Tíminn - 03.10.1987, Side 18

18 Tíminn
Laugardagur 3. október 1987
|*1 REYKJMJÍKURBORG III
Aacwvt Stödun T
Droplaugarstaðir, heimili aldraðra,
Snorrabraut 58
Starfsfólk óskast í eftirfarandi störf:
Hjúkrunarfræðinga, á næturvaktir. Allskonar
vaktamunstur kom til greina, á 60% næturvaktir
eru greidd deildarstjóralaun.
Sjúkraliðar
Þetta er orðsending frá félögum ykkar á Drop-
laugarstöðum. Okkur langar til að benda ykkur á
að hingað vantar sjúkraliða, til starfa. Hér er mjög
góð vinnuaðstaða, skemmtilegt umhverfi, góður
starfsandi og staðurinn er miðsvæðis í borginni.
Hvernig væri að koma og skoða?
Upplýsingar gefur forstöðumaður í síma 25811
milli kl. 9-12 f.h. virka daga.
REYKJkMIKURBORG
AcucteVi Stö^cci
Seljahlíð, dvalarheimili aldraðra
Staða forstöðumanns mötuneytis Seljahlíðar er
laus til umsóknar. Æskilegt er að viðkomandi sé
matreiðslumaður með meistararéttindi.
Einnig vantar ófaglært starfsfólk í eldhús. Nánari
upplýsingar um störfin gefur forstöðumaður í síma
73633 milli kl. 9-12 virka daga. Umsóknarfrestur
er til 19. október.
Umsóknum ber að skila til Starfsmannahalds
Reykjavíkurborgar, Pósthússtræti 9, 5. hæð á
sérstökum eyðublöðum sem þar fást.
If| REYKJÞMÍKURBORG |||
NT JÍCUMCVl Stödíci
Ártúnsholt
Á nýtt dagvistarheimili, sem opnar innan skamms
vantar fóstrur og annað uppeldislega menntað
fólk. Um er að ræða störf á 17 barna dagheimilis-
deild og blandaðri leikskóladeild e.h.
Er ekki einhver sem hefur áhuga á að vera með
frá upphafi að byggja upp nýtt dagvistarheimili.
Sláið á þráðinn og kynnið ykkkur málin.
Upplýsingar í síma 673199.
Umsvifamikið þjón-
ustufyrirtæki á
Suðurlandi til sölu
Um er að ræða vel þekkt og gróið fyrirtæki í eigin
húsnæði og í fullum rekstri með mikla veltu.
Reksturinn samanstendur af ferðamannaverslun,
veitingabúð og dans og skemmtistað.
Leitað er eftirtraustum kaupanda að öllum eignum
félagsins. Til greina getur komið að leigja fyrirtækið
allt, eða einstaka rekstrareiningar.
Réttur áskilinn að taka hvaða tilboði sem er eða
hafna öllum.
Þeir sem áhuga kynnu að hafa á nánari upplýsing-
um sendi nafn sitt heimilisfang og símanúmer til
Auglýsingadeildar Tímans merkt þjónustufyrir-
tæki 4709 fyrir 10. okt. nk.
Fjórhjól
Til sölu Honda 350 4wd árg. 1987.
Upplýsingar í símum 686172 og 51422.
MINNING
111

Anna Sigurjónsdóttir
Fædd 11. september 1900.
Dáin 24. september 1987.
Anna Sigurjónsdóttir Borðeyri
andaðist í fjórðungssjúkrahúsinu á
Akranesi 24. sept. síðastliðinn og
fer útför hennar fram í dag frá
Prestbakkakirkju.
Anna fæddist í Laxárdal í Bæjar-
hreppi aldamótaárið þann 11. sept-
ember. Foreldrar hennar voru
Dagmar Jónasdóttir og Sigurjón
Guðmundsson bóndi þar.
í Laxárdal ólst Anna upp og átti
þar heima til 1922.
Þann 7. maí 1921 giftist hún
Ingólfi Jónssyni, móðurbróður
mínum.
Árið eftir flytja þau hjón að
Prestsbakka og eru þar í hús-
mennsku næstu þrjú árin. Þar fæðast
tvö elstu börn þeirra.
Vorið 1925 flytja þau að Gilhaga,
innsta bænum í sveitinni. Þar hófu
þau fyrst sjálfstæðan búskap. Búið
var að sjálfsögðu lítið og efnahagur
þröngur, eins og algengt var í þá
daga. En með nægjusemi og dugnaði
blessaðist þetta og börnunum fjölg-
aði.
En skyndilega dró ský fyrir sólu.
Þann 11. júlí 1932 deyr Ingólfur úr
heiftarlegri lunganbólgu.
Frá Gilhaga, Boröeyri
Um sama leyti fæddist yngsta barn
þeirra hjóna.
Nú stóð Anna uppi með 5 ung
börn á afskekktum afdalabæ, sem
var án vegasambands, síma og ann-
arra nútíma þæginda. Einhver hefði
gefist upp við slíkar aðstæður. En
það var fjarri skapgerð Önnu að
leggja árar í bát. Hún hélt ótrauð
áfram búskap og tókst að halda
fjölskyldunni saman. Ekkert barn-
anna lét hún frá sér og kom þeim
öllum upp. Erfitt hlýtur þetta að
hafa verið, en hún lét aldrei bilbug
á sér finna. Þarna sýndi Anna
óvenjumikinn kjark, dugnað og
fórnfýsi sem aldrei veðrur metinn að
verðleikum.
Þess er skylt að geta, að hún naut
góðrar aðstoðar skylduliðs, vina og
góðra granna. í því sambandi nefni
ég móður hennar og systur, Dagmar
og Guðrúnu, og síðast en ekki síst
Björn Þórðarson, sem Dagmar
móðir Onnu tók í fóstur tveggja ára.
Björn var um tvítugt þegar Anna
missti mann sinn og næstu árin var
hann heimilinu mikil hjálparhella.
Börnin voru bráðþroska og dugmikil
og urðu fljótt virkir þátttakendur í
lífsbaráttunni.
í Gilhaga bjó Anna í 18 ár eða til
ársins 1943. Þá flytur hún að Prest-
bakka og býr þar til 1948. Árið 1948
hættir hún búskap og flytur með
Dagmar dóttur sinni og Pétri
Björnssyni tengdasyni að Hrúta-
tungu. 1951 flytur hún með þeim að
Gilsstöðum.
Árið 1951 hefst nýr kafli í lífi
Önnu. Þá verður hún ráðskona
barnaskólans á Borðeyri. Því starfi
gegndi hún í nærri aldarfjórðung af
miklum myndarskap. Þeta var þá
heimavistarskóli og Anna var allan
sólarhringinn í húsinu og margt sem
á henni mæddi. Hún eldaði ekki
aðeins matinn heldur var hún líka
húsmóðir og reyndist börnunum eins
og góð móðir. Ég veit að þau hugsa
til hennar með hlýhug og þakklæti.
I þrjú sumur var Anna ráðskona
hjá undirrituðum f vegavinnuflokki
í Strandasýslu. Hún var mjög lagin
við alla matargerð og frábær ráðs-
kona. Hvað henni tókst að gera
mikið úr litlu var undravert. Enda
var fæðið hjá henni ótrúlega ódýrt.
En þrátt fyrir sparnað og nýtni, sem
hún hefur oft þurft á að halda, var
maturinn alltaf ljúffengur og snyrti-
lega fram borinn. Það leyndi sér
ekki að Önnu var það metnaðarmál
að maturinn væri bæði góður og
ódýr.
„Matur er mannsins megin“, segir
Pétur Sigfússon
bóndi í Álftagerði
Fæddur 28. janúar 1917.
Dáinn 23. september 1987.
Þegar ég fékk fréttir af láti Péturs
í Álftagerði, rifjuðust upp þær
mörgu ánægjustundir, sem ég átti í
Álftagerði, þau sumur sem ég var
þar í sveit sem barn.
Pétri kynntist ég fyrst þegar ég var
5 ára gamall; páskana 1957. Þá hafði
fjölskylda mín farið til dvalar á
hótelinu í Varmahlíð. Hótelstjóri í
Varmahlíð á þeim árum var Páll
Sigurðsson, góðvinur Péturs. Hafði
hann marga hesta á fóðrum og fengu
hótelgestir sem fast sóttu að fara í
útreiðartúra um nágrennið. Naut
Páll við þetta aðstoðar Péturs heit-
ins, sem þá rak tamningarstöð í
Varmahlíð. Þar sem öll reiðhross
Páls voru of viljug fyrir 5 ára potta,
lánaði Pétur undir mig gamlan og
spakan dráttarkiár, sem kallaður var
Gamli-Gráni. Fór ég á honum í
mína fyrstu útreiðartúra. Þær stund-
ir gleymast mér aldrei. Fannst mér
oft erfitt að fylgja fullorðna fólkinu
eftir, en þá kom Pétur mér til hjálpar
og reið með mér í rólegheitum á eftir
þeim sem hraðar riðu. Var Pétur
óþreytandi við að sinna mér,
ókunnugum drengnum. Hefðu flest-
ir fremur kosið að ríða í fjörugri reið
fullorðna fólksins. Kynntist ég þar
fyrst öðlingnum og barnagælunni
Pétri í Álftagerði. Tveimur árum
síðar fór ég í sveit til þeirra hjóna,
Péturs og Rúnu. Urðu sumrin hjá
þeim hjónum, sjö alls, hvert öðru
skemmtilegra. Áttu þau mikinn þátt
í að móta lífsviðhorf mín á þessum
árum. Hefur það reynst mér á allan
hátt ómetanlegt veganesti.
Heimilið í Alftagerði var einstak-
lega skemmtilegur dvalarstaður.
Óvenju gestkvæmt var þar, og ætíð
voru móttökur frábærar, enda var
gestrisni þeirra Péturs og Rúnu
rómuð. Þau kvöld sem setið var yfir
góðgerðum í eldhúsinu og spjallað,
eða lagið tekið við undirspil harmó-
nikku og gítars, voru mörg.
Pétur f Álftagerði bjó yfir mörgum
mannkostum. Auk þess að vera
mikill fjölskyldumaður og félags-
lyndur með afbrigðum, var hann
mikill hestamaður, svo að aðra hef
ég ekki séð lagnari. Man ég glöggt
eftir því á hestamannamótum á Vall-
arbökkum, er Pétur sýndi sína eigin
hesta, eða var fenginn til að sýna
fyrir aðra. Fylgdumst við strákarnir
þá með honum, fullir af stolti, enda
heyrði maður oft á tali manna að
þeim þótti Pétur einstaklega laginn
við að fá það besta út úr öllum
hestum.
Nú þegar komið er að því að
kveðja góðan vin, sem lengi verður
minnst, sendum við hjónin Rúnu og
fjölskyldunni allri, okkar innilegustu
samúðarkveðjur.
Óli Haukur.
Sigurður Eyvindsson
Fæddur 14. janúar 1900.
Dáinn 3. ágúst 1987.
Það var vor, þegar þau Bjartur og
Rósa fluttust að Sumarhúsum. „Hér
má leggja í bleyti saltfisk" varð
Bjarti að orði, þegar þau áðu við
lækinn í mýrinni.
Það var líka vor, þegar þau ungu
hjónin, Lilja Þorláksdóttir úr land-
námi Helga magra og Sigurður Ey-
vindsson úr landnámi Ingólfs, flutt-
ust að eyðibýlinu Austurhlíð í Gnúp-
verjahreppi snemma á kreppuárun-
um.
Ýmislegt kann að hafa verið sam-
eiginlegt með aðstæðum þeirra
Bjarts og Sigurðar, en þess er ég
fullviss, að þegar þau hjónin óðu
Kálfá í fyrsta sinn, silfurtæra við
túnfótinn í Austurhlíð á leið til sinna
Sumarhúsa, hvarflaði ekki að þeim,
að hér mætti leggja í bleyti saltfisk.
Báðir áttu þeir sér hugsjónir,
Bjartur og Sigurður, og voru heils-
Austurhlíö
hugar og höfðu sigur, þótt þeir ættu
í höggi við fjandann Kólumkilla og
hans hyski. Vart gat þó ólíkari menn
en þá Bjart og Sigurð.
Ég var unglingur í Ásum, þegar
þau hjónin komu með börn sín
frumvaxta, Kristínu og Eyvind úr
fjarlægð. Ég veit það nú, að það var
ekki auðvelt að öðlast þegnrétt í
aldagömlu rótgrónu og þröngu sam-
félagi eins og þessi sveit var þá.
Aðkomufólki var hafnað, einstöku
maður öðlaðist þegnrétt. Sigurður
var einn af þeim.
Ágúst faðir minn í Ásum var
vandfýsinn á nágranna, en ég held,
að Sigurður hafi átt hug hans og
hjarta frá fyrstu kynnum.
Sigurður var orðvar, fátalaður
hversdagslega, en góður heim að
sækja, bóngóður og greiðvikinn og
leysti hvurs manns vandræði án þess
að hugsa um eigin hag. Hann var
til þess búinn að ræða við bændur
um kýr og jafnvel hrúta og feimnis-
mál, svosem skáldskap og málara-
kúnst. Hann var spakur maður að
viti og smiður svo góður, að af bar.
Þetta átti bara að vera kveðja til
Sigurðar frá mér, með þakklæti til
hans, Lilju, Kristínar og Eyvindar
fyrir áratuga grannskap, sem aldrei
bar skugga á.
Sveinn Ágústsson, Ásum.
Fagurs útsýnis get-
ur ókumaður ekki
notiö öðruvisi en
aö stööva bilinn
þar sem hann
stotnar ekki öörum
vegtarendum i
hættu (eöa tefur
aöra umferö).
||U^ERÐAR