Morgunblaðið - 19.03.2007, Síða 20

gæludýr
20 MÁNUDAGUR 19. MARS 2007 MORGUNBLAÐIÐ
Yamaha píanó.
Yamaha píanó og flyglar
með og án SILENT búnaðar.
Veldu gæði – veldu Yamaha!
Samick píanó.
Mest seldu píanó á Íslandi!
Fáanleg í svörtu, hnotu og mahoný.
Verð frá 357.000 kr.
Goodway píanó.
Fáanleg í svörtu, hnotu og mahoný.
Verð frá 238.000 kr.
15 mán. Vaxtalausar greiðslur.
Estonia flyglar.
Handsmíðuð gæðahljóðfæri.
Steinway & Sons
Fyrir þá sem vilja aðeins það besta.
Til sýnis í verslun okkar.
H L J Ó Ð F Æ R A H Ú S I Ð
Suðurlandsbraut 32 • 108 Reykjavík • 591 5350

  




  






 
  ! "#$%& '(
' )*+%&
,-& ./ 0''
111!23+22!&
4

4
5
Eftir Þuríði Magnúsínu Björnsdóttur
thuridur@mbl.is
Það er líf og fjör á heimili fimm mannafjölskyldu þar sem hundur og tveirkettir eiga sér samastað. Cavalier-hundurinn Krummi og „kattarparið“
Snæfinnur og Kamilla eru góðir félagar And-
reu Daggar Sigurðardóttur, 14 ára stúlku, og
fjölskyldu hennar á Seltjarnarnesinu. Andrea
er mikill dýravinur og það kom sér vel fyrir
tvo yfirgefna kettlinga sem móðir hennar,
Dóra Arnardóttir, fann fyrir nokkru rétt hjá
Mýrarhúsaskóla.
„Þeir voru ósköp sætir, svartur og gul-
bröndóttur, 8–10 vikna gamlir og kassavanir
en það var eins og þeir væru ekki búnir að
missa sogþörfina því að annar kettlingurinn
saug sig á bringunni og hinn saug hann líka.
Svo heyrði maður bara soghljóðin,“ lýsir
Dóra. „Ég var úti að ganga með hundinn og
kom auga á kettlingana í blómabeði alveg við
gangstéttina. Ég tók þá ekki, var líka með
hundinn, en dóttir mín var ekki ánægð með
það þegar ég kom heim. Við keyrðum því upp
eftir – á náttfötunum – og sóttum þá.“ Það
vafðist ekkert fyrir Andreu hvað gera skyldi:
„Við gátum ekki skilið þá eftir úti! Maður sá
líka strax að þetta voru engir villukettir.“
Samt hafi litlu greyin auðvitað verið hvekkt.
„Þeir voru nú ekki feitir og grétu í hvert
skipti sem þeir fengu mat. Við fórum á
lögreglustöðina og gáðum í allar búðirnar til
að athuga hvort einhver saknaði þeirra, við
vonuðum að fólk væri ekki svona grimmt,“
segir Dóra. „Örugglega hefur einhver læðan
orðið kettlingafull fyrir slysni en fólkið ekki
treyst sér til að halda þeim og losað sig við þá
þannig að þeir rötuðu ekki heim,“ tjáir Andr-
ea blaðamanni allhneyksluð á svip. Þeim
mæðgum þykir þetta slæm meðferð á ósjálf-
bjarga dýrum. „Það kostar nú ekki mikið að
láta svæfa þá, það er a.m.k. mannlegra en láta
þá kveljast úti – það var líka mjög kalt í
veðri,“ segir Dóra. „Grunnskólakrakkarnir
hefðu fundið þá þarna,“ segir Andrea og telur
að það hljóti að hafa verið ætlunin.
Þeir sem eru kunnugir dýrahaldi vita að
það er ekki alltaf sól og sæla. Fjölskyldan býr
rétt hjá umferðargötu og þrír kettir frá þeim
hafa lent undir bílum, einn þeirra rétt við
húsið, þær segja fólk líka keyra hratt
framhjá.
Maður er aldrei einn
Eftir vikudvöl hjá fjölskyldunni höfðu kett-
lingarnir náð sér vel á strik. Þau reyndu hvað
þau gátu að koma þeim út en úr varð að fara
með þá í Kattholt. Þrátt fyrir að einhverjir í
fjölskyldunni hefðu viljað halda þeim þótti
það erfitt við að eiga, sérlega þegar ferðalög
eru í dagskrá. Að auki hefði farið að halla ansi
mikið á hundinn á heimilinu með fjóra ketti til
að hafa auga með. Stríðni kattarins er nefni-
lega engin lygasaga í augum Krumma, læðan
Kamilla er t.a.m. sýnd veiði en ekki gefin.
„Það er enginn slagur á milli þeirra en Ka-
milla á það til að slá aðeins til Krumma, hún
sýnir sig og stælir fyrir framan hann og slett-
ir svo loppunni,“ segir Dóra og Andrea heldur
áfram: „Hún vill ekki alltaf láta klappa sér en
kemur oft til manns þegar maður er að fara
að sofa.“ Hún segist hafa mjög gaman af dýr-
um. „Við höfum alltaf átt ketti en eftir að
hundurinn kom finnst mér orðið skemmti-
legra að eiga hund. Þeir eru meira með manni
en kettirnir sem eru sjálfstæðari.“
Margir hafa lýst því hve gefandi það sé að
eiga dýr og þær mæðgur taka undir það.
„Maður er aldrei einn, m.a.s. þegar maður fer
bara út með ruslið kemur hundurinn fagnandi
á móti manni. Ég reyni líka að fara út að
ganga með hann á hverjum degi og það er
miklu skemmtilegra að hafa hann með sér,“
lýsir Dóra.
Guttinn á bænum, Hilmar Þór, vill helst
ekki festast á filmu. Hann unir sér greinilega
vel með þríeykinu Krumma, Snæfinni og Ka-
millu og skýst á milli þeirra en þau eru að
sögn móður hans ósköp góð við hann, jafnvel
þótt hann tuskist svolítið með þau. Vita sem
er að blíðuhót eru æði misjöfn.
Morgunblaðið/Sverrir
Dýravinur Andrea með fangið fullt af köttum – Kamillu og Snæfinni – og Krummi þeim við hlið. Móðir hennar fann kalda kettlinga við Mýrarhúsaskóla sem fjölskyldan fóstraði um stund.
Blíður Krummi „krúnkar“ alls ekki til félaga
sinna, kattanna tveggja, frekar að læðan Ka-
milla krúnki að honum.
Kettlingar
í köldu
blómabeði