Tíminn - 22.05.1993, Blaðsíða 17

Laugardagur 22. maí 1993
Tíminn 17
Ann Harrison var 15 ára afburðanemandi við Raytown South High School í
Kansas borg, Missouri fylki. Miðvikudagsmorguninn 22. mars 1989 rann
upp á hefðbundinn hátt hjá henni sem öðrum bekkjarfélögum hennar. Hún
snæddi morgunverð, gekk niður heimreiðina frá einbýlishúsi foreldra
sinna með bækurnar sínar undir hendinni. Klukkan var u.þ.b. 06.55 að
morgni. Á næstu sekúndum þar sem hún beið eftir skólabílnum réðust ör-
lög hennar.
Horfin á hálfri
mínútu
Rétt upp úr sjö þegar skólabfllinn
stoppaði var Ann horfin. Bflstjóran-
um þótti strax skrýtið að hún væri
ekki á sínum stað vegna þess að
Ann var með 100% mætingu í skól-
anum. Hann tók eftir að bækumar
hennar og veski lágu á gangstétt-
inni. Hann flautaði nokkrum sinn-
um og þá kom mamma stúlkunnar
út og sagði honum að hún myndi
sjálf koma Ann í skólann; hún hlyti
að hafa brugðið sér eittbvað frá.
Eftir að skólabíllinn hélt áfram ferð
sinni hóf móðirin leitina að dóttur
sinni en hún bar engan árangur.
Skömmu seinna hringdi hún í lög-
regluna. í ljósi reglusemi stúlkunnar
höfði yfirvöld fljótlega áhyggjur af
því að eitthvað alvarlegt hefði komið
fyrir hana. Það var staðfest með sím-
tali að hún hafði ekki komið sér f
skólann á eigin vegum og enginn
bekkjarfélaga hennar hafði séð hana.
Mannrán
Lögreglan komst að þeirri niður-
stöðu að hún hefði horfið á innan við
mínútu áður en skólabfllinn stopp-
aði. Engin merki fundust um átök
eða annað sem bent gæti til mann-
ráns. Samt var varla um annað að
ræða.
ítarlegri leit var hrundið af stað, þar
sem meðal annars var notast við
þyrlur og leitarhunda en leitin bar
ekki árangur. Hins vegar gaf ná-
granni sig fram við lögregluna er
leið að hádegi og sagðist hafa heyrt
kvenmannsóp um sjöleytið og um
svipað leyti væl í hjólbörðum. Lög-
reglan fékk þær upplýsingar að Ann
væri ósköp venjuleg, skarpgreind og
meðvituð ung kona, nýnemi f
menntaskóla, með axlarsítt dökkt
hár og brún augu. Hún var 1,65 m. á
hæð og vó 60 kíló. Hún var í bláum
gallajakka þegar síðast sást til henn-
ar.
Fyrirmyndar-
unglingur
Auk þess að vera dúx úr grunnskóla
var hún framarlega á íþróttasviðinu.
Þá hafði hún leikið á flautu í sex ár
og starfað í skólahljómsveitinni.
Hún var í hlutastarfi í matvörubúð
og verslunareigandinn gaf henni hin
bestu meðmæli. Það var ekkert sem
benti til að Ann hefði átt nokkra
óvini eða verið að neinu leyti bendl-
uð við vandræði af nokkru tagi og
þess vegna stóðu menn ráðþrota
frammi fyrir hvarfi hennar.
Það var daginn eftir sem hringt var
í fjölskyldu Ann Harrison og föður
hennar tilkynnt að stúlkan væri á lífi
og hún væri í haldi hjá þeim er tal-
aði. Faðir hennar fagnaði upplýsing-
unum og bað um nánari upplýsingar
um stöðu mála. En þá var lagt á og
seinna kom í ljós að hringingin kom
frá geðtrufluðum manni sem hafði
einungis kynnst málinu í gegnum
fjölmiðla.
Líkiö finnst
Það var laust upp úr klukkan átta
sama kvöld sem fiölskyldu Ann bár-
ust fréttir af stúlkunni. Allt það
versta sem þau höfðu ímyndað sér
var ekki jafn slæmt og ískaldur raun-
veruleikinn leiddi í ljós. Lík hennar
Ann Harrison var aö bfða eftir skóla-
bílnum þegar örlög hennar réöust.
fannst í skottinu á stolnum bíl sem
hafði verið yfirgefinn mannlaus í
suðausturhluta Kansas- borgar. Ann
hafði verið stungin til dauða og lík-
inu komið fyrir í bláum Monte Carlo
sem var tilkynnt að hefði verið stolið
á sama tíma og Ann var saknað.
Fyrst hafði orðið vart við bflinn um
8.30 morguninn áður. Það gaf til
kynna að stúlkunni hefði veruð
rænt, hún myrt og bflnum síðan ek-
ið um 250 km. leið á innan við 90
mínútuml Af þessu virtist lfldegt að
lögreglan ætti í höggi við þaulvana
glæpamenn.
Lögreglan vann í málinu eftir bestu
getu en það voru ákveðin vonbrigði
að enginn virtist hafa séð ökumann
bifreiðarinnar þegar henni var lagt.
Lögregluþjónn í götulögreglunni gaf
sig fram og hafði ætlað að stöðva bfl-
inn vegna þess að hægra afturljósið
var brotið en þá gaf ökumaðurinn
hressilega í og hann missti af hon-
um. Hann gerði höfúðstöðvum við-
vart en ökumaðurinn rann þeim úr
greipum. Honum sýndist sem öku-
maður hefði verið blökkumaður en
gat ekki gefið aðra útlitslýsingu á
honum.
Hroöaleg
meöferö
Líkskoðun leiddi í ljós að Ann hefði
verið nauðgað hrottalega áður en
hún var myrt. Hún hafði látist af
völdum blóðmissis eftir níu stungu-
sár í brjóst, bak og háls. Dýpt og lög-
um sáranna var mismunnadi og svo
virtist sem tvö mismunandi vopn
hefðu verið notuð við verknaðinn.
Tálið var að fómarlambið hefði haft
fulla meðvitund á meðan morðið fór
fram.
Orsökin var sem sagt kynferðis-
glæpur enda ekki von um ránsfeng
hjá 15 ára stúlku. Lögreglan var
samt sáralitlu nær.
Það kom í ljós að á sama tíma og
Monte Carlo bifreiðinni var rænt
hvarf einnig Buick bifreið úr sama
hverfi. Tálið var líklegt að bflstuld-
irnir tveir tengdust að einhverju
leyti. Tillaga rannsóknarmannanna
var sú að Ann hefði verið svívirt og
myrt skömmu eftir að hún var
brottnumin með valdi fyrir utan
heimili sitt. Síðan hefði líkinu verið
komið fyrir í Monte Carlo bifreiðinni
og árásaraðilinn sennilega flúið á
Buicknum. Þetta renndi stoðum
undir það að fleiri en einn tengdust
glæpnum. Það gaf líka auga leið að
erfitt væri fyrir einn mann að stoppa
bfl, fara út og ginna Ann í bflinn eða
taka hana með valdi og aka síðan af
stað og hverfa á braut án þess að
fómarlambið gæti sér nokkra björg
veitt.
Tveimur dögum eftir að líkið af Ann
fannst, kom Buick bfllinn í leitimar.
Þrátt fyrír ítarlega rannsókn fannst
ekkert sem gat tengst morðinu en
samt neituðu lögreglumennimir að
trúa að ekki væri samhengi á milli.
Ýmsar ábendingar bámst frá hjálp-
sömum almenningi, sem var í mun
að morðið hræðilega yrði upplýst, en
því miður reyndust vísbendingar
fólks ekki leiða neitt nýtt í ljós.
9-000 dalir
í verölaun
Það var ekki fyrr en þremur mánuð-
um eftir morðið á Ann Harrison sem
vísbendingin barst sem síðar varð
lykillinn að lausn málsins. Búið var
að heita 9.000 dala verðlaunum fyrir
ábendingar sem leitt gætu til hand-
töku morðingjans og sú var ástæðan
að maður að nafni Richard Andersen
gaf sig fram og sagðist vita hverjir
hefðu myrt skólastúlkuna. Hann
sagði að glæpamennimir væru tveir
24 ára gamlir blökkumenn, annar
Nunley haföi frumkvæðiö að þvíað svíviröa og myröa hina 15 ára gömlu skóla-
stúlku.
þess hafði hann tekið hana kverka-
taki og þvingað hana upp í bflinn og
síðan fóm þeir með hana í kjallara í
grenndinni. Hann vissi ekki ná-
kvæmlega hvað gerst hefði þar en
hann taldi að Nunley væri ábyrgur
fyrir morðinu þar sem hann hefði
áður tvívegis framið morð.
Nú þótti lögreglumönnunum sem
frásögn Andersen væri að verða full
reyfarakennd. Þeir leituðu að öllum
gögnum í tölvum lögreglunnar og
þá kom það í ljós að mögulega hafði
Anderson á réttu að standa. Nunley
hafði tvívegis legið undir gmn um
Michael Taylor var rólegur og yfirvegaöur þegar hann leysti frá skjóðunni.
héti Roger Nunley og hinn Michael
Táylor. Verknaðurinn hafði átt sér
stað í húsi eins af ættingjum Nun-
leys, sagði heimildarmaðurinn. Þeg-
ar gengið var á hann og hann spurð-
ur hvemig hann vissi þetta svaraði
Andersen að Nunley hefði sjálfur
sagt honum þetta og ástæðan fyrir
því að hann hefði ekki komið fyrr
væm 9.000 dalirnir.
Að hans sögn hefðu félagarnir tveir
verið undir áhrifum eiturlyfja nótt-
ina áður en Ann var rænt og meðal
annars höfðu þeir stolið nokkmm
bflum. Þeir vom ennþá hátt uppi
þegar þeir keyrðu fram á Ann Harri-
son þar sem hún beið eftir skólabfln-
um og ákváðu þeir að Taylor færi út
og rændi af henni veskinu. En í stað
morðaðild en hafði í báðum tilfell-
um verið sleppt vegna skorts á sönn-
unnargögnum.
Ljót saga
í fyrstu hélt lögreglan til heimilis
Taylors. Hann sagðist ekkert kannast
við morðið á Ann Harrison en stað-
festi hins vegar að Nunley væri
hættulegur maður og mögulega
hefði hann verið viðriðinn málið.
Þegar á hann var gengið breytti
hann framburði síðnum, sagðist að
vísu hafa verið á staðnum en Nunley
bæri alla ábyrgð á dauða stúlkunnar.
Hann var handtekinn og færður til
yfirheyrslna á lögreglustöð borgar-
innar. Hann viðurkenndi að hafa
tekið stúlkuna með valdi og þvingað
hana upp í bflinn en þar nmeð væri
hans þáttur allur. Hún hefði æpt og
sparkað eftir að í bflinn var komið og
þá hefði Nunley hótað henni með
skrúfjárni til að gera henni ljóst að
hún myndi hafa verra af ef hún
reyndist ekki samvinnuþýð. Af ótta
hafði hún ekki þorað að hafa sig
neitt í frammi eftir það og Nunley
keyrði til húss ættingja síns sem
hann vissi að var mannlaust Eftir að
inn var komið keflaði hann hana og
batt fyrir augu hennar og hafði að
lokum samræði við hana eftir að
hann hafði skipað henni að afklæð-
ast. Þegar hann hafði lokið sér af
hvatti hann Táylor til að gera slíkt
hið sama og „ég hugsaði sem svo að
það gæti ekki gert henni neitt úr
þessu en átti samt í erfiðleikum með
að einbeita mér; hún hljóðaði svo
mikið,“ sagði Táylor. Að þessu loknu
höfðu.þeir hugsað málin um stund
og skipað henni að klæða sig í. Nunl-
ey réð framhaldinu sem áður og
hann skipaði henni að troða sér í
skottið á Monte Carlo bflnum sem
hann hafði keyrt inn í bflskúr ætt-
ingja síns á meðan hann hugsaði
framhaldið. Eftir það dró hann upp
hníf og sagði Taylor að nú yrðu þeir
að standa saman. Hann opnaði
skottið og réðst á hana og stakk hana
fjórum fimm sinnum á meðan Tayl-
or horfði aðgerðarlaus á. Þá skipaði
Nunley félaga sínum að gera hið
sama og Táylor gerði það með minni
hníf en Nunley átti og það útskýrði
af hverju stungusárin voru jafn ólík
hvert öðru.
Handtaka og
réttarhöld
Þeir sem yfirheyrðu Taylor urðu að
gera hlé á yfirheyrslunni vegna flö-
kurleika við að hlusta á Taylor. Hann
sat sallarólegur og lýsti hinum
óhugnanlegu atburðum eins og
hann væri að rekja söguþráð í reyf-
ara eða bíómynd. Það virtist ekki
hafa nokkur áhrif á hann að málið
snerist um líf og dauða og andlegar
og líkamlegar pyntingar 15 ára gam-
allar skólastúlku.
24. júní 1989 var gefin út formleg
morðákæra á hendur Nunley og Ta-
ylor. Taylor var þegar í vörslu lög-
reglunnar en það tók yfirvöld þrjár
vikur að hafa hendur í hári Nunley.
Það tókst eftir ábendingu athuguís
vegfaranda sem þekkti Nunley af
mynd þar sem lýst var eftir honum.
Réttarhöld hófust og snemma þótti
sýnt að félagarnir fengju þungan
dóm. Þeim bar ekki saman í megin-
atriðum en vinkona Nunleys bar
vitni gegn honum í málinu og hún
staðfesti í megindráttum það sem
Táylor hafði sagt lögreglunni. Ekki
verður samt annað séð en Taylor eigi
jafnmikla sök á hinum hroðalega
glæp og þegar þetta er skrifað bíða
þeir dóms sem ákvarðar hvort
dauðarefsingunni verði beitt eða
ekki. í besta falli sleppa þeir með
ævilangt fangelsi.