Réttur - 01.05.1953, Side 38

126
RÉTTUR
hafði sagt honum, að hann væri sannur Skoti. Hann vildi,
að Skotar yrðu sjálfstætt lýðveldi og þeir eignuðust sitt
eigið þing. Hann hafði meira að segja sjálfur reynt að
hreyfa málinu. Já, það kom upp úr kafinu, að William var
ekki allur þar sem hann var séður. Seinna komust hjónin
að því, að William væri giftur og ætti lítinn strák á sama
aldri og Örn.
Það var eitt kvöld 1 skammdeginu, að William stóð vörð
og Örn litli hvarflaði hjá honum við varðeldinn. Örn var
með vasaljós, í laginu eins og lítill ljóskastari. Móðir hans
kom þar að. Hún var komin til þess að sækja hann, því að
liðið var á kvöldið. Hún minnti Örn á að skila vasaljósinu,
þar sem hún vissi, að William átti það. Örn skilaði vasa-
ljósinu þungur á svipinn. Hann langaði svo mikið til að
eignast svona vasaljós, en lét þó ekki undan tilfinriingum
sínum. William las hugsanir hans, og lofaði honum því, að
einhverntíma, áður en hann færi, skyldi hann gefa honum
vasaljós. Örn fór heim himinlifandi og talaði mikið um
þetta við móður sína. En áður en William haf ði efnt lof orð
sitt, yfirgaf herflokkur'hans skálana. Nýr herflokkur kom.
En það voru ekki Skotar. Þetta voru Bandaríkjamenn.
Oft spurði Örn móður sína, hvers vegna William hefði
farið, án þess að gefa sér vasaljósið. Hann vildi ekki trúa
því, að William hefði svikið sig. En móðir hans svaraði hon-
um því, að sennilega hefði William verið sendur í stríðið til
að berjast.
Bandaríkjamennirnir höf ðu alls konar æfingar á grasvell-
inrnn. Nokkrum ungum mönnum, sem áttu heima þarna
hjá og álitu sig hafa talsvert vit á hernaðarlist, bar saman
um það, að glæsilegri hermenn hefðu ekki sézt hér á landi
fyrr, þeir væru miklu þjálfaðri, fljótari að hlýða skipunum
og aginn meiri en hjá Skotunum.
Það var komið fram á vor. Börnin voru að leika sér í