Tíminn - 12.11.1987, Blaðsíða 8

8 Tíminn
Fimmtudagur 12. nóvember 1987
Ttmlnn
MÁLSVARi FRJÁLSLYNDIS, SAMVINNU OG FÉLAGSHYGGJU
Útgefandi: Framsóknarflokkurinnog
Framsóknarfélögin í Reykjavík
Framkvæmdastjóri
Ritstjórar:
Aöstoöarritstjóri:
Fréttastjórar:
Auglýsingastjóri:
Kristinn Finnbogason
Indriði G. Þorsteinsson ábm.
IngvarGíslason
OddurÓlafsson
Birgir Guömundsson
Eggert Skúlason
SteingrímurGíslason
Skrifstofur: Síöumúli 15, Reykjavík. Sími: 686300. Auglýsingasími:
18300. Kvöldsímar: Áskrift og dreifing 686300, ritstjórn 686306,
íþróttir 686332, tæknideild 686387. Setning og umbrot: Tæknideild
Tímans. Prentun: Blaðaprent h.f. Kvöldsímar: 686387 (tæknideild)
og 686306 (ritstjórn). Auglýsingaverð kr. 400 pr. dálksentimetri.
Verð í lausasölu 55.- kr. og 65.- kr. um helgar. Áskrift 600.-
Útyfirgröfogdauða
Endurreisn Alþýðubandalagsins undir stjórn
Ólafs Ragnars er hafin. Byrjuð er ný ófrægingar-
herferð gegn Stefáni Jóhanni Stefánssyni, fyrrum
forsætisráðherra, og sannleikurinn í því máli sóttur
til Einars Olgeirssonar. En að auki er fundinn til
óþekktur sagnfræðingur, sem kinkar kolli og segir
að málið komi sér ekki á óvart, þ.e. að Stefán
Jóhann hafi starfað með bandarísku leyniþjónust-
unni í forsætisráðherratíð sinni.
Eftir að svonefnd nýsköpunarstjórn hafði eytt
öllu fé þjóðarinnar fyrir atbeina kommúnista var
mynduð þriggja flokka stjórn 1947 undir forsæti
Stefáns Jóhanns. Auk Alþýðuflokks tóku Sjálf-
stæðisflokkur og Framsóknarflokkur þátt í stjórn-
arsamstarfinu. Þar sem ljóst var að kommúnistar
báru meginsök á óförum nýsköpunar hófu þeir
gegndarlausan áróður gegn nýju stjórninni, og þó
einkum forsætisráðherra hennar. Hefur ekki annar
eins óhroði sést á prenti og í Þjóðviljanum um
Stefán Jóhann. Til marks um hroðann, sagði
Pjóðviljinn frá hundi á Keflavíkurflugvelli, sem
hefði verið skírður í höfuð íslenska forsætisráð-
herrans, en hundurinn héti Sloppy Joe. Annað var
eftir þessu.
Það hefur verið venja hér og ekki valdið neinum
ásökunum, að ráðherrar hefðu góð samskipti við
sendimenn erlendra þjóða. Sagt er í Þjóðviljanum
að Stefán Jóhann hafi gert sér títt um bandaríska
sendiherrann og unnið með CIA. Þetta er ekki
rökstutt frekar. Aðeins er sagt að Stefán hafi lýst
því yfir að hann væri á móti kommúnistum. Það
hafa nú fleiri verið. Og Stefán Jóhann liggur ekkert
á þessari skoðun sinni í ævisögu sinni. Þá er sagt
að hann hafi hræðst byltingu kommúnista. Ekki er
annað vitað en bylting hafi verið prentuð stefna í
stefnuskrá flokksins til skamms tíma, svo ekkert er
nýtt í því. Skýrslur einhverra fullrúa í bandaríska
sendiráðinu, þar sem kunnum skoðunum Stefáns
Jóhanns er lýst, segja ekkert um samstarf hans við
CIA, enda er sagt, að „ráða megi“ af skýrslum að
Stefán Jóhann hafi verið á sama máli.
Kóreustríðið og einangrun Berlínar mun hafa
vegið þungt á þeim tíma sem ísland gekk í Nato.
Það þurfti engin undirmál til. Og atburðirnir 30.
mars og atgangur allur, þegar barið var á ráðherr-
um og aðsúgur gerður að forystumönnum flokka
varð ekki til að veikja viðteknar skoðanir á
kommúnistum. Stefán Jóhann er látinn. Hann var
< sæmdarmaður en sætti ofsóknum af hendi Þjóðvilj-
ans. Nú eiga þessar ofsóknir að ganga út yfir gröf
og dauða. Ekkert finnst þeim, hinum nýju herrum
í Alþýðubandalaginu, nógu fráleitt, aðeins ef það
svertir minningu Stefáns Jóhanns.
GARRI
Afruglari á lögguna
Nú er kontið upp merkilegt mái.
Komið er hcr á markaðinn tæki
sem afruglar lögguna. Nánar til
tekið er þetta lítill kassi, sem
samkvæmt auglýsingu er snotur og
staðsettur við framrúðuna, á rnæla-
borðinu eða neðan á sólskyggninu
í bifreiðinni. Eftir því sem kunnug-
ur sagði Garra þá baular þetta tæki
ef ökumanninum verður ekið inn í
radargeisla frá löggunni.
í auglýsingunni, sem birst hefur
í blöðum hér, er birt mynd af atviki
þar sem lögregla hefur stöðvað
ökumann á 104 kflómetra hraða.
Þessi ökumaður hefur framið
lögbrot, því að leyfilegur ökuhraði
er langt undir þessu, mestur 90
kílómetrar á hraðbrautum. I þétt-
hýli, þar sem helst er að sjá að
myndin sé tckin, er hraðinn leyfður
mestur 60 kílómetrar og víða
minni. Og í myrkrí, eins og er á
myndinni í auglýsingunni, eiga
menn raunar að haga hraðanum
eftir aðstæðum og þá að fara sér
hægar. Á 104 kílómetra hraða fer
þvi ekki á milli mála að veríð er að
þverbrjóta lög.
Að því er sagði hér í Tímanum í
gær hefur athugun leitt í Ijós að
verkfærí á borð við þetta mun vera
leyfilegt. Með öðrum orðum er
ekkert þvi til fyrírstöðu í lögum að
fýrirtæki flytji þetta inn, auglýsi
það og ökumenn noti það. Nú er
Garri út af fyrir sig ekki meira fyrir
boð og bönn en geríst og gengur.
En þó cr hann á því að hér vanti
ákvæði í lög sem banni svona
lagað. Og það jafnt þótt þetta tæki
sé snoturt og staðsett við fram-
rúðuna, á mælaborðinu eða ncðan
á sólskyggninu á bifreiðinni.
Sælutíð fyrír ökufanta
Þetta þýðir nefnilega að nú renn-
ur upp sælutíð fyrir ökufantana.
Eins og menn vita eru sumir þannig
gerðir að þeir mega ekki setjast
undir stýrí án þess að missa stjórn
á sér. Jafnvel stálheiðarlegir og
ella grandvarir menn sem allajafna
mega ekki vamm sitt vita. Og sem
seinast af öllu myndi detta i hug að
fara að brjóta önnur lög en umferð-
arlögin.
Lögreglan hefur nú í haust veríð
að vinna skipulcga að því að takast
á við þá sem haldnir eru þessum
sjúkdómi. Mennina sem engan
veginn geta skilið að glannalegur
ökuhraði er stórhættulegur og get-
ur kostað stórfé í skemmdum og
eyðilögðum ökutækjum, auk þess
að skerða líf og limi. Menn sem
haldnir eru þeirrí meinloku að geta
ekki komið því inn í hausinn á sér
að eina ráðið til að viðhalda viðun-
andi öryggi hér á götunum er að
halda ökuhraðanum niðri.
Eftirlitsstarfi lögreglunnar með
radarinn er því einna helst að líkja
við sjúkdómavamir. Þar er veríð
að reyna að lækna þá aumingjans
mcnn sem ekki fést með góðu til
að hætta að setja líf og limi sam-
borgara sinna í hættu. Hér er
lögreglan einungis að tryggja ör-
yggi þeirra sem þurfa að ferðast
um úti á götunum, ökufantanna
jafnt sem hinna. Hún er hvorki að
ofsækja einn né neinn. Og í því
starfi er radarinn eins og hvert
annað lækningatæki.
Brekkurog
hvöss húshom
Þess vegna verður að segjast
eins og er að orðalagið í þessari
auglýsingu féll ekki í smekk Garra.
Þar segir m.a. að „þó að brekkur,
hæðir, hvöss húshom, tré og mnn-
ar skilji þig og Iögregluna að gætir
FOX Impulse radarskynjarinn þess
að þið komið ekki hvor öðrom á
óvart og úr verði kostnaðarsöm
uppákoma. Ef þú notar FOX Im-
pulse þarftu ekki að óttast það að
þurfa að ganga heim.“
Hér er Garri verulega ósammála
þeim sem samdi þessa auglýsingu.
Menn sem stunda það að aka of
hratt cru umhverfi sínu hættulegir.
Þeir ero haldnir sjúklegrí hraða-
dýrkun, og þeim það sjálfum fyrír
bestu að þeim sé haldið í skefjum.
Ef þessum mönnum er látinn í té
afruglari á radarinn hjá lögreglunni
þá er það eina sem geríst að þeir
draga örstutta stund úr hraðanum.
Þegar kassinn hjá þeim baular
létta þeir á pinnanum, rétt á meðan
þeir ero að taka beygjuna fram hjá
hvassa húshominu eða aka yfir
hæðina, en síðan gefa þeir í aftur.
Og hver veit nema einmitt þar bíði
hættan handan við annað hvasst
húshorn eða aðra hæð. Og þá er
skaðinn skeður.
Garrí er þeirrar skoðunar að
mönnum, sem aka á 104 kílómetra
hraða eða meira, sé mestur greiði
gerður með því að stöðva þá. Það
á ekki að leyfa þeim að nota slíka
afruglara til að sleppa fram hjá
radarnum. Sjálfra þeirra vegna á
að láta þá lenda í kostnaðarsömum
uppákomum. Það á að láta þá
þurfa að ganga heim. Og þess
vegna á að banna þessi tæki.
Garrí.
VÍTTOG BREITT
Jafnrétti í maka-
innflutningi
Makamarkaðurinn á fslandi er
fábreyttur og brokkgengur. Sú
heilaga stofnun, hjónabandið, sem
prestarnir tala svo fagurlega um, er
ekki öllum tiltæk hvað sem veldur.
Tíminn sló því upp með flenniietri
s.l. laugardag að 80 af hundraði
frumburða veltust inn í táradalinn
utanveltu hjónabandsins. Bendir
flest til að hjón með börn muni fyrr
en varir heyra fortíðinni til. Þjóðin
mun samanstanda af einhleyping-
um og munaðarleysingjum.
Sambúð kynjanna á Fróni er að
fara út um þúfur og þola konur
ekki karla og karlar ekki konur af
eigin þjóðerni.
Á sínum tíma sendi guð og
lukkan kvenþjóðinni á annað
hundrað þúsund fríska stráka til að
verja landið og þá var nú líf í
tuskunum, nema hjá innfædda
karlkyninu, sem kúrði kven-
mannslaust í kulda og trekki, eins
og þjóðskáldið lýsti ástandinu svo
fagurlega. Allt síðan hefur verið
meira framboð á karlpeningi en
kvenfólki í virkinu í norðri.
Óheflaðir sóðar
Nú eru karlaveslingarnir loks
farnir að ná sér á strik. Panta
stelpur eftir prfslista frá stöðum
þar sem framboðið er meira en
eftirspurnin.
En hvers vegna karluglurnar
ganga ekki út á Islandi svarar hún
Margrét Ólafsdóttir ein einhverri
hinni snöfurmannlegustu grein sem
sést hefur í Mogga í háa herrans
tíð. Er skilaboðunum komið á
framfæri fyrir hönd fjögurra
kvenna, sem allar hafa langa og
slæma reynslu að baki af íslenskum
karlmönnum og er úrvalið næsta
fábrotið:
„Þeir fáu sem völ er á eru
yfirleitt óheflaðir, óhreinlegir með
sig, ölkærir, tilfinningalega stíflað-
ir, sívælandi um vandamál sín og
ófærir um að axla persónulega
ábyrgð, auk þess sem þeir eru
sífellt með það á vörunum að
konur skilji þá ekki.“
Ófögur er lýsingin og ekki nema
von að þessir vesölu sóðar þurfi að
leita sér kvonfangs á stöðum þar
sem engin þekkir þá.
Einnota undirgefni
Og Margrét krefst jafnréttis fyrir
sig og kynsystur sínar. Þær vilja fá
karlmenn sem væla á máli sem þær
skilja ekki og fara fram á að
einhverjir póstverslunarfrömuðir
einbeiti sér að því að gefa konum
kost á „skáeygum snáðum sem
upplagt væri að fá hingað í gámum.
Að sjálfsögðu þurfa þeir að vera
fátækir, ómenntaðir, óupplýstir,
blíðir og undirgefnir, laghentir,
barngóðir og lúsiðnir og úr samfé-
lagi sem kúgar þegna sína.“
Sú fróma ósk fylgir, að bið verði
á að innflutningurinn gerði upp-
reisn eða tileinkaði sér karlrembu
íslenskra kynbræðra sinna. Einnig
kemur vel til greina að flytja inn
einnota pilta, sem eftir brúkun
mætti virkja í fiskvinnslu og öðrum
láglaunastörfum.
Tillaga Margrétar og stallsystra
hennar er sjálfsögð jafnréttiskrafa
konum til handa. Það er ótækt að
drykkfelldu og subbulegu vælu-
skjóðurnar, sem ofan í kaupið eru
stútfullar af karlrembu, sitji einar
að því að panta sér maka sem
uppfyllir öll æskileg skilyrði til
hamingjuríkrar sambúðar. Þær
eiga líka heimtingu á að panta sér
stráka sem aldir eru upp við kúgun
og munu því ekki láta sér bregða
þegar þeir komast undir tuffluna
hjá réttindaþyrstum valkyrjum
norðurhjarans.
Fram úr björtustu vonum
Lengi er búið að berja íslenska
náttúru með lurk og ætlast til að
konur og karlar af því þjóðerni
þýðist hvað annað. En það er eins
og að reyna að hræra saman olíu
og vatni eða reyra hund við kött.
Þegar það heyrir til undantekn-
inga að börn fæðast í hjónabandi
og makaval fer fram með póst-
kröfusendingum um hálfan hnött-
inn er aðskilnaður kynjanna að ná
þvt stigi sem fer fram úr björtustu
vonum þeirra sem vita að karl-
mannavalið á fslandi er vægast sagt
fábrotið og ekki samboðið konum
af kynkvíslinni.
Vonandi eru póstverslunarfröm-
uðir farnir að fylla gáma til að
fullnægja réttlætinu og náttúrleg-
um þörfum þeirra kvenna sem sagt
hafa karlrembunni stríð á hendur.
OÓ