Morgunblaðið - 20.12.2006, Blaðsíða 38

38 MIÐVIKUDAGUR 20. DESEMBER 2006 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Randver ViggóAlfonsson eða
Ranni eins og hann
var alltaf kallaður
fæddist í Dverga-
steini í Ólafsvík 16.
mars 1939. Hann
varð bráðkvaddur á
heimili sínu hinn
12. desember 2006.
Foreldrar hans
voru Alfons Krist-
jánsson sjómaður,
fæddur 8. desember
1905, dáinn 4. ágúst
1961, og Ásthildur
Guðmundsdóttir húsfreyja í
Ólafsvík, fædd 3. mars 1910, dá-
inn 20. maí 1989. Systkini Rand-
vers eru: Guðmundur, fæddur 27.
ágúst 1933. Ingveldur, fædd 31.
1987. Systkini Ingibjargar eru:
Kristín, Þorleifur, Sigríður,
Ragnheiður, látin, Sigurður, Auð-
ur, Daníel, Hólmfríður, Haukur.
Hálfsystkini Ingibjargar eru Vil-
borg, Ólafur, látinn, og Fjóla, lát-
in.
Börn Randvers og Ingibjargar
eru: 1) Haukur, fæddur 26. júlí
1966, kvæntur Hrafnhildi Jóns-
dóttur, fædd 26. ágúst 1973, börn
þeirra eru: Vignir Gunnar, fædd-
ur 18. desember 1992, og Arnar
Ingi, fæddur 6. febrúar 2001. 2)
Petrína Sæunn, fædd 1. apríl
1971, var gift Þórarni Þór
Magnússyni, þau skildu, börn
þeirra eru: Andri Þór, fæddur 9.
september 1994, Randver Þór,
fæddur 24. júlí 1996, og Vil-
hjálmur Magnús Þór, fæddur 28.
september 2000.
Útför Randvers verður gerð frá
Ólafsvíkurkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 14. Jarðsett
verður í Gufuneskirkjugarði í
Reykjavík fimmtudaginn 21. des-
ember.
ágúst 1935. Kristján,
fæddur 26. mars
1937, dáinn 11. des-
ember 1993. Svava,
fædd 2. apríl 1940.
Sigríður, fædd 19.
febrúar 1945. Aldís,
fædd 14. júní 1950.
Randver ólst upp í
föðurhúsum í Ólafs-
vík.
Randver kvæntist
Ingibjörgu Hauks-
dóttur 2. desember
1967. Foreldrar
hennar voru Haukur
Sigurðsson hreppstjóri, fæddur
22. desember 1897, dáinn 13. sept-
ember 1982, og Petrína Guðríður
Halldórsdóttir húsfreyja, fædd
24. september 1897, dáin 17. maí
Ég sit og horfi út um gluggann
þinn, ég horfi á hafið er við sigldum
ávallt um, ég sé ei neitt er hjarta
mitt gleður því sorgin er í öllu í
kringum mig.
Þetta er það fyrsta sem mér dett-
ur í hug núna þegar ég sest og reyni
að hripa eitthvað niður um mann
sem átti svo mikið eftir. Þessi mað-
ur, var ekki einhver maður, heldur
er þetta minn albesti félagi og vinur,
þetta er pabbi minn. Það hafa verið
ófá skiptin í lífi okkar sem við höfum
þurft að berjast við erfiðleika, börn-
in mín gengu ekki heil til skógar
þegar þau fæddust og þú og mamma
voruð okkur alltaf innan handar í
öllu sem við þurftum að fá styrk í. Í
æsku minni varst þú alltaf númer
eitt og ég veit að þegar ég fæddist
þá varst þú á sjónum og þegar þú
komst og sást mig þá fangaði ég
hjarta þitt og það er sú besta veiði
sem ég hef nokkurn tíma fengið. Það
hlýtur að hafa verið erfitt fyrir
mömmu að þurfa að elta litla pjakk-
inn sinn sem var bara um 3ja ára
niður á bryggju í hvert sinn sem þú
komst í land þegar þú varst á Matt-
hildi með Kidda frænda og þegar ég
trítlaði niður trébryggjuna með
mömmu á hælunum og þú og Kiddi
alltaf skælbrosandi um borð, og
þegar ég stækkaði og fékk að fara
með þér á sjóinn og sjóveikin náði
tökum á mér þá fékk ég alltaf að
vera í kojunni hans Kidda og þið
komuð til skiptis alltaf að gá að mér,
en sjóveikin hvarf og ég fékk líka að
vera með Kidda til sjós en þá varst
þú hættur en strákarnir hans voru
þar og af öllum börnunum hans
Kidda þá er ekkert þeirra sem ég
hef ekki unnið með um ævina, strák-
unum til sjós nema Dóra, við vorum
saman hjá Erni Steingríms í vöru-
flutningunum, og með stelpunum í
salthúsinu og svo eftir að Kiddi
kvaddi þennan heim þá kom hann
oft til mín í draumi og sagði mér til
þegar að ég fór að vera með okkar
bát og það klikkaði aldrei það sem
hann sýndi mér. Okkar útgerðar-
saga var komin vel á 24. ár og hvern
hefði órað fyrir því að þú værir að
kveðja þennan heim, þú sem varst
með mér á sjó síðast á laugardaginn
9. desember síðastliðinn. En það var
samt alltaf jafn gaman að vera með
þér því að fróðleikurinn minn kemur
allur frá þér, allt sem ég lærði um
vélarnar lærði ég hjá þér, þó svo að
ég hefði eytt tveimur árum í skóla,
og held ég að enginn geti kennt mér
meira núna. En núna ert þú farinn
frá mér og ég sit einn eftir í áhöfn
okkar, nú er ekki lengur neinn sem
ég þarf ekki að hafa áhyggjur af, um
það hvort verkið sé ekki rétt unnið
um borð því þú sást um þetta allt,
allt er sneri að veiðarfærum en ég sá
um vélbúnaðinn og tækin. Manstu
eftir því í sumar þegar við vorum á
skakinu og komum við á nýjum hól
sem við skírðum í höfuðið á Jón
Steini frænda og við kölluðum alltaf
„Jonnann“ það brást ekki að ef það
var sunnan þá var fiskur þar og við
fórum ófár ferðirnar þangað og þeg-
ar við vorum í suðurkantinum og
vorum í stórufsanum þá var sko
gaman að vera til. Ég er hræddur
um að það verði ekki gaman að
þessu lengur þegar þú ert farinn, en
hver veit, kannski tek ég gleði mín
aftur og byrja bara uppá nýtt, því ég
þarf að segja mínum strákum frá
öllu því er þú sagðir mér, sögunum
af Leifi, Kristmundi og Jón Steini
og líka af kökunni frægu hans Pét-
urs Boga, og ekki má ég nú gleyma
ykkur Gvendi Sveins, þær voru yf-
irleitt skemmtilegastar, enda voruð
þið þeir bestu félagar alla þína tíð og
á ég þeim Möggu og Gumma örugg-
lega mitt líf að þakka. Svona er
þetta nú, allt sem byrjar tekur ein-
hvern tíma enda og það er sárt að
lífið sé svona stutt miðað við hvað al-
heimurinn er gamall, en kannski
endurfæðumst við bara og hittumst
bara aftur, allavega vona ég það að
ég eigi eftir að sjá þig aftur. Það
verður erfitt hjá litla orminum mín-
um næst þegar hann kemur til
ömmu og enginn afi til að kubba
með og enginn til að teikna bíla og
báta fyrir hann og sá eldri, hann er
eins og við öll hin í algjöru losti yfir
því að missa þig svona snemma frá
okkur, akkúrat þegar við ætluðum
að fara að hægja á okkur og hafa
það rólegt í ellinni þinni. Þú varst
tekinn frá okkur alltof fljótt, en við
eigum alltaf mömmu eftir og við
þurfum að passa hana því enginn
veit hvað átt hefur, fyrr en misst
hefur, þannig var það með þig. Ég
vil kveðja þig, elsku pabbi, með orð-
um Hrafnhildar:
Okkar stund var alltof stutt
þessar stundir koma ei aftur
en ávallt munum við muna þær
með hlýju í brjóstum okkar.
Haukur Randversson
Elsku pabbi. Ég vil ekki trúa því
að þú sért farinn frá okkur. Hvað
verður um okkur? Þú hefur alltaf
verið okkar stoð og stytta í öllu og
séð til þess að okkur hafi aldrei
skort neitt, og á erfiðum tímum
varstu alltaf tilbúinn að gera allt
fyrir okkur. Betri mann var ekki
hægt að finna.
Þegar ég fæddist 1. apríl 1971 þá
hringdi Sigga frænka kl. 10 um
morguninn til að segja þér fréttirn-
ar og sagði þér að það væri komin
stelpa í heiminn og svarið sem hún
fékk var: „Það þýðir nú ekkert fyrir
þig að segja þetta við mig, ég veit
sko alveg hvaða dagur er í dag“, þar
sem hann talaði við mömmu kvöldið
áður um miðnætti og ég virtist ekk-
ert vera á leiðinni.
Honum fannst ótrúlegt að heyra
að það væri komin stelpa þar sem
þau áttu strák fyrir og svo var auð-
vitað 1. apríl. En ég var nú samt
fædd með öllum mínum kostum og
göllum og eitt sinn þegar þú fórst á
þvottaplanið að þvo Volvoinn þá sat
ég inni og var að leika mér og tók
svo eftir að lykillinn var í og ég snéri
lyklinum og lenti á krananum á
þvottaplaninu og var þar með búin
að merkja hann, en þú lagaðir þetta
og enginn tekur eftir þessu nema að
viðkomanda sé bent á. Þessi bíll hef-
ur alltaf verið annar gullmolinn þinn
og svo varstu líka búinn að fá þér
Bens. Volvoinn geymdur í beitn-
ingaskúrnum og hinn í bílskúrnum
og fékk ekki að fara út nema á
sunnudögum og helst í sól og blíðu.
En það vantaði ekki að ef bílarnir
okkar biluðu þá var sparibílnum
hent út og okkar inn og þar með
varst þú kominn í viðgerðir.
Þegar ég var um 5 ára aldur þá
fékk ég hjól, og þú fórst í bílskúrinn
til að setja hjálpardekkin á, en á
meðan þú dundaðir við það var ég
úti að leika við Elsu Láru vinkonu
mína og hún hafði fengið hjól líka og
gat hjólað um allt án hjálpara-
dekkja, og mín stökk á hjólið og
lærði að hjóla einn tveir og bingó,
þannig að þegar hjólið mitt var
tilbúið og þú komst ánægður með
það til mín þá var ég þegar búin að
læra að hjóla svo að þú gast þá tekið
hjálpardekkin aftur af.
Alltaf varstu tilbúinn fyrir mig, ég
man einnig eftir því að ef ég gerði
eitthvað af mér og mamma skamm-
aði mig þá hljóp ég alltaf á bak við
þig og þú sagðir við mömmu „ekki
vera að skamma hana“. Ég vissi allt-
af hvert ég átti að fara, þú skamm-
aðir okkur systkinin aldrei. En
þrjóskur varstu samt og gast sann-
fært mig um að hvítt væri svart og
svo öfugt. Það verður skrýtið fyrir
alla afastrákana fimm að koma til
Ólafsvíkur og hafa þig ekki hér,
Það er svo stutt síðan þú varst hjá
okkur í Reykjavík og þegar þú fórst
að sofa þá kom Vilhjálmur minn og
stökk uppí rúm til þín og vildi lúlla
hjá afa sínum, og eitt kvöldið þá
skiptirðu um rúm og ákvaðst að sofa
í Andra rúmi og Vilhjálmur var
fljótur að stökkva til þín. Þeir dýrk-
uðu allir að vera hjá þér og „vinna“
með afa, til dæmis var alltaf svo
mikið sport að fá að fara í skúrinn
með afa og þar varstu búinn að búa
til á loftinu rólu og fleira sem þeir
gátu leikið sér að svo tímunum
skipti og alltaf komu þeir alsælir
heim og sögðu ömmu allar fréttirn-
ar.
Það hefur margt verið kennt við
þig, elsku pabbi minn, eins og t.d.
afakexið og balabíllinn.
Allir afastrákarnir þínir 5 lærðu
að drekka kaffi hjá þér þegar þeir
sátu hjá þér fyrsta árið sitt og sötr-
uðu kaffi með teskeið og dýfðu afa-
kexi ofan í. En afakex var nú bara
ósköp venjulegt mjólkurkex, og þau
urðu að vera ferköntuð. Ef við mæð-
ur barnanna ætluðum að kaupa kex
og keyptum kringlótt mjólkurkex þá
var það ekki afakex, það voru
ömmukex ásamt kremkexi. Afakex
eru ferköntuð og hananú, allt átti sín
heiti hjá þeim.
Þegar ég skildi þá voruð þið
mamma eins og klettur við bakið á
mér á þeim erfiða tíma og þið voruð
búin að panta ykkur ferð til Kanarí-
eyja, ásamt Hauki bróður og hans
fjölskyldu, og það stóð ekki á ykkur.
Það var farið strax í það að finna
miða til að bjóða mér og strákunum
mínum með út, þið gerðuð allt til að
létta lundina hjá mér og strákunum
mínum, sú ferð verður geymd um
alla eilífð í hjarta mér.
Þú varst snillingur í sambandi við
allar viðgerðir, hvort sem var um að
tala vélar eða hálsfestar, það lék allt
í höndunum á þér, alveg sama hvað
ég kom með til þín, þú gast lagað
það með þessum stóru höndum.
Að lokum vil ég þakka séra Magn-
úsi, Snorra lækni og Tóta sjúkra-
flutningamanni fyrir alla þá aðstoð
og styrk er þeir veittu móður minni
á þessum erfiða tíma þegar faðir
minn veiktist og yfirgaf þennan
heim.
Elsku pabbi minn, ég kveð þig
með trega í hjarta en ég mun hitta
þig aftur þegar minn dagur að
kveldi kemur. Megi algóður Guð
geyma þig.
Takk fyrir allt.
Þín dóttir,
Petrína Sæunn.
Elsku tengdapabbi minn, nú hef-
ur þú kvatt þennan veraldlega heim
og ert laus við allar þjáningar, en við
sem eftir sitjum göngum á svo
marga veggi því þú skildir eftir þig
svo margar minningar, hvert sem
við förum og horfum, þar eru minn-
ingar.
En lífið heldur áfram þó erfitt sé
og allar góðu minningarnar um þig
vekja bæði gleði og söknuð. Það var
aldrei langt í grín hjá þér, og ef við
báðum um aðstoð var svarið ætíð
Hvenær á ég að koma? Einnig léstu
barnabörnin þín aldrei bíða ef þeir
báðu þig um eitthvað t.d. þegar
Vignir Gunnar fór uppá Snæfells-
jökul með þér og pabba sínum. Það
hefur verið gaman því lengi vel tal-
aði hann um það, og þegar Arnar
Ingi kom með kubbana sína til þín
sagðir þú yfirleitt Hvað eigum við að
búa til? og svarið var yfirleitt „Hús,
afi“. En það var ekki bara kubbahús
sem þú byggðir fyrir mína fjöl-
skyldu heldur líka heilt íbúðarhús,
settir þökur á lóðina, hellulagðir
innkeyrsluna og smíðaðir sólpall. Já,
ég veit stundum ekki hvað þú gast
ekki gert og hvert þú sóttir þessa
þolinmæði, en það væri lygi að segja
að þú hafir ekki verið stríðnispúki
því það voru ófá skotin sem við feng-
um, en öll í góðu, það seinasta sem
ég man var það að ég ætlaði að sjá
um matinn og þú og Haukur ætl-
uðuð að fara að dytta að einhverju
þegar ég mundi eftir heimalærdómi
hjá Vigni, þá kom það „Hvað, ætlaði
hún ekki að elda?“ og hló á eftir.
Eitt sinn þegar þið voruð í bænum
og ég fór að sækja Arnar Inga var
það „Hvar er afi? Er hann heima?“
En svarið var ekki eins og sá stutti
vildi hafa það, „Hann er hjá Petu“,
og það var ekki hætt fyrr en ég
keyrði hann þangað og þá var það
„Viltu koma heim“, og eins og alltaf
fyrir strákana þína var svarið já, þú
stökkst úr sófanum og í úlpuna og
gladdir lítið hjarta.
Takk fyrir að vera okkur góður
tengdapabbi og afi.
Góður guð varðveiti þig.
Hrafnhildur, Vignir Gunnar
og Arnar Ingi.
Elsku afi,
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
Grátnir til grafar,
göngum vér nú héðan,
fylgjum þér vinur. Far vel á braut.
Guð oss það gefi,
glaðir vér megum
þér fylgja í friðarskaut.
(V. Briem.)
Þökk fyrir allt elsku afi okkar,
þínir dóttursynir,
Andri Þór, Randver Þór og
Vilhjálmur Magnús Þór.
Hann Ranni bróðir minn lést
mjög snögglega þann 12. desember
síðastliðinn, mér féllust hendur. Ég
var í óða önn að undirbúa ferð fjöl-
skyldu minnar til Íslands, þegar ég
fékk þessar sorgarfréttir. Ranni var
einn af sjö systkinum 3 bræður og 4
systur, fæddur og uppalinn í Ólafs-
vík, sonur Alfonsar Kristjánssonar,
sjómanns og Ásthildar Guðmunds-
dóttur. Ranni var lærður vélstjóri
og vann mikið til sjós.
Ég á margar góðar minningar um
Ranna, sem ég geymi í hjarta mínu.
Hann reyndist mér alltaf hinn
besti bróðir. Ég var ákaflega stolt af
bræðrum mínum þrem, enda létu
þeir mikið með litlu systir sína.
Bernskuminningarnar eru af
þeim í bílskúrnum, með smurningu
upp fyrir haus, rífandi bílana í sund-
ur og setja þá saman aftur eins og
púsluspil.
Þeir voru góðir bræður. Oft fékk
ég að sitja í flottu bílunum þeirra, og
varð ég stundum græn af öfund ef
ég sá einhverja aðra krakka með
þeim. Eitt sinn fékk ég meira að
segja að rúnta með Ranna á bleiku
drossíunni þegar hann var með full-
an bíl af skvísum og gæum. Það var
11 ára aldursmunur á okkur Ranna.
Hann var skemmtilegur í viðræðu,
hnyttinn í tilsvörum og svakalega
stríðinn. Stundum hræddi hann mig
með fjörulöllunum eða hann gaf mér
dýrindis gjafir eins og t.d. gullúrið,
sem hann gaf mér þegar ég var 12
ára og ég varðveiti enn.
Árið 1970 sigldi ég með Ranna á
Matthildi SH, 100 tonna bát frá
Ólafsvík til Grimsby í Englandi.
Skipstjórinn var Kristmundur
frændi, sonur hans Brynjar var
kokkur, annar vélstjóri var Halldór
frændi. Ranni var fyrsti vélstjóri og
fékk ég að liggja í kojunni hans alla
leiðina. Þetta var um 5 daga sigling
og var ég ferlega sjóveik og hef ég
aldrei heldur verið eins lífhrædd,
báturinn var drekkhlaðinn af fiski
og öldurnar voru eins og svört fjöll.
Ég lá á bæn og mamma líka. Áhöfn-
in var mér mjög góð nema þegar
þeir skruppu allir á Rauða ljónið,
pöbbinn og skildu mig eina eftir um
borð, ég læsti mig inni í skipstjór-
aklefanum, ég var hálfsmeik við
„Tjallana“ sem voru að vinna í lest-
inni. Ranni kom mér og stóra kass-
anum í lest til London. Ég var nú
ekki lengi hrædd við „Tjallana“, því
ég giftist einum þeirra og eigum við
35 ára brúðkaupsafmæli í dag, þeg-
ar þetta er skrifað þann 18. desem-
ber. Við höfum mestmegnis búið í
Bretlandi og eignuðumst þrjá
drengi, sem þráðu að komast með
mér til Ólafsvíkur á sumrin. Einn
sona minna, Stefan, táraðist við að
frétta um andlát Ranna, þeir gerð-
ust góðir vinir eitt sumarið og spiluð
oft „Yatzsy“ saman og svo var flikk-
að upp á gamla BMX hjólið hans
Hauks fyrir Stefan.
Ranni og Inga voru hamingjusöm
hjón og eignuðust soninn Hauk og
dótturina Petrínu. Haukur og Ranni
höfðu rekið bát saman í mörg ár og
voru þeir feðgar mjög samrýndir.
Ranni og Inga eiga tvo sonarsyni og
þrjá dóttursyni sem munu sakna afa
síns mikils. Ranni var ákaflega sér-
stakur maður, vinur vina sinna, gull-
stássið hennar mömmu sinnar en
pabbi held ég hafi kallað hann þver-
haus, sem er fyndið því þeir voru
mjög líkir. Ég vil að síðustu skila
þakklæti til Ranna og Ingu, fyrir
það hvað þau tóku mér alltaf opnum
Randver Viggó
Alfonsson
✝
Okkar ástkæri, yndislegi sonur, bróður, mágur og
frændi,
GUÐMUNDUR EIÐUR GUÐMUNDSSON,
Skólatúni 4,
Álftanesi,
sem lést af slysförum laugardaginn 16. desember,
verður jarðsunginn frá Víðistaðakirkju föstudaginn
29. desember kl. 13.00.
Ásta Angela Grímsdóttir, Guðmundur Viggó Sverrisson,
Matthildur Ólöf Guðmundsdóttir, Andrés Skúli Pétursson,
Fanney Elínrós Guðmundsdóttir, Gunnar Ellertsson,
Pálmi Grímur Guðmundsson, Bjarney Katrín Gunnarsdóttir
og frændsystkini hins látna.