Morgunblaðið - 01.04.2006, Blaðsíða 38

Morgunblaðið - 01.04.2006, Blaðsíða 38
38 LAUGARDAGUR 1. APRÍL 2006 MORGUNBLAÐIÐ UMRÆÐAN EINHVERJUM kann að þykja yfirskrift þessarar greinar vera öfugmæli, því það er staðreynd að ríkisstarfsmenn hafa fengið mun meiri launahækkun á liðnum áratug en þeir sem starfa á al- mennum markaði. Við heyrðum í upphafi árs af samanburði á launa- kjörum æðstu emb- ættismanna þjóð- arinnar við launakjör sambærilegra hópa í nágrannalöndunum. Þar þurftu „okkar menn“ ekki að kvarta. Hvaða laun eru það þá sem ríkið stefnir á að halda lágum? Því er fljótsvarað, það eru laun kvenna í umönnunarstörfum. Vissulega finnast nokkrir karlar í þess- um störfum og einnig eru til karlahópar hjá ríkinu s.s. verkamenn sem ekki eru hátt metnir til launa. Það breytir þó ekki því, að fjölmennasti hópur ríkisstarfs- manna sem vinnur á töxtum, jafnvel undir þeim lágmarks- launum sem SGS og SA hafa samið um, eru konur sem starfa við matseld, ræstingu og umönnun. Lægsti launataxti hjá ríkinu í samningi við Starfsgreina- sambandið er frá 1. janúar sl. kr. 101.352. Athafnir ekki bara orð Eftir að Reykjavíkurborg samdi við Eflingu og SFR í byrjun des- ember sl. hafa önnur sveitarfélög fylgt í kjölfarið og fært launakjör sinna starfsmanna til samræmis við þau laun sem samið var um í Reykjavík. Þetta hefur gert það að verkum að launamunur milli sambærilegra starfa annarsvegar hjá ríkinu og hins vegar hjá sveitarfélögunum mælist nú í tugum þúsunda og var þó nokkur fyrir. Sem dæmi má nefna að ráði 36 ára gamall starfsmaður sig í umönnun hjá ríkinu, eru byrj- unarlaunin í flestum stofn- anasamningum 115.885 kr. en hann fengi hjá sveitarfélagi laun á bilinu 146.763–155.769 kr. eftir því hvort um væri að ræða starf á dvalarheimili eða t.d. við fé- lagslega heimaþjónustu. Þarna munar þrjátíu til fjörutíu þúsund krónum í grunnlaunum í upphafi. Sé starfsmaðurinn yngri en 20 ára er munurinn á milli tuttugu og þrjátíu þúsund krónur. Til að gæta sannmælis er rétt að geta þess að þegar borið er saman hvernig kjörin hækka með auknum starfsaldri og símenntun o.fl. þá dregur saman með fólki vegna mismunandi ákvæða í kjarasamningunum. Munurinn getur þó verið áfram á bilinu 10–30 þúsund kr. Launamunurinn er ekki alveg jafnmikill hjá starfsmönnum í eld- húsi og ræstingu en er þó líka mældur í tugum þúsunda. Lægsti taxti hjá sveitarfélög- unum er nú 119. 575 kr. Fulltrúar þeirra ríkisstarfs- manna sem eru í Starfsgreina- sambandinu hafa gengið á fund fulltrúa fjármálaráðuneytisins og lýst áhyggjum sínum af stöðunni og bent á að við blasi flótti úr þessum störfum. Forstöðumenn ýmissa stofnana hafa gengið á fund fjármála- og heilbrigðisráðherra, en svörin hafa verið á sömu leið, að í gildi sé kjarasamningur sem beri að fara eftir. Vísað er á svigrúm sem felist í stofnasamningum, en engir pen- ingar fást. Lengi má brýna deigt járn svo bíti Ég hef stundum spurt mig, hvort kon- ur þurfi að fara í há- skóla til að læra að krefjast mannsæm- andi kjara fyrir störf sín. Þeir langskóla- gengnu umönn- unarhópar sem starfa við hliðina á „mínum konum“ víla það ekki fyrir sér að segja upp störfum eða hóta upp- sögnum, séu þeir ekki sáttir við kjör sín. Þeim ófaglærðu stendur hins vegar stuggur af innflutn- ingi ódýrs vinnuafls og hafa engar laga- legar tryggingar fyrir því að aðrir verði ekki ráðnir í störf þeirra. Það er líka ekki öllum gefið að segja: „Ég er ekki að svíkja skjól- stæðinga mína, þó ég vilji ekki vinna upp á þessi kjör.“ Þessar fórnfúsu samviskusömu konur sem vinna störf, sem reyna oft mjög á bæði líkama og sál, eru seinþreyttar til vandræða. Þær höfðu þó þrátt fyrir allt undirbúið neyðaraðgerðir og útlit var fyrir að það stefndi í verkfall þegar samningar voru undirrit- aðir á skírdag vorið 2004. Þá töldum við sem í forsvari vorum fyrir samninganefnd SGS að okkur hefði tekist að leiðrétta kjör þeirra og að með stofn- anasamningum myndi okkur tak- ast að færa þeim mannsæmandi laun. Það gekk ekki eftir, okkur skjátlaðist því miður. Nú stendur fyrir dyrum end- urnýjun flestra stofnanasamninga hjá þessum hópum og þar er ærið verk að vinna. Hvernig má breyta fjármunum sem duga fyrir hálfum launaflokki í fimm til sex launaflokka? Hver er stefnan? Það eru allir sammála um það á hátíðarstundum, að vel eigi að búa að öldruðum, fötluðum og sjúkum. Meta eigi umönn- unarstörf að verðleikum. Það vill bara svo óheppilega til að útborgunardagar þessara starfsmanna bera ekki upp á há- tíðarstundir og fagurgalinn er þagnaður þegar fulltrúar fjár- málaráðherra mæta að samninga- borðum. Ætlar ríkið að losna við launa- skrið með „fátæku fólki“? Það þarf að fá skýr svör bæði frá fjármálaráðherra og nýjum heilbrigðisráðherra um það hvernig þau hyggjast leysa þann vanda sem við blasir. Sífellt aukast kröfur um úr- lausnir í búsetumálum aldraðra, þörf er fyrir aukna umönnun og aðstoð við heimilishald ýmissa hópa. Á að leysa skort á starfsfólki með því að bjóða mannsæmandi laun eða stefna þeir á að feta í spor annarra og flytja inn fátækt fólk frá Austur-Evrópu, sem sættir sig við lágmarkstaxta og hefur litla stöðu til að berjast fyr- ir bættum kjörum? Láglaunastefna ríkisins Signý Jóhannesdóttir fjallar um láglaunastefnu ríkisins Signý Jóhannesdóttir ’Það þarf að fá skýr svör bæði frá fjár- mála- ráðherra og nýjum heilbrigð- isráðherra um það hvernig þau hyggjast leysa þann vanda sem við blasir. ‘ Höfundur er sviðsstjóri opinberra starfsmanna. Í JANÚAR birtist ályktun frá kaupmannasamtökunum á Ak- ureyri í tilefni af vænt- anlegu afsláttarkorti til félagsmanna í Kaup- félagi Eyfirðinga. Við- brögðin voru neikvæð og mátti skilja á þeim að nú væri kaupfélagið með inngrip í verslun á svæðinu og upp hafi verið vakinn draugur fortíðar frá danska sel- stöðutímanum. Það sem mér þykir merkilegt í þessu máli er að samtök eins og kaupmannasamtök séu að skipta sér af því hvort fyrirtæki í samkeppni ákveði að gefa viðskiptavinum sínum af- slátt í skiptum fyrir kynningu og viðskipti. Er það í anda samkeppn- islaga að kaupmenn séu með sam- tök sem skipta sér af markaðs- setningu fyrirtækjanna? Hvaða hlutverki gegna kaupmanna- samtök? Fyrirtækjum á markaði sem eru mjög þekkt vegna stærðar eða langrar veru á markaði er kannski ekkert um það gefið að keppinaut- arnir fari að taka þátt í markaðs- setningarkerfum sem þeir taka ekki þátt í sjálfir. Það skildi þó ekki vera vegna þess að þeir óttist að keppinautarnir taki af þeim við- skipti? Er það óeðlilegt að hópur fólks leiti hagstæðari viðskiptakjara í skiptum fyrir viðskipti? Ég held ekki. Það er alþekkt. Ýmsir hópar, starfsmannafélög og fyrirtæki leita tilboða og afslátta af viðskiptum. Það er t.d. alþekkt að Bónus fær vörur á öðru verði hjá heildsölum, í krafti stærðar, en minni aðilar eins og t.d. litlar matvöruverslanir. Auglýsingakostnaður – hluti af álagningu fyrirtækja Það hefur lengið verið hluti af markaðssetningu fyrirtækja að nota auglýsingar, ýmiss konar til- boð, tilboðsmiða, útsölur, sprengi- tilboð og bæklinga við markaðs- setningu svo dæmi séu tekin. Allt kostar þetta peninga og að sjálf- sögðu er það hluti af álagningu fyrirtækjanna á vöru og þjónustu sem greiðir þennan kostnað. Mig langar að vekja athygli á því að markaðs- setning í gegnum afsláttar- og vild- arkerfi getur virkað mjög vel fyrir mörg fyrirtæki og er í raun bara ein teg- und af markaðs- setningu vöru og þjónustu. Auðvitað er ekki sama hvern- ig þetta er gert frekar en annað sem mennirnir gera. Markaðsstarf með aðstoð afsláttar- og vildarklúbba Lítil og ný fyrirtæki og þjón- ustuaðilar, svo dæmi séu tekin, hafa oft ekki mikið fé til að mark- aðssetja sig og ná stöðu á mark- aðnum. Þau geta tekið þátt í af- sláttarkerfum og fengið þar ákveðna kynningu og viðskipti sem þau greiða þá fyrir með veittum afslætti. Kosturinn við svona markaðssetningu er sá að fyr- irtækin greiða ekkert fyrir hana nema að þau fái viðskipti. Það get- ur hentað mörgum fyrirtækjum vel að taka þátt í slíkri markaðs- setningu og greiða einungis fyrir það sem þau fá, frekar en taka sénsa á auglýsingamarkaði án þess að vita nokkuð hvernig það geng- ur. Það er sífellt erfiðara að ná at- hygli fólks vegna mikils magns auglýsinga og áreitis af ýmsu tagi. Oft þarf að kaupa gríðarlegt magn auglýsinga til að ná í gegn í öllu auglýsingaflóðinu. Betri nýting, bein umbun fyrir viðskipti Fyrirtæki nota afslætti og tilboð m.a. í þeim tilgangi að leggja áherslu á ákveðnar vörur, fullnýta afkastagetuna, t.d. með því að beina viðskiptum inn á daufari tíma, fá inn nýja viðskiptavini og vekja athygli á fyrirtækinu al- mennt. Viðskipti sem komast á með þátttöku í afsláttar- eða vild- arkerfum eru oft mjög sterk og fyrirtækin eignast oft trygga fastakúnna með þessum hætti. Auðvitað skiptir máli hvernig af- sláttarklúbburinn eða kerfið er byggt upp. Fyrirtæki getur t.d. náð forskoti á markaði ef það er eina fyrirtækið eða eitt af fáum fyrirtækjum í viðkomandi starfs- grein, sem tekur þátt í viðkomandi kerfi. Ef viðskiptavinurinn leitar fyrst til þess fyrirtækis hefur það náð forskoti á markaði. Tryggðarkerfi geta einnig virk- að mjög vel fyrir stór fyrirtæki sem vilja auka tryggð við- skiptavina sem þeir hafa, ásamt því að ná til nýrra viðskiptavina. Mælingar hafa sýnt að við- skiptavinur sem var fyrir í við- skiptum eykur enn frekar viðskipti sín og fer síður annað. Það er sterkt fyrir fyrirtæki ef viðskiptavinur tekur þá meðvituðu ákvörðun að versla við það og nota afsláttar- eða vildarkerfi sem við- skiptavinurinn hefur sjálfur ákveð- ið að vera í. Þannig er verið að umbuna við- skiptavininum beint. Undirritaður hefur áratuga reynslu af vinnu með afsláttarkerfi og ég get fullyrt að ef vel er að málum staðið geta afsláttarkerfi virkað mjög vel fyrir fyrirtæki sem eitt af markaðssetningar- leiðum þess. Til þess að svo verði þarf að vanda til verka og ekki er sama hvað er gert. Markaðssetning gegnum afsláttar- og vildarkerfi Guðmundur Guðlaugsson skrif- ar í tilefni af ályktun kaup- mannasamtakanna á Akureyri ’Er það óeðlilegt að hópur fólks leiti hagstæðari viðskipta- kjara í skiptum fyrir viðskipti?‘ Guðmundur Guðlaugsson Höfundur er framkvæmdastjóri Einkaklúbbsins ehf. EFTIR heimsókn vinar míns Evald Krog hef ég fengið fullvissu mína um ágæti heilbrigðis- og tryggingarkerfis okkar Íslendinga. Í fyrri ferð Evalds hingað lagðist hann veikur. Fékk ein- hvern skít í kverk- arnar og varð að af- lýsa nokkrum fundum með honum fyrir vik- ið. Kverkaskítur í manni með önd- unarvél setur adr- enalínið af stað hjá manni sem ekki þekk- ir til. Allavega jókst hjartsláttur minn nokkuð. En eitt sím- tal í heimilislækni minn var nóg. Lyfin skrifuð út og komin í Evald á 30 mínútum. Reyndar með loforði um að ef einhver breyting yrði á heilsu Evalds, til hins verra, yrði hringt á sjúkrabíl. Þetta í sam- anburði við að reyna að útvega saklausar pillur í Danmörku nokkrum mánuðum áður fyrir einn félaga minn sem var með okkur á ferðalagi þar, var hátíð. Pilluút- vegun fyrir „útlending“ í Dan- mörku gekk bara alls ekki, í það skiptið. Reynt var í sólahring en þá var komið að heimför og ekki haldið áfram. Núna í seinni ferð Evalds fóru Icelandair þannig með báða hjóla- stóla hans að annar var með brot- ið hjól og hinn með laskaðar hlíf- ar. Sá laskaði var festur saman með málningarlímbandi og gekk að nota hann á meðan heimsóknin varði. Hinn, sem var brotinn, var ónothæf- ur með öllu. Sérsmíð- aður stóll fyrir sér- stakan mann. Einn morguninn kom ég við á verkstæði Hjálp- artækjamiðstöðv- arinnar í Kópavog- inum. Hafði með mér hræið af stólnum og lýsti raunum Evalds. Stóllinn skilinn eftir og ég fékk þau orð í nesti að þeir skildu reyna. Daginn eftir var komið að brottför og komið við á sama stað. Ekkert af varahlutum var til í þessa gerð stóla hér á landi. En snillingarnir á verkstæðinu redd- uðu stólnum. Tóku framhjólastell undan annarri tegund og komu því á sérsmíðaða stólinn hans Evalds. Evald er svo ánægður með „nýja“ stólinn að hann mun ekki reyna að fá frekari viðgerð í Danmörku. Þessi tvö tilvik tel ég lýsa vel velvilja okkar Íslendinga og hjálp- semi. Frábærum kerfum sem virka þegar mannlegi þátturinn er hafður í fyrirrúmi, en ekki þröng- sýni í lestri reglugerða sem fara hvort eð er í hringi og enginn skil- ur orðið, ekki einu sinni starfsfólk Tryggingastofnunar. Húrra fyrir íslensku kerfi, húrra fyrir Íslendingum. Ég held að meginþorri landsmanna vilji að vel sé hugsað um þá sem minna mega sín og geri sér grein fyrir að það kostar fé. Við viljum að hugs- að sé um okkur Íslendinga hér heima og að það komi framar sendiráðum og prjáli sem er fyrir nokkra útvalda. Íslendingar eru fremstir á meðal jafningja! Guðjón Sigurðsson fjallar um velvilja, sem kom fram gagn- vart erlendum vini hans ’Ég held að meginþorrilandsmanna vilji að vel sé hugsað um þá sem minna mega sín og geri sér grein fyrir að það kostar fé.‘ Guðjón Sigurðsson Höfundur er formaður MND- félagsins.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.