Tíminn - 17.02.1982, Blaðsíða 8

Tíminn - 17.02.1982, Blaðsíða 8
8 Miövikudagur 17. febrúar 1982 Utgefandi: FramsóKnarflokkurinn Framkvæmdastjóri: Jóhann H. Jónsson. Auglýsingastjóri: Steingrimur Gislason. Skrifstofustjóri: Jóhanna B. Jóhannsdóttir. Afgreiöslustjori: Sig- urður Brynjólfssón. Ritstjórar: Þórarinn Þórarinsson,Elías Snæland Jóns- son. Ritstjórnarfulltrúi: Oddur V. Olafsson. Fréttastjóri: Páll Magnússon. Umsjónarmaður Helgar-Timans: lllugi Jökulsson. Blaðamenn: Agnes Bragadóttir, Bjarghildur Stefánsdóttir, Egill Helgason, Friðrik Indriðasoii, Heiður Helgadóttir, Jónas Guðmundsson, Kristinn Hallgrimsson, Kristin Leifsdóttir, Ragnar orn Pétursson (iþróttir), Skafti Jónsson. utlitsteiknun: Gunnar Trausti Guðbjörnsson. Ljósmyndir: Guðjón Einarsson, Guðjón Róbert Agústsson, Elin Ellertsdóttir. Myndasafn: Eygló Stefánsdóttir. Próf- arkir: Flosi Kristjánsson, Kristin Þorbjarnardóttir, María Anna Þorsteins- dóttir. Ritstjórn, skrifs.'ofur og auglýsingar: Siðumúla 15, Reykjivik. Simi: 86300. Aualvsingasimi: 18300. Kvöldsimar: 86387, 86392. — Verð 1 lausasölu ■6.00. Askriftargjald 4 niánuöi: kr. 100.00—Prentun: Blaðaprent hf. Egill Skúli og Edward Koch ■ Borgarstjórnarflokkarnir i Reykjavik eru i þann veginn að ganga frá framboðslistum sinum i sambandi við borgarstjórnarkosningarnar, sem eiga að fara fram á komandi vori. Sjálfstæðis- flokkurinn hefur reyndar lokið þvi. Það má segja, að reykviskir kjósendur gegni tviþættu verkefni, þegar þeir ganga að kjörborð- inu við borgarstjórnarkosningarnar. í fyrsta lagi er verið að velja fulltrúa til að móta stefnuna i borgarmálum næsta kjörtimabil. í öðru lagi er verið að velja borgarstjóra, sem sjá á um fram- kvæmdir í samræmi við ákvarðanir borgar- stjórnar. Það er kunnara en frá þurfi að segja, að oft eða oftast veltur ekki minna á framkvæmdinni en stefnumótuninni. Rétt stefnumótun getur farið i handaskolum, ef framkvæmd hennar fer úrskeið- is. Af þessum ástæðum skiptir mjög miklu máli fyrir Reykvikinga að borgarstjórinn sé traustur og reyndur og leysi starf sitt miklu frekar af hendi sem óháður embættismaður en pólitiskur borgarstjóri. Það leikur ekki á tveimur tungum, að valið á núverandi borgarstjóra, Agli Skúla Ingibergs- syni, hefur heppnazt mjög vel. Fjárstjórn borg- arinnar hefur verið traust og er það ekki sizt borgarstjóranum aö þakka. Enginn pólitiskur styr hefur staðið um hann og það auðveldar hon- um störfin. Verkfræöiþekking hans hefur komið að góðum notum við hinar margháttuðu fram- kvæmdir á vegum borgarinnar. Ekki aðeins þeir, sem völdu hann til starfa, eru ánægðir með verk hans, heldur hefur hann einnig unnið sér viður- kenningu minnihlutans. Sá möguleiki er vissulega fyrir hendi, að borg- arfulltrúar geti allir sameinazt um borgarstjóra, þótt þá greini á um málefni. Alla skiptir þá það meginmáli, að íramkvæmdin á þeirri stefnu, sem meirihlutinn kann að móta, takist sem bezt. öll- um er þeim það vafalaust mikils virði, að borgar- stjórinn sé traustur, reyndur og heiðarlegur og njóti viðurkenningar og álits borgarbúa, án tillits til flokka. Þess vegna væri það áreiðanlega hyggilega ráðið, ef borgarstjórnarflokkarnir allir samein- uðust um að skora á Egil Skúla Ingibergsson að vera áfram borgarstjóri. Þess eru mörg dæmin, að andstæðir flokkar hafi sameinazt um val borgarstjóra, þótt þá greindi á um stefnumál. Eitt þekktasta dæmið um þetta gerðist i New York á siðastliðnu hausti. Þar sameinuðust tveir stærstu flokkarnir sem sjaldnast sitja á sátts höfði, um að endurkjósa Edward Koch sem borgarstjóra. Slikt álit hafði hann unnið sér i borgarstjórastarfinu. Það væri ávinningur fyrir Reykjavik, ef sam- komulag gæti tekizt milli allra flokka um borgar- stjóra, þótt leiðir skilji að öðru leyti. Sá möguleiki er nú fyrir hendi, þar sem Egill Skúli Ingibergsson er. Þ.Þ. á vettvangi dagsinsHHHHHHH íþróttaken nsla og aðstaða íþróttakennara eftir Þorstein Einarsson, fyrrv. íþróttafulltrúa ríkisins ■ 1 Timanum 4. iebrúar sl. birtist grein eftir Pál Ólaísson iþrótta- kennara, sem hann neínir: hug- leiðingar um iþróttakennslu og aðstöðu iþróttakennara. Greinin er fyrst og fremst rituð til þess að fagna og vekja athygli á heimsókn nemenda, kennara og ibúa skólasetursins að Laugar- vatni 5. nóv. sl. til Keykjavikur á fundi ráðuneyta og Alþingis til áréttingar fjárveitinga til iþrótta- mannvirkja þar á staönum.. Þó að greinin komi fyrir augu lesenda nær þremur mánuðum eftir að hún var skriíuö og fjár- veitingar hafi fengist til ákveðins áfanga iþróttamannvirkja íþróttakennaraskóla tslands (IKI), þá er hún timabær fyrir ýmis atriði og framhald fram- kvæmda. Þennan aðaltilgang greinar þessa ágæta iþróttakennara, sem um skeið var starlsmaður IKÍ, ber að þakka en það voru nokkur önnur atriði sem ég tel rétt að gera athugasemdir við. Greinarhöfundur telur aö iþróttakennarar leiti fyrst og fremst til þeirra staða þar sem skólar hafa upp á bestu aðstæð- urnar að bjóða. Siðasta skólaárið sem ég staríaði sem iþróttafull- trúifengusteigi iþróttakennarar i 11 stöður utan Reykjavikur og voru sjö þeirra við skóla með góða aðstöðu til iþróttaiðkana. Reynsla min hin siðustu 10 ár er sú, að fyrst og fremst kepptust iþróttakennarar viðað fá stööur á höfuðborgarsvæðinu. Ástæðurnar hafa einkum verið þrenns konar. Þátttaka i þjálfun og keppni áhugagreina sinna. Framhalds- menntun þeirra sjálfra eða þeir hafa átt maka eða verðandi maka við framhaldsnám. Rétt er það að kaup á tækjum hafa setið á hakanum á loka- sprettinum við aö ljúka smiði iþróttahúsa. Sá sprettur helur flestum aðstandendum húsanna verið fjárhagslega eríiöur og verið aðdáunarvert hvernig þeir erfiðleikar voru yíi&stignir. Eitt- hvað hlaut aö frestast og þá var það að búa húsin fullkomlega að tækjum. Sú írestun hefur ekki bitnað á hinum smærri tækjum svo sem knöttum. Sú fullyrðing greinarhöfundar að á sundstöðum séu eigi til sund- kútar og sundflár a.m.k. 1 stk. hvorrar tegundar á nemanda leyfi ég mér að mótmæla, þvi stofnunsú.sem ég vann við sá um að útvega þessi tæki án nokkurrar kaupmennsku og oft flutti ég þau með mér á vigsludegi sund- staðarins. Eftir að ötulir sölu- menn iþróttatækja, sem sumir hverjir eru iþróttakennarar, komu til skjalanna hefur stofnun- in dregið að sér hendur með út- vegun t.d. sundfláa en haft til af- greiðslu gömlu gúmmikútana. Greinarhöfundur lætur orð liggja að þvi að iþróttahúsin séu „minnisvarðar”, sérhönnuð af „Ekki verður horfið til fyrri starf saðgerða’ ’ — greinargerð frá stjórnarnefnd Fríhafnarinnar ■ I viðtali sem dagblaðiö Timinn átti við Ara Sigurðsson, starfs- mann Frihafnarinnar á Keflavik- urflugvelli, 12. febrúar sl. koma fram alvarlegar ásakanir i garð stjórnenda fyrirtækisins og þó sérstaklega verkstjóra þess. Þar sem allar fullyrðingar starfs- mannsins eru órökstuddar og jafnframt ærumeiöandi i garð annarra starfsmanna telur stjórn Frihafnarinnar rétt að gefa fjöl- miðlum eftirfarandi yfirlit yfir starfsemi fyrirtækisins á siðast- liðnu ári. I upphafi ársins 1981 tók gildi nýr kjarasamningur við starfs- menn Frihafnarinnar. Kjara- samningur þessi grundvallaðist á þvi að starfsmenn fengu ákveðna prósentu af veRu og hagnaði fyr- irtækisins i sinn hlut i stað yfir- vinnu, vaktaálags og fleiri kjara- atriða. Auk þessa skyldu starfs- menn greiða þá rýrnun sem væri umfram 0.3% af veltu. Við gerð kjarasamnings var gengið út frá fjárlögum 1981 þar sem reiknað var með 8 milljóna króna hagnaði. Af nettóhagnaði áttu starfsmenn að fá 9% i sinn hlut eða 720 þúsund krónur, ef reiknaö er út frá f járlagatölu árs- ins 1981. Vegna hins nýja vinnu- fyrirkomulags og margra ann- arra aðgerða stjórnenda fyrirtæk- isins til að bæta rekstur þess varð hagnaður 150% meiri en ráð hafði verið fyrir gert. Hagnaður varð þannig 20 m.kr. Samkv. sam- komulaginu við starfsmenn komu 1.8 milljón af þessum hagnaði i þeirra hlut eöa um 1.1 millj.kr. meira en reiknað haföi verið með. Rýrnun varð hins vegar heldur hærri en stjórnendur vonuöust eftir eða um 1.1%. Á árinu 1980 hafði i fyrsta skipti tekist að koma rýrnun niður fyrir 1% en það ár var hún 0.97%. Ef litið er á rýrnun siðustu 10 ára er árangur siðasta árs næst besti árangur sem náðst hefur i þessu efni. Fyr- ir árið 1978 var rýrnun i fyrirtæk- inu yfir 2% og i einstökum deild- um náði rýrnun jafnvel 5%. Með breytingu þeirri sem gerð var á yfirstjórn fyrirtækisins um mitt ár 1978 urðu þáttaskil i þessu efni. Þaöár fór rýrnun niður i 1.2% og 1.3% 1979. Þrátt fyrir að starfsmenn greiði hluta af rýrnun i fyrirtækinu á siðasta ári verður að telja afkomu þeirra nokkuð góöa enda voru meðaltekjur starfsmanna á árinu 1981 um 150.000 kr. Meðaltalsyfir- vinnustundafjöldi var 430 klukku- stundir 1981 en var yfir 1.000 klukkustundir á fyrri árum. táðurnefndu viðtali iTimanum er fullyrt að lélegt eftirlit með vöruflutningum milli vörulagers og verslunar sé orsök aukinnar rýrnunar. Þessum órökstuddu fullyrðingum er algjörlega visað á bug þar sem allar vörur eru fluttar milli þessara staða undir tolleftirliti eða tollinnsigli. Mis- talningar milli vörulagers og verslunar hafa auk þess engin áhrif á heildarrýrnun fyrirtækis- ins. Rýrnun á þessari leið gæti þvi ekki átt sér stað nema með sam- vinnu starfsmanna fyrirtækisins og tollvarða. Verður að telja slik- ar ásakanir mjög alvarlegar gagnvart þeim starfsmönnum sem hlut eiga að máli. Samkvæmt kjarasamningi höfðu starfsmenn tillögurétt um ráöningu verkstjóra, en endan- legt ákvörðunarvald var i hönd- um stjórnenda fyrirtækisins, sbr. lög um réttindi og skyldur starfs- manna rikisins. Fjórir verkstjór- ar vorur ráðnir, þar af þrir skv. tillögum starfsmanna. I áður- nefndri grein er sagt að neytt hafi verið upp á starfsfólk verkstjór- um sem það gat ekki sætt sig við og taldir voru óhæfir vegna fyrri

x

Tíminn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tíminn
https://timarit.is/publication/50

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.