Tíminn - 13.06.1986, Blaðsíða 6

6 Tíminn Föstudagur 13. júní 1986
Sú tillaga sem að lokum var samþykkt á fundi
Alþjóða hvalveiðiráðsins í Svíþjóð, verður að túlkast
»sem áfangasigur fyrir málstað íslendinga í þessu máli.
íslensku sendinefndinni, undir forystu Halldórs Ás-
grímssonar sjávarútvegsráðherra, tókst með rökum og
þolinmæði að breyta orðalagi tillögu sem fyrir fundinum
lá á þann veg, að unnt verður að láta rannsóknarverkefni
Hafrannsóknarstofnunar standa undir sér með sölu
afurða af þeim hvölum sem veiddir eru í verkefninu.
En þessi sigur íslendinga er um leið ósigur þeirra
umhverfisverndarmanna sem hreiðrað hafa um sig
innan Alþjóða hvalveiðiráðsins. Málflutningur þeirra
beið mikla hnekki einungis við það að þeir urðu að setja
fram staðreyndir og haldbær rök máli sínu til stuðnings.
Ekki bætti það málstað þessara aðila, þegar Ryer Payne
kunnur talsmaður umhverfissinna, varð uppvís að því
undir lok fundarins að sitja þar á fölskum forsendum og
umboðslaus með öllu, þannig að vísa átti honum af
fundi. Payne þessi kom einmitt hingað til lands fyrir
skömmu og tiikynnti íslendingum í nafni vísindanna að
við virtum ekki reglur og samþykktir Alþjóða hvalveiði-
ráðsins!
Allar aðildaþjóðir Hvalveiðiráðsins hafa þar jafnan
atkvæðisrétt og hafa umhverfisverndarmenn því miður
notað sér það til að ná meiri áhrifum en efni standa til.
Sumar aðildarþjóðanna, sem að öllu jöfnu hafa lítinn
áhuga á hvalveiðum hafa látið umhverfissinnuðum
sérfræðingum eftir umboð sín í ráðinu, í þeirri trú að
hagsmuna og viðhorfa viðkomandi ríkis sé gætt í
hvívetna. Vitnisburður fulltrúa St. Vincent og St.
Lucia, sem að þessu sinni sendu sína eigin menn á
fundinn, er til dæmis allt annar nú en umhverfissinnanna
sem áður voru fulltrúar þessara ríkja. Það var einmitt
áheyrn fulltrúa þessara ríkja og annarra sem svipað var
ástatt fyrir sem íslenska sendinefndin náði.
Ef til vill segir það talsvert um þá þróun sem átt hefur
sér stað í Alþjóða hvalveiðiráðinu, að rannsóknaráætl-
un Hafrannsóknarstofnunar var lítið sem ekkert rædd á
sjálfum fundinum, þrátt fyrir að hún hafi verið endur-
skoðuð frá því í fyrra og vísindanefndin hafi verið mjög
ánægð með flest sem í henni kemur fram. Ástæðan fyrir
því er í sjálfu sér afar einföld. Hvalfriðunarmenn hafa
lítinn áhuga á að hvalveiðiumræðan sé rædd á vísinda-
legum og hlutlægum grundvelli - þeir vilja hafa þessa
umræðu huglæga og þrungna rómantískum tilfinning-
um. í samræmi við það eru gerðir út leiðangrar
hugprúðra krossfara, sem látast tilbúnir til að fórna lífi
og limum fyrir hvalinn, þessa gáfuðu og tígulegu skepnu
sem syndir varnarlaus um höfin. Með þessum aðferðum
ná þeir samúð almennings sem litla hugmynd hefur um
hvað er að gerast, og gefur ómælt fé til þess að hinir
hugprúðu riddarar geti haldið áfram atvinnu sinni - að
bjarga hvalnum.
Engin ástæða er til að ætla, að þessir menn láti af
áformum sínum, og því er nauðsynlegt að við íslending-
ar sofnum ekki á verðinum og gerum hvað við getum til
að halda hvalveiðiumræðunni á hlutlægum og vísinda-
legum grundvelli. Takist það ekki innan Alþjóða
hvalveiðiráðsins er sjálfsagt að halda opnum þeim
möguleika, að ganga úr því.
Leikhús Alþýðubandalagsins
hefur opnað að nýju. Að vísu er
hið athyglisverða verk „Niður-
lægingin“ enn á sviðinu, en við það
hefur verið aukið og endurbætt
með nýjum lokaþætti, sem hefur
sitt sérstaka heiti: „Ritskoðarinn
kemur til skjalanna“. í þessari nýju
mynd verður verkið frumsýnt á
mánudagskvöldið kemur. Leikhús
Alþýðubandalagsins er síður en
svo að leggja upp laupana.
Efni þessa nýja lokaþáttar fjallar
í stuttu máli um það, að litla Ijóta
kommaklíkan lætur til skarar
skríða gegn „lýðræðishópnum“
eftir lýðræðislegan ósigur hans á
aðalfundi útgáfufélags Þjóðviljans,
hinu umdeilda málgagni sósíal-
isma, þjóðfrelsis og verkalýðs-
hreyfíngar. Skal nú þann veg binda
hnútana að hæfílegur skammtur
verði af lýðræði í þeim sósíalisma,
sem stendur í haus blaðsins. Hug-
myndin mun sprottin úr Austur-
vegi. Hinn lýðræðislega kjörni
meirihluti i útgáfustjórninni hefur
ákveðið að ráða sér ritskoðara á
Þjóðviljann! Skal sá verða óum-
deildur hæstráðandi til lands og
sjós.
Sjálfur aðalritarinn!
Eins og allt er í pottinn búið í
herbúðunum þessum þykir engum
treystandi til svo mikilvægs og
ábyrgðarmikils starfs nema sjálfum
aðalritara flokksins, hinum ástsæla
leiðtoga Svavari Gestssyni. Ekki
veikir það stöðu leiðtogans í þessu
ábyrgðarstarfi, að hann er jafn-
framt formaður útgáfustjómarinn-
ar, sem hefur ákveðið að ganga frá
ráðningu hans á mánudagskvöld!
Ólafar Ragnar
Svavar
Kristín
Þessi snjalii leikur litlu Ijótu
klíkunnar hefur komið „lýðræðis-
hópnum“ algerlega í opna skjöldu.
Hafa foringjar lýðræðishópsins
ekki farið dult með það í viðtölum
við fjölmiðla að þetta hefur komið
þeim „mjög á óvart“.
„Getur varla
verið satt“
Ólafur Ragnar Grímsson, for-
maður alhcimsreglunnar, segir
t.d.: „Þetta kemur mér mjög á
óvart. Ég trúi nú varla að það sé
fótur fyrir þessari frétt. Svavar er
formaður Alþýðubandalagsins,
forystumaður stjórnarandstöðunn-
ar á þingi og í hönd fer annasam-
asta ár kjörtímabilsins. Þannig að
það getur nú varla verið satt að
menn séu að hugleiða að hann taki
líka að sér ritstjórn Þjóðviljans."
„Kom mér á óvart“
Ekki er Kristín Ólafsdóttir,
varaformaður Alþýðubandalags-
ins, síður hlessa: „Þessi frétt kom
mér á óvart. Formaður flokksins
hefur ekki látið mig vita um neinar
fyrirætlanir í þessum dúr. En ég
hefði haldið að forysta í stjórn-
málaflokki og þingmennska væri
nægilegt starf fyrir einn mann. Ég
er á valddreifingar línunni í pólitík
og því stríða allar fyrirtætlanir af
þessu tagi gegn minni sannfær-
ingu.“
„Augu og eyru“
ritskoðarans
Auðvitað er það rétt hjá þessum
foringjum „lýðræðishópsins“ að
einum manni er ekki ætlandi þetta
allt, hvað þá á hvílíkum timum og
í hönd fara. Þau taka ekki með í
reikninginn, að helmingur blaða-
manna Þjóðviljans hefur hótað að
ganga út þegar ritskoðarinn gengur
inn! í staðinn verða ráðnir skó-
sveinar ritskoðarans, augu og eyru
hins ástsæla foringja, sem munu
vinna Verkiö að mestu fyrir leiðtog-
ann. Þurfa ekki að hóa t hann
nema endrum og eins, þegar ein-
hver endurskoðunarsinninn af-
hjúpar sviksamlegt innræti sitt!
Menn bíða spenntir eftir frum-
sýningunni á ntánudagskvöldið.
Garrí
VÍTTOG BREITT
Þor í stað uppgjafar
Raddir eru nú uppi um, sérstak-
lega meðal sjálfstæðismanna, að
efna beri til kosninga í haust, en
bíða ekki vorsins þegar kjörtíma-
bilinu lýkur. Helstu rökin eru þau
að kjarasamningar allir eru lausir
um áramót og að staða ríkissjóðs
sé heldur bágborin og að erfitt
muni að ná saman fjárlögum án
mikils halla á landssjóðnum.
Þeir sem meðmæltir eru haust-
kosningum segja sent svo að ef
mikil harka verður í kjarasamning-
unum muni sá órói blandast kosn-
ingabaráttunni og veikja fylgi
stjórnarflokkanna.
Eins og nú horfir bendir allt til
þess að þau markmið í efnahags-
ntálum náist að verðbólgan fer
niður fyrir það stig að aðeins elstu
menn muna slíkan stöðugleika og
að viðskiptajöfnuðurinn verði hag-
stæðari en gerst hefur árum saman.
Þetta er að þakka þeirri þjóðar-
sátt sem tókst í síðustu kjarasamn-
ingurn og engin ástæða er til að
ætla að launþegahreyfingin sjái sér
nokkurn hag í því að fara að efna
til óvinafagnaðar þegar næst verð-
ur samið, en samningar eru allir
lausir um áramót.
Vandinn er
viðráðanlegur
Það voru ekki allir ánægðir með
þá samninga, en flestir viðurkenna
að þeir hafi reynst launþegum vel
og kaupmáttur fer vaxandi, þótt
hægt fari og þegar kemur fram á
árið verður trúlega erfiðara að æsa
fólk upp til óláta, þótt pólitískir
vindhanar láti hvergi sitt eftir liggja
í að hleypa sem mestum óróa í
mannskapinn.
Við fjárlögin og halla á ríkissjóði
er hægt að ráða. Góðæri til sjós og
á mörkuðum eru og verða undir-
staða þess að afkoma sé sæmileg í
þessu landi og öll skilyrði eru fyrir
því að svo verði í ár.
Erlendu skuldirnar eru orðnar
þvælt umræðuefni, en þær eru
staðreynd svo leiðinlegar sem þær
eru. En það eru innlendu skuldirn-
ar sem vaxa og einhverjir eiga allt
það fjármagn og eiga eftir að fá
það endurgreitt með vöxtum og
vaxtavöxtum.
Þjóðráð
Einn mesti fjáraflamaður um
þessar mundir er Sverrir Her-
mannsson, menntamálaráðherra.
Hann leikur sér að því að koma
leiklistarskóla í hús, sömuleiðis
handmenntaskóla, en báðir þessir
skólar hafa verið á vergangi. Þjóð-
skjalasafnið verður ekki mikið
lengur niðursetningur í horninu
hjá Landsbókasafni og er búið að
kaupa undir það veglegar bygging-
ar.
Stærsta rósin í hnappagatinu er
þó Þjóðarbókhlaðan, sem veslaðist
upp í uppvextinum og hefur ekki
verið hreyft við byggingunni árum
saman vegna landlægs fjárskorts.
En Sverrir kippir því í liðinn eins
og að drekka vatn.
Sverri datt það þjóðráð í hug að
seilast lítillega í vasa þeirra ríku til
að koma þjóðargjöfinni í gagnið.
Með því að leggja lítil 0,25% á
eignafólk sem á uintalsverðar eign-
ir nær hann inn hátt á fjórða
hundrað milljónum króna til að
Ijúka byggingunni.
Skattfrír auður
Ef fjármálaráðherra hefði hug-
myndarflug og þor til að leita uppi
skattpeninga þar sem eitthvað er
að hafa þyrfti vesalingur hans,
ríkissjóður, ekki að þurfa að drag-
ast áfram á bónbjörgum frá Seðla-
banka og öðrunr fjármálastórveld-
um til að skrimta.
Ef 0.25% skattheimta af þeim
ríku gefa eins mikið af sér og
menntamálaráðherra reiknar með,
hvað mundi þá ekki vera hægt að
ná inn af peningum ef auðmenn
væru skattlagðir í alvöru, þótt ekki
væri nema sem svaraði nokkrum
prósentum af því sem lagt er á
launafólkið, sem aldrei er sparað
að reyta krunkurnar af.
Hvað til dæmis með eigendur
allra skuldabréfanna sem ríkissjóð-
ur og ótal margir aðrir skulda
stórfé. Ailt skattfrjálst, meira að
segja lögð á það áhersla í auglýs-
ingaskruminu.
Ef einhver glóra væri í sölu-
skattsinnheimtu mundi hagur
batna vel. Sú svívirða viðgengst
áratug eftir áratug, að atvinnurek-
endur eru tekjulausir, en þeir sem
hjá þeim starfa borga skattana.
Nýlegar athuganir sanna þetta.
Úrtölur til ills
Með því að láta þá sem lepja
rjómann ofan af gögnum og gæðum
þessa lands greiða sinn eðlilega
hlut til sameiginlegra þarfa væri
með góðu móti hægt að rétta fjár-
haginn af.
Allt tal um að ríkisstjórnin eigi
að gefast upp og að efnt verði til
kosninga fyrir lok kjörtímabilsins
er ekki til annars en auka efasemdir
og stuðla að óstöðugleika í þjóðlíf-
inu.
Þjóðarsáttin er enn í fullu gildi
og engin ástæða til að ætla en hún
verði það áfram ef skörulega er á
málum tekið.
OÓ
Timirm
MÁLSVARIFRJÁLSLYNDIS, SAMVINNU 0G FÉLAGSHYGGJU
Útgefandi: Framsóknarflokkurinnog
Framsóknarfélögin í Reykjavík
Framkvæmdastjóri Kristinn Finnbogason
Ritstjóri: NíelsÁrni Lund
Aðstoðarritstjóri: OddurÓlafsson
Fréttastjóri: Guðmundur Hermannsson
Aðstoðarfréttastjóri: Eggert Skúlason
Auglýsingastjóri: SteingrímurGíslason
Skrifstofur: Síðumúli 15, Reykjavík. Sími: 686300. Auglýsingasími:
18300. Kvöldsímar: Áskrift og dreifing 686300, ritstjórn 686392 og
686495, tæknideild 686538. Setning og umbrot: Tæknideild NT.
Prentun: Blaðaprent h.f. Kvöldsimar: 686387 og 686306
Verð í lausasölu 45.- kr. og 50.- kr. um helgar. Áskrift 450.-
Hvalveiðar í
vísindaskyni