hest-
amir sáu ljósið þá var
eins og þeir skildu að
þarna var lifsvonin. Þeir
hertu enn á sér og neyttu
sinna siðustu krafta og
drógu fram úr úlfunum.
Þeir héldu sprettinum,
þar til þeir voru komnir
inn á milli kofanna i
þorpinu Limskaja.
Lifi þeirra allra var
bjargað.
7.
Hér skall hurð nærri
hælum. öll voru þau lif-
andi, en bæði menn og
hestar titruðu enn af
hræðslu. Taugar þeirra
höfðu ofreynzt. Berit
brast i grát og gat ekki
hætt, þótt hún væri kom-
in i húsaskjól. Ámi sá að
ekkert var við þessu að
gera. Hann heldur
varla talað fyrir titringi
og skjálfta. Að lokum
sigraði svefninn og
þreytan.
Ibúar þorpsins voru
sárafátækir og lifðu
mjög fátæklegu lifi.
Stunduðu aðallega dýra-
veiðar og fiskifang.
Þetta mongólska þjóð-
arbrot nefnist „Tungus-
ar” og em þeir fjöl-
mennir á þessum slóð-
um. Þeir standa á mjög
HÓLASPORT - LÓUHÓLUM 2-6 - BREIÐHQLTI
SKAUTAR:
Nýkomnir Japanskir og danskir
skautar á verði sem allir ráða við
\aðeins kr. 5.280, 6.210 og 10.280
\ Nú getur ö/l fjölskyldan ;
\stundað þessa heillandi* >
\og hollu iþrótt. * v
Póstsendum _
samdægurs! ~
Pantanir óskastjf** *
sóttar sem .
allra fyrst. - j+f -
Takmarkað magn.
LOKAÐ MILLI 12,30-14
Hólasport -
Simi 7-50-20
HÓLASPORT - LÓUHÓLUM 2-6 - SÍMI 7-50-20
Viö bryggjuna lá lítill bátur.
lágu menningarstigi og
fram á þennan dag hafa
þeir notað tæki og vopn
lik þeim, er steinaldar-
fólk notaði svo sem:
steinaxir, borga og örv-
ar. Þeir eru mjög vin-
SNOGH0J
Nordisk folkehojskole
ved Lillebæltsbroen
- ogsa elever fra de andre
nordiske lande.
6 mdr. fra nov.
4 mdr. fra jan.
DK-7000 Fredericia
tlf. 05-9422 19
Jacob Krogliolt.
HESTAMENN
Með einu símtali
er áskrift tryggó
ieiði-axi
SÍMAR 85111-28867
gjamlegir og hjálplegir
við ókunnuga. í þessu
þorpi var einn maður
sem verið hafði i her-
þjónustu hjá Rússum.
Hann var um þritugt og
talaði og skildi dálitið
rússnesku. Hann kunni
þó aðeins örfá orð og tal-
aði hálfgert simskeyta-
mál. Nafn hans var
Derssu.
Af sérstökum ástæð-
um var einn kofinn
mannlaus. Fólkið, sem
hafði búið þarna var
flutt burtu. Þama fengu
þau systkinin að gista
meðan þau dvöldu i
þorpinu. Derssu varð al-
veg undrandi, er hann
heyrði um árás úlfanna.
„Ekki komið fyrir i
mörg ár”, sagði hann á
sinu simskeytamáli.
„Hræðilegur kuldi. Eng-
inn matur. Olfarnir
soltnir”.
,, Getum við orðið fyrir
slikri árás, er við höld-
um áfram lengra upp
eftir fljótinu?” spurði
Árni.
„Aðeins á nóttunni”,
svaraði Derssu.
„Olfarnir ekki árás dag-
inn. Úlfarnir ragir.
Hræddir birtunni”, bætti