Fréttablaðið - 08.01.2009, Blaðsíða 41

FIMMTUDAGUR 8. janúar 2009 25
UMRÆÐAN
Eiríkur Tómasson skrifar
um sjávarútvegsmál
Sæll Karl V. Matthías-son, þingmaður og
varaformaður sjávarút-
vegsnefndar Alþingis.
Þú telur að besta leiðin
til að hjálpa sjávarútvegs-
fyrirtækjum, sem halda
uppi atvinnu á landsbyggðinni, sé
að taka af þeim réttinn til að
sækja björg í bú, veiðiheimild-
irnar. Láta þau svo sitja uppi
bótalaust með skuldir, sem hafa
hækkað umtalsvert eftir kerfis-
hrun og slæma efnahagsstjórn.
Hrun sem þú berð m.a. ábyrgð á
sem þingmaður. Síðan eiga þessi
sömu fyrirtæki, sem hafa keypt
allar veiðiheimildir sínar sam-
kvæmt lögum sem Alþingi hefur
sett og allir flokkar bera ábyrgð
á, að kaupa kvótann aftur.
Þetta er eins og að ef þú vissir
af fólki sem væri í erfiðleikum
og legðir til að þess yrði gætt að
það fengi ekki vinnu – og alls
ekki mat. Sjávarútvegurinn er
atvinnugrein landsbyggðarinnar.
Hann á ekki skilið slíka með-
höndlun.
Starfað í anda laga og reglna
Meginreglan er sú að fyrirtækin
hafa starfað í áratugi eftir þeim
lögum og reglum sem löggjafinn
hefur sett. Aflamarks-
og aflahlutdeildarkerfið
sem við búum við núna
hefur reynst vel. Það
hefur gert það að verk-
um að fyrirtækin eru vel
rekin og í góðu sambandi
við sína viðskiptavini
erlendis. Þau eru miklu
öruggari vinnuveitend-
ur en áður var og sjó-
mennirnir, starfsmenn
fyrirtækjanna, hafa sem betur
fer góð laun.
Hvað varðar tilvitnun í þig í
Fréttablaðinu í gær, 7. janúar, þá
vil ég upplýsa þig um að Deuts-
che bank á ekki neinn kvóta hér á
Íslandi og mun ekki eignast.
Glitnir seldi lánin til erlendra
aðila vegna sinna eigin erfiðleika
en ekki erfiðleika Þorbjarnar hf.
Þorbjörn hf. er í skilum með
sínar skuldir og er ekki á leið í
gjaldþrot svo ég viti. Fyrirtækið
sem hefur starfað í 56 ár, hefur
áratugum saman verið fjámagn-
að með erlendu lánsfé, eins og
nær allur annar atvinnurekstur á
Íslandi.
Óþarfa óvissa og kvíði
Það er ótrúlegt að þú, sem starf-
að hefur sem sálusorgari Grund-
firðinga og borið hag þeirra fyrir
brjósti, skulir ekki gera þér grein
fyrir því hversu mikinn óróa þú
skapar hjá þúsundum manna með
þessum orðum þínum. Við erum
með hátt í 400 manns í vinnu.
Þetta eru meira og minna fyrir-
vinnur sinna heimila, sem telja á
annað þúsund manns. Þú hefur
valdið starfsmönnum Þorbjarn-
ar hf. og fjölskyldum þeirra
óþarfa óvissu og kvíða. Tugir þús-
unda Íslendinga um allt land eiga
allt sitt undir því að sjávarútveg-
urinn gangi og sé vel rekinn.
Það er nauðsynlegt að umræða
um sjávarútveginn, einn aðalat-
vinnuveg þjóðarinnar, starfs-
menn og eigendur fyrirtækjanna
og þá sem treysta á tilveru þess-
ara atvinnufyrirtækja að öðru
leyti, svo sem sveitarfélög og
íbúa þeirra, þjónustuaðila og við-
skiptamenn, verði ekki á þeim
nótum sem þú kýst að hafa þær.
Heldur á yfirveguðum og mál-
efnalegum nótum.
Starfsmenn og eigendur sjáv-
arútvegsfyrirtækja er heiðarlegt
og löghlýðið fólk sem á ekki að
þurfa að sitja undir óhróðri og
hótunum um sviptingu starfsrétt-
inda og atvinnuréttar eins og þú
ferð fram með.
Höfundur er forstjóri Þorbjarnar
hf. Grindavík.
Örfá orð til Karls V. Matthíassonar alþingismanns
EIRÍKUR
TÓMASSON
UMRÆÐAN
Ari Teitsson skrifar um þjóð-
arvanda
Nær allir leiðtogar
þjóðarinnar
hafa í áramóta-
hugleiðingum
sínum lagt
áherslu á að nú
þurfi þjóðin að
standa saman.
Grundvallar-
forsenda
samstöðu
smærri eða stærri hópa, hvað þá
heillar þjóðar, er þó nú sem ætíð
að öllum sé ljóst um hvað þeir
ætla að standa saman.
Væntanlega þarf samstaðan
ekki síst að snúast um að deila
minnkandi þjóðarköku þannig að
hún dugi þjóðinni til lífsviður-
væris í víðum skilningi.
Þjóðarsátt verður því að
byggjast á að þeir sem nú bera
meira úr býtum taki á sig
þyngstu byrðar skerðingar og sú
stefna hefur þegar komið fram
allvíða, nú síðast með lækkun
launa alþingismanna í 520 þús.
kr á mánuði.
Vitað er að völd og ábyrgð
alþingismanna er mikil og því
eðlilegt að spurt sé hvort
einhverjir og þá hverjir eigi að
hafa hærri laun en þeir. Hversu
margir af starfsmönnum
ríkisstofnana, sveitarfélaga og
fjármálastofnana eru í dag ofan
við þessa viðmiðun? Í framhaldi
af því má spyrja, hvað um ýmsa
útselda þjónustu, er nú t.d.
sanngjarnt að greiða 3.500 kr.
fyrir klippingu? Verða ekki
hvers kyns eftirlitsiðnaður og
þjónustustarfsemi að endurskoða
gjáldskrár sínar? Er ásættanlegt
að slíkir aðilar selji hverja
vinnustund á 15-20.000 kr?.
Því miður eru miklar líkur á
að nú verji hver sitt með kjafti
og klóm óháð þörfum þjóðarinn-
ar fyrir hófsemi og réttlæti og
breytingar gerist því hægt nema
stjórnendur sýni styrk og festu.
Enginn dregur þörf á sam-
stöðu þjóðarinnar í efa en
leiðtogarnir verða að gera
gleggri grein fyrir í hverju sú
samstaða á að felast.
Höfundur er fyrrverandi formaður
Bændasamtakanna.
Samstaða -
um hvað?
ARI TEITSSON
Tugir þúsunda Íslendinga um
allt land eiga allt sitt undir því
að sjávarútvegurinn gangi og
sé vel rekinn.