Morgunblaðið - 10.05.2007, Side 47

Góðar minningar fylla hugann og
ylja.
Kynni okkar Valdimars hófust
fyrir tæpum 32 árum er við urðum
samstarfsfélagar í lögreglunni í
Kópavogi. Ég óharðnaður ungling-
urinn að hefja störf og hann reynd-
ur og sjóaður í faginu.
Ég minnist með miklu þakklæti
samstarfsára okkar, þar sem hann
tók mig upp á arma sína, leiðbeindi
mér og veitti ómetanlegan stuðning
og skilning er ég var að fóta mig í
nýju starfi. Með fjölskyldum okkar
tókust kærleikar og vinátta er hald-
ist hefur óslitið frá fyrsta degi er við
kynntumst. Aldrei hefur fallið þar
skuggi á.
Áhugamál okkar Valdimars lágu
jafnframt saman á mörgum sviðum
og eftir starfslok hans nýttum við
okkur Netið til samskipta þess á
milli sem við heimsóttum hvor ann-
an.
Þegar erfið veikindi hans og
flutningur á umönnunarstofnun fyr-
ir norðan stöðvuðu tölvusamskipti
okkar um stund, sá Valdimar sér
leik á borði og fól dóttur sinni að
hafa milligöngu um áframhaldandi
tölvupóstsamskipti okkar. Tókst
það með miklum ágætum.
Valdimar var snilldar hagyrðing-
ur og þekktur sem slíkur. Sam-
starfsfélagar hans kynntust og
fengu að njóta vísna- og ljóðasmíða
hans, er hann við ólíklegustu tæki-
færi tjáði sig í bundnu máli. Hann
hafði þann sið öll þau ár sem við
störfuðum saman að yrkja til mín
vísu á afmælisdegi mínum.
Til margra ára voru Valdimar og
tengdamóðir mín þátttakendur í
bridgestarfi aldraðra í Kópavogi og
er hún féll frá heiðraði Valdimar
minningu hennar með því að fá
þátttakendur á næsta spiladegi til
að rísa úr sætum. Slík var gæska
hans. Valdimar var einstaklega
hjartahlýr, kærleiksríkur og gef-
andi persónuleiki, sem sárt verður
saknað.
Með þessum fátæklegu orðum
kveðjum við góðan og tryggan vin.
Hafðu þökk fyrir allt og allt, kæri
vinur.
Elsku Kristrún, Sigrún og fjöl-
skylda og aðrir ættingjar og vinir.
Guð veiti ykkur styrk í sorginni.
Blessuð sé minning Valdimars Lár-
ussonar.
Minningin um góðan dreng lifir.
Þröstur Elfar Hjörleifsson,
Dýrborg Ragnarsdóttir.
Valdimar Lárusson, lögreglu-
varðstjóri og leikari, er látinn.
Leiðir okkar Valdimars lágu sam-
an er ég byrjaði í Kópavogslögregl-
unni, þá 19 ára gamall, í maí 1976.
Valdimar tók mjög vel á móti mér
og með lotningu og virðingu sagði
hann mér að hann hefði unnið með
föður mínum, sem þá var látinn,
Inga Ólafi Guðmundssyni og móður
minni, Kristínu Kjartansdóttur, hjá
Silla og Valda.
Hann hafði reynst móður minni
vel líkt og öllum sem hann átti sam-
leið með. Það var allt svo gott við
þennan mann. Ég man að það var
spennandi að hafa hann nærri því
að hann litaði vel upp á hversdags-
leikann á lögreglunni. Hann vildi
engum gera mein og kom fram við
alla af virðingu. Hann var góður
kennari fyrir þá sem voru að hefja
störf. Hann hafði mjög ákveðnar
skoðanir og var fastur á sínu. Hann
vildi þjóðinni vel og hélt á lofti vel
töluðu íslensku máli og mikill hag-
yrðingur var hann. Það voru ófáar
vísurnar sem urðu til á þessum ár-
um og voru þær flestar skráðar í
bók á lögreglustöðinni en bókin
hlaut nafnið ,,Dísa“.
Það eru gullmolar á vegi okkar á
lífsleiðinni og Valdimar Lárusson
var einn af stærri molunum.
Með þessum fáu orðum vil ég
koma á framfæri virðingu og þökk
fyrir að hafa fengið að vera á lífsleið
hans og hafa hann sem samstarfs-
mann í nærri 15 ár. „Ég minnist þín
um daga og dimmar nætur en mín
hugarrós á leiði þínu grær.“
Ég votta Dúnu, Sigrúnu, fjöl-
skyldu og vinum mína dýpstu sam-
úð.
Minning þín lifir, kæri vinur!
Guðmundur Ingi Ingason.
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 10. MAÍ 2007 47
✝ Una Bára Ólafs-dóttir fæddist á
Kóngsbakka í
Helgafellssveit 15.
september 1911.
Hún lést á Drop-
laugarstöðum 26.
apríl síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Ólafur Jó-
hannsson og Lára
Rósa Loftsdóttir.
Lára Rósa var ættuð
af Snæfellsnesi, en
Ólafur uppalinn á
Seltjarnarnesi. Á
fyrsta ári flutti Bára
með foreldrum sínum til Reykja-
víkur. Lára Rósa lést ásamt tveim-
ur börnum sínum í spænsku veik-
inni 1918. Ólst Bára eftir það upp
hjá móðurömmu sinni Katrínu
Gísladóttur. Eina eftirlifandi
systkini hennar, Ingibjörg, ólst
upp hjá föðurfólki á Seltjarnar-
nesinu. Ólafur giftist aftur um ára-
tug síðar Sigríði Magnúsdóttur.
Eiginmaður Báru var Guð-
mundur Guðmundsson frá Ísafirði,
f. 16. september 1917, d. 4. nóv-
ember 1968, sonur Guðmundar
Magnússonar, sem var frá Kálfa-
1999, börn þeirra Þorvarður,
Kristrún og Ástrós, áður átti Guð-
rún Tómas Arnarson, síðari maður
Guðni Þór Ólafsson; c) Guð-
mundur, maki Lísbet Thomson,
börn þeirra eru Una Dögg, sam-
býlismaður Ómar Helenuson, dótt-
ir þeirra Alexandra Líf, Magnús
Ingi og Unnur María. d) Ásta Mar-
grét, sonur hennar Noah Ralph
Byrne, sambýlismaður Steve. Áður
átti Magnús e) Halldóru Magn-
úsdóttur, fyrri maður hennar var
Jón Árnason, skildu, barn Grímur
Jónsson, kvæntur Svönu Björk
Hjartardóttur. Seinni maður Hall-
dóru var Helgi Ragnarsson, nú
skilin, þeirra börn eru Magnús og
Helgi. Einnig á Magnús f) Bern-
harð Laxdal, kona hans er Anna
Björnsdóttir, börn: Daníel, Jóhann
og Hildur. 3) Lára G. Nielsen, sam-
býlismaður Sverrir Garðarsson,
áður gift Thomas Goodreau, og
Paul Nielsen, báðir látnir.
Bára og Guðmundur höfðu þau
komið sér upp eigin húsnæði á
Langholtsvegi þar sem hún bjó
lengi eftir að hann lést. Hún vann
við ræstingar hjá Landsbankanum
og síðar á saumastofu Landakots.
Síðustu árin dvaldi hún á Drop-
laugarstöðum.
Útför Báru verður gerð frá
Langholtskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.
vík í Ögurhreppi, og
Guðrúnar Guð-
mundsdóttur frá Ing-
ólfsfirði í Árnes-
hreppi. Bára og
Guðmundur hófu bú-
skap í Reykjavík
1932 og Guðmundur
lauk námi við Sjó-
mannaskólann og
starfaði síðan á sjó.
Börn þeirra eru þrjú:
1) Sigríður Erla
(Edda), maður henn-
ar var Ásgeir Ás-
geirsson, nú látinn,
börn þeirra a) Katrín,
maki Guðmundur Ólason, börn
Haukur, Guðmundur Óli og Guðný
Edda, áður átti Katrín Ásgeir Pál
Baldursson, b) Lára, maki Brandur
Einarsson, börn þeirra eru Bára,
Vigdís, Erla og Einar; og c) Hólm-
fríður, börn Bjarni, Edda Björk,
Lára Rósa og Jóhanna Katrín. 2)
Magnús, maki: Ásta Gunn-
arsdóttir. Þau skildu. Börn: a) Elín
Bára, gift Þorsteini G. Indriðasyni,
börn þeirra: Lára Margrét og
Indriði Guðmundur; b) Guðrún
Lára, fyrri maður hennar var
Kristján Einar Þorvarðarson, d.
Vaktu, minn Jesús, vaktu í mér,
vaka láttu mig eins í þér.
Sálin vaki þá sofnar líf,
sé hún ætíð í þinni hlíf.
(Hallgrímur Pétursson.)
Hún var smávaxin, fíngerð, góð-
leg, bara nákvæmlega eins og barnið
gat hugsað sér góða ömmu. Margs er
að minnast á þeirri göngu sem ég átti
með henni. Hún var ein af þeim kon-
um sem þjóðin stendur í þakkar-
skuld við vegna þess að hún sinnti
öllu því sem varðaði fjölskyldu henn-
ar af þvílíkri natni að allir nutu vel,
og skilaði sínu í alla staði nánast óað-
finnanlega. Hún var ein af þeim kon-
um sem gefa sér góðan tíma til að
rækta garðinn sinn, fjölskylduna.
Það var sama hvað hún tók sér fyrir
hendur, allt var gert með kærleik og
umhyggju fyrir þeim sem áttu að
njóta.
Margar stundir átti ég hjá henni á
Langholtsveginum og ég er foreldr-
um mínum þakklát fyrir að hafa látið
eftir mér að fá oft að gista hjá ömmu.
Nýstraujuð hvít léreftsrúmföt þann-
ig að brakaði í þeim og hitapokinn
settur undir sængina áður en ég fór í
rúmið, þetta var svo notalegt að
leggjast í drifhvítt og heitt rúmið.
Grjónagrauturinn, pönnukökurnar
eru mér ofarlega í huga og kalla
fram vatn í munninn. Þegar ég hugsa
til baka sit ég í eldhúsinu hjá ömmu
og hún er að elda grautinn og smyrja
brauðið og handbragðið svo fallegt,
allt svo snyrtilegt hjá henni og svo
mikil ást lögð í verkin og til þeirra
sem nutu. Eins eru stundir þar sem
við sitjum yfir saumavélinni, fótstig-
in var hún og ég heyri hljóðið sem
vélin gaf frá sér. Amma var að
sauma föt á dúkkurnar mínar og allt
lék í höndum hennar. Það liggja ekki
eftir hana klukkustrengir eða annar
útsaumur, heldur var saumað það
sem hafði notagildi fyrir manneskj-
una. Það er svo margs að minnast á
kveðjustundu og það er svo gott að
eiga góðar minningar um samveru
við ömmu. Hún gaf mér svo margt og
hún kenndi mér marga hluti, bæði
um verklega þætti og góða fram-
komu og góðar lífsreglur. Hún amma
mín skipti aldrei skapi, hún hafði
þægilega nærveru, fyrir það þakka
ég nú.
Edda, Lára og pabbi og fjölskyld-
ur, ég votta ykkur mína dýpstu sam-
úð. Ég og fjölskylda mín þökkum
samfylgdina, hafðu þökk fyrir allt og
allt.
Guðrún Lára.
Elsku amma, það er erfitt til þess
að hugsa að þú sért farin frá okkur af
þessari jörð, en það er góð tilfinning
að vita að þú sért búin að fá hvíldina,
eftir nokkur erfið ár í veikindum. Þú
varst yndisleg og góð manneskja
amma mín, það er margt sem ég
lærði af þér og margt af því hef ég
reynt að tileinka mér í lífinu. Margar
góðar minningar koma upp í hugann
þegar ég hugsa aftur í tímann. Það
var alltaf svo gott að koma í heim-
sókn til þín á Langholtsveginn og
ófáar næturnar sem ég fékk að gista
hjá þér, bæði sem barn og unglingur.
Við áttum frábærar stundir saman,
sátum inni í stofu og spjölluðum,
spiluðum á spil, hlustuðum á plöt-
urnar þínar og ræddum málin. Ekki
spillti fyrir að veitingarnar voru eins
og á fimm stjörnu hóteli. Ég fékk
grjónagraut og smurt brauð, og þú
fékkst þér einn lítinn vindil á meðan.
Ég lét móðan mása og þú hlustaðir
og hvattir mig til dáða. Þetta kunni
lítill ömmustrákur vel að meta.
Ég var stoltur þegar við Lisbeth
eignuðumst fyrsta barnið okkar, og
að fá samþykki þitt fyrir að gefa
henni nafnið þitt, þú brostir, varst
stolt og glöð. Fyrstu ár Unu Daggar
varstu svo sannarlega hjálpleg við
okkur, á áttræðisaldri stökkstu upp í
strætó og komst til okkar á Reyni-
melinn til að passa ömmustelpuna,
þú vildir að við foreldrarnir stæðum
okkur vel í vinnu. Við komum oft í
heimsókn til þín með krakkana, mér
fannst gaman þegar þú baðst mig þá
að spila gömlu plöturnar. Þá vissi ég
að við höfðum bæði notið þess, þegar
ég var lítill strákur hjá þér. Góðar
eru minningarnar sem við eigum þar
sem þú varst mikið með okkur Lis-
beth og krökkunum á stórhátíðum.
Öll skemmtilegu fjölskylduboðin
sem voru haldin hjá þér koma upp í
hugann, þar komu allir saman og þá
var glatt á hjalla, Lára frænka spil-
aði á gítarinn og við sungum, spjöll-
uðum og skemmtum okkur vel.
Takk fyrir allt elsku amma mín, ég
bið góðan guð að taka þig í faðm sér,
ég þakka honum fyrir að hafa átt
samleið með þér. Mig langar að lok-
um að þakka starfsfólkinu á Drop-
laugarstöðum fyrir alla þá góðu
umönnun sem það veitti þér síðustu
árin.
Guðmundur Magnússon.
Þegar mamma sagði mér að amma
Bára væri látin hugsaði ég hlýtt til
allra yndislegu minninganna sem
hún gaf mér og hversu góð og gjaf-
mild hún var. Það hlakkaði alltaf í
mér að banka á hurðina og sjá móta
fyrir ömmu í gegn um glerið þegar
hún kom og opnaði, alltaf svo glöð að
sjá okkur. Í boðunum hjá ömmu á
Langholtsveginum var hún alltaf að
snúast í kring um okkur, sækja hitt
og þetta passa uppá að allir hefðu
nóg af öllu. Svo stóð hún brosandi og
naut þess að sjá börnin og barna-
börnin skemmta sér og njóta sam-
verunnar og allra veitinganna. Ef
maður sá hana ekki þá var alltaf
hægt að finna hana inní eldhúsi með
litlu vindlana sína. Allar mínar bestu
æskuminningar eru með ömmu
Báru. Þegar ég fékk að lúlla hjá
henni þá fékk ég að fara í freyðibað,
eftir það fór ég í síðu hvítu nærfötin
af afa Mumma upp í hvíta mjúka
rúmið hennar með risa hvíta dún-
sæng og kodda rétt eins og maður
væri að kúra í skýjunum. Þá kom
hún með heitt súkkulaði og bruður til
að dýfa í, og eldgamlar íslenskar
barnabækur sem voru eins og fjár-
sjóður. Morguninn eftir vaknaði ég
við ilminn úr eldhúsinu þar sem hún
var að baka eitthvað handa mér.
Flestar minningar á ég af ömmu
Báru við gömlu saumavélina sína að
búa til dúkkuföt handa mér og ekki
má gleyma litlu boðunum okkar með
litla bollastellinu mínu. Þá bjó hún til
pínulitlar samlokur og setti mjólk í
litlu bollana svo sátum við saman
drukkum, flissuðum og töluðum um
daginn og veginn. Um jól og á af-
mælisdögum voru pakkarnir frá
henni alltaf bestir. Þá fékk maður
kassa með því er virtist endalaust af
litlum gjöfum, dúkkum, hárspennum
og öðrum gersemum fyrir litlar
stelpurófur.
Amma var gjafmild, fórnfús og
góð kona, alltaf að hugsa um velferð
annarra. Eitt sinn þegar ég var fimm
eða sex ára var ég í strætó með
henni, og var órólegur ölvaður mað-
ur aftast í vagninum og þegar vagn-
stjórinn opnaði hurðina datt hann út
á götuna og lá þar á gangstéttinni.
Flestir voru hræddir við hann en
amma leiddi mig út úr vagninum, fór
úr kápunni sinni og lagði hana á
manninn til að hlýja honum. Svo
gengum við tvær afganginn af leið-
inni heim. Svona var hún gerð og
þetta sé ég í pabba, hann er alveg
eins og hún með þetta. Er ég eldist
og þroskast kann ég að meta þau for-
réttindi að hafa átt svona yndislega,
umhyggjusama og góða ömmu. Glað-
lega hugsa ég til þess að afi Mummi
og amma Bára fá nú að njóta þess að
vera saman á ný, heilbrigð á líkama
og sál. Pabbi hefur alltaf hugsað svo
vel um hana, og sérstaklega síðast-
liðin ár var hann alltaf hjá henni
ásamt Eddu, Láru frænku og öðrum
fjölskyldumeðlimum. Pabbi er alveg
einstakur, yndislegur maður og er
augljóst hvaðan hann hefur það.
Guðleg blessun sé yfir ömmu, undir
henni og allt um kring. Elsku amma,
hjartans þakkir fyrir samverustund-
irnar, ég deili öllum þínum ástartöfr-
um og minningum með honum Nóa
mínum, og segi honum sögur af lang-
ömmu Báru í sérstöku boði yfir litlu
bollastelli.
Ásta Margrét Magnúsdóttir.
Bára mágkona mín er látin, 96 ára
gömul. Dásamleg kona hefur kvatt.
Þegar ég hugsa um Báru mína þá
streyma fram minningar, ekkert
nema ljúfar og góðar minningar.
Bára var einstök kona. Dugnaður
hennar, ósérhlífni og hjálpsemi í
annarra garð voru meðal hennar eig-
inleika. Bára var alltaf til staðar þeg-
ar fólk þurfti aðstoð og hjálp. Og
glaðlyndi hennar og jákvæðni var við
brugðið.
Foreldrum mínum var hún ein-
stök tengdadóttir og við öll fjölskyld-
an eigum henni mikið að þakka. Guð-
mundur bróðir, eiginmaður Báru,
var mikið á sjó og lést svo fyrir aldur
fram. Hann varð aðeins 51 árs. Þá
reyndi mikið á okkur öll en þó mest á
Báru. Hún hélt vel utan um börnin
sín og þeirra afkomendur.
Bára var mikil hannyrðakona. Öll
fallegu fötin sem hún saumaði á
börnin og öll veggteppin, púðarnir
og dúkarnir, sem hún gaf okkur öll-
um í fjölskyldunni, voru yndislega
falleg.
Síðustu árin voru henni erfið, en
börnin hugsuðu vel um hana og voru
henni góð. Eftir að hún greindist
með Alzheimer dvaldi hún á Drop-
laugarstöðum þar sem vel var hugs-
að um hana.
Ég og allt mitt fólk sendum börn-
um hennar og öðrum ástvinum inni-
legar samúðarkveðjur. Blessuð sé
minning mætrar konu.
Margrét Guðmundsdóttir.
Una Bára Ólafsdóttir
✝
Hugljúfar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug
vegna andláts og útfarar eiginmanns, föður,
tengdaföður, afa og langafa,
ELÍASAR JÓNS JÓNSSONAR,
Smiðjustíg 2,
Hafnarfirði.
Sérstakar þakkir viljum við færa lögreglumönnum
og fulltrúum félagasamtaka fyrir þátttöku þeirra í
útförinni.
Oddbjörg Ögmundsdóttir,
Jón Elíasson, Björg Ásdísardóttir,
Lárus Elíasson, Ingibjörg Óðinsdóttir,
Ingi Sturla Elíasson,
Guðrún Benedikta Elíasdóttir, Kristján Gíslason,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
PÉTUR EYFELD,
Sóltúni,
Reykjavík,
sem lést á hjúkrunarheimilinu Sóltúni fimmtudag-
inn 3. maí, verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju
föstudaginn 11. maí kl. 15.00.
Þórdís Eyfeld Pétursdóttir,
Pétur F. Eyfeld, Guðbjörg E. Karlsdóttir,
Njála Vídalín, Gísli Ólafsson,
barnabörn og barnabarnabörn.