Morgunblaðið - 01.04.2006, Síða 67

Morgunblaðið - 01.04.2006, Síða 67
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 1. APRÍL 2006 67 MINNINGAR ✝ Steinunn Geirs-dóttir fæddist í Borgarnesi 20. febr- úar 1950. Hún lést á líknardeild Land- spítalans 26. mars síðastliðinn. For- eldrar hennar eru Geir Þorleifsson múrarameistari, f. 27. des 1921 á Hofs- stöðum í Hálsasveit, d. 18. janúar 1984, og Borga Jacobsen, f. 1. janúar 1919 á Slættanesi í Færeyj- um, nú búsett á Dvalarheimili aldr- aðra í Borgarnesi. Þau eignuðust þrjú börn auk Steinunnar: Maríu, f. 27.11. 1947, Geirdísi, f. 29.6. Guðjónsson og eiga þau tvo syni. Einar Geir, f. 15.7. 1976, ókvæntur og barnlaus, og Bryndísi Hrund, f. 25.3. 1985, unnusti Guðmundur Guðjónsson. Steinunn og Brynjólf- ur skildu 1990. Steinunn ólst upp í Borgarnesi og lauk þaðan gagnfræðaprófi, vann þar svo ýmis störf, lengst af á Dvalarheimili aldraðra. Þau Brynjólfur fluttu svo í Reykholts- dal árið 1973 og bjó hún þar og starfaði lengst af á Edduhótelinu og í Héraðsskólanum. Árið 1998 fór hún til Danmerkur til náms og útskrifaðist þaðan sem social- og sundhedshjælper og kom heim 2001 og flutti í Hafnarfjörð og hóf störf á sambýlinu Sigurhæð í Garðabæ þar sem hún vann fram á vorið 2005 er hún lét af störfum vegna veikinda sinna. Útför Steinunnar verður gerð frá Reykholtskirkju í dag og hefst athöfnin klukkan 14. Jarðsett verður í Borgarneskirkjugarði. 1953, maki Ómar Einarsson, og Þor- leif, f. 20.12. 1956, maki Katrín Magnús- dóttir. Steinunn giftist ár- ið 1967 Birgi Pálssyni og eignuðust þau tvær dætur, Særúnu Lísu, f. 26.1. 1968, og á hún fjögur börn, og Jóhönnu Soffíu, f. 3.1. 1970, gift Pétri Smára Sigurgeirs- syni og eiga þau tvær dætur. Steinunn og Birgir skildu. Var í sambúð með Brynjólfi Einarssyni og eignuðust þau þrjú börn, Guðrúnu Maríu, f. 21.7. 1974, sambýlismaður Leifur Elsku mamma mín kvaddi þennan heim á fallegum og sólríkum sunnu- dagsmorgni. Sólin sendi geisla sína inn um gluggann þegar þú hvarfst frá okkur. Við vorum hjá þér, öll börnin þín og þínir nánustu, og þetta lag hljómaði og mér fannst það eiga svo vel við, enda varst þú einlægur aðdá- andi höfundarins: Sumarsins stjarna, sólin bjarta, sjáðu hér hvílir stúlkan mín. Heyrðu gullna geisla þína, gáðu að hvert ljós þitt skín. Því hún sefur, stúlkan mín hún sefur. Stúlkan mín hún sefur. Sumarmáni með sorg í hjarta, sefur bak við blámannstjöld. Hann er að dreyma dimmar nætur, dimmar nætur og veður köld. Meðan ég vaki, við hlið hennar ég vaki. Við hlið hennar ég vaki. Sumarsins vindar varlega blásið, svo vakni ekki rósin mín. Hljóðlega farið um fjöll og dali, friður frá hennar ásjónu skín. Því hún sefur, stúlkan mín hún sefur. Stúlkan mín hún sefur. (Bubbi Morthens.) Ótrúlegur baráttuvilji einkenndi þann stutta tíma sem þú hafðir þenn- an hræðilega sjúkdóm MND. Þú lést hann ekki hindra þig í að láta drauma þína rætast og fórst með okkur systk- inunum í ógleymanlega ferð til Egyptalands, en þú elskaðir alltaf sól- ina. Elsku mamma. Alltaf syngjandi, alltaf hlæjandi, alltaf svo bjartsýn, alltaf svo lífsglöð. Það er svo margt sem ég myndi vilja segja við þig en ég er þakklát fyrir þann dýrmæta tíma sem við systkinin áttum með þér áður en þú kvaddir okkur. Takk fyrir allt. Þín dóttir Guðrún María. Elsku amma. Nú getur þú loksins talað, hlegið og hlaupið um. Nú ert þú á fallegasta stað í heimi og búin að losna við öndunargrímuna. Ég sakna þín svo mikið. Hlynur Ægir. Vorið er að koma. Sést hefur til ló- unnar og þá er víst að vorið er á næsta leiti. Vorið hennar Steinunnar verður öðruvísi þetta árið. Hennar vor verð- ur á himnum, þar sem blómin anga og allt er gott. Ég sé hana fyrir mér sitja úti í garði við húsið sitt, í birtunni og blómunum, líklega er hún að skrifa eitthvað í bókina sína. Hún er full af krafti, glaðleg og brosir. Steinunn brosti líka þegar ég heim- sótti hana á líknardeildina. Hún heils- aði mér og notaði þá litlu krafta sem voru eftir í fingrunum til að benda mér á að setjast hjá sér. Þegar ég fór kvöddumst við hlýlega og hún vinkaði til mín. Hennar verður sannarlega minnst sem baráttukonu og þegar hún greindist með þennan ömurlega sjúk- dóm sýndi hún öllum í kringum sig úr hverju hún var gerð. Þvílíkur kjarkur og hugrekki og æðruleysi sem Stein- unn bjó yfir. Sannarlega eftirtektar- vert fyrir okkur hin sem fylgdumst með henni. Sérstaklega kannski síð- ustu dagana, þegar mikið var af henni dregið. Það leyndi sér ekki að hug- urinn var ennþá sterkur, hún ætlaði sér að berjast. Og það gerði hún svo sannarlega. Oft kom hún á óvart – fann einhvern aukakraft þegar allir héldu að nú væri tíminn kominn. Ég hugsaði meira að segja einn daginn að Steinunn ætti eftir að sigrast á sjúk- dómnum – lifa þetta af. Svo mikill var krafturinn og baráttuhugurinn. Að heilsast og kveðjast, það er lífs- ins saga. Þetta var eitt af spakmælunum sem Steinunn skrifaði á bloggsíðuna sína, þar sem hún skrifaði reglulega og leyfði öllum að fylgjast með sér. Hverri færslu fylgdi spakmæli. Spak- mæli um vonir og þrár, og um það hvers virði lífið er. Þetta skrifaði hún hiklaust, þótt hún vissi að sjúkdóm- urinn hefði sigur á endanum. Mér eru kærar minningarnar úr Sigurhæð, þar sem Steinunn var að elda, tónlistin hátt stillt inni í stofu og við sungum af hjartans lyst. Það var alltaf glatt á hjalla á vaktinni með henni, verkin unnin af festu og öryggi og alltaf stutt í bros og hlátur. Flest í Sigurhæð minnir á hana, spakmælin hennar vítt og breitt um húsið, mynd- ir sem hún föndraði, hennar skipulag sem var svo traust og gott. Ég er þakklát fyrir að hafa kynnst Steinunni, og ótrúlega stolt yfir því að hafa fengið að vera í stuðningshópn- um hennar. Ég kveð kæra vinkonu með þökk fyrir samfylgdina, og sendi fjölskyldu hennar og vinum innilegar samúðar- kveðjur. Birgitta. Góður félagi og vinkona er fallin frá. Langt um aldur fram. MND hafði betur í þetta sinn eins og alltaf áður. Minning um hjálpsemi, þrautseigju, kærleika og góð ráð mun lifa um ókomin ár. Við erum öll ríkari eftir kynni okkar af Steinunni og fjöl- skyldu. Hver dagur þér strýkur sem dýrmætur blær, hver dagur er lífs okkar veldi. Í deginum eina hver dögun þín grær, dagsvonin ljós þitt að kveldi. Og dagurinn lifir með dásemd, svo hljótt sem demanti heimurinn skarti. Mundu að svo fæðist um myrkvaða nótt: morgunninn dýrðlegi, bjarti. (J.R.G.) Megi góður Guð vera með aðstand- endum öllum og styrkja þau í þeirra miklu sorg. Guðjón, Halla og dætur. Hún Steinunn er dáin. Þegar mér bárust þessar fréttir, fann ég fyrir sorg í hjarta og trega yfir því að hún væri farin, en í leiðinni létti yfir því að hún hefði fengið hvíldina eftir að hafa verið undirlögð af erfiðum sjúkdómi síðustu mánuðina. Ég fann líka fyrir miklu þakklæti yfir því að hafa fengið tækifæri til að kynnast henni og feng- ið að vera aðnjótandi elsku hennar og umhyggju og dugnaðar í starfi henn- ar við umönnun fatlaðra einstaklinga á sambýlinu á Sigurhæðum 12 í Garðabæ. Hún Steinunn starfaði á sambýlinu í nokkur ár og meðal annars annaðist hún son minn Ísak af svo einstakri umhyggju og natni að mér er orða vant. Hún setti hjartað í starf sitt og sinnti starfi sínu með þvílíkum mynd- arbrag, var svo sannarlega húsmóðir á stóru heimili, óþrjótandi orkubolti, setti upp heilu veislurnar þegar það voru afmæli, jólaboð og annað. Mikið var ég glöð að frétta að hún skyldi hafa farið til Egyptalands að sjá píramítana eftir að hún veiktist, með öllum börnunum sínum, en ég vissi að það var hennar stærsti draumur. Ég er þakklát fyrir stundina okkar saman á heimili hennar fyrir jólin og fannst þetta vera kveðjustund, en ald- eilis ekki, ég hitti hana í bíó með börn- um sínum ekki alls fyrir löngu, ekki af baki dottin, konan sú, það var gott að hitta hana aftur. Hún tók sjúkdómn- um með æðruleysi eins og öllu þessi kona og okkur sem eftir lifum finnst hún hafa verið allt of ung til að deyja, en við stjórnum víst ekki framvindu lífsins, það verður örugglega tekið vel á móti henni annars staðar, hún hvílir í Guðs faðmi umvafin ljósi og friði, það veit ég. Ég votta börnum Steinunnar og fjölskyldu samúð mína, Guð veri með ykkur öllum. Minningin um yndislega konu lifir í mínu hjarta og ég færi þakkir. Guðbjörg Guðjónsdóttir. Er aleinn gekk ég á lífsins leið, ég leiðsögn fékk, svo að hún varð greið. Þá ljóst það varð mér, að líf mitt er sem ljós á kyndlinum, sem ég ber. Ég hugsa ekki um bernskubrek, né brostnar vonir ég upp mér vek. Að lifa í nútíð mér nauðsyn er og njóta þess, sem að höndum ber. Ég engar sorgir í hjarta hef, en huggun öðrum ég fremur gef. Ég óttast ekki minn innri mann og elska hann, eins og náungann. (Benedikt Bogason.) Síðasti strengurinn í hörpunni hennar Deidýar okkar er slitinn. Megi Guð og góðir englar leiða og styrkja börnin hennar og fjölskyldur þeirra, móður og aðra aðstandendur þessarar mætu konu. Einnig sendum við öllum MND-félögum okkar inni- legustu samúðarkveðjur, nú þegar enn einn félagi er fallinn í valinn fyrir þessum hræðilega sjúkdómi. Hólmfríður Benediktsdóttir, Þorgils Ingvarsson og fjölskylda. Elsku Steinunn mín. Mig langaði til að þakka þér fyrir þann tíma sem við höfum þekkst. Það sem mér finnst lýsa þér best er hversu dugleg þú varst. Allan tímann sem við unnum saman kom ekki fyrir að þú værir veik. Við gerðum oft grín að því í Sigurhæð að af öllu starfsfólk- inu varst þú elst en samt í langbesta forminu. Það hafði enginn roð við þér í göngutúrunum þegar þú arkaðir áfram með einhvern í hjólastól. Þú hlóst bara að okkur hinum þegar við vorum orðnar eldrauðar og rennandi sveittar. Alltaf þegar þú mættir í Sigurhæð var tónlistin sett á fullt og það mátti heyra hlátur óma um húsið. Það fór sko ekki á milli mála hver var mætt. Maður sá líka alla íbúana lyftast upp. Mjög oft labbaðir þú í vinnuna úr öðr- um enda Hafnarfjarðar yfir í hinn endann á Garðabæ, á sumrin komstu oft við einhvers staðar og nældir þér í blóm til að skreyta í Sigurhæðinni. Þetta gerði staðinn svo heimilislegan og hlýjan. Ég trúi því að þú sért komin á góð- an, hlýjan stað þar sem er alltaf sum- ar og sól, þar sem er falleg náttúra og þú þarft aldrei að fara inn. Ég trúi því líka að pabbi þinn hafi tekið vel á móti þér og þú getir aftur farið að syngja eins og þú varst vön. Þín verður sárt saknað af mér, gamla starfsfólkinu í Sigurhæð, íbú- um og aðstandendum. Ég ætla því að kveðja þig núna en þú munt alltaf eiga sérstakan stað í hjarta mínu sem ótrúlega dugleg kona sem alltaf fylgdi mikil gleði og birta. Ég vil ljúka máli mínu með að votta fjölskyldu þinni og vinum samúð mína. Elín Hulda, Steingeit. Ég kynntist þér elsku Deidý mín í sveitinni þar sem við bjuggum í mörg ár. Síðan fluttum við báðar í burtu, þú til Danmerkur og ég á Selfoss. Svo fluttum við báðar á Reykjavíkur- svæðið á svipuðum tíma og höfðum þá samband aftur. Þú varst ótrúlega lífsglöð mann- eskja. Alltaf í góðu skapi. Sama á hverju gekk þá gast þú séð björtu hliðarnar á hlutunum. Þú bjóst yfir þeim hæfileika að geta ort vísur og einnig skrifaðir þú barna- sögur sem verða gefnar út bráðum, en þessu varst þú ekkert að flíka. Fyrir rúmu ári greindist þú með MND-sjúkdóminn, samt léstu ekkert stoppa þig. Þú ferðaðist um allan heiminn og naust þess að vera með fólki. Þú varst algjör hetja í þínum veik- indum, kvartaðir aldrei og varst alltaf jafn hress. Elsku Deidý mín, ég er mun ríkari í sálu minni eftir að hafa kynnst þér og fylgst með þér í þínum veikindum og hvernig þú tókst á þeim. Eins er ég mjög glöð að hafa verið ein af Stein- geitunum. Elsku Deidý mín, þegar minn tími kemur þá tekur þú á móti mér og þá skemmtum við okkur sam- an. Elsku Lísa, Fía, Maja, Einar Geir, Bryndís og aðrir aðstandendur. Ég votta ykkur samúð mína. Guðbjörg frá Hömrum. Enn ein hetjan er fallin. Deidý systir æskuvinkonu minnar og æskuvinkona systur minnar er lát- in eftir hetjulega baráttu við hinn vægðarlausa sjúkdóm MND. Deidý var fædd og uppalin í Borg- arnesi, næstelst fjögurra systkina. Uppalin á þeim tíma þegar Borgar- nes var lítið og allir þekktu alla og all- ir krakkar léku sér saman úti á kvöld- in. Uppalin undir verndarvæng góðra foreldra, Borgu sem lifir dóttur sína í hárri elli og Geira, sem lést langt um aldur fram. Deidý og Stína systir voru jafnöldr- ur og voru ótrúlega samstiga í lífsbar- áttunni. Giftust báðar 17 ára gamlar og eignuðust sínar fyrstu dætur með nokkurra mánaða millibili og tveimur árum síðar þær næstu. Þá þótti okkur Dísu vinkonu stóru systurnar vera orðnar fullorðnar konur. Deidý flutti síðar í Reykholt þar sem hún bjó meiri hluta ævi sinnar og eignaðist þar þrjá gullmola til viðbót- ar. Bjó þar og starfaði og ól upp börn- in sín við mikið ástríki, sem hún sann- arlega fékk til baka frá þeim eftir að hún veiktist. Það sem einkenndi Deidý í mínum huga var fyrst og fremst hlýja, húmor og hlátur, þessi smitandi hlátur sem hún og systkini hennar og mamma þeirra áttu svo mikið af. Þessum eig- inleikum tapaði hún ekki í þrauta- göngu síðasta árs, þar sem hún tókst á við sjúkdóminn af algjöru æðruleysi og lét hann ekki standa í vegi fyrir því sem hún ætlaði sér að gera. Hún fór með börnum sínum til Egyptalands, fór til Skotlands í haust og vonaðist til að komast til sólarlanda í vor. Fór í leikhús og bíó og var virk í MND- félaginu sínu. Hún gaf okkur öllum svo mikið sem fylgdust með skrifum hennar á netinu um líðan sína og sinna. Hún endaði hvern dag með gullkorni og oft vísum sínum, gömlum og nýjum, en hún var mjög hagmælt. Það er svo einkennilegt að úr Borg- arnesi æsku okkar eru fimm konur, nánast jafnöldrur, fallnar frá á rúmu ári og um leið og við kveðjum Deidý minnumst við þeirra allra, Haddýjar Einars, Fríðu Héðins, Stínu systur og Dísu Guðmunds, og vottum aðstand- endum þeirra samúð okkar. Þær voru hver annarri skemmtilegri og ef svo er að fólk hittist hinum megin, þá er víst að þar er nú orðið gaman. Elsku börn, tengdabörn og barna- börn, þið hafið sýnt einstakan styrk og samheldni í veikindum mömmu ykkar. Ykkar veganesti frá henni er hlýja og glaðværð. Ykkur öllum og elsku Borgu, Dísu, Tolla, Maju og fjölskyldum sendum við mamma, Helga systir og ég okkar innilegustu samúðarkveðjur. Biðjum Guð að blessa Deidý og leiða hana á ljóssins vegum. Sigurlaug Halldórsdóttir. STEINUNN GEIRSDÓTTIR ÚTFARARSTOFA KIRKJUGARÐANNA Vesturhlíð 2 • Fossvogi • Sími 551 1266 • www.utfor.is REYNSLA • UMHYGGJA • TRAUST Önnumst alla þætti útfararinnar Þegar andlát ber að höndum Arnór L. Pálsson framkvæmdastjóri Ísleifur Jónsson útfararstjóri Frímann Andrésson útfararþjónusta Svafar Magnússon útfararþjónusta Hugrún Jónsdóttir útfararþjónusta Guðmundur Baldvinsson útfararþjónusta Halldór Ólafsson útfararþjónusta Ellert Ingason útfararþjónusta
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92

x

Morgunblaðið

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.