Morgunblaðið - 01.04.2006, Síða 70

70 LAUGARDAGUR 1. APRÍL 2006 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
Nú eru liðin 24 ár
frá því að Júlía kynnt-
ist þeim Gumma og
Hönnu. Þau gerðu hana að einum af
fjölskyldunni og umvöfðu hana og
dætur hennar tvær kærleika og um-
hyggju. Gummi átti fimm börn en
hann átti rúm í hjartanu fyrir miklu
fleiri. Fjölskyldan stækkaði og
Gummi var alltaf í afahlutverkinu og
eiga öll börnin alveg einstakar
minningar um sína stund með afa.
Alltaf var talað um Gumma afa enda
stóð hann sig vel í því hlutverki og
útlitið hafði hann með sér. Gummi
afi var mikill dýravinur og þau eru
ófá dýrin sem nutu góðs af nærveru
hans, hundar, kettir, kanínur og
ekki síst fuglarnir sem fengu brauð
á köldum vetrum. Í Faxatúninu var
mikill dýragarður og kenndi þar
ýmissa grasa enda afar góð aðstaða
í alla staði. Þar áttu Helga og Sara
sumar af sínum sælustu stundum í
æsku með Gumma afa þar sem hann
var alltaf eitthvað að stússa í garð-
GUÐMUNDUR
ÁGÚST JÓNSSON
✝ GuðmundurÁgúst Jónsson,
framreiðslumeistari
og símsmíðameist-
ari, fæddist á
Blómsturvöllum í
Grindavík 20. júní
1938. Hann lést 20.
mars síðastliðinn og
var útför hans gerð
frá Fríkirkjunni í
Reykjavík 30. mars.
inum. Í Bankastræt-
inu átti hann ótal vini
sem fljúga um himin-
inn og sakna hans nú.
Það er við hæfi að
segja að nú gráti fugl-
ar himinsins því að
besti vinur þeirra er
horfinn. Hann var vin-
ur hinna minnstu
smælingja, sagði fátt
en hugsaði stórt.
Gummi sagði ekki allt-
af mikið en börnin
vildu alltaf sitja hjá
honum. Nærvera hans
og viðmót var svo þægilegt. Stefán
Örn sagði, þegar hann vissi að
Gummi afi væri dáinn: „Nú get ég
ekki setið við hliðina á honum.“
Í nokkurn tíma hafði Gummi
glímt við alvarleg veikindi. Allan
þann tíma bar hann höfuðið hátt og
reyndi að njóta þess tíma sem hann
fékk. Í gegnum tíðina höfum við átt
afar ánægjulegar stundir með
Gumma og Hönnu, börnum og
barnabörnum og allri fjölskyldu
þeirra. Við munum öll sakna
Gumma afa en geyma í hjarta okkar
ánægjulegar minningar um einstak-
an ljúfling. Hugur okkar er hjá fjöl-
skyldu hans, Hönnu, börnum og
barnabörnum.
Júlía Linda Ómarsdóttir,
Stefán Jóhannesson, Helga
Þórey, Sara María,
Jóhannes, Alexander, Hug-
rún Hanna og Stefán Örn.
Nú kveð ég þig,
elsku vinur, með tár í
augum. Ég á góðar
minningar um þig. Við
kynntumst þegar leið-
ir þínar lágu með Ey-
dísi. Þú varðst fljótt ein af stelpun-
um. Ég var um tíma „þriðja hjólið“ í
sambandinu og eyddum við mörgum
stundum saman. Ég man eitt sinn er
við vorum á leiðinni upp í bústað í
Grímsnesi stoppuðum við hjá Ker-
inu. Þegar ég sté út úr bílnum voruð
þið þotin af stað og ég brjálaðist því
ég hélt þið ætluðuð að skilja mig eft-
ir. Ég hef mikið hlegið að þessu. Þú
varst svo góður og hjartahlýr. Ég
man eitt sinn er við vorum að passa
Jóel spjölluðum við um vandamálin
okkar og varst þú mjög þakklátur.
Þú varst mjög þakklátur fyrir litla
hluti. Eitt sinn sagðir þú við mig: „Þú
ert alveg ofboðslega góð.“ Mér þótt
vænt um að heyra þessi orð og geymi
þau í hjarta mínu. Þegar þú birtist
færðist bros yfir andlit manns, þú
hafðir þessa eiginleika.
Megi allir guðs englar vaka yfir
þér, elsku vinur minn. Innilegar
samúðarkveðjur til fjölskyldu þinn-
ar, Lilju, Eydísar og þeirra sem um
sárt eiga að binda.
Laufey Guðmundsdóttir.
Það má með sanni segja að orðtak-
ið „eins og þruma úr heiðskíru lofti“
eigi við um þær fréttir sem bárust
okkur í seinustu viku, nema við urð-
um fyrir þrumunni í þetta skipti.
Arnar var ein af allra lífsglöðustu
persónum sem ég þekkti. Leiðir okk-
ar lágu saman fyrir um tíu árum í
gegnum snjóbrettin. Við rákum þá
verslunina Týnda hlekkinn og Arnar
varð fljótt heimalningur þar á bæ.
Foreldrar Arnars voru nösk á áhuga
og hæfileika hans á bretti og gáfu
honum fullt frelsi til að iðka það sem
ARNAR FREYR
VALDIMARSSON
✝ Arnar FreyrValdimarsson
fæddist í Reykjavík
10. desember 1982.
Hann lést 20. febr-
úar síðastliðinn og
var útför hans gerð
frá Hafnarfjarðar-
kirkju 29. mars.
honum var í blóð borið.
Pínulítill fékk Arnar
fast sæti í bílum okkar
og fór með okkur um
landið þvers og kruss
leitandi að draumaað-
stæðum mynduðum af
snjó eða sjó.
Hæfileikar Arnars
voru miklir og nátt-
úrulegir, það sem
hann fékk áhuga á
varð fljótt auðvelt og
eðlilegt fyrir honum.
Mér fannst Arnar
aldrei greina og spá of
mikið í hlutina, hann hafði náttúru-
legan skilning og tilfinningu fyrir því
sem hann gerði. Það var það sem
gerði hann svona yndislegan og fal-
legan.
Ég leit alltaf á hann sem litla bróð-
urinn sem ég átti aldrei.
Vafalaust verður Arnar syrgður
að eilífu en brosið og minningin um
þennan lífsglaða dreng virkar sem
sól í sálu okkar.
Katrín, Valdimar, Sigríður, Alli,
Björgvin og Lilja, nú reynir á þá
sterku fjölskyldu sem ég veit að þið
eruð. Ykkur bið ég fyrir og sendi all-
an kraftinn.
Jón Teitur (bróðir).
Elsku Arnar minn, vinur minn, ég
á eftir að sakna þín svo mikið en samt
er ég þakklát fyrir að hafa fengið að
kynnast þér og eiga allar þessar
minningar, alltaf brosandi og fynd-
inn.
Ég man svo þegar við brunuðum
norður til Akureyrar nokkur saman,
leigðum okkur íbúð þar bara af því að
það var smásnjó að finna á Dalvík, þú
vissir alltaf hvar á landinu snjó var
að finna. Þú varst á nýju snjóbretti
sem þú varst svo ánægður með að þú
gjörsamlega geislaðir, reyndar geisl-
aðir þú svo oft að það var alltaf gam-
an að vera með þér, og hlátur þinn
mun ávallt lifa í huga mér.
Ég er hálffegin að ekki varð af
snóbrettamótinu Ak-Extreme núna í
ár, sem hefði átt að vera um næstu
helgi því að ég hélt alltaf með þér,
mér var það óskiljanlegt hvernig þú
gast alltaf stokkið endalaust hátt og
langt, sama hvort það var á sjóbretti,
hjólabretti, brimbretti eða krossara.
Við töluðum oft saman um lífið og
hindranir sem í því geta falist en ég
vissi ekki að það væru til hindranir
sem þú gætir ekki sigrast á.
Mína dýpstu samúð votta ég for-
eldrum, systkinum, Lilju og vinum.
Sjáumst síðar, kæri vinur. Hvíldu í
friði.
Þín vínkona
Ásta Ýr Esradóttir.
Ef ég ætti að lýsa Arnari, þá
myndi ég segja að hann hafi verið
brosmildur, glaðlegur, heiðarlegur
og einhver sú fallegasta sál sem ég
hef kynnst. Hann var einn af þeim
sem manni þótti fljótt vænt um og sú
væntumþykja efldist við frekari
kynni.
Kynni mín af Arnari hófust
snemma. Hann var um 12 ára gamall
þegar ég hitti hann fyrst í götunni
fyrir utan hús foreldra sinna, æfandi
sig á hjólabretti og þá orðinn mjög
góður á því. Þetta áhugamál átti eftir
að eiga hug hans allan og fór yfir í
snjóbretti, að surfa og fleiri jaðarí-
þróttir. Hann náði árangri fljótt í
þeim hlutum sem hann tók sér fyrir
hendur. Ég man hve ég dáði hann
fyrir hve fljótur hann var að tileinka
sér hlutina.
Ég man hve stoltur ég var af hon-
um þegar hann fór að hanna og selja
sína eigin fatalínu og þegar hann
kláraði Iðnskólann. Mér fannst hon-
um vera allir vegir færir og ekkert
nema jákvætt framundan.
Það voru ótal hlutir í gangi í kring-
um hann og hann hafði alltaf nóg að
gera. Hann var á hjólabrettum og
snjóbretti, með sína eigin fatalínu,
var nýbúinn að fá sér hund, var að
kaupa sér fasteign. Hann gat aldrei
verið kyrr lengi á sama staðnum,
hann var sífellt á ferðinni, það var
alltaf eitthvað um að vera. Það er erf-
itt að sætta sig við það hve snemma á
lífsleiðinni hann ákvað að hægja á
sér.
Hann var frábær fyrirmynd fyrir
bræður sína tvo, Björgvin og Aðal-
stein, og litla frænda sinn hann Jóel
Snæ. Og ég veit að það var eitthvað
sem hann tók alvarlega og skipti
hann miklu máli hvernig fyrirmynd
hann væri fyrir þá sem litu upp til
hans.
Það eru ótal hlutir sem ég gæti tal-
ið upp um Arnar Frey. Ég á ekkert
nema góðar minningar um hann.
Þær minningar eru arfleið hans og til
vitnis um þá persónu sem hann hafði
að geyma. Ég veit að þú ert farinn á
betri stað þar sem þér líður betur. Þú
munt ávallt eiga stað í hjarta mínu.
Ég sé það núna að það er ekkert að
óttast þegar minn tími kemur. Ég
veit að þú bíður mín með bros á vör,
eins og alltaf.
Einar Logi Sveinsson.
Elsku vinur. Eins sárt og það er að
sætta sig við það, þá er þetta víst
kveðjustund.
Hér erum við nokkrar saman-
komnar að skrifa okkar hinstu orð til
þín. Minningarnar um þig eru svo
margar.
Við minnumst þín fyrst og fremst
sem einlæga brosmilda stráksins,
töffarans með stóra hjartað og Arn-
ars hennar Lilju. Ást þín til hennar
var ólýsanleg, eins og svo margt í fari
þínu. Það er ofarlega í minningu okk-
ar þegar þú bauðst henni á fyrsta
stefnumótið, hún iðaði öll af gleði.
Ekki leið á löngu þar til þið sáuð ekki
sólina hvort fyrir öðru og þú tengdist
okkar vinahópi. Þú varst frábær vin-
ur, tilbúinn að hlusta og leggja okkur
lið.
Við erum allar svo stoltar yfir því
að hafa fengið að kynnast þér, þín
verður sárt saknað.
Við vottum fjölskyldu þinni og öll-
um þeim sem voru svo heppnir að fá
að kynnast þér innilega samúð okk-
ar.
Þínar vinkonur
Agnes, Erna, Kristín Erla,
Kristjana, Sunna Björg og
Svava.
Legg ég nú bæði líf og önd,
ljúfi Jesús, í þína hönd,
síðast þegar ég sofna fer
sitji guðs englar yfir mér.
(Hallgr. Pét.)
Elsku Sigga og fjölskylda, ég votta
ykkur samúð mína.
Nanna Mjöll Markúsdóttir.
Þetta er sjötta eða sjöunda tilraun
við tölvuna að setja niður minningu
um vin minn „Snákinn“ eða Arnar
Frey Valdimarsson.
Ég vil byrja á að votta foreldrum,
systkinum, kærustu og öðrum ætt-
ingjum mína innilegustu samúð.
Seinustu dagar hafa verið tíma-
lausir og í móðu. Ég er búinn að vera
að hugsa um þær góðu minningar
sem ég á um þig.
Þar sem ég hef verið að syrgja þig,
hefur það verið mér erfitt að sætta
mig við, að þær minningar sem að ég
á um þig verða að duga mér það sem
eftir er. Ég mun varðveita þær
svakalega vel í hjarta mínu.
Forréttindin að hafa verið vinur
þinn eru gífurleg. Að hafa þekkt
mann eins og þig, sem ávallt gat
dregið fólk með sér á brosinu einu
saman er yndislegt.
Ég man þegar ég var búinn að
plana að koma í heimsókn til þín til
Austurríkis í fyrravetur. Þú hringdir
í mig nokkrum dögum áður en ég átti
að koma og þá varstu búinn að brjóta
á þér ökklann, ekkert stórmál, þig
vantaði bara Playstation tölvuna
þína svona rétt á meðan þetta væri
að gróa.
Ég kom út til ykkar að kvöldi og
þú búinn að vera slasaður og rosa-
legt púður í fjallinu, hélst fyrir okkur
vöku alla nóttina með endalausum
sögum og glensi að ég minnist nú
ekki á Angaló.
Þessi vika var hreint út sagt frá-
bær, mesta púður sem allir hafa upp-
lifað og þú bara á hækjum.
Svo fórum við með lest til Þýska-
lands til að fara á sýningu.
Þú komst til að hjálpa okkur að
velja vörur frá uppáhalds merkjun-
um þínum fyrir næsta vetur.
Þér fannst allt sem þú sást „geð-
veikt“, ég held að þú hafir valið þér
fimm bretti og eina sjö galla.
Vona að ég hafi gert mitt besta í að
vera vinur þinn og félagi.
Þú munt alltaf vera hjá mér í
hjarta og huga.
Elsku Arnar minn, hvíldu í friði.
Þinn vinur,
Reynar Davíð Ottósson.
Við náðum að kynnast Arnari þeg-
ar hann kom og var viðstaddur brúð-
kaup systur sinnar sumarið 2004 og
svo aftur um jólin sama ár.
Það var auðvelt að kynnast
Arnari, enda alltaf brosandi og stutt í
grínið.
Það var alltaf gaman að heyra
hversu vel hún Sigga talaði um hann
bróður sinn. Hún var greinilega stolt
af honum og það ríkti mikill kærleik-
ur milli þeirra systkina.
Kæri Arnar, hvíl í friði.
Kæru Katrín, Valdi og fjölskylda.
Megi góður guð styrkja ykkur í sorg-
inni á þessum erfiðu tímum.
Til minningar um góðan dreng.
Ingvar, Vigdís og dætur,
Horsens, Danmörku.
Morgunblaðið birtir minningar-
greinar alla útgáfudagana.
Skil Minningargreinar skal senda í
gegnum vefsíðu Morgunblaðsins:
mbl.is (smellt á reitinn Morgun-
blaðið í fliparöndinni – þá birtist
valkosturinn „Senda inn minning-
ar/afmæli“ ásamt frekari upplýs-
ingum).
Lengd Minningargreinar séu ekki
lengri en 2.000 slög (stafir með
bilum - mælt í Tools/Word Count).
Ekki er unnt að senda lengri grein.
Hægt er að senda örstutta kveðju,
HINSTU KVEÐJU, 5-15 línur, og
votta þeim sem kvaddur er virð-
ingu sína án þess að það sé gert
með langri grein. Ekki er unnt að
tengja viðhengi við síðuna.
Undirskrift Minningargreinahöf-
undar eru beðnir að hafa skírnar-
nöfn sín en ekki stuttnefni undir
greinunum.
Myndir Ef mynd hefur birst í til-
kynningu er hún sjálfkrafa notuð
með minningargrein nema beðið
sé um annað. Ef nota á nýja mynd
er ráðlegt að senda hana á mynda-
móttöku: pix@mbl.is og láta um-
sjónarmenn minningargreina vita.
Minningar-
greinar
Elskuleg móðir okkar,
RAGNA MAJASDÓTTIR,
Túngötu 5,
Ísafirði,
sem andaðist á Sjúkrahúsinu á Ísafirði sunnudag-
inn 26. mars, verður jarðsungin frá Ísafjarðarkirkju
laugardaginn 1. apríl kl. 14:00.
Synir hinnar látnu.
Elskulegur eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir,
afi og langafi,
KJARTAN AÐALSTEINN JÓNSSON,
Eyrardal,
Súðavík,
andaðist á Sjúkrahúsinu á Ísafirði, aðfaranótt
mánudagsins 27. mars. s.l.
Útförin verður gerð frá Súðavíkurkirkju laugardaginn
8. apríl kl. 14.00. Þeim sem vildu minnast hans er bent á Súðavíkurkirkju.
Ingibjörg Guðmundsdóttir,
Jóna Guðbjörg Kjartansdóttir McCarthy,
Bjarni Dýrfjörð Kjartansson,
Steinn Ingi Kjartansson,
Guðmundur Svavar Kjartansson,
Guðjón Marteinn Kjartansson,
Kristín Lilja Kjartansdóttir,
Bjarney Stella Kjartansdóttir,
Daði Kjartansson,
Stefán Haukur Kjartansson,
tengdabörn, barnabörn
og barnabarnabörn.
Minningarkort
535 1825
www.hjarta.is 5351800