Réttur - 01.05.1953, Side 6

'94
RÉTTUR
unnu að landbúnaðarstörfum með bændum, hverfa nú í
sementsvinnu þar syðra. Þannig flykkjast menn suður á
nesin undan tilbúinni atvinnukreppu valdhafanna. Þeir, sem
áður hvíldust við arin heimilisins með f jölskyldu sinni að
loknu dagsverki, búa nú í óvistlegum brökkum og kumböld-
um og við drussaviðmót erlendra gikkja.
Allt þetta veit ríkisstjórnin, og hún finnur, hvernig sífellt
andar kaldar í hennar garð’ Atvinnuleysi 3—4000 manna
hefur að vísu verið afstýrt í bili með óarðbærum og þjóð-
hættulegum framkvæmdum. En útlitið er ekki glæsilegt.
Marshallaðstoðin, bjargráðið, sem verða átti, er nú út-
runnin — og þjóðin sýnu verr á vegi stödd en áður. Og
hvernig á svo að fleyta ríkisbúinu, þegar gylligjafirnar
hætta og atvinnuvegir landsmanna eru komnir í vanhirðu
og þrot ? Ráðamönnunum skilst, að nú muni þyngjast fyrir
fæti. Þeir ráða að vísu stjórnarstefnu og bankapólitík, en
þeir eiga samt ekki vald á þeim höndum, sem láta hjólin
snúast, höndunum, sem halda um rekuna, hamarinn og
stýrisvölinn. Það fengu þeir að reyna í verkföllunum í vetur
—og þess vegna leitar hann nú fastar á draumurinn gamli
um valdbeitingu og herlið.
En hverju sætir þá, að valdhafamir láta sér ekki nægja
að koma upp varalögreglu í einhverri mynd og breyta vinnu-
löggjöfinni í þá átt? Eða vex þeim ekki í augum kostnaður-
inn við þjálfun og vopnun reglulegs herliðs? Sú er skýr-
ingin á því, að þessi hugmynd um herinn er ekki eingetin.
Hún hefur ekki kviknað með öllu hjálparlaust í brjósti vald-
hafanna. Frækornið mun komið að „westan“. Eftir Lissa-
bon-fundinn var farið að ympra á því, að Islendingar ættu
að stofna her —: og eitthvað mun utanríkisráðherrann haf a
ýjað í þessa áttina svona undir rós. — Og herinn innlendi
á víst ekki að verða neinn fjárhagslegur baggi, svo sem
vant er um slík fyrirbrigði, hann á þvert á móti að verða
tekjulind, sem komi í stað Marshall-„gjafanna“ — vonar-