Morgunblaðið - 05.04.2007, Qupperneq 46

46 FIMMTUDAGUR 5. APRÍL 2007 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
Híf opp æpti karlinn
inn með trollið inn.
Hann er að gera haugasjó
inn með trollið inn.
(Jónas Árnason)
Að leiðarlokum vil ég þakka svila
mínum Trausta Jónssyni trygga
samfylgd í rúm 40 ár. Ég sá og
kynntist honum fyrst þegar við Dóra
komum í heimsókn til hans til Ólafs-
víkur. Þar bjó hann með konu sinni
Engilgerði (Gerðu) Sæmundsdóttir
og Ásdísi dóttir þeirra. Þar sá ég
einnig í fyrsta skiptið tengdamóður
mína Ríkey Eiríksdóttur, þá glæsi-
legu baráttukonu. Blessuð sé minn-
ing hennar. Fyrir ungan mann, sem
var að stíga óvænt um borð í stóra
samhenta fjölskyldu fann ég þarna
Trausti Jónsson
✝ SkarphéðinnTrausti Jónsson
fæddist á Arn-
arstapa á Snæfells-
nesi 25. október
1922. Hann lést á
Landspítalanum í
Fossvogi 24. febr-
úar síðastliðinn og
var
útför hans gerð
frá Fossvogskapellu
7. mars, í kyrrþey.
strax traustan vin og
sú vinátta hélst alla
tíð.
Samverustundirnar
síðan hafa verið marg-
ar og ánægjulegar. Á
síldarárunum, fyrst á
Siglufirði og síðar á
Seyðisfirði, var
Trausti farsæll vél-
stjóri á Jökli, Stapa-
fellinu og Jóni á Stapa
frá Ólafsvík hjá bróð-
ur sínum Tryggva
skipstjóra, þeim mæta
manni. Þeir bræður
lönduðu oft á Seyðisfirði hjá söltun-
arstöðinni Hrönn og Borgum. Gerða
saltaði síld á Borgum. Sumrin sem
þau hjón voru með okkur á Seyð-
isfirði voru hlaðin ævintýrum í síld-
arstemmningunni. Minnist ég m.a.
ferða okkar með þeim systrum um
Héraðið, Mjóafjörð, Borgarfjörð,
Vopnafjörð og víðar. Heimsóknir
okkar Dóru til ykkar suður, þegar
þið eruð flutt á Skeiðarvoginn, síðan
í Ljósheimana, voru árvissar og ekki
má gleyma uppáhaldsstaðnum henn-
ar Dóru, Nónhól á Arnarstapa. Þar
sóttir þú sjóinn á þinni trillu. Þær
systur dunduðu sér sælar í garðinum
og fallegri náttúrunni á meðan þær
biðu eftir þér úr róðri. Þar leið henni
og ykkur svo vel. Einnig minnist ég
góðra stunda sem við áttum saman á
Kanarí . Þær systur voru í raun aldr-
ei langt frá hvor annarri þó að önnur
væri búsett á Seyðisfirði en hin í
Reykjavík. Þegar Dóra settist með
gítarinn sinn, þú búinn að fá þér í
pípu og tókst nikkuna í kjöltuna,
textabókin komin á sinn stað, ég og
Gerða búin að koma okkur þægilega
fyrir, þá mátti sko bóka frábæra tón-
leika. Ekki skemmdi það nú fyrir
þegar þær systur (Stína, Gullý, Est-
er og Ella) og bræðurnir (Steini og
Haddi) mættu á tónleikana með sína
ágætu maka. Ekki má gleyma stuð-
boltunum Rikka og Binnu, þá var nú
gefið vel í.
Ég þakka þér, Trausti minn, fyrir
samfylgdina öll þessi ár. Þakka þér
fyrir að vera eins og þú varst. Þó að
samverustundum okkar hafi fækkað
nú allra síðustu árin þá hefur þú alla
tíð átt vissa „hillu“ hjá okkur fjöl-
skyldunni á Seyðisfirði.
Bodda og Óli í Danmörku þakka
þér allt sem þú varst þeim. Inga
sendir þér innilegar þakkir fyrir
„samveruna“ 1971-72 og Ester, Jói,
Steini og Didda senda kveðjur og
þakkir. Þegar þú nú hverfur yfir
móðuna miklu, kæri vinur, og hittir
þær systur, skilaðu þá kveðju. Ég
sakna ykkar. Sjáumst síðar.
Rikki, Binna, börn og barnabörn,
minning um frábæran pabba,
tengdapabba og afa lifir.
Þorvaldur Jóhannsson (Valdi).
Látinn er í Dan-
mörku vinur minn Jón
Jónsson eftir löng
veikindi, langt um ald-
ur fram, 63 ára. Ég kynntist Jóni
fyrir allmörgum árum, við náðum
fljótt saman enda höfðum við sama
áhugamál, sem var sölumennska og
unnum við hjá sama fyrirtæki, sem
vinur og félagi okkar átti. Jón var
afbragðs sölumaður, ég leyfi mér að
segja snillingur á því sviði. Hann gat
farið í hvaða gervi sem var sem aðrir
gátu ekki. Honum var lagið að fá
aðra til að vinna í sína þágu. Til
dæmis fékk hann ráðherra til að
koma fram í auglýsingu fyrir af-
bragðs spil, sem hann fann upp
Jón Jónsson
✝ Jón Jónssonfæddist í
Reykjavík 7. júní
1943. Hann andaðist
á Sjúkrahúsi Hró-
arskeldu í Dan-
mörku 5. febrúar
síðastliðinn og var
útför hans gerð frá
Fríkirkjunni í
Reykjavík 9. mars.
ásamt öðrum. Ég held
að engum hefði tekist
að gera þetta á þeim
tíma. Þetta vakti gíf-
urlega athygli. Jón
var mikill uppfinn-
ingamaður og það leið
varla sá dagur sem
hann kom ekki með
einhverjar nýjar hug-
myndir.
Jón fór í nám til
Noregs og lærði lag-
metisiðju. Hann
reyndi fyrir sér með
ýmsar nýjungar eftir
að hann kom heim úr námi, sumar
alveg frábærar. Hann var að mörgu
leyti langt á undan sinni samtíð.
Jón var traustur vinur og félagi.
Það stóð ekki á honum ef vinir hans
og félagar áttu ekki pening, það
skipti ekki máli, hans viðmót var
ætíð; ég á peninga, ég borga. Svo
var aldrei minnst á það meira. Þann-
ig var Jón.
Leiðir okkar Jóns skildu þegar
hann og fjölskylda hans fluttust bú-
ferlum til Danmerkur. Eftir það
hittumst við sjaldnar. Hann kom þó
ávallt til Íslands í lengri eða
skemmri tíma. Þá voru rifjaðir upp
gömlu góðu dagarnir, sem við héld-
um að yrðu alltaf ein hamingja og
gleði, en þeir hurfu eins og aðrir
dagar og nýir komu í staðinn. Þann-
ig er lífsins saga.
Það er mikill söknuður að Jóni.
Hann gekk alltaf hreint til verks.
Hann skapaði sína eigin tísku, sem
allir tóku eftir, hann var sjálfstæður
og setti það ekki fyrir sig hvað aðrir
sögðu. Maður vissi alltaf hvar maður
hafði hann. Slíkum manni er ekki
hægt annað en að bera virðingu fyr-
ir. Ég vil þakka forsjánni fyrir að
hafa kynnst þessum góða dreng.
Með þessum fátæklegu orðum
mínum vil ég þakka honum tryggð
og góða vináttu. Megi Guðs blessun
fylgja fjölskyldu hans á þessum erf-
iðu tímum. Ég sendi þeim mínar
innilegustu samúðarkveðjur.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka
hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að kynn-
ast þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir.)
Baldvin E. Albertsson.
Ingvar Ásmundsson
var þéttur á velli og
enginn veifiskati.
Hann var oft býsna
þungbúinn á svip, setti í brýnnar og
horfði ódeigur á veröldina, hvernig
sem hún lét. Mörgum þótti hann
harður í horn að taka; skapmikill og
örlyndur nokkuð, hugmyndaríkur
og óvæginn, oft þver. Hann var
stærðfræðingur góður, öflugur
kennari, vinfastur og tryggur, ráða-
góður og skemmtilegur í góðum
hópi. Hann tók oft stórt upp í sig og
var hreinskiptinn í samskiptum og
viðræðum og oft hrjúfur í deilum svo
að undan sveið. Hann var öflugur
skákmaður og mér er ekki grunlaust
um að hann hafi að nokkru leyti litið
á lífið sem flókna skák. Hann var
Ingvar Ásmundsson
✝ Ingvar Ás-mundsson fædd-
ist í Reykjavík 10.
júlí 1934. Hann lést
á líknardeild Land-
spítalans í Kópavogi
21. febrúar síðaslið-
inn og var útför
hans gerð frá Hall-
grímskirkju 1.
mars.
árásargjarn í tafli og
stundum þótti sam-
ferðamönnum að í fasi
sínu tæki hann mið af
því. Það hæfir honum
sem Hannes Hafstein
segir í ljóði: Klíf í
brattann! Beit í vind-
inn,/ brotin þræð og
hika ei!/ Hik er aðal
erfðasyndin.
Atvikin höguðu því
svo að við Ingvar unn-
um náið saman um
hríð í Félagi áfanga-
skóla og hittumst auk
þess oft á margvíslegum fundum þar
sem málefni framhaldsskóla voru til
umræðu. Við töluðumst oft við í
síma um einstök mál, ekki síst ef
nemendur höfðu gerst brotlegir.
Hann bar hag nemenda fyrir brjósti,
og ég veit með vissu að hann tók
nærri sér að beita þá hörðu og gerði
það ekki nema í nauðir ræki. Hryss-
ingslegt orðalag var ekki vottur um
eðli hans, heldur skel eða skrápur
um tilfinningaríkt lunderni.
Ingvar Ásmundsson sigldi aldrei
lygnan sjó í störfum sínum og stund-
um voru athafnir hans umdeildar
eins og títt er um menn sem ekki
binda bagga sína sömu hnútum og
fjöldinn. Hann sætti oft gagnrýni en
svaraði jafnan fullum hálsi. Mér
fannst gott að eiga hann að þegar ég
var í vafa um hvaða ákvörðun skyldi
tekin. Í skólastarfi þurfa menn að
taka margar ákvarðanir og flestar
án mikillar umhugsunar, og ég lærði
af Ingvari að betra er að taka vit-
lausa afstöðu – og biðjast þá afsök-
unar – heldur en láta skeika að
sköpuðu.
Síðustu ár barðist Ingvar við
krabbamein af því afli sem honum
gafst, og á sama tíma blómstraði
skákgáfan; hann stóð sig með ólík-
indum vel á mótum og naut þess að
tefla sem aldrei fyrr. Nú hefur hann
lotið í lægra haldi í þeirri skák sem
enginn vinnur. Grímur Thomsen
segir í ljóði að sálin sljóvgist í stöð-
ugum meðbyr, að hjartablóðið
storkni sömuleiðis og
viljans dignar verkastál,
visnar hjartans gróði;
vanti bæði beizkt og salt,
bragð á sætu dofnar,
ljúffengt verður leitt, í allt
löngun út af sofnar.
Þetta verður sízt sagt um Ingvar
Ásmundsson, hugur hans var vökull
og samur við sig til lokadægurs.
Eiginkonu hans og öðrum ástvinum
sendi ég samúðarkveðju.
Sölvi Sveinsson.
✝
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi, stjúpsonur,
vinur okkar og bróðir,
BJARNI ÞÓRÐARSON
frá Hellissandi,
sem lést laugardaginn 31. mars, verður jarðsung-
inn frá Ólafsvíkurkirkju laugardaginn 7. apríl
kl. 14.00.
Jarðsett verður á Ingjaldshóli.
Hrefna Bjarnadóttir, Shaun Oliver,
Eggert Bjarnason, Helen Billington,
Katla Bjarnadóttir, Sigmundur Heiðar Árnason,
Bjarney Vigdís, Tanja, Svava, Matthías, Dádi,
Kristófer, Anton, Alyssa og Aletta,
Sigurlaug Sigurjónsdóttir,
Svava Eggertsdóttir, Lúðvík Kemp
og systkini hins látna.
✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, afi
og langafi,
BJARNI ÁSMUNDUR GÍSLASON,
lést á heimili sínu þriðjudaginn 3. apríl síðastliðinn.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Jónína Halldóra Einarsdóttir,
Rósamunda Gerður Bjarnadóttir, Skúli Skúlason,
Guðrún Hildur Bjarnadóttir,
Gísli Jón Bjarnason, Guðbjörg Aðalsteinsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Okkar kæra vinkona,
ELÍN KRISTJÁNSDÓTTIR,
Miðtúni 78,
Reykjavík,
er látin.
Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþey.
Fyrir hönd vina hennar,
Guðbjörg Benediktsdóttir.
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
ANNA GUÐJÓNSDÓTTIR
frá Eystri-Skógum,
lést á dvalarheimilinu Lundi, Hellu, laugardaginn
31. mars.
Jarðsungið verður frá Fossvogskirkju þriðjudaginn
10. apríl kl. 11.00.
Sólveig Guðmundsdóttir, Sigþór Sigurðsson,
Ólafur Guðmundsson, Guðrún Guðmundsdóttir,
Jón Guðmundsson, Jóhanna Hannesdóttir,
Pétur Guðmundsson, Alda Guðmundsson,
Gunnar Guðmundsson, Sigurjóna Björgvinsdóttir,
Sigríður Jónsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Frænka okkar og systir,
EMMA CORTES,
lést á dvalar- og hjúkrunarheimilinu Grund að morgni miðvikudagsins
4. apríl.
Garðar Cortes,
Jón Kristinn Cortes,
Anna Margrét Cortes
og fjölskyldur.
✝
Elskulegur sonur okkar, bróðir og mágur,
ÞORVARÐUR STEFÁN EIRÍKSSON,
Hörgsholti 9,
Hafnarfirði,
lést laugardaginn 31. mars sl.
Útförin fer fram frá Víðistaðakirkju föstudaginn
13. apríl kl. 15.00.
Eiríkur Rúnar Þorvarðarson, Svanhildur Ladda Þorvarðarson,
Gunnar Kiatkla Eiríksson, Ásgerður Ólína Jónasdóttir,
Ingimundur Vigfús Eiríksson.