Tíminn - 03.06.1983, Blaðsíða 7

FÖSTUDAGUR 3. JÚNÍ 1983
7
Liza Minelli
þakkar fyrir sig
■ „Ég fékk aldrei tækifæri til
að þakka mömmu áður en hún
dó. Og nú er faðir minn áttræður
svo að það var kominn tími til að
ég gerði eitthvað,“ sagði Liza
Minelli, 37 ára, eftir frums jning-
una á nýju stórsýningunni
hennar, „By MyselF' í Apollo
Victoria í London.
Þetta er í fyrsta sinn i flmm ár
sem hún kemur fram á evrópsku
sviði. Liza vakti stormandi lukku
og alltaf var fullt hús.
Hápunktur sýningarinnar er
þegar hún syngur syrpu af lögum
úr söngvamyndum þeim sem
faðir hennar, Vincent Minelli,
gerði. Þó er það eitt lag íem hún
viljandi sleppir að syngja. En
það er lagið: „Somewhere over
the Rainbow“. „Þetta lag hefur
verið sungið og verður aldrei
sungið aftur eins vel,“ sagði
Liza, því hún hefur aldrei viijað
syngja þetta lag sem móðir
hcnnar, Judy Garland, söng svo
eftirminnilega.
Meðal frumsýningargesta í
ApoUo Victoria voru Rod Ste-
wart og Alana kona hans, Mark
Gero eiginmaður Lizu, Elton
John, leikarinn Michael York,
og leikstjórinn John Schles-
inger.
■ Heidi hin fagra í hjólastólnum sínum. Hún er farin að geta
hreyft hxgri höndina, og vonast eftir meiri framförum.
af Félagsheimili Kópavogs og
eins og ég sagði þá komum við
saman á hverjum degi yfir vetur-
inn í öðru hvoru þessara húsa,
en þó ekki um helgar.
Þú nefndir ferðalög, hvert haf-
ið þið ferðast?
Það er núna nýafstaðin svo
kölluð sauðburðarferð austur í
Hreppa. Við förum í svona ferð
á hverju vori, ekki bara til að
fylgjast með sauðburði heldur til
að sjá náttúruna vakna ef svo
má segja. Við skoðuðum kjúkl-
ingabú, svínabú, kanínubú og
eitt og annað fleira.
Síðan förum við í aðra ferð
n.k. sunnudag. 5 júní. Það er
svokölluð kirkjuferð, en við för-
um líka alltaf í slíka ferð á vorin.
Að þessu sinni ætlum við til
Eyrarbakka. Við förum alltaf út
fyrir bæinn í þessar ferðir.
Liggur starfið niðri yfir sumar-
ið?
Nei, ekki er það nú alveg, en
það breytist mikið. Mikið af
starfseminni fer bara fram á
veturna. En á vorin hefst garð-
vinna, þá fær fólkið afnot af
görðum og getur sett niður garð-
ávexti í nokkur beð. Svo höldum
við uppi ferðalögum yfir sumar-
ið, og í lok júní verður til dæmis
farið með Akraborginni upp á
Akranes, bærinn verður skoðað-
ur og síðan ekið til baka. Svo er
alltaf farið í eina utanlandsferð
á ári og þá yfirleitt til sólarlanda.
Hvernig er þátttakan í þessu
starfi?
Fjöldinn er svona 30-40 manns
sem borða að staðaldri yfir vetur-
inn, en þeir sem mæta á einum
mánuði skipta hundruðum.
Það er einn aðaltilgangurinn'
með þessu starfi að koma í veg
fyrir það að fólk þurfi að fara á
elliheimili fyrr en í nauðir rekur.
Öll þessi starfsemi hjálpar til
þess að fólk geti búið heima hjá
sér sem lengst og það er stefna
bæjarins að svo skuli vera. Bæði
þ^tta starf og heimilishjálpin sem
bærinn rekur stuðlar að því.
Annars vil ég taka fram að
félagsamtök í bænum hafa sýnt
þessu starfi öllu afskaplega mikla
velvild.
■ Leiðtogarnir í Williamsburg (talið frá vinstri): Trudeau, Thorn (framkvæmdastjóri Efnahagbandalagsins), Kohl, Mitterrand, Reagan .
Nakasone, Thatcher og Fanfani.
Andropof setti svipinn á
fundinn í Williamsburg
Efnahagsmálin hurfu í skuggann vegna eldflaugamálsins
■ ÞAÐ ER ekki fjarri lagi að
lýsa leiðtogafundinum, sem
haldinn var í Williamsburg um
helgina, á þá leið, að þjóðarleið-
togi, sem var víðsfjarri, hafi haft
mest áhrif á fundinn. Þcssi leið-
togi var Juri Andropof.
Um líkt leyti ogleiðtogafundur-
inn kom saman í Williamsburg,
var birt í Moskvu yfirlýsing frá
ríkisstjórninni um eldflaugamái-
in. í yfirlýsingunni fólst hörð
gagnrýni á stefnu Bandaríkja-
stjórnar í þeim málurn.
I fyrsta lagi var sagt, að tillögur
Bandaríkjastjórnar um tak-
mörkun langdrægra eldflauga
(slrategískra eldflauga) miðuðú
að því að tryggja yfirburöi
Bandaríkjanna. Jafnhliða ynni
Bandaríkjastjórn svo að því að
auka kjarnavopnavígbúnað sinn
á þessu sviði. Ef úr því yrði,
neyddust Sovétríkin til að svara
í sömu mynt.
Þá var ítrckuð sú tillaga
Rússa, að í stað þess að scmja
um tölu eldflauga, yrði samið um
tölu kjarnaodda.
í yfirlýsingunni var svo vikið
að viðræðum risaveldanna um
takmörkun meðaldrægra eld-
flauga í Evrópu. Sovétríkin
héfðu boðið að hafa ekki fleiri
meðaldrægar eldflaugar og
kjarnaodda þar en Bretar og
Frakkar. Þannig væri hægt að ná
fullu jafnvægi.
Bandaríkin vildu ekki fallast
á þetta, heldur krefðust þess að
annað hvort fjarlægðu Sovétrík-
in allar meðaldrægar eldflaugar
sínar eða samið yrði um jafna
tölu bandarískra og rússneskra
eldflauga, en frönsku og brezku
eldflaugarnar yrðu ekki teknar
með í reikninginn. Þetta myndi
tryggja yfirburði Nato á þessu
sviði.
Þá vildi Bandaríkjastjórn
einnig semja um tölu meðal-
drægra eldflauga í Asíu, en það
gæti alls ekki fallið undir við-
ræður, sem snerust um Evrópu.
Féllust Sovétríkin ekki á
þetta, væri þeim hótað með því,
að komið yrði upp bandarískum
eldflaugum í Vestur-Evrópu og
hafizt handa um staðsetningu
þeirra í árslok 1983
Verði horfið að þcssu ráði.
segir í orðsendingunni, munu
Sovétríkin gera sínar gagnráð-
stafanir í samráði við önnur ríki
Varsjárbandalagsins. Ummæli
þessi mætti vel skilja á þá leið,
að þá yrði komið fyrir mcðal-
drægum eldílaugum í Austur-
Þýzkalandi og Tékkóslóvakíu til
jafns við þær eldflaugar, sein
Bretar og Frakkar ráða yfir.
ÞAÐ MUN hafa vcrið ætlunin
í Williamsburg, að ræða aöcins
lauslega um eldflaugamálin, en
láta íundinn snúast fyrst og
frcmst um efnahagsmálin eins og
venja hefur veriö á þessum
funduni. Yfirlýsing Sovétstjórn-
arinnar gcrbreytti þessu.
Mikill hluti fundarins fór í það
að ræða cldflaugamálin. Það hef-
ur kvisast út, að leiðtogarnir hafi
alls ekki vcrið á einu máli og hafi
einkum þeir Mitterrand og Tru-
deau haft sérstöðu.
Aö lokum náðikt þó sam-
komulag úm yfirlýsingu, sem fól
í stórum dráttum í sér. að fylgt
yrði áætlun Nato frá 1979 um
uppsetningu bandarískra eld-
flauga í Evrópu, ef ekki hefði
náðst samkomulag fyrir árslok
1983.
Þá er tckið fram, aðekki verði
fallizt á þá kröfu Rússa, að
eldflaugar Brcta og Frakka verði
teknar með í reikninginn, heldur
verði þeini haldið utan við.
Loks er lýst yfir því, að vopn-
um þessara ríkja muni aldrei
beitt nema til að svara árásum
óvina.
Sumir fréttaskýrendur gizka
á, að þetta orðalag sé ættað frá
Trudeau og Mitterrand og sé því
ætlað að gefa til kynna, að Nato-
ríkin muni ekki beita kjarna-
vopnum að fyrra bragði. Full
samstaða hafi hins vegar ekki
verið um að einskorða þetta við
kjarnavopnin.
Þá var tekið fram, að viðræð-
urnar í Genf ættu ekki aðeins að
snúast um takmörkun meðal-
drægra eldflauga í Evrópu, held-
ur einnig í Asíu, en hingað til
hafa þær eingöngu miðast við
Evrópu.
Þetta mun bafa verið sett í
■ Andropof
yfirlýsinguna til þess að tryggja
stuöning Japana, en Rússar voru
fyrirfram búnir að hafna því, að
ræða um þctta cfni við Bandarík-
in. Viðræður um það yrði að
vera við aðra.
Bandaríkjastjórn mun hafa átt
aðalfrumkvæðið aö yfirlýsingu
fundarins í Williantsburg um
eldflaugamálið. Hún mun hafa
talið nauðsynlegt, að fundurinn
lýsti yfir því, að staðið yrði við
Natoáætlunina frá 1979, ef sam-
komulag næðist ekki fyrir árslok
1983. Það myndi styrkja stöðu
hennar í viðræðunum í Genf.
Fullvíst er talið, að ýmsir
leiðtoganna hafa viljað ganga
meira til nióts við Rússa en
yfirlýsingin ber merki um. Þar cr
ekki sízt tilnefndur Kohl kansl-
ari, sem fer til Moskvu í byrjun
júlí. Líklegt þykir, að hann hafi
bak vjð tjöldin tryggt sér að geta
boðið Rússum einhverja til-
slökun.
Þórarinn
Þórarinsson,
ritstjóri, skrifar
Þetta er m.a. dregið af því, að
næstum strax eftir fundinn, lýsti
Reagan yfir því, að varðandi
langdræg kjarnavopn lcggðu
Bandaríkin ekki lengur aðal-
áherzlu á að takmarka tölu eld-
flauga, hcldur tölu kjarnaodda.
Hér er gengið nokkuð til móts
við Rússa. Samkvæmt þessu
þyrftu þeir ekki að fækka að ráði
eldflaugum, sem eru staðsettar
á landi, en það hcfur veriö ein
aðalkrafa Bandaríkjanna, að
þeiin yrði fækkað vcrulcga.
Unirædd yfirlýsing fundarins í
Williamsburg hcfur fengið mis-
jal'nadómaí Evrópu. Mittcrrand
hefur verið harðlega gagnrýndur
fyrir aðild að hcnni, því að hún
brjóti í bága við þá stefnu Frakka
að vera utan hernaðarsamvinn-
unnar á veguni Nato. Mittcrrand
hcfur því birt yfirlýsingu um, að
þessi stefna Frakka sé óbrcytt.
Þá sætir það vaxandi gagnrýni,
að eldflaugar Brcta og Frakka
séu ckki’teknar með í reikning-
inn. Flokkar sósíaldemókrata i
Vestur-Evrópu hafa yfirlcitt lýst
sig því fylgjandi. Þetta hafa líka
gcrt Vcrkamannaflokkurinn og
Bandalag jafnaðarmanna og
frjálslyndra í Bretlandi.
Loks á sú skoðun vaxandi fylgi
að fagna í Vestur-Evrópu, að
staðsetningu bandarískra eld-
flauga í Vestur-Evrópu verði
frcstað, þótt ekki hafi náðst
samkomulag fyrir áramótin,
heldur verði viðræðum haldið
áfram.
Það hefur gcfiö þessari stefnu
byr í seglin, að Reagan og sumir
ráðunautar hans eru taldir þeirr-
ar skoðunar, að sæmilegt sam-
komulag náist ekki fyrr en eftir
að staðsetning bandarísku eld-
flauganna er hafin. Þess vegna
séu þeir ófúsir til samninga nú.
ÞAÐ VAR yfirlýsingin um
eldfluugamálið, sem setti rnegin-
svip á fundinn í Williamsburg. í
yfirlýsingunni, sem var gefin út
um efnahagsmálin, fólst raunar
ekki neitt nýtt. Lögð var áherzla
á aukna samvinnu ríkjanna um
þessi mál, en án allra- skuldbind-
inga.
Þó er sennilega ekki rétt að
telja fundinn árangurslausan
með öllu, að þessu leyti. Það
getur átt eftir að hafa óþejn
áhrif, að leiðtogarnir kynntu
sjónarmið sín og þannig fékkst
meiri yfirsýn en ella.
JGK.