Tíminn - 22.05.1993, Qupperneq 6

6 Tíminn
Laugardagur 22. maí 1993
Jóhanna Haröardóttir ásamt tveimur hunda sinna af íslensku kyni. vmamyndÁmi Bjama.
Það eru átök í Hundaræktarfélagi íslands út af ræktun íslenska fjárhundsins. Jóhanna Harðardóttir, fyrrver-
andi formaður deildar íslenska fjárhundsins:
Nú er komið að
skuldadögunum
Það er margt sem prýðir íslenska fjárhundinn og hann er talinn
bæði geðprúður og barnelskur. Það hefur ekki farið eins mikið
fyrir elskulegheitunum að undaförnu meðal aðdáenda hans. Til
marks um það var stjórn í deild um ræktun hins íslenska fjár-
hunds steypt af stóli um daginn á miklum átakafundi.
Það er Jóhanna Harðardóttir sem
er fyrrverandi formaður deildar-
innar. „íslenski hundurinn hélt
lífi í þessari þjóð og nú er komið
að skuldadögunum," segir Jó-
hanna sem vill rækta íslenska
hundinn á faglegan og markvissan
hátt með hjálp erfðafræðinnar.
Það eru fleiri íslenskir fjárhundar
til erlendis en hér á landi.
Jóhanna segir að það hafi lítið
farið fyrir skýringum á átökum
milli aðdáenda íslenska fjárhunds-
ins þ.e. hvort þetta séu átök milli
manna eða snúist um málefni.
Hún segir að deilurnar snúist
fyrst og fremst um málefni í aug-
um þeirra sem hafi verið virkir í
deild íslenska fjárhundsins und-
anfarin tvö ár.
„Ágreiningurinn í félaginu snýst
því fyrst og fremst um það að ég
hef allt aðrar hugmyndir í rækt-
unarstefnu á íslenska fjárhundin-
um en formaður HRÍ. Eg vil bara
láta rækta hundinn eins og aðrar
skepnur," segir Jóhanna og vísar
til þess að hér á landi sé mikil
þekking á ræktun dýra. „Við eig-
um að nota hana því það er sama
lögmálið sem gildir um alla rækt-
un,“ segir Jóhanna.
„Það hefur verið mjög þröngur
hópur sem hefur stýrt Hunda-
ræktarélagi íslands. Hópurinn tel-
ur sig hafa vit á ræktun hunda og
viljað sitja einn að þeirri þekk-
ingu,“ bætir hún við en formaður
Hundaræktarfélagsins, sem í eru
margar deildir, er nú formaður
deildarinnar.
Á Jóhönnu er jafnframt að heyra
að samstarfsmenn hennar muni
ekki láta staðar numið án þess að
skýra það nánar.
Jóhanna bendir á að upphaflega
hafi Hundaræktarfélagið verið
stofnað vegna íslenska fjárhunds-
ins. „íslenska deildin hefur því
mjög mikla sérstöðu og menn
vilja að hún sé sjálfstæð," segir Jó-
hanna. „Ég harma það mjög,
hundsins vegna, að eigendur og
ræktendur íslenska hundsins
skyldu ekki fá að ráða sínum mál-
um á aðalfundinum. Fólk er mjög
reitt og finnst að það hafi verið
svikið.“
Stofninum hefur
ekkert farið fram
„Stofn íslenska fjárhundsins er
mjög lítill og þetta eru ekki nema
liðlega 300 hundar. Það er mjög
nauðsynlegt að vanda til ræktun-
arinnar. Það er viðurkennt af
dómurum að stofninum hefur
ekki farið farm síðasta áratug og
jafnvel heldur aftur,“ segir Jó-
hanna.
Hún er ekkert hissa á því og seg-
ir að allar kringumstæður við
ræktunina á stofninum séu ófull-
nægjandi og þekking nánast eng-
in. Það er ekki langt að leita skýr-
inga á þessu að mati Jóhönnu.
„Allar skráningar í ættbók hafa því
miður miðast við það að foreldrar
séu sýndir á sýningum Hunda-
ræktarfélags íslands og hafi hlotið
fyrstu og aðra einkunn í opnum
flokki. Þetta hefur takmarkað
mjög fjölda ræktunardýra því þá
er fullt af góðum dýrum um allt
land úr Ieik,“ segir Jóhanna og
vísar til þess að margir eigendur
vilja ekki vera í HRFI. „Þeir hafa
ekki áhuga á þessum sýningum og
vilja því ekki sýna,“ bætir hún við.
Jóhanna er ómyrk í máli og
finnst fáránlegt að standa svona að
ræktun íslenska hundsins. „í
svona litlum stofni verðum við að
geta ræktað undan sem flestum
nothæfum dýrum,“ segir Jóhanna.
Hún hefur ýmislegt fleira að at-
huga við starfsemi Hundaræktar-
félags íslands. „Með fullri virð-
ingu fyrir sýningum HRFÍ vantar
okkur miklu fleiri ræktunardóma
fyrir hvern einasta hund í landinu
heldur en svona fegurðarsam-
keppnisdóma sem eru aðeins fyrir
þá sem hafa áhuga á sýningum,"
bendir Jóhanna á.
„Þarna er aðallega verið að sýna
hundana og raða þeim í röð eftir
því hversu góðir þeir eru. Þarna
koma erlendir dómarar sem hafa
mismikið vit á þessum hundi.
Hundur sem er sýndur kannski
einu sinni getur fengið mjög
óréttlátan dóm,“ bætir Jóhanna
við og telur að erlendir dómarar
hafi oft ekkert vit á íslenska fjár-
hundinum. „Þeir eru afar fáir sem
hafa það,“ segir hún.
„Það þarf að meta hundana á ná-
kvæmari hátt. Það er alltaf talað
um hiö góða matskerfi á sýning-
um HRFÍ og bent á að þar sé á
ferðinni alþjóðlegt kerfi. Við erum
bara svo stutt á veg komin að
þetta nægir ekki. Við þurfum ná-
kvæmara kerfi sem hjálpar al-
menningi að læra að meta hund-
inn,“ segir Jóhanna
Þá finnst henni Iög og reglur
Hundaræktarfélagsins bera vott
um þröngsýni. „Hingað til hefur
aðeins verið gefinn gaumur að fé-
lagsmönnum HRFÍ og hundum
þeirra og nú er meira að segja bú-
ið að lögfesta það. Ræktunarráðið
má aðeins leiðbeina félögum í
HRFÍ,“ segir Jóhanna.
„Þetta er náttúrulega út í hött því
að við eigum að hugsa um stofn-
inn enda er það hann sem skiptir
máli en ekki það hvort menn
greiða félagsgjöld til Hundarækt-
arfélagsins eða ekki,“ segir Jó-
hanna.
Bannað að
birta dóma
í huga Jóhönnu er erfðafræði
forsenda ræktunar á íslenska fjár-
hundinum eins og öðrum dýra-
stofnum. „Eigi að rækta hunda af
einhverju viti verða menn að
þekkja bakgrunninn. Til þess þarf
að þekkja forfeðurna, útlit og eig-
inleika gömlu hundanna sem eru
farnir. Þessar upplýsingar eru ein-
faldlega ekki til,“ segir Jóhanna.
„Þessum upplýsingum hefur ekki
verið safnað en þær eru til í minni
einstakra manna,“ bendir hún á
og segir að það sama gildi um
yngri hunda.
„Það verður sem fyrst að útbúa
skrá yfir alla hunda," segir Jó-
hanna. Þar á hún ekki eingöngu
við ættbókarskrá, sem ekki er einu