Morgunblaðið - 10.05.2007, Side 48

48 FIMMTUDAGUR 10. MAÍ 2007 MORGUNBLAÐIÐ
Kveðja frá
Tannlæknafélagi
Íslands
Það er með sorg í
huga sem við félagar í
Tannlæknafélagi Íslands kveðjum
einn af okkar farsælustu félögum.
Gylfi Felixson tannlæknir lést nú í
maíbyrjun eftir löng og ströng veik-
indi. Gylfi var Reykvíkingur að upp-
runa, lauk stúdentsprófi frá Versl-
unarskóla Íslands árið 1960 og
Tannlæknaprófi frá Háskóla Íslands
árið 1966. Skólafélögum sínum var
Gylfi góður og sannur vinur og leit-
uðu margir til hans enda var hann
úrræðagóður og farsæll maður.
Gylfi var virkur í félagsmálum
Tannlæknafélagsins og var m.a. í fé-
lagsheimilisnefnd, skemmtinefnd og
eins ritari stjórnar TFÍ. Gylfi sinnti
starfi sínu af alúð og var vinsæll og
vandvirkur tannlæknir og augljós-
lega hefur starf hans þótt skemmti-
legt og virðingarvert því tveir af
sonum hans hafa fetað í fótspor föð-
ur síns, þeir Oddgeir og Kjartan, en
Oddgeir var meira að segja búinn
með læknisfræði þegar hann áttaði
sig á því að það fag sem faðir hans
hafði gert að ævistarfi sínu var ekki
svo galið. Ekki er hægt að minnast á
Gylfa án þess að minnast eiginkonu
hans, gæðakonunnar Jónhönnu
Oddgeirsdóttur, sem flestir tann-
læknar þekkja sem hana Hönnu í
móttökunni á tannlæknadeildinni.
Þau hjónin voru samhent við uppeldi
barna sinna enda bera þau foreldr-
um sínum fagurt vitni. Síðustu ár
Gylfa einkenndust af miklum veik-
indum og erfiðum meðferðum, en
fjölskyldan stóð eins og klettur við
hlið hans allt þar til yfir lauk.
Tannlæknafélag Íslands vottar
eiginkonu, börnum og barnabörnum
innilegustu samúð. Minningin um
góðan félaga lifir.
Ingibjörg S. Benediktsdóttir,
varaformaður.
Sól rís, sól sezt.
Það er skammt stórra högga á
milli í okkar litla sundsamfélagi í Ár-
bæjarlaug.
Á fjórum árum höfum við séð af
fjórum félögum og allir hafa þeir
greinst með krabbamein
Þegar Gylfi upplýsti okkur um
þennan vágest ráðlagði hann okkur
að fara í rannsókn, þar sem hann
hafði aldrei kennt sér meins.
Gylfi ræddi sín mál af æðruleysi,
ég sem þessar línur skrifa þekkti
Gylfa í u.þ.b. 40 ár og sá hann ekki
skipta skapi, hann kunni bara að
koma sínum skoðunum fram án æs-
ings, það sem Gylfi sagði var þunga-
vigt og menn virtu.
Myndin sem tekin var af Gylfa
ásamt Unni dóttur hans og yngsta
sólargeisla afa, sólarhring eftir fæð-
ingu hennar og fjórum dögum fyrir
andlátið er sjálfsagt síðasta mynd af
Gylfa, djúp og falleg minning sem
fullvissar menn um að „The show
must go on“ og eins og upphaf grein-
arinnar segir „sól rís, sól sezt“ og
texti Tómasar í kvæðinu Hótel Jörð
segir allt sem segja þarf.
Hægt væri að skrifa langt mál um
kosti og drengskap Gylfa, þess ger-
ist ekki þörf, því allir sem hann
þekktu vita nákvæmlega hvern
mann hann geymdi, fölskvalaus og
hrekklaus en ákaflega einbeittur og
fylginn sér.
Elskulega fjölskylda, missir ykk-
ar er mikill, en sorgin dvínar, minn-
ing ykkar um sterkan og styrkan
heimilisföður og eiginmann lifir.
Svarthöfðar og sundfélagarnir.
Þakklæti er okkur hjónum efst í
huga þegar við kveðjum Gylfa Felix-
Gylfi Felixson
✝ Gylfi Felixsonfæddist í Reykja-
vík 22. september
1939. Hann lést á
líknardeild LSH í
Kópavogi 2. maí síð-
astliðinn og var jarð-
sunginn frá Árbæj-
arkirkju 9. maí.
son og lítum yfir far-
inn veg. Þökkum fyrir
að fá að hafa átt hann
fyrir vin og nágranna í
yfir fjörutíu ár. Fyrst
lágu leiðir saman í
Fylki þar sem Gylfi
var farsæll formaður
félagsins og minnumst
er við Fylkismenn
fögnuðum sigri heima
hjá þeim hjónum
Gylfa og Hönnu í
Glæsibænum. Síðar
tóku við skíða-, göngu-
og golfferðir, bæði hér
heima sem erlendis, þar sem Gylfi
setti ætíð sterkan svip á hópinn með
lífsgleði sinni og glettni.
Við hjónin vorum svo lánsöm fyrir
fimm árum er við ákváðum að
byggja okkur sumarbústað austur
að Flúðum að fá þau Gylfa og Hönnu
til að slást með í för.
Með því tengdumst við enn frek-
ari vinaböndum, því betri granna er
vart hægt að hugsa sér. Gylfi ætíð
reiðubúinn að veita hjálparhönd eða
góð ráð þegar eftir var leitað. Nú
áttu að fara í hönd árin sem við höfð-
um öll hlakkað til að fá að upplifa, en
þá er svo snögglega öllu breytt og
umturnað að aldrei verður samt eft-
ir. Hann sem elskaði lífið og naut
þess að sjá náttúruna lifna við að
vori, fær ekki lengur að njóta.
Þó svo að Gylfi vissi gjörla hvert
stefndi síðustu vikurnar, hélt hann
æðruleysi sínu og reisn til síðasta
dags -vildi fylgjast með og gerði að
gamni sínu sem fyrr.
Elsku Hanna, við sendum þér og
fjölskyldunni okkar innilegustu
samúðarkveðjur, um leið og við
kveðjum okkar kæra vin.
Hrefna og Ólafur.
Það var glaður hópur sex ungra
tannlækna, sem útskrifaðist frá
Tannlæknadeild Háskóla Íslands á
vordögum árið 1966, fimm karlar og
ein kona. Nú kveðjum við þann
fyrsta úr þessum hópi, Gylfa Fel-
ixson, sem lézt 2. maí s.l. eftir bar-
áttu við erfiðan sjúkdóm.
Námi í Tannlæknadeildinni var
þannig háttað eftir að nemar höfðu
náð því stigi að vinna í munni sjúk-
linga, að viðvera okkar var allan
daginn á staðnum við tannfyllingar
að morgni, tannsmíði og tannrétt-
ingar eftir hádegi, auk þess sem við
þurftum að vinna alla verklega þætti
við tannsmíði og krónu- og brúar-
gerð.
Samveran var því löng og mikil og
kynnin urðu náin og góð og hafa
haldizt þannig í gegnum árin. Heim-
ili þeirra Hönnu og Gylfa á náms-
árunum var við Kaplaskjólsveg og
þar var jafnan gott að koma. Að
námi loknu var farið að huga að tóm-
stundum. Meðal annars stigum við
Gylfi okkar fyrstu spor í laxveiði,
fyrst í Hítará svo í Miðfjarðará.
Síðar varð golfið aðaláhugamál
hjá Gylfa og Hönnu og voru þau ötul
í golfferðum tannlækna og eftir að
þau byggðu sér sumarhús austur á
Flúðum þá var golfvöllurinn þar
mikið notaður.
Gylfi var fyrstur í hópnum til að
opna eigin tannlækningastofu, á
Hverfisgötu 37, strax eftir embætt-
ispróf. Hafði hann frá upphafi nóg
að gera ásamt félögum sínum. Síðar
fluttu þeir stofurnar að Brautarholti
2 og að endingu opnaði Gylfi stofu
ásamt Oddgeiri syni sínum og fleir-
um í Síðumúla 28, þar sem hann
vann meðan heilsa leyfði.
Ég tel að Gylfi Felixson hafi verið
farsæll maður í lífi og starfi með
Hönnu sér við hlið, fríða og fínlega.
Saman byggðu þau sér glæsileg
heimili, sem Hanna annaðist með
myndarbrag, eignuðust fjögur börn,
þar sem tveir elstu synirnir, Odd-
geir og Kjartan, fetuðu í fótspor föð-
urins og gerðust tannlæknar. Svo er
að sjá, að Hönnu hugnist einnig vel
andrúmsloft tannlæknastofu því að
hún hefur síðustu árin unnið hjá
Tannlæknadeild Háskólans.
Við kveðjum Gylfa Felixson,
þökkum honum ljúfa og góða sam-
veru og óskum honum velfarnaðar á
þeirri braut, sem hann hefur nú lagt
út á.
Einnig sendum við Hönnu, börn-
um hans og öðrum aðstandendum
innilegar samúðarkveðjur.
Blessuð sé minning Gylfa Felix-
sonar.
Ólafur G. Karlsson.
Það var glaðlegur hópur 6. bekk-
inga sem gekk út í vorið síðasta
kennsludaginn í Verslunarskóla Ís-
lands 1960. Mynd er tekin og nítján
piltar og fimm stúlkur brosa framan
í vorsólina og hún á móti. Nokkrum
strembnum lestrar- og prófvikum
seinna er hópurinn með hvítar húfur
þátttakandi í hefðbundnum hátíðar-
höldum hins unga lýðveldis sem bíð-
ur eftir nýjum árgangi verðandi
hagfræðinga,viðskiptafræðinga, lög-
fræðinga, tannlækna, lækna, verk-
fræðinga, jarðfræðinga, presta, mál-
fræðinga og sagnfræðinga,
kennslufræðinga o.fl. Það verða
fjörutíu og sjö ár í vor frá þessu vori
allra vora, stúdentsvorinu okkar.
Misjafnt hefur verið gefið og mis-
jafnlega spilað á grænu borði lífs
okkar skólasystkinanna, eins og
gengur. Það stækkar nú skarðið
sem höggvið hefur verið í hópinn.
Gylfi Felixson er sá fimmti sem
kveður.
Á sex ára skólagöngu myndast
margvísleg tengsl – vinahópar
þeirra sem finna samkennd og fylgj-
ast meira að en aðrir. Við Gylfi til-
heyrðum einum slíkum sem allir
héldu áfram til stúdentsprófs eftir
fjórða bekk sem þá var ekki sjálf-
sagt enda Verslunarskólapróf þá
gjaldgeng og vel metin menntun. Og
strákar fylgjast að í stelpuleit á
þeim þráhyggjunnar árum þegar
blóðið ólgar. Böllin í Versló voru
góður vettvangur til kynna. Gylfi
fann sína ást og ævifélaga meðal
skólasystra í yngri bekk, Jóhönnu
Oddgeirsdóttur – Hönnu – og þau
fóru á fast. Um áramótin 1960 ákvað
strákahópurinn að halda veglega
matarveislu áður en farið væri á ára-
mótaballið – en merkilegt nokk – á
heimili Hönnu á Grenimel 16 því þar
þótti hentug aðstaða sem boðin var
fram með mikilli ánægju. Nokkuð
bjó undir því þarna settu þau Hanna
upp hringana áður en sest var til
borðs. Þótti þar glæsimennið og
prúðmennið Gylfi við hæfi kjörinnar
fegurðardrottningar úr Versló!
Það vildi til – og þó af nokkurri
fyrirhyggju – að frænku Hönnu var
boðið í þessa veislu. Sú bjó á neðri
hæðinni á Grenimel 16. Eftir þetta
kvöld gerðust tíðar ferðir sumra á
Grenimelinn. Þær ferðir urðu okkur
Gylfa jafn vel til fjár því þær frænk-
ur, Hanna og Áslaug kona mín, eru
gerðar af því efni sem enginn ærleg-
ur maður lætur frá sér fara þegar
einu sinni er í hendi. Þannig er lífs-
þráðurinn spunninn. Og sést þegar á
reynir hversu vel er kembt og tvinn-
að.
Þau Gylfi og Hanna eignuðust 4
börn, Oddgeir, Kjartan, Unni og
Felix. Á tímum þar sem hver er
sjálfum sér næstur og hjónabönd
eru bundin og slitin eftir hentugleik-
um hefur þessi fjölskylda og makar
barnanna haldið þétt saman á alvör-
ustundum lífsins. Gildismatið þeirra
Hönnu og Gylfa skilar sér til afkom-
enda. Í vikunni sem Gylfi lést kom
10. barnabarnið í heiminn, dóttir
Unnar. Hún var með í hópnum þeg-
ar afinn var kvaddur hinstu kveðju,
til merkis um að líf tekur við af lífi
og gleðin tekur við af sorginni.
Og nú er komið að kveðjustund.
Við Áslaug finnum fyrir vinarmiss-
inum og minnumst liðinna samveru-
stunda og hugurinn er hjá Hönnu.
Við erum minnt á það hvað allir dag-
ar eru orðnir dýrmætir. – Þeim þarf
að lifa af kostgæfni.
Vilhjálmur Lúðvíksson.
Í dag er kvaddur heilsteyptur
heiðursmaður, Gylfi Felixson tann-
læknir. Þótt hann hafi undanfarið
átt við alvarleg veikindi að stríða
vonaði ég að hann fengi lengri tíma
með okkur.
Gylfi var eftirsóttur til starfa að
margvíslegum málefnum vegna
mannkosta sinna og reynslu og naut
ég þess m.a. að starfa með honum í
stjórn Tannlæknafélags Íslands.
Kynntist ég þá vel hans mörgu kost-
um. Aldrei heyrði ég hann hallmæla
nokkrum. Hann var alltaf ljúfur og
kurteis og auk þess tillögugóður og
fundvís á góðar lausnir sem hann
setti ætíð fram á jákvæðan hátt.
Gylfi tók einnig þátt í öðru fé-
lagsstarfi og var m.a. formaður
íþróttafélags síns, Fylkis, um tíma.
Var hann enda mjög áhugasamur
um líkamsþjálfun og stundaði skíða-
íþróttina meðan heilsan leyfði.
Sjúklingum sínum veitti hann
góða þjónustu enda mjög vandaður
og vinsæll. Var hann góð fyrirmynd
sona sinna tveggja, Oddgeirs og
Kjartans, sem hafa fetað í fótspor
föður síns og eru tannlæknar.
Það er mikil eftirsjá í Gylfa
frænda mínum sem tannlækni en
skarðið sem hefur myndast er
stærst fyrir Jóhönnu og fjölskyld-
una. Eftir situr minning um góðan
dreng.
Ég og fjölskylda mín sendum
innilegar samúðarkveðjur um leið
og við þökkum góð kynni.
Magnús R. Gíslason.
Mig langar að kveðja vin minn
Gylfa Felixson með nokkrum orð-
um. Það var í þá daga þegar þrjár
ungar meyjar á Grenimel 14 og 16
voru að slá sér upp með flottum
strákum, sem voru í sjötta bekk í
Verzlunarskóla íslands. Eitt þessara
para voru Hanna og Gylfi. Eftir
stúdentspróf fór Gylfi á sjóinn um
sumarið, en Hanna vann á Morg-
unblaðinu og eignuðust þau sitt
fyrsta barn Oddgeir þá um sumarið,
hinn 18. ágúst 1960. Um haustið inn-
ritaðist Gylfi í Tannlæknadeild Há-
skóla íslands. Hanna og Gylfi gengu
í það heilaga árið 1961. Þau byggðu
sér bú á Kaplaskjólsvegi, og bjuggu
þar í nokkur ár, en Gylfi útskrifaðist
árið 1966. Síðar lá leiðin í Árbæj-
arhverfi, þar sem þau byggðu sér
glæsilegt einbýlishús að Glæsibæ 8.
Þar var oft glatt á hjalla, enda hús-
ráðendur góðir heim að sækja. Þar
var einskonar félagsheimili unga
fólksins. Gylfi var söngelskur mað-
ur, söng með karlakórnum Stefni í
fjöldamörg ár. Hann var góður á
skíðum og var einn af stofnendum
knattspyrnufélagsins Fylkis í Ár-
bænum.
Gömlu dagarnir í Verzló koma
upp í hugann, þegar við kveðjum
blessaðan Gylfa. Nemendamótin
voru aðalskemmtun vetrarins og svo
auðvitað Peysufatadagurinn. Og þá
var nú glampi í augum unga fólks-
ins, mikið dansað, marserað og jafn-
vel tjúttað, en það var fremur erfitt í
peysufötunum. Hanna hélt svo
áfram námi, fór í fimmta bekk með
litla snáðann á brjósti og kláraði
stúdentinn. Síðan fæddist þeim ann-
ar sveinn, Kjartan, svo kom litla
Unnur og síðast Felix. Barnabörnin
orðin 11.
Hanna og Gylfi voru mjög sam-
hent hjón. Myndarleg í öllu sem þau
tóku sér fyrir hendur. Heimilið,
garðurinn, sumarbústaðurinn, og
svo voru það skíðin, sundið, golfið og
göngugarpar voru þau einnig. Fyrir
um þremur árum greindist Gylfi
með krabbamein í ristli. Allt gekk
vel í byrjun og með ólíkindum hvað
meðferðin gekk að óskum. En svo
kom að því að ekki varð aftur snúið.
Einn kemur þá annar fer. Litla dam-
an hennar Unnar yngsta barnabarn-
ið, fæddist þremur sólarhringum áð-
ur en Gylfi var allur. Hann beið. Og
þegar hún var komin í heiminn og
Unnur kom með hana á Líknar-
deildina til að hann fengi að snerta
litlu manneskjuna – eftir það gat
hann tekið hvíldina.
Ég vil bara þakka þér samfylgd-
ina, elsku Gylfi. Ég skal passa
Hönnu. Við munum styðja hvor aðra
eins og alla tíð. Svo bið ég Guð að
blessa fjölskylduna alla.
Ingunn Jensdóttir.
Þau eru mörg þakkarefnin í lífinu.
Eitt þeirra er að eignast góða sam-
ferðamenn og nágranna, er gera líf-
ið sannara og betra og sem ævinlega
má vænta hins besta af.
Þessar hugrenningar bærast í
barmi við fráfall Gylfa Felixsonar
tannlæknis. Með honum er genginn
einstaklega prúður maður, er féll frá
fyrir aldur fram. Allir hinir fjöl-
mörgu, er kynntust honum og áttu
með honum samleið á lífsveginum,
sakna nú góðs drengs og minnast
með þakklæti kynna og samvista við
hann.
Kynni okkar Gylfa hófust í árs-
byrjun 1971 er við ásamt börnum
okkar fluttumst í Árbæjarhverfið í
Glæsibæ 7. Gylfi og fjölskylda hans
átti þá heimili beint á móti okkur í
Glæsibæ 8. Þannig urðum við um
rúmlega þriggja áratuga skeið
næstu nágrannar.
Það er dýrmætt að eiga góða ná-
granna og við vorum svo lánsöm að
eignast þá í Glæsibænum. Þar
myndaðist hið ágætasta samfélag
milli íbúa götunnar. Gylfi og fjöl-
skylda hans átti ekki hvað sístan
þátt í því, svo félagslyndur, jákvæð-
ur og ljúfur maður, sem hann var.
Það fékk engum dulist, að í Glæsibæ
8 var fyrirmyndarheimili, þar sem
mannvænleg börn þeirra Gylfa og
Jóhönnu ólust upp. Mjög oft höfðum
við fjölskyldurnar samband og aldr-
ei bar nokkurn skugga á það sam-
félag á þessari löngu samleið í
Glæsibænum.
Gylfi var afar fær á fagsviði sínu
og naut vinsælda af öllum, er til
hans leituðu, enda var hann ævin-
lega glaður og hress í bragði, greið-
vikinn og uppörvandi. Það þykir víst
ekki öllum þægilegt að leita til tann-
læknis en Gylfi gerði þær áhyggjur
manna að engu með hlýrri og traust-
vekjandi framkomu sinni.
Gylfi lét félagsmál Árbæjarhverf-
is mjög til sín taka og var áhuga-
maður um íþróttir. Var honum vel
ljóst gildi íþróttaiðkana fyrir æsk-
una og sjálfur var hann mikill úti-
vistarmaður.
Við í Glæsibænum söknuðum
þeirra hjóna, er þau fyrir nokkrum
árum fluttust upp í Seláshverfið. Og
nú saknar Árbæjarhverfið allt mæts
manns og áhugamanns um gott og
heilbrigt mannlíf þar.
Við þökkum honum heilshugar
samvistir og samleið á lífsleiðinni og
biðjum honum fararheilla inn í him-
in Guðs. Blessuð og heiðruð sé
minning Gylfa Felixsonar.
Eiginkonu hans, börnum og fjöl-
skyldum þeirra vottum við okkar
dýpstu hluttekningu og samúð.
Ásta og Guðmundur.
Gylfi Felixson er látinn um aldur
fram. Með honum er genginn einn
minna bestu vina. Hann var prúð-
menni sem vildi öllum gott gera og
oft var stutt í húmorinn hjá honum.
Gylfi og Jóhanna stunduðu golf-
íþróttina og skíðamennsku af áhuga
og dugnaði og fóru saman ásamt
fjölskyldunni til Austurríkis á skíði
um síðustu jól.
Okkar kynni tengjast stofnun
Íþróttafélagsins Fylkis (áður KSÁ).
Á þeim vettvangi lagði Gylfi mikið
til málanna í formi ómælds starfs
sem hann vann bæði sem formaður
félagsins og einnig sat hann í stjórn
knattspyrnudeildar auk ýmissa ann-
arra starfa sem hann gegndi af
stakri fórnfýsi og prúðmennsku.
Fylkir hefur misst einn sinna bestu
manna og verður hans ætíð minnst
með hlýhug og söknuði. Ég læt
þetta nægja um störf þau sem hann
vann fyrir Fylki.
Þetta var ekki eina félagið sem við
vorum tengdir, því að Gylfi söng í
mörg ár í Karlakórnum Stefni. Þar
áttum við margar ánægjustundir
saman. Gylfi söng í 2. tenór og var
mikil prýði að honum í röddinni. Hér
eru honum færðar þakkar kveðjur
kórmanna fyrir samstarfið í mörg
ár. Að lokum vil ég geta þess að
Gylfi barðist hetjulega við illvígan
sjúkdóm sem að lokum dró hann til
dauða. Aldrei bugaðist hann í þess-
ari baráttu og ætíð hitti maður fyrir
hetju með jafnaðargeð.
Ég sendi Jóhönnu og börnum
ásamt barnabörnum og öðrum ætt-
ingjum og vinum dýpstu samúðar-
kveðjur og vona að minning um góð-
an dreng verði þeim huggun harmi
gegn.
Far þú í friði, kæri vinur.
Theódór Óskarsson.
 Fleiri minningargreinar um Gylfa
Felixson bíða birtingar og munu birt-
ast í blaðinu á næstu dögum.
MINNINGAR