Réttur - 15.07.1935, Blaðsíða 5

land væri þátttakandi, yrði að taka fyrir í sérstakri
grein.
Við skulum ennfremur ganga út frá að verkamanna-
og bændastjórn íslands gengi inn á að greiða fyrst um
sinn afborganir og vexti af ríkisskuldunum, gegn því
að Bretland keypti vörur, er dálitlu næmi — en jafnvel
þó að stjórnin strikaði þær út, þá væri það ekki meira
ófriðarefni við Breta en fjöldi borgaralegra ríkja hefir
þegar framið, og þar með Bretar sjálfir, án þess að til
styrjaldar drægi.
Gæti nú England farið að senda her hingað, af þess-
um ástæðum?
Meðan auðvald og stórveldastefna eru ráðandi, getur
lítið land vitaskuld aldrei verið öruggt fyrir árás af
hálfu stórveldis. Og á meðan auðvaldsríki og sósíalistísk
ríki eru hlið við hlið í heiminum, getur sósíalistískt ríki
aldrei verið fullkomlega tryggt fyrir árás. — Þá er að
athuga, hvaða líkur væru fyrir brezkri árás og hvort
líklegra væri, að sósíalistískt eða kapítalistískt ríki yrði
tekið herskildi af Bretlandi.
Með árás á sósíalistískt Island myndi England þver-
brjóta allar alþjóðareglur, stofna heimsfriðnum jafnvel
í hættu og brennimerkja sjálft sig sem standandi á
álíka stigi í alþjóðamálum og t. d. Japan, sem Þjóða-
bandalagið hefir orðið að fordæma.
Sovétlýðveldin eru nú orðin eitthvert hið sterkasta
vald alþjóðlega séð. Við þau myndi verkamanna- og
bænda-ríkið ísland strax komast í náið samband, og
England væri nauðbeygt að taka tillit til þeirra.
Verkalýðshreyfingin erlendis myndi sýna sigrandi
verkalýð íslands samúð sína með voldugri baráttu gegn
hverskyns ofbeldi gagnvart íslandi.
Bandaríkin, Þýzkaland, Norðurlönd og Frakkland —
sem tsland hefir ýmist hernaðarlega eða atvinnulega
þýðingu fyrir — myndi ógjarnan vilja að England tæki
tsland herskildi og legði það undir sig. Og England
þorir ekki, eins og nú er ástatt í heiminum og eins hrætt
125