Morgunblaðið - 09.08.2006, Blaðsíða 27

einn maður. Missir Vigdísar og fjöl-
skyldu hennar er því mikill en gott er
að eiga í sjóði minningar um langa og
farsæla samveru og enginn gat
reynst manni sínum betur en Vigdís í
erfiðri sjúkdómsraun um langt ára-
bil. Með hugarró og miklu andlegu
þreki mætti Hjörtur því er á móti
blés á þeim kafla ævinnar. Ég sendi
Vigdísi og fjölskyldu hennar innileg-
ar samúðarkveðjur mínar og heima-
fólks í Skógum með alúðarþökk fyrir
allt sem ég hefi þegið frá Herjólfs-
staðafjölskyldu.
Þórður Tómasson.
Í dag kveð ég vin minn Hjört
Hannesson frá Herjólfsstöðum í
Álftaveri. Hann kvaddi á einum fal-
legasta degi sumarsins.
Ég var það lánsöm að kynnast
þeim hjónum, Hirti og Vigdísi, fyrir
um 15 árum og eiga þau að góðum
vinum upp frá því.
Við hjónin bjuggum ásamt ungum
syni okkar, Böðvari, um tíma á
Kirkjubæjarklaustri og þá við sömu
götu og Hjörtur og Vigdís.
Nokkru eftir að við fluttum á
Klaustur bankaði Vigdís upp á með
stafla að nýbökuðum flatkökum og
bauð okkur velkomin á Klaustur.
Lýsandi fyrir þau hjónin, gjafmildi
og góðmennska.
Upp frá því var mikill samgangur
á milli heimilanna og oftar en ekki
buðu þau í dýrindismat. Að lokinni
máltíð var sest inn í stofu og Hjörtur
spilaði fyrir okkur á orgelið eða
harmónikuna.
Þau buðu okkur líka í bíltúra um
sveitina og fræddu okkur um sögu og
staðhætti.
Böðvar hændist að þeim hjónum,
enda einkenndi glaðværð, hlýja og
elskusemi heimilislífið.
Ef við hjónin þurftum að bregða
okkur af bæ þá var Böðvari boðið að
vera hjá þeim á meðan, hann var
heldur kátur með það.
Mér finnst lýsandi að þegar Böðv-
ar var í gönguferð með félögum sín-
um á Kærabæ þá tók hann strikið og
bankaði upp á hjá þeim hjónum.
Hann vissi sem var að þar var tekið
vel á móti manni.
Það gladdi okkur mikið þegar
Hjörtur og Vigdís sáu sér fært að
koma í fermingarveislu Böðvars,
sem haldin var fyrir austan fjall.
Hjörtur var greindur og glaðlynd-
ur maður sem sá það skemmtilega í
tilverunni, það var kátt á Klaustri.
Hann hafði góða og hlýja nærveru.
Hjörtur hafði góða söngrödd og naut
þess að syngja.
Það var svo skemmtileg tilviljun
að Elín dóttir þeirra hjóna var
seinna ljósmóðirin sem tók á móti
dóttur okkar hjóna, Elísu, og hefur
Elín fengið í arf allt það góða frá for-
eldrum sínum.
Hjónaband þeirra Vigdísar var
fagurt, þau voru samtaka í öllu,
rausnarleg og gestrisin.
Það er gæfa hvers manns að eiga
góða fjölskyldu og vini. Hjörtur og
Vigdís reyndust okkur alltaf ákaf-
lega vel og hafa alltaf verið mér
einkar kær.
Elskulegri Vigdísi, Elínu, Hönnu,
Hannesi og öllum ástvinum Hjartar
sendum við fjölskyldan innilegustu
samúðarkveðjur. Ég sakna Hjartar
sárt, en er þakklát fyrir að hafa
kynnst honum og hans góðu konu.
Megi fallegar minningar um góð-
an og merkan mann vernda ykkur og
styrkja.
Laufey Böðvarsdóttir.
Ég varð þeirrar gæfu aðnjótandi
að dvelja nokkur sumur í sveit á
Herjólfsstöðum í Álftaveri þar sem
Mýrdalsjökullinn blasir við í allri
sinni dýrð og grasið grænna en á
nokkrum öðrum stað. Á þeim bæ
ríktu ein mestu mannkostahjón sem
ég hef kynnst um ævina, þau Hjörtur
og Vigdís. Þó sumrin hafi ekki verið
mörg sem ég dvaldi á Herjólfsstöð-
um hafði þessi dvöl hjá þeim hjónum
engu að síður mikil áhrif á mig. Á
Herjólfsstöðum kynntist ég nátt-
úrunni og áhrifamætti hennar, sem
m.a. fólst í upplifun barnsins á dögg-
inni á kyrrlátum morgnum að sækja
kýrnar á fallegum sumardegi (því í
minningunni var veðrið alltaf gott),
lærði að bera virðingu fyrir öllu því
sem lifir og jafnframt að kynnast
þeirri ógn sem af náttúrunni gæti
stafað en Kötlugos var oft í huga
fólksins á þessum slóðum. Náttúran
var allt í senn, sú sem maður lærði að
sýna auðmýkt en jafnframt veitti
hún af sínum náðargjöfum og mér
borgarbarninu fegurð, frið og styrk.
Ég bjó lengi erlendis og oft sóttu
minningar frá þessari dvöl á mig og
áttu eflaust þátt í því að ég fluttist
aftur heim til Íslands. Auk þess var
ekki síður fróðlegt að kynnast á
Herjólfsstöðum flestum almennum
sveitastörfum með búskaparháttum
sem vart fyrirfinnast lengur nú á
dögum. Minni kynslóð finnst sem
okkar börn fari á mis við mikið að
hafa aldrei kynnst því að vera í sveit.
Það var eitthvað meditatívt við að
sækja kýrnar, raka heyi, snúa skil-
vindunni á réttum hraða eða
strokknum þó svo okkur krökkunum
hafi ekki endilega fundist það meðan
á þessu stóð. En eftir á að hyggja er
mér þetta eitt mikilvægasta tímabil
bernsku minnar.
Og allt þetta var eingöngu mögu-
legt í skjóli þessa manns, sem við nú
kveðjum. Það er sú gæfa sem skiptir
mestu máli. Það var einhvers konar
tímalaus viska sem einkenndi Hjört
og erfitt er að lýsa með orðum en öll
finnum við fyrir þeirri visku og dýpt í
nærveru slíks manns.
Hjörtur hafði til að bera einstaka
lagni í umgengni við alla menn og
skepnur. Þar eru kenningar um upp-
eldi og allt sérfræðingatal óþarft, hjá
Hirti ríkti brjóstvitið eitt, hann var
uppalandi af Guðs náð ásamt ein-
stakri hlýju og góðvild sem streymdi
frá honum. Það eru þannig náðar-
gjafir og mannkostir sem skipta okk-
ur öll mestu máli. Jafnframt var
Hjörtur með einstakan húmor sem
auðveldaði margt. Og hvílíkur uppal-
andi sem hann Hjörtur var. Aldrei
man ég eftir að hann þyrfti að byrsta
sig eða hækka róminn. Allt var þægi-
legt og áreynslulaust í andrúmslofti
góðvildar og hlýju. Yfirvegun og ró-
semi hjartans einkenndi þennan
mann sem með framkomu sinni kall-
aði fram einlæga virðingu og vænt-
umþykju hjá öðrum. Það er þess
vegna sem ég skrifa þessi fáu orð.
Ég á honum og Vigdísi margt að
þakka og kveð nú Hjört með ósk um
allt hið besta á frekari vegferð sinni.
Vigdísi, Elínu, Hönnu, Hannesi og
öðrum afkomendum votta ég samúð
mína. Farinn er góður maður, mik-
ilmenni í mínum augum.
Margrét Bárðardóttir.
Vorið 1972 þá átti faðir minn erindi
austur að Herjólfsstöðum í Álftaveri
vegna fyrirhugaðs uppgraftrar í
Kúabót og hafði tekið mig með eins
og hann gerði oft. Hjörtur hafði tekið
að sér að fylgja honum þangað suður-
eftir af liðlegheitum sínum. Ég man
þennan dag vel. Frammi í forstofu
var stór græn talstöð sem tilheyrði
almannavarnakerfinu vegna Kötluv-
árinnar og hún heillaði mig. Ég sá
strax í hendi mér að það hlyti að vera
skemmtilegra hlutskipti að bíða á
Herjólfsstöðum hjá Vigdísi húsfreyju
uns faðir minn lyki sínum erindum og
var það auðsótt mál. Í ofanálag stóð
sauðburður yfir og honum fylgdi að
útbúa þurfti eyrnamerki fyrir lamb-
féð. Það fannst mér gaman og mest-
an hluta dagsins dundaði ég mér við
að slá lambanúmer á olíueldavélinni í
eldhúsinu. Ég heillaðist af þessum
stað. Þegar svo til stóð að senda mig
til sumardvalar í sveit eins og þá tíðk-
aðist ennþá í einhverjum mæli, þá
vildi ég hvergi fara nema á bæinn þar
sem talstöðin var. Ég var nánast
hvert sumar á Herjólfsstöðum upp
frá því næstu tíu árin.
Herjólfsstaðir voru bær sem iðaði
af lífi. Þar voru gjarna mörg börn til
sumardvalar, enda var þar gott að
vera. Hjörtur var maður sem ungt
fólk leit upp til. Hann átti einstak-
lega gott með að setja sig í spor bald-
inna krakka, enda stutt í barnið í
honum sjálfum, og eðlislæga glað-
værðina sem einkenndi hann alla tíð.
Ég veit ekki hvort hann gerði sér
nokkurn tímann grein fyrir hversu
mikil áhrif hann hafði á mig og aðra
með einstakri vinnusemi og ósér-
hlífni sem við ósjálfrátt reyndum að
sýna líka. Ég hef oft sagt að þarna
hafi ég lært að vinna og það eru
örugglega ekki ýkjur. Hjörtur hafði
líka þann eiginleika sem ekki er öll-
um gefinn, sem var að kunna að tala
til ungs fólks og gera það sem við
jafningja. Fátt höfðar meira til ungs
fólks en finna að á það sé hlustað og
því sé treyst. Og það gerði Hjörtur.
Árin á Herjólfsstöðum voru gleði-
leg ár. Minningin er böðuð sólskini
og hlýju. Og þannig minnist ég
Hjartar núna þegar komið er að leið-
arlokum.
Jóhann Þórsson.
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 9. ÁGÚST 2006 27
MINNINGAR
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar, systir,
tengdamóðir, amma og langamma,
VILBORG HANSDÓTTIR,
Naustahlein 25,
Garðabæ,
andaðist á St. Jósefsspítala sunnudaginn 30. júlí.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar
látnu.
Rósmundur Sigurðsson,
Elísabet Kolbrún Hansdóttir, Hafsteinn Guðmundsson,
Richard Henry Echard, Oddný Guðjónsdóttir,
Rósmundur Hans Rósmundsson, Guðbjörg Oddsdóttir,
systkini, barnabörn og langömmubörn.
Ástkær systir okkar,
SOFFÍA ÞÓRARINSDÓTTIR
handavinnukennari,
lést á Droplaugarstöðum sunnudaginn 30. júlí.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar
látnu.
Margrét Þórarinsdóttir,
Stefán Þórarinsson,
Þórhildur Þórarinsdóttir.
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
STEFÁN SIGMUNDSSON
húsasmíðameistari
frá Norðfirði,
Kleppsvegi 62,
Reykjavík,
sem lést þriðjudaginn 1. ágúst, verður jarðsunginn
frá Áskirkju fimmtudaginn 10. ágúst kl. 15.00.
Sigmundur Smári Stefánsson, Kára Hrönn Vilhjálmsdóttir,
Kristófer Valgeir Stefánsson, Alda Guðmundsdóttir,
Pétur Önundur Andrésson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir, amma og langamma,
KRISTÍN GUÐMUNDSDÓTTIR
(Didda),
Steinagerði 1,
Reykjavík,
lést á Vífilsstöðum sunnudaginn 6. ágúst.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Stefán Eysteinn Sigurðsson,
Sigurður M. Stefánsson, Soffía H. Magnúsdóttir,
Guðmundur Skúli Stefánsson,
Gunnar H. Stefánsson, Sæunn Halldórsdóttir,
Guðrún M. Stefánsdóttir, Paul Siemelink,
Andri Stefánsson, Harpa María Örlygsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir og afi,
MAGNÚS GUNNLAUGSSON
íþróttakennari,
Vogatungu 28,
Kópavogi,
sem lést á líknardeild Landspítalans í Kópavogi
að kvöldi fimmtudagsins 3. ágúst, verður jarð-
sunginn frá Digraneskirkju í Kópavogi föstudaginn 11. ágúst kl. 13.00.
G. Ríkey Einarsdóttir,
Kristjana Ríkey Magnúsdóttir, Sigurgeir Höskuldsson,
Guðbjörg Magnúsdóttir, Pétur Yngvi Yamagata,
Halla Magnúsdóttir, Hlífar S. Rúnarsson,
Selma Líf, Erna Mist, Kári Steinn, Hildur,
Ríkey, Katla og Magnús Máni.
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
MAGNÚS KRISTJÁN GUÐMUNDSSON
fyrrverandi bóndi í Tröð,
Önundarfirði,
lést á Fjórðungssjúkrahúsinu á Ísafirði laugardag-
inn 29. júlí.
Útförin fer fram frá Holtskirkju í Önundarfirði í
dag, miðvikudaginn 9. ágúst kl. 14.00.
Ásta Ásvaldsdóttir,
Ásvaldur Magnússon, Helga Dóra Kristjánsdóttir,
Sigríður Magnúsdóttir, Guðmundur Steinar Björgmundsson,
Guðmundur Helgi Magnússon, Jóhanna Sturlaugsdóttir,
Sólveig Bessa Magnúsdóttir, Björgvin Sveinsson,
Guðný Hildur Magnúsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Bróðir minn, mágur og frændi,
AXEL SIGURBJÖRNSSON,
Ljósheimum 2,
sem lést á Sjúkrahóteli Landspítalans verður
jarðsunginn frá Langholtskirkju föstudaginn
11. ágúst kl. 15.00.
Fjóla Sigurbjörnsdóttir,
Gunnar Sveinsson
og systrabörn.