Réttur - 01.05.1953, Blaðsíða 40

Alþýðan verður að
vernda og efla
íslenzkt atvinnulíf
Dollarahringurinn ætlar að drepa það
eftir EINAR OLGEIRSSON
Þegar verkalýðshreyfingin hóf göngu sína hér á landi, var það
í sífellu viðkvæði auðvaldsins, að atvinnuvegirnir þyldu ekki kröf-
ur verkalýðsins. Auðvaldið lét þá gjarnan í það skína, að þoð og
atvinnuvegirnir væru eitt og hið sama. Og verkalýðurinn varð oft
í harðvítugri hagsmunabaráttu sinni fyrir brauðinu að beita hörðu
við þá atvinnuvegi, sem auðmannastéttin tileinkaði sér.
Síðan verkalýðurinn hóf baráttu sína, er orðin mikil breyting á
allri aðstöðu með þjóð vorri, og það er lífsnauðsyn að verkalýður-
inn, sem nú hefur forustu þjóðarinnar í lífs- og frelsisbaráttu
hennar, geri sér þá breytingu ljósa til fulls. Sú breyting, sem
orðið hefur, er bæði á afstöðu verkalýðsins til atvinnuveganna og
á afstöðu auðmannastéttarinnar sjálfrar til þeirra. Skal í grein
þessari togaraútgerðin tekin til meðferðar sem dæmi um slíka
breytingu.
í fullþróuðu auðvaldsskipulagi er venjulega gnægð atvinnu-
tækja. Vinna verkalýðsins við þau gefur viðkomandi auðmanna-
stétt þá mikinn arð. Og hagsmunabaráttu verkalýðsins á efna-
hagssviðinu er þá eðlilega einbeitt að því að ná til sín sem mestum
hluta þess gróða, sem auðmannastéttin hefur af vinnu hans.
Hér á íslandi, þar sem auðvaldsskipulagið frá því að myndast
um aldamótin, hefur lengst af haft öll einkenni frumstæðs auð-
valdsskipulags og hálfgerðrar nýlendu, hefur verkalýðshreyfingin
snemma orðið að fást við það vandamál að koma upp atvinnu-
tækjum, af því sú litla atvinnurekendastétt, sem fyrir var, gafst
einfaldlega upp á því að reka atvinnutækin og alger hnignun og: