Tíminn - 10.09.1982, Blaðsíða 2

FÖSTUDAGUR 10. SEPTEMBER 1982.
ALLAR GAMIAR
ERJUR GLEYMDAR
Nn eru mðrg ár liðin síðan
Christine Kaufman skildi við
Tony Curtis, en þó var það
ekki fyrr en í fyrrahaust, að
loks voru leystar deilur um
umráðarétt yfir tveim dætrum
þeirra, Allegra og Alexandra.
Og ekki var fyrr búið að fella
úrskurð í því máli Christinu ■
vil, en við tóku deilur um
meðlagsgreiðslur.
En nú hefúr Christine fyllstu
samúð með Tony Curtis. í
janúar sl. skildi Tony við
þriðju konu sína, Leslie, og
hún gerði sér lítið fyrir og
tæmdi hús þeirra við brottför
sína. Þar var að finna marga
dýrgripi og listaverk, sem
metin voru á jafnvirði 12
milljóna ísl. kr. - Þessir munir
tUheyra mér, segir hún ákveð-
in, en Tony er gráti næst og
segir: - Þetta er arfur bam-
anna minna.
** *. "" * *
■ Christine Kaufman hefur
í mörg ár staðið í deilum við
fyrrum eiginmann sinn Tony
Curtis, en nú styður hún hann
heils hugar.
■ Einu sinni lék allt í lyndi
hjá Tony Curtis og 3. eigin-
konu hans, Leslie. En það er
liðin tíð og nú logar aUt í
illdeilum miUi þeirra.
■ Nancy Kissinger ber heilsu manns síns mjög fyrir brjósti.
NANCYÁ
UR VÖNDU
ÁÐ RÁÐA
Nancy Kissinger
ler kjarkmikil kona.
Ekki er langt síðan
sagt var frá því í
heimsfréttunum, að
hún hefði gefíð
konu löðrung, sem
sýndi Henry ósvífni.
Fyrir rétti skýrði
Nancy breytni sína
með því, að „Mað-
urinn minn átti
þessa ósvífni ekki
skilið. Auk þess var
hann alvarlega veik-
|ur.“ Ákæran gegn
frúnni var felld nið-
ur, enda var hún að
fylgja manni sínum
á sjúkrahús, þar
sem gera átti á
honum opna hjarta-
skurðaðgerð, þegar
þessi atburður gerð-
En nú er Henry Kissinger
búinn að ná sér eftir sjúk-
leikann og fiðringur kominn í
hann að takast á við alvarleg
verkefni. Vitað er, að áhugi er
fyrir hendi í Washington á þvi
að fá hann til svipaðra starfa
og hann gengdi áður fyrir
stjómvöld þar þ.e.a.s. að vera
nokkurs konar farandsali fyrir
bandaríska stjómarstefnu og
sáttasemjari í deUum erlendra
velda. Og Henry, sem undan-
farin ár hefur eytt tíma sínum
í skráningu endurminninga
sinna og fyrirlcstrahald er
hreint ekkert frábitinn tU-
hugsuninni.
En nú er hin kjarkmikla
Nancy Kissinger óttaslegin.
Hún er hrædd um, að vinnan
gæti orðið of strembin fyrir
Henry, en líka það, að ef hún
setur sig algerlega á móti því,
að hann taki að sér slík
verkefni, stofni hún hjóna-
bandi sínu í voða.
Nancy Kissinger á því úr
vöndu að ráða þessa dagana.
■ Fýlusvipurinn leynir sér ekki, enda samkomulagið ekki upp
á marga fiska.
Þau rífast
um dóttur sína
■ Aumingja litla Chiara Marcello linnir ekki látunum
hafði hlakkað svo til að fá að og krefst þess stöðugt að fá
vera með mömmu og pabba ' allan umráðarétt yfir baminu.
heilan dag, en ekki leið á löngu Því var það, að þau þrjú höfðu
þar til allir voru komnir meira ekki fyrr hist í Hollywood, en
og minna í fýlu. Marcello bar enn einu sinni
fram kröfu sína. Það mislíkaði
Foreldrar Chiara, sem nú er Catherine mjög.
10 ára gömul, er franska - Chiara er oft hjá Marcello
leikkonan Catherine Deneuve og Flora konu hans í Róm, og
og ítalski leikarinn Marcello það er aUt í lagi, en hún á
Mastroianni. Þau giftust aldrei heima h já mér, og þannig skal
og Catherine hefur alla tíð haft það alltaf vera, segir Catherine
umsjónarrétt með Chiara. En bálill.
■ Herbert von Karajan vill sjálfur hafa stjómina um borð í eigin
jkútu.
■ Nú hefur Jacqueline On-
assis enga þörf lengur fyrir góð
ráð eða fjármuni frá Kennedy-
ijölskyldunni. Henni finnst
tími til komin að hún verði sinn
eigin „herra“.
Jackie
vill lifa
sínu
eigin lífi
■ Þegar Jacqueline Bouvier
kynntist John F. Kennedy,
hafði hún þegar vanist að
standa á eigin fótum. En við
giftinguna var hún allt í einu
komin inn í eina af þekktustu
Ifjölskyldum Bandarikjanna,
sem þá þegar lét mikið til sín
taka. Ættmóðirin Rose Kenne-
dy lagði alveg hreinar linur
um það, hveraig meðlimir
fjölskyldunnar mættu koma
fram, jafnt inn á við og út á
við, og þessar reglur mátti
enginn bijóta. Jackie varð,
eins og aðrir, að beygja sig
undir vilja tengdamóður sinn-
ar, þó oft væri það erfitt, og
skipti þar engu , þó að hún
væri orðin forsetafrú, og ekki
einu sinni, þó að hún væri
orðin ekkja.
Það dugði ekki einu sinni til,
þó að hún giftist gríska
margmilljónungnum Aristotle
Onassis. Enn var litið á hana
sem Kennedy. Eftir dauða
Onassis var Jackie fjárhagslega
sjálfstæð og þurfti ekki að eiga
neitt undir Kennedy-tjölskyld-
unni, en samt sem áður leiðst
henni ekki að brjóta umgengn-
isvenjur þær, sem Rose setti.
Annars hefðu böm hennar
orðið að gjalda þess. Jackie
tók þá þann pól í hæðina, að
best væri að fylgja reglunum,
en smám saman dró hún sig út
úr tengslunum við Kennedy-
ana.
Enn á ný leitaði hún á
vinnumarkað. Vinnustaðurinn
var bókaforlag í New York og
þar hefur hún smám saman
unnið sig upp í betri og betri
stöðu, nú síðast sem yfirrit-
stjóri. Hún stýrði sjónvarps-
útsendinum um menningar-
mál, sem féHu í góðan jarðveg.
Hún vinnur fyrir háu kaupi og
kann að meta það.
Nú hillir loks undir það, að
Jackie geti losnað undan á-
hrifamætti fyrram tengdamóð-
ur sinnar. - Ég er farin að
vinna fyrir eigin peningum í
fyrsta sinn á ævinni. Bömin
era að verða fullorðin og fara
bráðum sína leið. Ég get loks
farið að hugsa um sjálfa mig,
segir Jackie.
Og nú er ekki annað að sjá
en að efst á óskalistanum sé
að segja skUið við fortíðina, og
þá fyrst og fremst Kennedy-
Ijölskylduna!
KARAJAN í
AFTURBATA
■ „Hérlíðurmércinsogfiski
í vatni,“ segir hljómsveitar-
stjórinn Herbert von Karajan
um borð í skútu sinni. „Hann
verður að gæta sín og fara vel
með sig,“ segir dóttir hans,
Arabella, sem eyddi sumar-
fríinu með föður sínum við
Cote d'Azur-ströndina. Kara-
jan féll í öngvit eftir tónleika
í maf og vikum saman þjáðist
hann af skyndilegum magn -
leysisköstum og kvefi, ásamt
hita. Engu að síður stóð hann
við gerða samninga um að
stjórna hijómsveit sinni á
listahátíð í Salzburg, þrátt fyrir
eindregin mótmæli lækna
hans.
Dóttir hans segir föður sinn
vera heldur erfiðan afturbata-
sjúkling. Hann vill einfaldlega
ekki viðurkenna. að hann
eidist eins og aðrir og kraft-
arnir dvína, segir hún. Hún
verður því að fylgjast grannt
með þvi, að hann ofgeri sér
ekki, en hann sækist eftir þvi
að grípa sem oftast sjálfur í
stýrið á lystisnekkjunni sinni.
Það finnst Arabellu hreinn
óþarfi, þar sem heil skipshöfn
sé ráðin til að vinna verkin um
borð. En Karajan vill sjálfur
stjóma um borð í skútu sinni,
eins og annars staðar.
Stundum gerir Karajan það
Arabellu til geðs að dveljast í
landi, en hann á lúxusíbúð í
þeim fræga baðstrandarbæ St.
Tropez. - Það er svo sem allt
í lagi að vera þar, segir hann,
en alveg drepleiðinlegt!