Tíminn - 13.01.1996, Blaðsíða 16

16
wWWW WF^P
Laugardagur 13. janúar 1996
JONA RUNA á mannlegum nótum:
Málalengingar
Okkur gengur mismunandi vel
eða illa að koma skoðunum
okkar og viðhorfum á framfæri
hvert viö annað. Sum okkar eru
stuttorð og kjarnyrt, en önnur
langorð og mærðarleg.
Það segir sig sjálft að ef við
teljum að við höfum mikið að
segja hvert öðru, skiptir veru-
legu máli að við venjum okkur
á að koma okkur beint aö efn-
inu án óþarfa málalenginga og
mærðar. Eftir því sem við erum
stuttorðari og beinskeyttari eig-
um við betra með að koma öðr-
um í skilning um mikilvægi
þess sem við höfum fram að
færa.
Við þurfum í raun að æfa okk-
ur í að greina aðalatriði frá
aukaatriðum. Ef okkur er mikið
niðri fyrir, er líklegt að aörir fái
áhuga fyrir viðhorfum okkar og
skoöunum, ef við vöndum mál-
flutning okkar. Flestir þola illa
ef þeir hafa tilfinningu þess að
við séum að skreyta það, sem
við viljum skoða og deila með
þeim. Best er að koma sér beint
að efninu og láta það skipta
máli að hafa frásögnina ein-
falda og hnitmiðaða. Óþarfa
málskrúð og málalengingar
valda því oftast nær að við
gleymum okkur í alls kyns
aukaatriðum.
Ef við viljum vanda málflutn-
ing okkar og vekja áhuga ann-
arra á viðhorfum okkar og vilja
til ákveðinna mála, er heppilegt
að við séum í öllum aðalatrið-
um fær um að koma okkur
beint aö efninu. Málalengingar
geta skaðað málsniðurstöður og
tafið framgang þess sem við
keppum að.
Agætt er að við æfum okkur í
því að greina aðalatriði frá auka-
atriðum, jafnvel varðandi mál
sem virðast ekki ýkja merkileg.
Hyggilegast er jafnframt að viö
veljum okkur frásagnarmáta
sem er einfaldur og mærðarlaus.
Við náum ekki athygli hvers
annars á réttan hátt, ef við
flækjum hlutina of mikið. Mál-
flutningur, sem er hlaðinn
aukaatriðum og málskrúði, er
ekki líklegur til þess að vekja
áhuga þeirra, sem við kjósum
að sannfæra um tilgang þess
sem við viljum gefa líf og sjá efl-
ast og vaxa öðru meira.
Við, sem teljum það skipta
máli að vanda málflutning okk-
ar, höfum fyrir löngu áttað okk-
ur á því að stuttar og einfaldar
frásagnir varðandi málavöxtu
virka betur á þá sem við þurfum
að setja inn í okkar mál heldur
en vífilengjur og langmælgi.
Okkur gengur oftast vel aö ná
athygli annarra, ef við erum
stuttorð og látum ekki útúrdúra
þvælast of mikiö fyrir okkur.
Flest höfum við þörf fyrir að
setja aðra inn í hugðarefni okk-
ar og þrár. Ef við kjósum að auð-
velda öðrum að ná til okkar, þá
er viturlegt fyrir okkur að hafna
allri óþarfa ofmælgi og hafa frá-
sagnir okkar stuttar og einfald-
ar.
Við, sem erum rökföst og
kjarnyrt, hrífum aðra auðveld-
lega með okkur og vekjum um
leið áhuga þeirra á því sem okk-
ur þykir skipta máli hverju
sinni. Við höfnum því óþarfa
málalengingum í frásögnum
okkar og veljum frekar að segja
hreint út, án útúrdúra, það sem
okkur þykir þurfa að segja.
Við ættum ekki að þreyta þá,
sem við eigum samskipti við,
með óþarfa orðæði og mála-
lengingum, því það virkar ekki
vel á neinn. ■
itmímm krossgátan nr. 2
fHundaeigendur/
Hestamenn
Vegna þrálátrar veru hunda á bannsvæðinu í Elliðaárdal,
Elliðaárhólma og í hesthúsahverfi Reykjavíkurborgar
(Faxaból og Víðidalur) vill Heilbrigðiseftirlitið vekja at-
hygli á að samkv. samþykkt nr. 305/1989 um hunda-
hald í Reykjavík er slíkt bannað. Brot gegn samþykktinni
geta varðað afturköllun undanþágu frá banni vib
hundahaldi í borginni og viburlögum. Rétt er að minna
á ab slysahætta stafar af lausum hundum sem hlaupa
frjálsir innan um hross. Heilbrigöiseftirlitib vill eindregið
vara hundaeigendur vib ab vera mebhunda sína á bann-
svæðunum í Elliðaárdal. Framvegis verða hundar á
svæðinu handsamaðir án frekari viðvörunar og færðir í
hundageymslu.
Heilbrigbiseftirlit Reykjavíkur
LAUSN Á GÁTU NR. 1
Á í L&¥/)h SKOP 'S /luta’ L'lflAT 7T a\lmu(i oPni- ÍKAI ‘£ w HLAIÚA W "o F( rnr llAKli ■ 40CuA *0 CMOlA WlíÆ > T 'fí
P A a & i / /J a/ —* l A G A A "T R
Þo LA HK’lfÁA •UAr n F £ £ A A AHO! SuO 5 'A L HCiTuA n\LA F 0 L 1
Nu ‘K u T A A HEST LÍIK/W F 'A K r\ SLÁ.HT LKTiUA 1 L L T d 'vc hk:
UfTM BMA ilr 1 Á A a A r/Au* tiCUlt 0 F T1 5 1 N N 1 S ietfl AOÁL- HATK ‘o P
'H F f u R KOAA HLOtjtl K £ R L A smnuc.1 «TWð ? £ N 1 myaWí JOAÚ U S fí
'A A 'A S" ’AÁXTI í*iÍAr' Húl s A G £ 1 íKntrí WAM A A M ÍElClA ITKTA' MA AK A F L 1 R
VLAÍA iOLSTut i S 1 F 1 TÆ.LA ■ixatM G / tií p/ A FLAS ftr/tuM fí H RuHA SÍFA A V 6 ÚBúi
'S }L Ý MAAWI FAT 'o a/ 1 RAhiaa 6flfA K A A. M i 'lL’lfl M/LLA b'° H '0 F HLASS G
HA fii fu'orun o r T 'o Htíll ÁSAKA £ K r/ iÆSLA f/Af. u M V a/ N U /V OOuR FAuhA Æ R
"A N EJÓtf H'HKA Ú s L / TK£ Yia A L M AT- rtuSA ALfA G ‘A GtTA tKTA G / s K fí
w- 1 H n ELÍKA irA.01 n S7 ) tÓxikM SMJÍ 'I T A P L £ G Stók SKAtr £ 1 N
b U a/ A Klm. £ YOA T u S K •VTAf* «vwr S U STAfH ÚAWfi- Hcrut Gr A F T nnu
s R A- F M A G // HÁOiK K '1 M I A 'OOAuH £ L D 1
\p Ú L ULLAA- 0*T L A K n P R A L A 5 T fí ks 1
P T* 1 ^ AilKfí- S'OL Ý LÉIúT KÚGué ^ \ Sd'oR ‘ * KRYúO' Rot T\ upoik- OKUN V AtíKR'lKI
£J 'dFull f/IRFlLL
JFt ^ í * £FLA SPyfíjA 'ATT ■qgha -
y V? (rc. rðMn J-TTAÆTl
— \ ° \ ° Iw!vlv !•!•!•! HÆGlí/úi
Á 11 A(EMA TRÖLLS
■d.FjfiHTr- SúkO FÖLÚUk
E/fV- FqLO II HEíTutf wd* * MIKLI REIKAR 8 PiPA
ÆST
7 AFR£K MÖLÚ lanúí
SKÝLIS PEK ÆA/S6
/ÍA)‘/IB FROÍT- SK£MMÖ 2 MÆLI- BNitPú V NOIS
HR/KTu !( -
JklbSlð 'Ó/VuGr ' / IRÆÚA
64£V7U K ViK- mvWOA- Wl'IS HLUST /ERAR H SEGtL
TÓMT OREIéA
R t UGL AMl érÆEMju EYfíl ÓéLAST
HÆ.TTA Guú S'AfL
s VÆ«/Vu WJLjbó- £ÆRl KVHStuR
RiSPA ÆÆT/V RAKI
u K mnT DA/vs FLAS SATI
TLi'oclu LJÆR MV/VD- RftMA ElNNlB
UNOIR- fjm4 iÍIIÍÍ M6UK/Ö FR'A / M'iF TÓL
Bi.fl-óuR Ipæmú BLOF,- U£YTI Bbitu SPIL
KOMAÍT FLs'oT- UM ELD- STÆ-ÓI FÆÖOI
FL'lK N'oTA R'ÓSK
5 l K UPP6ÓT fíPEKK 3 V£X
UMDÆM- iQÍTAFlR UERD'OKS TlTILL
HÆB
fr Ssiiii LOKA- ORL M 'A n 0 (t> %
B'ÓRN 'fíKAffí £ £KKl