Fréttablaðið - 02.03.2008, Blaðsíða 14

14 2. mars 2008 SUNNUDAGUR
N
ei, þetta er ekki uppgjöf, held-
ur ákvörðun. Ég er að taka í
taumana og stjórna stefnunni í
lífinu sjálf. Og það er mjög full-
nægjandi tilfinning,“ segir
Gulla, sem jafnframt segir ástæður þess að
hún snúi baki við leiknum, að minnsta kosti
í bili, vera nokkrar. Eins segist hún ekki
kvíða því að vera ekki að fara að leika á
næstunni. „Ég hef aldrei verið föst í því að
leiklistin sé eina starfið sem ég geti unnið.
Mér hefur alltaf fundist ég sjálf og mitt líf
miklu stærra en leiklistin. Ég veit að ég er
flink í mjög mörgu og get gert allan fjand-
ann – og þá meina ég líka allan fjandann! Ég
get lagt parkett og flísar, saumað gardínur
og unnið skrifstofustörf og þótt ég hafi
unnið sem leikkona hef ég aldrei skilgreint
sjálfa mig út frá því sem ég vinn við,“ segir
Gulla, sem segist hlakka mikið til að takast
á við nýja starfið. Fyrst ætlum við þó að
skunda austur fyrir fjall þar sem Gulla ólst
upp – gangandi í hús og segjandi sögur.
Sagði nágrönnunum frá láti foreldra
„Ég var frekar venjulegur krakki nema ég
sagði sögur. Gekk í hús og sagði hverjum
sem heyra vildi ævin-
týralegar sögur sem
ég hafði búið til um
fjölskyldu mína eða
bara hvað sem er.
Sumir kalla þetta að
skrökva en ég var svo
ung að ég vissi varla
hvað það var – fimm
ára gömul – mér
fannst ég bara þurfa
að lífga upp á tilveru
annarra með skemmti-
sögum. Þær voru að
vísu ekki allar jafn
skemmtilegar. Þannig
tók ég mig einu sinni
til, pínulítil, og rölti til
nágranna minna að
morgni þar sem fjög-
ur systkin á mínum
aldri eru og ætla að
fara að leika við þau.
Á leiðinni milli hús-
anna brest ég skyndi-
lega í grát og banka
upp á hágrátandi og
segi að mamma og
pabbi séu dáin. Þetta
var ekki illkvittni
heldur fannst mér ég
svona geta skreytt
lífið. Sumar af vin-
konum mömmu höfðu
ekki húmor fyrir
þessu og fannst þetta
slæmt en sem betur
fer höfðu foreldrar
mínir það.“ Gulla er
yngst þriggja syst-
kina og þegar hún
kom í heiminn var
fjárhagur fjölskyld-
unnar orðinn rýmri.
Eldri systkinin höfðu
því gríðarlegar áhyggjur af því að foreldr-
arnir, sem höfðu meiri fjárráð, væru að
eyðileggja yngsta barnið með dekri og var
hún kölluð óhemja og spilligrís. Veður skip-
uðust þó skjótt í lofti.
Örlagaríkt vor 1984
Faðir Gullu vann á Litla-Hrauni á uppvaxtar-
árum Gullu og móðir hennar var og er kenn-
ari. „Það var fínt að alast upp á Selfossi. Við
fluttum að vísu á Kvíabryggju í tvö og hálft
ár þegar pabba bauðst að verða forstöðu-
maður þar. Ég hef verið um átta ára gömul
og það sem ég man helst frá þeim tíma er
einangrunin, þessi rosalegu fjöll og í minn-
ingunni er alltaf snarbrjálað veður. Svo
förum við aftur á Selfoss og ég bý þar þang-
að til ég flyt í bæinn til að fara í Leiklistar-
skólann.“ Lá alltaf beinast við að halda
þangað? „Nei, síður en svo. Það var eigin-
lega algjör tilviljun og ég ætlaði mér aldrei
að verða leikkona. Sem unglingur langaði
mig að vinna við eitthvað þar sem ég gæti
breytt heiminum og það sem ég segði skipti
máli. Til dæmis fór ég í starfskynningu á
Þjóðviljann einn menntaskólaveturinn og
þar kviknaði mikill áhugi á að fara í ein-
hvers konar stjórnmálafræði eða blaða-
mennsku.“
Segja má þó að örlagaríkir atburðir hafi
orðið til þess að hún steig fæti inn í leiklist-
ina en vorið 1984, þegar Gulla var fjórtán
ára, varð faðir hennar bráðkvaddur. „Það
var mikið áfall en á sama tíma er ég í leik-
félaginu og ég held að sá félagsskapur hafi
algerlega bjargað mér. Þau héldu svo fallega
utan um mig og þar hafði ég nóg af verkefn-
um til að dreifa huganum. Það má því segja
að þarna hafi leiklistin skotið rótum og svo
þegar ég heyrði auglýsingu um inntökupróf
í Leiklistarskólann seinna sló ég til.“
Vildi slíta sig frá Leikfélagi Reykjavíkur
Það gekk strax í fyrstu atrennu að komast
inn í skólann og svo þegar námi lauk var
Gullu strax boðinn samningur og eitt leiddi
fljótlega af öðru. „Einhvern veginn hefur
það svolítið verið þannig í leiklistinni og líf-
inu að ákvarðanir hafa verið teknar fyrir
mig. Ég hef sjaldan sest niður og hugsað:
Hver er minn metnaður – hvað langar mig?
Fyrr en þá árið 2000. Þá sagði ég upp samn-
ingi mínum hjá Leikfélagi Reykjavíkur sem
ég hafði haft nær samfellt frá útskrift 1994
og þá upplifði ég fyrst hvað leiklistin er í
raun skrítið starf. Maður hefur jú yndi af
leiklistinni og hún nærir mann og allt það.
En samt hefur maður svo afskaplega lítið
um það að segja sjálfur – ekkert um rulluna,
verkefnavalið, leikstjórann sem maður
vinnur með eða neitt. Þetta verður því hálf-
gerð færibandavinna og einhvern veginn
var þetta orðið svo skrítið og önugt og ýmis-
legt sem gekk á hjá LR á þeim tíma að mig
langaði hreinlega að slíta mig lausa og prófa
eitthvað nýtt.“
Ekki í boði að efast um leikinn
Síðan þá hefur Gulla ekki verið fastráðin
neins staðar en hefur þó komið víða við,
bæði í leiklistarheiminum og utan hans.
Þannig fór hún til Írlands strax eftir LR
með írskum kærasta og vann í markaðsmál-
um fyrir tölvufyrirtæki þar í landi. Og seg-
ist hún hafa pikkað menntaskóla-Gullu þar
upp. „Áhuginn á almannatengslamálum
kviknaði þar á ný og ég naut starfsins og
gekk mjög vel. Þegar ég kom svo heim ári
síðar og kollegar mínir heyrðu af því að ég
ætlaði ekki að fara að leika fannst mér
merkilegt að heyra þá vera hálf harmi
slegna yfir því. Ég man sérstaklega eftir
einni sem sagði: „Auðvitað er hægt að finna
lífshamingjuna í einhverju öðru.“ Og ég
hugsaði: „Guð minn almáttugur, ég vona að
þessi kona missi aldrei vinnuna sína sem
leikari því þá er lífið greinilega búið.“ Sjálf-
sagt er þessi hugsunarháttur þó nokkuð
algengur og verður eflaust að vera það því
þú getur ekki starfað sem leikari nema vera
100 prósent skuldbundinn því og aldrei
efast, því um leið og þú ferð að efast og
finna eitthvað að leikarastarfinu flosnarðu
upp úr því fljótlega. Af hverju? Jú, því þetta
er gríðarlega erfið vinna. Og ég held að fólk
almennt átti sig ekki á því. Alls kyns vinnu-
tími, kröfur um að fjölskylda þín sé algjör-
lega í öðru sæti og leikhúsið á þig – þinn
tíma og tilfinningalíf. Það er ekki í boði að
vera sorgmæddur í vinnunni þótt einhver
sé látinn eða að vera með 40 stiga hita – með
40 stiga hita var ég í kabarettsýningu á 10
sentimetra háum hælum með Ingvar E. á
herðunum.“
Á nýjum stað
Hvað þyrfti að breytast að mati Gullu til að
hún sneri aftur í leikinn? „Ég er á einhverj-
um skrítnum stað gagnvart þessu öllu. Auð-
vitað er draumastaða hvers manns að vinna
einhverja eina vinnu og fá greidd fyrir hana
mannsæmandi laun. Og það er alveg sama í
hvaða fagi þú ert. Maður er alltaf í því að
drýgja tekjurnar en það er hálfsorglegt að
þurfa alltaf að vera að því. Bakari fer ekki
og stekkur upp úr brúðartertum til að
drýgja tekjurnar, hann bara vinnur fyrir
sér sem bakari. Atvinnuöryggið er lítið sem
ekkert í greininni og maður er aldrei viss
hvað kemur inn hver mánaðamót.“ Gulla
hefur þó verið með annan fótinn í leiklist-
inni fram til þessa. Hún hefur til að mynda
leikið í feikivinsælum þáttum á borð við
Svínasúpuna og Stelpurnar. Hún hefur líka
komið við annars staðar, unnið á Lögreglu-
stöðinni við afgreiðslu, sótt fjarnám við Bif-
röst í Evrópufræðum og síðustu mánuði
hefur hún verið að vinna fyrir Fylgifiska
þar sem hún hefur séð um verslun fyrir-
tækisins á Laugavegi. Og nú er það nýr kafli
sem tekur við – að sjá um allt sem snýr að
Viðey – og Gulla segist hlakka mikið til.
Vor í lofti
Engan þarf að undra að leið Gullu liggi nú í
starfsvettvang er tengist verkefnastjórnun
og samskiptum. Gullu er oft lýst af sam-
starfsfólki sínu sem hálfgerðu „samskipta-
trölli“ – samskipti séu hennar sterka hlið.
Er það eitthvað sem er Gullu meðfætt eða
eitthvað sem hún lærði? „Það er ugglaust
hvort tveggja. Ég er friðelskandi vog, hef
sterka réttlætiskennd, finnst fólk frábært
og ég umgengst það af virðingu. Og sjálf
geri ég kröfu um hið sama. Svo spilar upp-
eldið auðvitað inn í. Ég ólst upp hjá alkóhól-
ista, föður mínum, og það er oft talað um að
aðstandendur alkóhólista læri gjarnan ein-
hvers konar hlustun og einhverja meðvirkni
sem reyndar verður mörgum fjötur um fót
seinna meir og varð það líka í mínu tilfelli.
Pabbi var mjög ákveðinn í uppeldinu og
reglurnar voru stífar og eftir þeim varð
maður að fara skilyrðislaust. Svo þegar ég
komst á unglingsár og fór sjálf að vilja gera
uppreisn gegn foreldrunum og að brjótast
undan hæl alkóhólismans var ég hálfvegis
rænd uppreisninni þegar pabbi dó. Það var
gríðarleg breyting og við tók mjög erfitt og
losaralegt tímabil.“
Gulla segist þó síðar meir hafa hitt fyrir
flinkasta mann í heimi, að því er hún telur,
góðan geðlækni sem hjálpaði henni að vinna
út úr þeim aðstæðum og erfiðleikum. „Ég
veit ekki hvar ég væri hefði ég ekki hitt
þann mann. En ég er líka sannfærð um að
þessi reynsla mín hafi gert mig næmari
fyrir aðstæðum annarra og ég á auðvelt
með að nálgast fólk á þeim stað sem það er
statt hverju sinni. Án þess þó að vera með
yfirlæti og þykjast vita hvernig viðkomandi
líður. Öll reynsla skilar manni einhverju og
ég er mjög rík af reynslu. Samt finnst mér
lífið eiginlega vera að byrja núna. Og sá
byrjunarreitur er ofsalega góður og ég
hlakka til. Það er eitthvert vor þarna úti.“
Líf mitt er stærra
en leikurinn
Ein okkar ástsælasta leikkona seinni tíma, Guðlaug Elísabet
Ólafsdóttir, hefur ákveðið að næstu spor skuli stigin fjarri
leiksviðinu. Meðvituð ákvörðun en ekki uppgjöf, segir hún um
það að ætla að snúa frá leiknum og jafnframt að það sé góð til-
finning að hafa stjórn á eigin lífi. Júlía Margrét Alexandersdóttir
hitti leikkonuna sem söðlar nú um og tekur eftir helgi við starfi
verkefnisstjóra Viðeyjar.
ÁKVÖRÐUN SEM KOM Á ÓVART „Þegar ég kom svo heim ári síðar og kollegar mínir heyrðu af því að ég
ætlaði ekki að fara að leika, fannst mér merkilegt að heyra þá vera hálf harmi slegna yfir því. Ég man sér-
staklega eftir einni sem sagði: „Auðvitað er hægt að finna lífshamingjuna í einhverju öðru.“ FRÉTTABLAÐIÐ/VALLI
...Gulla er sögð hafa dýran smekk og komi
hún inn í búðir bregst ekki að hún fellur fyrir
dýrasta hlutnum þar inni.
...Gulla er náfrænka Sigurðar Guðmunds-
sonar myndlistarmanns.
...Gulla segir hnakkana frá Selfossi hafa
komið eftir hennar tíð.
...Gulla er fædd hinn 21. október 1969.
...að samkvæmt Gullu er ætt hennar einkar
sérhlífin og löt. Gulla á tvær hliðar: Er forkur
til vinnu en letidýr heima hjá sér.
VISSIR ÞÚ AÐ...
Svo þegar ég
komst á ungl-
ingsár og fór
sjálf að vilja
gera uppreisn
gegn foreldr-
unum og
að brjótast
undan hæl
alkóhólism-
ans var ég
hálfvegis
rænd upp-
reisninni
þegar pabbi
dó.