Tíminn - 13.07.1996, Blaðsíða 16
16
Laugardagur 13. júlí 1996
JÓNA RÚNA á mannlegum nótum:
Ómannblendni
Það er ekki heiglum hent fyrir
mörg okkar aö mynda félagsleg
og andleg tengsl viö aöra. Viö,
sem erum dul og einkyljuleg,
eigum iöulega í vandræöum
meö sammannleg samskipti
vegna þess aö við getum ekki átt
frjálslegt og óþvingað sam-
skiptafrumkvæöi, sökum þess
aö okkur vex í augum að gefa
öðrum kost á samneyti viö okk-
ur.
Feimni er einn þáttur þess að
viö erum ómannblendin og fá-
lát. Þaö er verulega óþægilegt aö
vera þannig innstilltur vegna
þess aö öll samskipti veröa stirö
og þung og við njótum okkar
ekki þó að okkur langi til þess.
Einvera er því hlutskipti okkar
sem erum óþarflega einlynd og
innlæg.
Þaö er því áríðandi aö kunna
að rækta tengsl við aðra og það
er hægt aö þjálfa sig í því, ef viö
viljum og kjósum það. Einangr-
un og fálæti getur auðveldlega
gert okkur sérkennileg og öðru-
vísi. Jafnvel eins og fólk er ekki
flest. Slíkir einstaklingar geta
auðveldlega einangrast og af-
tengst lífinu og tilverunni sök-
um þess arna.
Ýmiss konar tækifæri og
möguleikar byggjast uppá því
að viö séum hæf til þess að
koma skoðunum okkar og sjón-
armiðum á framfæri án þess aö
bugast eöa hörfa frá í huganum
áður en til framkvæmda kemur.
Hyggilegast er, ef viö álítum að
ómannblendni og óframfærni
hái okkur, aö við tökum á þeim
vanda sem fyrst og af alvöru.
Ákveðin hlédrægni er í sjálfu sér
ásættanleg og getur verið gagn-
leg, en þegar hún þróast út í fá-
læti og sjúklega óframfærni þá
er mál aö linni.
Lífið er skemmtilegt og marg-
breytilegt auk þess að vera
áhugavert og spennandi. Við
getum ekki borið okkur eftir því
sem er á döfinni hverju sinni, ef
við erum óframfærin og dul.
Við ættum ekki að láta ómann-
blendni og einlyndi eyðileggja
fyrir okkur. Það skiptir máli að
við kunnum að tala um okkur
sjálf og áhugamál okkar og
koma þeim á framfæri við þá
sem eru í samskiptum við okkur
hverju sinni.
Einmanaleiki og ófullnægja
gera okkur óhamingjusöm og
hrygg auk þess að aftengja okk-
ur eðlilegu lífi og tækifærum.
Frjálslynd og jásöm tjágeta ýtir
á hinn bóginn undir aukna
möguleika á ýmiss konar upp-
lifunum og ávinningum. Við
þurfum á hvert öðru að halda,
jafnvel þó að okkur geti þótt
gott á milli að vera ein og af-
skipt.
Oþarflega mikil einangrun
gerir okkur smátt og smátt döp-
ur og firrt. Frumkvæðislaust og
fráhverft atferli aftengir okkur
öðrum og gerir okkur óviss og
óörugg um eigið ágæti og
manngildi. Það er því viturlegt
keppikefli að æfa sig í því að
sækja á aðra og læra að opna sig
við þá sem okkur fýsir í sam-
neyti við.
Ekkert gerist án fyrirhafnar og
þess vegna er ekki hægt að yfir-
vinna ómannblendni og feimni
nema að einsetja sér það og
vinna að jákvæðum breyting-
um varðandi þann vilja, sé
hann til staðar. Góð tjáskipti
eru eftirsóknarverð og íhugunar
virði. Brosum því við lífinu og
öðrum og afneitum og uppræt-
um óöryggi og þá ómann-
blendni sem er fjötrandi. ■
i
KROSSGATAN NR. 28
aUiyiFERÐAR
RAÐ
LAUSN A GATU NR. 27
1*1 ÆSA 'tUMur fi 1 ÍALDlfi % III lH bJllÖu 'A sl St/oufi /GrRMM FdAS 0* F* mr ■!.* 1' \ .... ’ .. filJAHH V K H/éTjA 0- SVALL LAuPufi
-4 5 K /1 P 4 fi u R —£ Ú R T 'b L U Aí
afe nOMAÍ P A L L ElfiA HAtri a N A BÆTlfi HOT L A Gc A R UMDAÆ iHntflJ STAfif K £
> G A u L f? R SKIP PLASSIO 0 U Gc G u L'IF- K V 1 K /
FAJ/ILS 1 R 1 - A,- . :■ r 5 1 Gc U R RlMPA 8ók S A U A TIL Cutl A D ELSKA £
"0 H £5 r DvriuR BEL7I Gc N T R HlMTAX ticill (x R 1 P S KomAsr Liri H 'A FÆDA
V / L SMmn- UL uk '0 S '0 M 1 H H TÆP uúa H fí U M LLIT FMfr SH 'A
MJOLK/I íbu PiMA A f\ L L M'ALA B0A6- AUCU L / T A OFri LcJÚKI 'D H ufif' BÆH L J '0 T T
'Ve 6 1 N A hAU- Wjg HtíBuri /E p f) SKfiEf STuHotfi F] £ T HOKlri ‘A L cr T GRIíri- M6TI A
OtfyKK- Ufi l R nsa'- HÚiOifi Gc Æ T u Efri 1 Möf 1 H hí T f\ K MAHA flTL K Æ K m«jcíI
V £ VEMJU TfiYUJ S / fi STj'um Rölta R Æ f) LÆKKAI flFL D A L A R bMElri- IHDI X'AMlAR K 'A M
Mf-líf- PVSKlk KLAKI R Æ T H / R2 HALU M'AL S K 'A 1 ATOfiKA SlCAO £ L d A SVIK íiHAO L Æ
'I Tí R '0 f\ EYKTA- HAkKID '0 T r A K iiAÍAA SiöA a A F L 'A r s VAR6- AKOi T
r>5 £ é AfiDl S 'A L fi STERKl k A M T k iJlec- un k A K U R
ór —> G Æ Al 4|£ L uPÞ- lafiiKri R" V T l N LOfl R '0 /v? 1