Tíminn - 04.12.1977, Blaðsíða 33

SiTnníidagur 4. desémber 1977.
„ Was, Blindpassagi-
ere am bord! Na, da
wird der Kapitan aber
bösewerden”. (Hvað er
þetta. Leynifarþegar i
skipinu. Nú held ég, að
skipstjórinn verði vond-
ur).
Nú þýddi ekki að
reyna að leynast lengur.
Þau risu þvi á fætur og
skreiddust upp úr
fylgsni sinu. Þau gátu
varla stigið i fæturna.
Þeir voru svo helkaldir
og dofnir. Ámi undraðist
það með sjálfum sér, að
þýzkur háseti skyldi
vera á hollenzku skipi á
strfðstimum. Já, það
var einstök tilviljun.
Aftur var þeim fylgt
inn i borðsalínn mið-
skips. Aftur hittu þau
þar skipstjórann og yfir-
mennina fjóra við
morgunverð. Ef sagt
væri að skipstjórinn
hefði orðið reiður, væri
það engin lýsing á fram-
komu hans. Hann varð
alveg trylltur af reiði.
Strax og hann sá þau
systkinin i dyrunum,
þaut hann upp frá borð-
inu og steytti hnefana
framan iþau. Hann varð
svo vondur, að dimm-
rautt andlitið varð næst-
um blátt og heiftin sauð i
honum, svo að Berit
varð dauðhrædd. Henni
datt helzt i hug, að hann
myndi skipa hásetunum
að fleygja þeim út-
byrðis. En að þvi kom
ekki. Áður en skipstjór-
inn hafði komið upp
nokkru orði, stóð fyrsti
vélstjóri upp og snarað-
ist á milli skipstjórans
og systkinanna.
„Já, það er svo sem
auðséð, að þau hafa
gerzt laumufarþegar”,
sagði hann rólega og
horfði fast á skipstjór-
ann. „En þetta er nú
ekki svo ægilegur glæp-
ur. Við megum muna
það, að vð höfum lika
verið ungir, herra skip-
stjóri. Hvað ætli við
hefðum gert, ef likt hefði
staðið á fyrir okkur?”
Það var auðséð, að
skipstjóranum rann
heldur reiðin.
„Á morgun er að-
fangadagur jóla”, hélt
vélstjórinn áfram og
veik ekki um set. „Við
getum varla byrjað jólin
með þvi að kasta þess-
um unglingum útbyrðis.
Þau eru frá hlutlausri
þjóð. Vitanlega eru
striðslögin ströng, en við
getum þó ráðið þessu,
þótt við séum hér á
þýzku herskipiiþjónustu
keisarans”.
„Þýzku herskipi”.
Þau systkinin litu alvar-
lega hvort á annað.
Eins og algengt er l
með stórlynda, upp-
tökka menn, þá var
skipstjórinn ekki lang-
rækinn. Það var eins og
oröin „börn” og „jól”
mýktu skap hans. Þjóð-
verjar eru trúhneigðir
alvörumenn.
„Nú, jæja þá”, sagði
hann stuttur i spuna.
„Ég verð liklega að
vægja i þessu máli, þar
sem jólinfara i hönd. En
það skal ég láta ykkur
vita, að ég set ykkur á
land i fyrstu höfn, þar
sem ég kem að landi,
hvar sem það verður á
hnettinum. Þangað til
getið þið verið hér i klefa
á þilfarinu og borðað
með okkur yfirmönnun-
um. Fargjaldið og fæði
verður 50 mörk á dag.
Hafið þið peninga?”
,,Já”, svaraði Árni,
„og við erum yður mjög
þakklát fyrir að fá að
vera með skipinu yðar”.
Skipstjórinn svaraði
engu og leit ekki á þau,
en þrammaði út og upp á
stjórnpall.
Þau systkinin voru
undrandi og hrifin af
framkomu fyrsta vél-
stjóra. Seinna um dag-
inn, sagði hann Berit, að
hún minnti sig svo á
dóttur sina, sem væri á
sama aldri. Hann leit til
hennar bliðlegum, sorg-
bitnum augum og sagði:
„Hún er ljós á hár og
falleg eins og þú”. Svo
snéri hann sér snögg-
lega við og gekk þögull i
burtu.
5.
Þetta var þá þýzkt
herskip. Vikingaskip,
sem sígldi undir fölsku
flaggi.
Siðar þennan sama
dag sagði fyrsti vélstjóri
Árna ýmislegt úr sögu
þessa skips. Þegar strið-
ið brauzt út, hét skipið
Prinz Vilhelm, og var
friðsamt þýzkt farþega-
skip, sem hafði fasta
áætlun milli Bremen og
Austur-Asiu. Hinn 1.
september 1914, er skip-
ið var á leið milli Shang-
hai og Nagasaki, fékk
það simskeyti um að
fara strax til Kiant-
schau, sem var þýzk ný-
lenda með viggirtri
flotahöfn. Hér var skip-
inu i hasti breytt i
njósnaskip. Það voru
settar á það léttar fall-
byssur. Það var málað i
gráum lit og hlaut nafnið
„Seeadler”. Gamli, vin-
gjarnlegi skipstjórinn
var settur i land, en hinn
bráðíyndi, grófi skip-
stjóri, sem þau höfðu
þegár kynnzt kom i stað-
inn. Meiri hlutinn af
áhöfn skipsins var lika
settur i land, en i þess
stað komu um : 100 sjó-
liðar.
Um miðjan ágúst var
skipið tilbúið i sitt nýja
Ibúðir fyrir fatlaða
Sjálfsbjörg, landssamband fatlaðra aug-
lýsir hérmeð eftir umsóknum um leigu-
ibúðir í Sjálfsbjargarhúsinu, Hátúni 12, R.
Ibúðirnar eru ætlaðar fötluðu fólki. Aðeins
þeir einstaklingar og/ eða hjón koma til
greina, sem hafa ferlivist og geta séð um
sig sjálfir.
Að öðru jöfnu sitja þeir fyrir ibúð, sem eru
á aldrinum 16-60 ára.
ibúðirnar eru 2ja herbergja með eldhúsi og baði og 1 her-
bergja með eldunaraðstöðu og baði.
Gert er ráð fyrir að fyrstu ibúðirnar verði tilbúnar til af-
hendingar i janúar 1978.
Umsóknareyðublöð afhent á skrifstofu Sjálfsbjargar.
(Eyðublöðin verða einnig send þeim sem þess óska).
Umsóknarfrestur er til 31. des. 1977.
Sjálfsbjörg, landssamband fatlaðra.
Hátúni 12, Reykjavik.
Simi 29133.
Húsgagnaáklæði,
gott úrval:
Finnsk áklæði tilvalin á sófasett og svefn-
sófa. Verð aðeins kr. 1680 metrinn. Pluss
áklæði einlit frá Belgiu, aðeins kr. 1734
metrinn. Gott sparnaðarátak er að klæða
húsgögnin sjálf. Póstsendum. Opið frá kl.
1 til 6. Simi á kvöldin 10644.
B.G. Áklæði Mávahlið 39.
verð Kr. 6.200,—
Vinsamlega póstpantið
tímanlega fyrir jól.
Leikfangahúsið
Skólavörðustíg 10, sími 14806
og Iðnaðarhúsinu v/lngólfsstræti
GRÖFUR
Vorum að taka upp þessar vinsælu gröfur.
Tengistykki fylgir til festingar á þrihjól.
Ritstjórn, skrifstofa og afgreiðsla
plexiglas
Bilasmiðjan hf.
Laugavegi 176
Simar 3-37-04 & 8-21-95
Reykjavík
Höfum ávallt fyrir-
liggjandi frá
röhm
i Vestur-Þýzkalandi
úrval af plexiglas
j, plastgleri í mörgum
þykktum og litum.
Í Plexiglas og Makrolon
I 1-10 mm þykkt og 3ja mm
mótað — hentar vel til
margvíslegustu nota —
svo sem:
Undir stóla á vinnu-
stöðum, í handrið,
glugga á skipsbrýr,
hringstiga — og ótal
margt fleira.
Sníðum eftir ykkar
óskum og teikningum.