Morgunblaðið - 20.12.2006, Blaðsíða 29

neytendur
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 20. DESEMBER 2006 29
E
N
N
E
M
M
/
S
IA
/
N
M
18
9
4
2
af flví besta!
Brot

 



 




 


       


  



 

  
 
 
 

      
HVERSU pirrandi er ekki að
kaupa salathöfuð sem lítur út fyrir
að vera nýtt og ferskt í búðinni en
verður slappt og brúnt daginn eft-
ir? Nú hefur norskur vís-
indamaður fundið út aðferð sem
gerir lífið erfiðara fyrir ákveðna
sveppategund sem eyðileggur sal-
atið.
„Þessi sveppur er aðalvandamál
salatbænda,“ útskýrir Berit Nord-
skog í samtali við forskning.no en
hún skrifaði nýlega doktorsritgerð
um efnið. „Hann verður oft að
stjórnlausum faraldri og er því
sérstaklega erfiður viðureignar.“
Hún segir þó ekki hættulegt að
borða salat sem er smitað svepp-
inum því hann gefi ekki frá sér
eiturefni. Aðalvandinn sé að hann
dragi úr gæðum salatsins sem
rotni því hraðar en ella.
Markmið doktorsverkefnisins
var að finna upp e.k. aðvörunar-
kerfi sem segði til um hvenær það
þjónar tilgangi sínum að eitra fyr-
ir sveppinum. Þannig þarf ekki að
eitra oftar en nauðsyn er, að sögn
Nordskog.
Breytileiki í erfðaefni
Algengt er að salat sé ræktað á
stórum svæðum þar sem uppskera
er mörgum sinnum yfir uppskeru-
tímabilið. Þetta gerir framleiðsl-
una sérlega viðkvæma fyrir sjúk-
dómum. „Við höfum fundið út að
það er talsverður breytileiki í
erfðaefni sveppsins sem eykur
hættuna á að harðgerar salatteg-
undir verða móttækilegri fyrir
honum,“ segir Nordskog. „Að auki
eykur það hættuna á að svepp-
urinn verði ónæmur fyrir eitur-
efnum. Sem betur fer höfum við
ekki orðið vör við það í Noregi.
Hins vegar er það algengt í öðrum
löndum og þeim mun mikilvægara
er fyrir okkur að takmarka notk-
un eiturefnanna.“
Morgunblaðið/ Sigurður Jökull
Grænmeti Salat er oft ræktað á stórum svæðum þar sem margar uppskerur
eru yfir uppskerutímann og framleiðslan því viðvkæm fyrir sjúkdómum.
Mikilvægt að eitra
á réttum tíma
Sigrún Haraldsdóttir heyrði afþví að maður hefði verið
dæmdur í 2 mánaða skilorðsbundið
fangelsi fyrir að stela matvælum að
verðmæti 1.133 krónur, en hann
hafði kjamsað á fiðurfénu,
banhungraður og ofurölvi, á
verslunargólfinu:
Yfirvöldin hirtu hal
er hafði sljóa rænu,
blankan róna er stjarfur stal
steiktri, mjúkri hænu.
Betri vitund burtu strauk
bófinn glæpafúsi,
hnuplaði einnig litlum lauk
og lögg af aldindjúsi.
Matnum hratt í munninn tróð
maulaði og sleikti beinin
uns löggan honum tregum tróð,
tuktuðum í steininn.
Hólmfríður Bjartmarsdóttir,
Sandi í Aðaldal, bætti við:
Fátækum rónum vill „réttlætið“ smala
sem ræna sér bita í tóma vömb
meðan nauðgarar leika lausum hala
og leita uppi sín fórnarlömb.
Davíð Hjálmar las um
fjöldamorðingjann í Fréttablaðinu,
en fannst fréttin af þessum
voðaverkum sérkennilega orðuð:
Illsku vora ótal dæmi sanna,
oss þó kennir Fréttablaðið gleggst
hve rangsnúið í raun er eðli manna
er raðmorðingi á vændiskonur leggst.
pebl@mbl.is
VÍSNAHORNIÐ
Af rónum og raðmorðingja