Tíminn - 10.09.1978, Blaðsíða 18

Sunnudagur 10. september 1978
18
Sunnudagur 10. september 1978
J9
Hrefna Filippusdóttir og Árni Gunnarsson:
Eyialífi ættu allir að kynnast
— Við erum þátttakendur i félagslegri tilraun hér
i Breiðholtinu, segir Árni Gunnarsson alþing-
ismaður, sem býr ásamt konu sinni Hrefnu Filipp-
usdóttur sem starfar hjá Ford umboðinu og fjórtán
ára dóttur Sigriði Ástu i stóra sambýlishúsinu Asp-
arfelli 2-12. Hús þetta er áfast öðru stórhýsi við
Æsufeil og ibúarnir i þessum húsum eru mun fleiri
en allir Stykkishólsmbúar.
Upp undir 800 manns búa i Asp-
arfellinu einu f hátt i 200 ibúöum.
Sameignin i þessari miklu bygg-
ingu er geysilega stór og rekur
húsfélagið þar barnaheimili fyrir
Ibúa hússins og aöra, heilsu-
gæslustöð er einnig i húsinu og
útibú frá Félagsmálastofnun
Reykjavikur. tbúarnir geta nú
valið sér heimilislækni, sem hefur
aðsetur i húsinu, og næturlæknir
fyrir hverfið mun i framtiðinni
eiga þar samastað. Bygginga-
vinnufelagið Aðalból (áður at-
vinnubilstjóra) reisti húsið, og
voru ibúðir á ótrúlega lágu verði.
Arni á nú sæti i stjórn bygginga-
samvinnufélagsins, sem um þess-
ar mundir er að láta smiða stór-
hýsi I Mjóddinni i Breiðholti.
— Hér er ágætis sambýlisfólk,
með örfáum undantekningum,
segir Arni. Menn greinir á um
skipulag þessara miklu sam-
bygginga, og ég neita þvi ekki, að
fjöldinn sem settur er niöur hér á
litlu svæði er helst til mikill.
— Við byggðum fyrst i Foss-
vogi, sex félagar, fyrsta fjölbýlis-
húsið þar. Við hjónin vorum siðan
orðin skuldlitil þar og ákváðum
að fjárfesta i meiri steypu, þessu
gulli okkar Islendinga. En ég tek
það fram að við værum ekki búin
að eignast þetta, ef konan min
hefði ekki unnið úti.
Meðan Arni sinnir einni af fjöl-
mörgum daglegum upphringing-
um kjósenda Alþýðuflokksins inni
ég Hrefnu eftir áhugamálum
hennar.
— Ég hef ekki eins mikinn
áhuga á laxveiði og bóndinn. Hins
vegar förum viö saman öll fjöl-
skyldan á skiði eins mikiö og viö
getum. Þetta er holl og góð Iþrótt
og gaman aö fjölskyldan getur
verið saman um hana. Það eru
nokkur ár siðan ég byrjaði upp á
nýtt aö fara á skiði, en Arni er
gamall skiðamaður og keppti á
sínum unglingsárum.
Við förum mikiö upp I sveit að
Næfurholti á Rangárvöllum, þar
sem Arni var á sumrin sem
drengur og dóttir okkar þangað til
i fyrra, og svo I sumrbústaöi til
kunningjanna.
— Nú, svo vinn ég ýmis
venjuleg kvennastörf, sem eru
ekki frásagnarverð, fæst við
handavinnu, saumaskap óg svo-
litið við myndvefnað.
— Nei,mérbregðurvarla mikiö
við þegar Arni byrjar þing-
mennskuna, segir Hrefna. Hann
hefur lengst af verið i erilsömum
störfum. Fréttamennskan hefur
ekki verið starf frá niu til fimm.
— Ég var einu sinni algert
iþróttaidjót, segir Arni kominn úr
simanum. — Ég var i handbolta I
þvi fræga 1R liði með Hemma,
Dadda og þeim gömlu köppum og
fór i handbolta á hverjum degi.
— Nú er þetta breytt, eins og
hjá mörgum öörum fer mikill
timi i bóka og timaritalestur. Ég
les bókmenntir um stjórnmál og
sögulega atburði úti i heimi og ég
hef gaman af góðum reyfurum.
Veiðiskap hef ég mætur á og hef
fengis við fiskirækt og hnýti svo-
litiö laxa- og silungaflugur.
Við Jóhannes Arason útvarps-
þulur settum fyrir nokkrum árum
bleikjuseiði i vatn austur á Rang-
árvöllum sem var algerlega
dautt. Það er gaman að fylgjast
með þvi hvernig fiskurinn hefur
dafnað og þrifist.
Ég trúi þvi að búskapur með
vatnafiska eigi mikla framtiö fyr-
ir sér hér. Bændur gera alltof litið
af þvf að nýta vötn og vatnahverfi
i löndum sinum. Bleikjan er mjög
harðger fiskur og einn albezti
matarfiskurinn. Ég er viss um að
bændur gætu stórkostlega drýgt
tekjur sinar, ef þeir gæfu þessari
ræktun meiri gaum. Norömenn
t.d. moka upp verðmætum úr
sjávarlónum og tilbúnum eldi-
stöðvum og Japanir eru frægir
fyrir að rækta hvers konar fiska
og skeldýr i sjó.
Að undanförnu hef ég ekki haft
mikinn tima til að veiða i lax-
veiðiám, enda hef ég alveg jafn-
mikla ánægju af að renna fyrir
silung i ám eða vötnum.
Ekki má spiila Elliðaán-
um meira en orðið er
Ég hef átt sæti I veiöi- og fiski-
ræktarráöi Reykjavikurborgar
að undanförnu og hef átt þar
ánægjulega samvinnu viö indæl-
ismenn.
Þaö veldur mér og öðrum veru-
legum áhyggjum hvað kann aö
veröa um lifriki Elliðaánna og
hvernig hefur verið þrengt að
þeim. Nú er ætlunin aö byggja
lysti-og sportbátahöfn i Elliðaár-
ósum. Mér finnst hart að vera að
troöa þessu þarna þegar fyrir
löngu var búið að gera ráö fyrir
Auk þess hefur alls konar fyrir-
tækjum, sem óþrif geta stafað af
verið leyft að setja sig niður við
voginn. Þarna er oliustöö, slipp-
ur, malbikunarstöð, sements-
geymslur og gifurlega mikið af
skólpi rennur auk þess út i sjóinn,
svo vogurinn er orðinn ein alls-
herjar forarvilpa.
Ég er ekki að segja að þetta séu
ekki ágætisstofnanir, en óneitan-
lega er staðarvalið fáranlegt. Ell-
iðaárnar eru perla i landi Reykja-
vikur,sem veitt hafa fólki ótaldar
unaðsstundir. Þá á ég ekki fyrst
og fremst við laxveiðimenn, það
eru svo margir aðrir sem hafa
gengið meö ánum og fylgst með
laxagöngum á vorin og ööru lifi i
náttúrunni. Það er hreint og beint
menningarleg afstaöa að meta
það að afa náttúrulegt umhverfi
inni i borginni.
Úr þvi sem komið er finnst mér
eigi að gera fagurt útivistarsvæ i
við árnar. Aldrei verður hægt að
skapa aftur það sem búið er aö
spilla, en hægt er að spyrna fótum
við áframhaldandi eyðingu.
Þá er ég sannfærður um að
miklir möguleikar eru ónýttir i
Einu sinni var ég iþróttaidjót, nú
kemur af sjálfu sér að áhugamál-
in tengjast einkum stjórnmálum.
siikri höfn, norðar, eða i Eiðsvik
utanvert viö Aburðarverksmiöju
rikisins, þar sem er mjög góð að-
staða. Við ætlum aö taka höndum
saman nokkrir menn úr öllum
stjórnmálaflokkum og gera okkar
til aö hindra aö þessi nýja hug-
mynd nái fram að ganga.
Þegar hefur mikið verið eyði-
lagt i Elliðaárvogi, leirurnar, þar
sem vaðfuglar og smáfuglar áttu
sér samastaö og leituðu ætis, voru
skemmdar þegar Geirsnefið svo-
kallaða var búið til. Nú sést þarna
aðeins svartbakur, fylgifiskur
„menningarinnar”.
„Kötturinn heitir Keli þvf hann er svo kelinn, en ég kalla hann Þorkel
þegar ég skamma hann”, segir Árni.
„Vift erum þátttakendur i félagslegri tilraun”, Arni Gunnarsson og
Hrefna Filippusdóttir.
Guðrúnu Jónsdóttur og Páli Líndal finnast:
Skipulagsmál
áhugaverð
Frásögn
Sólveig
Jónsdóttir
heimsókn
Myndir
Tryggvi
Þórmóðsson
Páll: „Þaft þótti sjálfsagt aft heilsulitlir gáfumenn ynnu á gamla Bæjarbókasafninu, en þó var tæpast
hægt aft hugsa sér crfiftara starf en aðsitja viö borð umkringdur viðskiptavinum og sjá ckki einu sinni út
fyrir hringinn”
— Viö stundum ekki lik-
amsrækt heldur fitnum og
borðum landbúnaðarvör-
ur. Ég les ekki mikið því ég
hef alla tið verið ákaflega
. stirðlæs/ en Páll les fyrir
okkur bæði.
Enn eru áhugamálin á
dagskrá og viðmælendur
eru Guðrún Jónsdóttir
arkítektog Páll Líndal lög-
maður.
— Já, ég er vist elsti viðskipta-
vinur Borgarbókasafnsins eöa Al-
þýöubókasafnsins eins og það hét
þegar ég fór að venja komur min-
ar, hef haft stöðug skipti við safn-
ið siðan 1935,” segir Páll. — Ég
komst meira aö segja i þaö einu
sinni aö flytja erindi á bóka-
varðaþingi um fyrstu samskipti
min við safnið.
— Hvað ég les? Ég les mikið
ævisögur og sagnfræöi, en litið af
skáldsögum. Ég missti snemma
hæfileikann tilaðlesa reyfara. Þó
eru reyndar einstaka undantekn-
ingar frá þessu, t.d. les ég Góöa
dátann Svæk minnst einu sinni á
ári. Nú svo les ég rit um landa-
fræöi og náttúrufræöi, þótt Pálma
Hannessyni heföiþóttég óliklegur
til þess. — Nei, ég les sem minnst
lögfræði. Raunar hefur það vilja
loöa viö marga lögfræðinga aö
hallast mjög að sagnfræði.
— Ég hugsa satt að segja um
litið annaö en hús og húsateikn-
Páll Jakob meft móftur sinni
ingar, segir Guðrún. Ég er eigin-
lega fagidjót. Það vill til aö húsa-
gerðarlist kemur inn á marga
hluti, og er þvi ekki mjög þröngt
sviö. Það er svo margt sem teng-
ist minu starfi, og t.d. eru mörg
verkefni óleyst i sambandi við
gömul hús.
Það hefur æxlast svo, að ég hef
unnið miklu meira að skipulags-
málum en húsateikningum, þótt
ég sé menntuö I þeim. Skipulags-
málin tengjast mjög ýmsum mál-
um á félagssviði, aldursskiptingu
hópa i þjóðfélaginu o.s.frv.
— Það er þar sem við náum
saman, skýtur Páll inn i, en ég hef
lika unniö aö skipulagsmálum, og
gömul hús eru raunar sagnfræði
út af fyrir sig.
„Akváftum aft fjárfesta i meiri steypu"
sambandi viö skiðaiþróttina.
Kerlingarfjöllin hafa sýnt, aö hér
er hægt að vera á skiðum allan
ársins hring og hugmyndir um
skiðaland i Vindheimajökli við
Akureyri hafa verið uppi. Það
væri áreiðanlega hægt að auka
ferðamannastraum hingað meö
þvi að bjóöa fólki að skoða landið
og dunda sér svo a ákiðum nakið I
beltisstaö hálfan daginn.
— Svo eigum við eitt áhugamál,
segir Arni — eyjalif. Við höfum
oft farið út i Breiðafjarðareyjar
og ég hef farið I úteyjar Vest-
mannaeyja. Hvergi kemst maður
i nánari snertingu við elskulega
náttúru þessa lands, mér finnst
— Það er margt, sem mætti
gera i þessum málum, segir Guö-
rún. — Mér finnst að það ætti að
hætta að skipta fólki niöur i hópa i
umhverfisskipulaginu. Það er
ekki gott að þetta sé svona klofið,
fólkið sem er að vinna fyrir sér og
svo börnin og gamla fólkið. Hvort
út af fyrir sig. Það er mikiö talaö
um barnaheimili sém lausn fyrir
fólk. Ég held I raun og veru að
þetta sé ekki svona einfalt. Það
væri æskilegt að t.d. börnin gætu
verið i meiri tengslum við vinnu-
staði fullorðna fólksins.
Þau Guðrún og Páll búa i ein-
býlishúsi við Bergsstaöastræti og
þar rikir ekki einangrun kynslóð-
anna. Sá yngsti i fjölskyldunni er
sonur þeirra Páll Jakob 4 ára og
elst er móðir Guðrúnar Hulda
Stefánsdóttir 81 árs. Þrjú börn
Guðrúnar eru einnig i heimilinu.
A neðstu hæð hússins er barna-
dagheimilið Hálsakot, sem for-
eldrar átta barna stofnuðu fyrir 3
1/2 ári. Starfsemin hefur nú verið
aukin og eru sextán börn á heim-
ilinu og þriggja manna starfsliö.
Þriggja manna starfsráð foreldra
stjórnar rekstrinum þrjá mánuði
i senn. t upphafi var ætlunin að
foreldrar sæju um ýmislegt sjálf-
ir, svo sem ræstingu, til aö gera
reksturinn ódýrari, en brátt var
gefist upp á þvi. Gjald fyrir barn
á heimilinu er nú 40.000 kr. á
mánuði fyrir allan daginn.
— Ég hef engar fristundir dags
daglega, segir Guörún, en ég
hlakka alltaf til að fara i vinnuna
á morgnana, svo kannski er þetta
allt leikur.
að hver einasti tslendingur ætti
að reyna það.
Annars er alveg fyrirsjáanlegt,
að meðan ég verð á þingi hljóta
áhugamál min að mótast af þörf-
um mins kjördæmis Norðurlands
eystra. Það æxlaðist svo að ég var
kosinn á þing eiginlega þvert ofan
i það sem búist var við. Ég ætla
að reyna að vinna kjósendum
minum vel. Þegar hafa mér bor-
-ist fjöldamörg mál úr kjördæm-
inu.sem mönnum liggur áhjarta.
Þórshöfn, Raufarhöfn og Kópa-
skererualltstaðir sem hafa oröiö
mjög útundan með alla þjónustu
að undanförnu. Þórshöfn er
sennilega nú eitt mesta upp-
gangspláss hér á landi. A Húsavík
hefur um langt skeið verið mikill
dugnaður og framsókn i fólki. Svo
eru staðir við Eyjafjörð, sem
veriö er að byggja upp. Þaö er
ekki vafi aö mikill árangur hefur
orðið af byggðastefnunni, og af
þviað þetta birtist I Tímanum, vil
ég geta þess sem vel er gert, en
byggðastefnan er að nokkru frá
Framsóknarflokknum komin.
Ég er sannfærður um, að óviða
ef nokkurs staðar, er hægt að lifa
betra lifi en hér á landi, það er
verst hvað okkur hefur tekist aö
klúðra ýmsum hlutum fyrir okk-
ur, en vonandi lærum viö af
reynslunni.
Páll Lindal og Guftrún Jónsdóttir
I sumar ferðuðust þau Guðrún
og Páll mikiö um landið. — Þaö er
geysilega skemmtilegt. Við höf-
um bæði feröast mikið eriendis,
en aldrei eins mikið hér heima og
nú. — Ég hef mikinn áhuga á
gönguferðum, en litla getu, segir
Guðrún. Páll á sæti i Náttúru-
verndarráði og árleg ferðalög
með þvi eru með skemmtilegri
viðburðum hjá þeim hjónum. Tvö
undanfarin ár hef ég farið til
Djúpavogs en ég er aö vinna að
skipulagi þar. Páll var svo elsku-
legur aö koma með mér i sumar.
Djúpivogur er áhugaveröur sögu-
lega og landslagið er sérkenni-
legt. Þar eru m.a. sérkennileg
klettabelti sem taka þarf tillit til
við skipulag staðarins.
— Svo er ég að reyna að fá Pál
til aö hafa gaman af hrossum.
Sem barn var ég mikið til alin upp
á hestbaki, og það er alltaf ofar-
lega i mér að hafa gaman af land-
búnaöi.
— Ég er nú eiginlega hræddur
við hesta, segir Páll, mér hefur
alltaf fallið betur við kýr, þær eru
svo heimspekilegar og rólegar.