Tíminn - 09.05.1992, Qupperneq 16

16 Tíminn
Laugardagur 9. maí 1992
Tvö lík fundust á floti í ánni við
smábæinn Peru í Indiana. Ekki gat
lögreglan fundið nokkra ástæðu
fyrir því hvers vegna morðin höfðu
verið framin, og var ráðalaus
þar til maður gaf sig fram
sem vissi hvað gerst hafði.
Lík Nanette Scott fannst á floti skammt frá þeim staö sem Jason Brown
fannst.
Föstudaginn 23. nóvember 1990
var haft samband við lögreglu í
smábænum Peru í Indiana og til-
kynnt um að lík væri á floti í
Eelánni.
Það voru tveir veiðimenn, sem
höfðu rekist á lfkið á floti. Fyrsta
uppástungan var að maðurinn
hefði annaðhvort hent sér útí eða
honum verið hrint fram af brúnni
yfír ána. En þar sem líkið var fyrir
ofan brúna en ekki neðan, féll sú
tilgáta um sjálfa sig.
Þegar líkinu hafði verið náð upp
úr ánni, kom í ljós að það hafði
þrjú skotsár á bringunni.
Rúmum mánuði áður hafði lög-
reglunni verið tilkynnt hvarf 17
ára pilts, Jasons Brown. Pilturinn
hafði skilið eftir miða þar sem
hann gaf í skyn að hann hefði
sjálfsmorð í hyggju. Lýsingin á
piltinum kom heim og saman við
líkið í ánni.
Réttarlæknirinn sagði að ekki
kæmi til greina að líkið hefði verið
í vatninu í heilan mánuð. Að vísu
væri vatnið kalt og það seinkaði
rotnun, en líkið hefði samt ekki
getað verið lengur í ánni en viku
til tíu daga. Á meðan verið var að
ræða þessi mál og ganga frá líkinu,
kom maður hlaupandi og æpandi
til þeirra. Hann kvaðst hafa fundið
konulík á floti ofar í ánni.
Lögreglan hraðaði sér á staðinn
og fann fullklætt lík ungrar konu.
Enginn viðstaddra kannaðist við
konuna.
Tvöfalt sjálfsmorð —
eða morð
„Kannski þau hafi ákveðið að
stytta sér aldur í sameiningu,"
varð einum lögreglumannanna að
orði. Þar sem Jason Brown hafði
hótað sjálfmorði, kom til greina að
konan hefði skotið hann fyrst og
beint síðan byssunni að sjálfri sér.
En réttarlæknirinn var ekki lengi
að kollvarpa þessari kenningu og
benti lögreglumönnunum á að á
brjósti líksins voru nokkur
skotsár. Sjálfsmorð var því ekki
inni í myndinni.
Hvar og hvenær morðin hefðu
verið framin og hvar líkunum
hefði verið hent í ána voru spurn-
ingar sem þurfti að svara. En
fyrsta verkið var að komast að því
af hverjum líkin væru.
Haft var samband við ættingja Ja-
sons Brown, sem kom og sagði að
lík karlmannsins væri örugglega af
honum og að konan væri Janice
Scott.
Jason og Janice Scott höfðu
kynnst þegar hann var í skóla.
Ættingjar hans höfðu verið á móti
því að hann væri í tygjum við sér
mun eldri fráskilda konu, og reynt
hvað hægt var til að binda enda á
sambandið.
Þegar Janice Scott var könnuð
nánar, kom í ljós að hið rétta nafn
hennar var Nanette Scott. Hún var
23 ára og nýskilin við flugmann í
hernum.
Þrátt fyrir að ættingjar Jasons
hefðu gert sitt besta til að skilja
þau að, höfðu þau haldið samband-
inu áfram. Það seinasta, sem ætt-
ingjar Jasons höfðu haft af honum
að segja, var mánudagsmorguninn
1. október, þegar þeir fundu bréfið
frá honum þar sem hann hótaði
sjálfsmorði.
Par í felum
Athugun leiddi í ljós að Nanette
Scott hafði verið við störf sín á
veitingahúsi þann sama morgun,
farið úr vinnu um tvöleytið og síð-
an hafði ekkert til hennar sést.
Hún hafði ekki einu sinni sótt
launin sín.
Lögreglan var nú sannfærð um að
sjálfsmorðshótunin hefði verið
skrifuð í þeim tilgangi einum að
villa fyrir ættingjum Jasons, svo
ekki væri farið að leita að honum
og Nanette saman.
En hvers vegna höfðu þau farið í
slíkum flýti, að Nanette hafði ekki
einu sinni sótt launin sín? Og hvar
höfðu þau verið frá 1. október til
23. nóvember?
Jason hafði ekki átt mikla pen-
inga og Nanette hafði ekki sótt
launin sín. Ennfremur komst lög-
reglan að því að Nanette hefði ver-
ið í „óæskilegum félagsskap".
Þessar upplýsingar urðu til þess að
farið var að velta því fyrir sér hvort
þau hefðu verið viðriðin eiturlyfja-
verslun.
Niðurstöður krufningar sýndu að
bæði Jason og Nanette höfðu látist
af skotsárum á brjósti. Notuð hafði
verið .22 kalibera byssa við morð-
in. Próf sýndu að hvorugt þeirra
hafði verið undir áhrifum fíkni-
efna eða áfengis er þau létust. Na-
nette hafði ekki orðið fórnarlamb
kynferðislegs ofbeldis.
„Ástæðan hefur ekki verið rán,
ekki nauðgun, ekki afbrýðisemi.
Hvað er þá eiginlega eftir?" spurði
einn lögreglumaðurinn.
„Eiturlyf?" var uppástunga eins
starfsfélaga hans.
Ástæðan var langsótt
Þetta var nú kannað nánar, en
ekkert kom í Ijós sem tengdi þau á
nokkurn hátt við eiturlyfjasölu.
Nöfn þeirra höfðu aldrei svo mikið
fiflTA Wll' Tóö/sl £iNN • —• 'Sv** SV£R SfÁ/vW JyRr PVtkl ■FÓO 0 LfitJCT I bURTt/ UÐUR\
r k - ' 'j TU&L- iLOl- VID
íjjj STcK ■RÖO
J t
—C7K 7r/M 1 VtlKí SVfLR OftOf
^ J\\ ^ \ Kovp UPPI ík ÞH9 il/o ? WK
11 6, > * ÓÍKÝRT /ml'
V/npoR
WL(\ F/S* £Sf- trVDOR Hg SNÆP- lR wy/VA'í
VBRSL- ut/ mc>/\
%YRT\ jjur/D
flloT L fU&L- AR S UÐ ftORG 9 .•
FflLM V/ T- LftUS
K<JSK BORPÍpj
t h F«Rl rucT URTfi Nvr /1
fLSÓT £KKI
mr 1 boMNi >4F1 -röR N ÆRfi dL
PRop S'fiUR B£IT fi NftFhl
£Ta// MVN O KEYf? 9 Nftffil PREKK /OOO
hM ÓNoT. A-P/) R.I/ÍK f\Nfi
* Töttm EINS 5 fi F(\
Kona
mn // Sá R- Hi-S. str'a ► UftfN /2
T<oVI- Bi TÚTTfi
Fto* 6UTL/L n> WftfUR mu 8 iTRfl
-T06 - ftÐl 6RIP
TofRfiH lb Ll HDl FLJÓT- UR '1
F/iR/R HJt.NI
r fí ÍYÐIR V/tGGft 7oHN £tNN tlIUR
EINS ruéf
TfíUTft 6VV WK1 55 um /0 NBS