Fréttablaðið - 23.10.2007, Side 17

Sigurður Líndal lagaprófessor er léttur á fæti
þótt kominn sé á efri ár. Sjötugur hljóp hann
hálft maraþon og nú skokkar hann annan hvern
morgun í 20-30 mínútur.
„Ég hef alltaf haft þörf fyrir hreyfingu en hef
aldrei stundað keppnisíþróttir. Einhvern tímann
tók ég í körfubolta en sú íþrótt hentaði mér ekki.
Fann að ég þyrfti að minnsta kosti að æfa mig í
hástökki áður,“ segir Sigurður Líndal glettinn
þegar hann er inntur eftir því hvernig hann haldi
sér í formi. „En ég hef alla tíð hreyft mig mikið,“
bætir hann við. „Vann erfiðisvinnu fram undir þrí-
tugt. Var meðal annars í sveit og eltist við hross og
kindur og svo hef ég gengið mikið. Lengi vel var
enginn bíll til á heimilinu þannig að allt varð að
fara fótgangandi og hlaupandi ef maður var á
seinni skipunum. Einhvern tíma var ég spurður
hvort ég væri í líkamsrækt en ég svaraði sannleik-
anum samkvæmt: „Nei, ég er að verða of seinn.“
Það er samt ekki bara þegar Sigurður er of seinn
sem hann sprettir úr spori. Hann kveðst hafa byrj-
að að hlaupa reglubundið fyrir tuttugu árum með
ungum mönnum úr lagadeild. „Þeir voru að gantast
með hvort ég kæmi ekki með þeim út að skokka og
ég tók áskoruninni. Fyrst var ég úthaldslítill en svo
lengdi ég hlaupið alltaf smátt og smátt á hverjum
degi. Einu sinni var ég í Aðaldalnum í sumarhúsi
með konunni og fór út að hlaupa. Ætlaði fyrst smá
hring út á þjóðveg. Svo datt mér í hug að hlaupa út
að Laxamýri. Þaðan að Saltvík og þegar þangað
kom var hæð fram undan. Mig langaði að komast
upp á hana. Áður en ég vissi af var ég kominn út á
Húsavík og þá var eftir að hlaupa heim. Konan var
farin að óttast um mig. Hélt ég lægi einhvers stað-
ar dauður. En svo mældum við leiðina og þá reynd-
ist hún vera 22 kílómetrar. Svo ég sá að ég hálft
maraþon væri mér ekkert ofviða og hljóp það árið
eftir, þegar ég var sjötugur. Ætlaði svo aftur þegar
ég var 75 en konan bannaði mér það. Ég hlýði alltaf
konum. Ég hlýddi ömmunum mínum, mömmu
minni, konunni og ég hlýddi dætrunum. Þekki ekk-
ert annað en að hlýða kvenfólki.“
Í ógáti til Húsavíkur
Heimsóknavinir Kópavogsdeildar Rauða krossins eru alls konar
fólk á ýmsum aldri. Þeir heimsækja fólk á einkaheimilum og
stofnunum í Kópavogi til að draga úr einsemd og félagslegri
einangrun, gefa lífinu lit.
Gæti heimsóknavinur gefið þínu lífi meiri lit?
Heimsóknavinirnir eru sjálfboðaliðar. Þeir veita félagsskap og
nærveru. Til dæmis með því að spjalla, lesa, tefla, syngja og
fara út að aka eða ganga. Margir reiða sig á heimsóknir sjálf-
boðaliðanna til að gleyma gráma hvunndagsins um stund.
Þekkirðu einhvern sem myndi hafa gott af því að fá heim-
sókn sjálfboðaliða? Til dæmis einu sinni í viku, í klukku-
stund í senn?
Ekki hika við að hafa samband í síma 554 6626 eða í net-
fangið kopavogur@redcross.is.
Hamraborg 11, 2. hæð – opið virka daga kl. 11-13 – www.redcross.is
Kópavogsdeild
Auglýsingasími
– Mest lesið