Morgunblaðið - 24.10.2007, Page 26

26 MIÐVIKUDAGUR 24. OKTÓBER 2007 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
Hve miklar líkur
eru á því að maður
hljóti stærsta vinn-
inginn í Víkingalot-
tóinu? Einn á móti svo og svo mörg-
um milljónum. Hve miklar líkur eru
á því að maður kynnist manneskju
eins og Kristínu? Sennilega líka
einn á móti óteljandi. Ytri fegurð
hennar var slík, að eftir henni var
tekið hvar sem hún fór. En hennar
innri fegurð var jafnvel enn meiri
og þeirri fegurð var ég svo heppin
að kynnast.
Foreldar Kristínar skildu þegar
hún var örfárra ára. Hún ólst upp
hjá einstæðri móður ásamt þremur
albræðrum, móður sem átti bæði
við líkamlega og þá sérstaklega
andlega vanheilsu að stríða. Föð-
urnum var ekki fyrir að fara, því
móðirin lagði blátt bann við að
börnin hittu hann, ástæðuna vissi
enginn, ekki frekar en neinn vissi
ástæðuna fyrir því að börnin fengu
ekki að hitta móðurfólkið sitt.
Kristín komst heil frá þessu sjúka
heimili, sem er ekki bara ótrúlegt
heldur kraftaverk. Þegar Kristín
var níu ára gömul réði hún sig í fisk.
Standandi uppá kassa, til að ná í
hráefnið, gaf hún þeim eldri ekkert
eftir allt sumarið og launaumslagið
fékk mamma óopnað, eins og næstu
ár.
Kristín var mjög trúuð kona.
Daginn sem hún fermdist sat hún
og horfði á klukkuna, mjög stolt yfir
krossinum sem hún bar um hálsinn,
sem einhver vinkona hafði lánað
henni. Þegar tími var kominn til að
leggja af stað, gekk hún ein til
kirkju, fermdist og kom svo heim
þar sem engar biðu hennar gjaf-
irnar eða veislan. Úr fékk hún svo í
fermingargjöf frá móður sinni um
sumarið, þegar hún hafði afhent
umslagið með fyrstu útborguninni.
Um 15 ára aldur fór Kristín að
hitta föður sinn á laun. Þegar móðir
hennar komst að því missti hún þá
litlu stjórn sem hún hafði á sér og
lagðist inn á geðdeild. Eftir þá raun
fór Kristín aldrei heim til móður
sinnar aftur, nema sem gestur.
Kristín fór í húsmæðraskóla og
kynntist þar stúlku frá Vestmanna-
eyjum.
Þegar skóla lauk fór hún með
þessari kunningjakonu sinni til
Eyja.
Þegar hún barði Eyjarnar augum
Kristín Eggertsdóttir
✝ Kristín Eggerts-dóttir fæddist í
Reykjavík 4. ágúst
1952. Hún lést á
sjúkrahúsinu í Vest-
mannaeyjum 10.
október síðastliðinn
og fór útför hennar
fram frá Landa-
kirkju í Vestmanna-
eyjum 20. október.
varð það ást við
fyrstu sýn, hún var
komin heim.
Og það var hún svo
sannarlega, því einum
dansleik og örfáum
dögum seinna var hún
flutt inn til hans
Steinars síns og hans
fjölskyldu. Loksins
var hjarta hennar
stútfullt af hamingju.
Þegar þeim Stein-
ari fæddist frumburð-
urinn, hún Steinunn,
hafði Kristín loksins
eignast sína fjölskyldu. Þegar Ósk-
ar bættist svo í litla hópinn varð
hamingja hennar fullkomin. Hún sá
ekki sólina fyrir eiginmanninum
sem hún virti mikils og það fór ekki
framhjá neinum hversu stolt hún
var af börnum sínum. Fyrir tveimur
og hálfu ári fór Kristín að kenna sér
meins í höfði. Við myndatöku kom í
ljós að hún var komin með æxli,
sem reyndist illkynja.
Elsku besta Kristín mín er farin.
Öllum þeim sem stóðu hjarta henn-
ar nærri sendi ég mínar innilegustu
samúðarkveðjur og vona að Hann
þerri tárin á vanga og græði hjar-
tasárin. Minningin um einstaka
konu, einstaka manneskju, mun lifa.
Vertu sæl elskan mín, við hittumst í land-
inu þangað sem fuglasöngurinn fer þegar
hann hljóðnar.
(J.J.)
Þín
Hrefna.
Meira: mbl.is/minningar
Ég vil í fáum orðum fá að minn-
ast Kristínar Eggertsdóttur. Þó svo
að ég hafi ekki þekkt hana lengi þá
er ég þakklátur fyrir það að hafa
fengið að kynnast Kristínu. Það var
eftirtektarvert í fari hennar að hún
talaði alltaf vel um alla sem hún
tjáði sig um. Þó svo að hún hafi
gengið í gegnum erfið veikindi þá
var hún alltaf glöð og vonin hvarf
aldrei úr hjarta hennar. Hún átti
trú á Jesú Krist og það gaf henni
von. Það eru forréttini að hafa
kynnst manneskju eins og Kristínu.
Í bréfi Páls til Rómverja segir:
Ef þú játar með munni þínum: Jesús er
Drottinn – og trúir í hjarta þínu að Guð
hafi uppvakið hann frá dauðum, muntu
hólpinn verða. Með hjartanu er trúað til
réttlætis, en með með munninum játað til
hjálpræðis.
Kristín átti svo sannalega trú á
Jesú og það sást í fari hennar.
Ég votta Jósúa Steinari, Stein-
unni, Óskari og öðrum aðstandend-
um mína dýpstu samúð. Megi góður
Guð styrkja ykkur í sorginni.
Ykkar vinur
Eiríkur Sveinn.
Á LANDSPÍTALA,
stærsta vinnustað
landsins, eru störf og
vinnuumhverfi mjög
fjölbreytt.
Á spítalanum starfa
um 5.000 starfsmenn,
þar af eru um 328 er-
lendir starfsmenn frá
um 46 mismunandi
þjóðlöndum.
Markmið og stefna spítalans til
framtíðar er að starfsfólki verði
skapaðar aðstæður til starfsþróunar
svo að spítalinn verði leiðandi í þjón-
ustu, menntun og vísindum. Enn-
fremur að leitast við að skapa
öruggt og hvetjandi umhverfi þar
sem góð líðan og velferð starfs-
manna er tryggð.
Síðastliðin ár og áratugi hafa
miklar framfarir orðið á sviði tækni
og vísinda, samskipti hafa orðið
flóknari og samkeppni um sérhæft
og sérmenntað heilbrigðisstarfsfólk
aukist. Aukinn hraði einkennir heil-
brigðisþjónustuna, legutími styttist,
sérhæfing eykst og meiri áhersla er
lögð á göngudeildarþjónustu.
Störf innan LSH fela í sér krefj-
andi sérfræðivinnu og mikil sam-
skipti starfsmanna við skjólstæð-
inga og aðstandendur þeirra. Þessi
störf geta haft í för með sér andlegt
jafnt sem líkamlegt álag.
Rannsóknir hafa sýnt að streita
er talin vera meðal algengustu or-
saka atvinnutengdra sjúkdóma í
dag. Álag í starfi og vaktavinna hef-
ur leitt til þess að streita í starfi hef-
ur aukist meðal heilbrigðisstétta.
Líkamleg álagseinkenni tengd
vinnu leiða einkum til óþæginda í
baki, hálsi, herðum, öxlum og hand-
leggjum. Algengast er að álagið
tengist því að vinna lengi í sömu lík-
amsstöðu, að sömu hreyfingar eru
endurteknar oft eða byrðum lyft eða
fluttar úr stað. Margar rannsóknir
styðja ennfremur þá kenningu að
kyrrseta í og við vinnu sé einn helsti
áhættuþáttur álagseinkenna í
hreyfi- og stoðkerfi.
Frá sameiningu sjúkrahúsanna
árið 2000 hefur markvisst verið unn-
ið að uppbyggingu öryggis- og
vinnuverndarmála innan spítalans.
Skrifstofa starfsmannamála á Land-
spítala hefur verið leiðandi í því
starfi.
Unnið er að gerð áhættumats
starfa á öllum sviðum spítalans.
Gerðar hafa verið samræmdar verk-
lagsreglur og rafræn eyðublöð og
hjálpargögn. Áhættumatið er unnið
af starfsmönnum spítalans og er
það talið grundvöllur þess að ná ár-
angri í vinnuvernd innan sjúkra-
hússins.
Framtíðarsýn okkar er að með
nýju sjúkrahúsi fái allir starfshópar
bætta vinnuaðstöðu. Strax frá upp-
hafi hönnunar þess hafa starfsmenn
tekið þátt í þarfagreiningu til að há-
marka góðan árangur hönnunar-
innar. Mikilvægt er að tryggja að sú
samvinna haldi áfram við hönnun og
byggingu hins nýja sjúkrahúss.
Of mikið álag eða of lítið álag get-
ur valdið skaða en hæfilegt álag hef-
ur jákvæð áhrif sbr. slagorð vinnu-
verndarvikunnar, „Hæfilegt álag er
heilsu best“.
Léttum byrðarnar
Berglind Helga-
dóttir og Svava
Þorkelsdóttir skrifa
í tilefni af vinnu-
verndarviku
Berglind
Helgadóttir
» Framtíðarsýn okkarer að með nýju
sjúkrahúsi fái allir
starfshópar bætta
vinnuaðstöðu.
Berglind er starfsmannasjúkra-
þjálfari á LSH.
Svava er deildarstjóri heildbrigðis-,
öryggis- og vinnuverndardeildar
LSH.
Svava Kr.
Þorkelsdóttir
Litli bróðir vinkonu
minnar var öllum eftir-
minnilegur sem honum
kynntust á lífsleiðinni.
Ljúfmennska hans,
persónutöfrar, glettnin
og brosið, sem náði
alltaf til augnanna, voru einkenni
hans alla tíð.
Hann var ríkulega blessaður frá
náttúrunnar hendi.
Klár, greindur, skemmtilegur og
myndarlegur strákur sem ólst upp í
ástríkri fjölskyldu þar sem börnin
nutu ómælds stuðnings og kærleiks
frá foreldrunum.
Guðjón Björgvin
Guðmundsson
✝ Guðjón BjörgvinGuðmundsson
fæddist 7. ágúst
1975. Hann lést í
Kaupmannahöfn 23.
september síðastlið-
inn og var jarðsung-
inn í kyrrþey.
En ömurlegur heim-
ur helvítis eitur-
lyfjanna spyr ekki um
hæfileika fólks, gæði
þess, lífsvilja eða gáfur.
Gagnvart þeim
heimi getur hver sem
er staðið vanmáttugur.
Enginn er öruggur.
Það höfum við öll
verið minnt á sem
þekktum Guðjón og
fjölskyldu hans.
Sorgin er mikil hjá
öllum þeim sem fengu
að kynnast Guðjóni,
hann snart líf margra.
Einstakur drengur hefur lagt af
stað í ferðalag.
Sporin sem elsku strákurinn skilur
eftir sig hverfa aldrei.
Guðjón lifir í hjörtum okkar allra
að eilífu.
Með vinsemd, kærleik og virðingu,
Ragnhildur.
SVO ótrúlegt sem það hljómar þá
er margt líkt með þessum fjarlægu
löndum, Djibouti og Íslandi. Bæði
löndin liggja á mörkum hins byggi-
lega heims, annað vegna kulda, hitt
vegna hita. Á rannsóknarsvæði
REI kemst sumarhiti í 50°C. Lönd-
in eru bæði lítil og þjóðirnar til-
tölulega fámennar. Utan jarðvarma
eru auðlindir í jörð nánast engar,
löndin eru erfið til
landbúnaðar en sjáv-
artekja góð. Þannig
flytja bæði löndin út
fisk en allur kornmat-
ur er innfluttur sem
og mest af grænfóðri
til manneldis.
Fyrir jarðfræðing
eins og mig er Dji-
bouti sama undra-
landið og Ísland.
Gróðurþekja er tak-
mörkuð og hindrar
ekki sýn og þarna
blasa við Gjástykki,
Þingvellir og Hengill; svo svipaðar
eru jarðfræðilegar aðstöður í lönd-
unum tveimur. Í reynd á þetta ekki
að koma á óvart þar sem að sömu
náttúrulögmálin móta báða staði.
Það er því lítil ástæða til að bera
kvíðboga fyrir því að jarð-
hitaauðlindin sé ekki til staðar í
Djibouti. Þar hefur verið sýnt fram
með borunum nú þegar að hiti er
nægur. Hæstur hefur hann mælst
360°C en ýmis tæknileg viðfangs-
efni eru vissulega óleyst.
Það sem hefur reynst Afríku örð-
ugastur ljár í þúfu er það orðspor
sem fer af pólitíska ástandinu. Það
er þess vegna nauðsynlegt einmitt
núna, þegar þetta þjóðþrifamál er
að komast á legg, að pólitískt umrót
nái ekki að spilla því, hvorki í Dji-
bouti né á Íslandi.
Nú er svo komið að mikil vakning
er að verða í þeim löndum Afríku
sem búa yfir jarðvarmaorku og
sýnt er að á næstunni mun eft-
irsóknin í jarðhitaþekkingu og
virkjun jarðvarma stóraukast. Sex
Afríkuríki – Tansanía, Kenýa, Úg-
anda, Eþíópía, Djibouti og Eritrea
– eru að hrinda af stað samvinnu-
verkefni ásamt Umhverfisstofnun
Sameinuðu þjóðanna til að laða að
fjárfesta til virkjunar jarðhita í
samvinnu við heimamenn. Á ensku
er verkefnið kallað Af-
rican Rift Geothermal
Initiative (ARGeo) og
hafa Íslendingar lagt
þar gjörva hönd á
plóginn, bæði Þróun-
arsamvinnustofnun og
Jarðhitaskóli Samein-
uðu þjóðanna.
Þá hafa flestar þess-
ara þjóða sett lög til að
auðvelda aðkomu fjár-
festa að málinu í því
augnamiði að laða að
fjármagn og sér-
fræðiþekkingu til að
hraða uppbyggingu jarðhitavirkj-
ana. Á efstu stigum stjórnsýsl-
unnar hafa menn gert sér grein
fyrir þeirri auðlind sem býr í jarð-
hitanum, ekki síst vegna óþreyt-
andi kynningar forseta Íslands á
reynslu Íslendinga á nýtingu þess-
arar innlendu orku. Hún er nefni-
lega óháð þurrkum og annarri óár-
an í veðurfari og er það Afríku
þýðingarmikið. Þá er það höfuð-
atriði að útlit er fyrir að raf-
orkuverð lækki um u.þ.b. þriðjung í
ríkjunum með tilkomu umhverf-
isvænnar orku.
Orkufyrirtæki á íslenskum mark-
aði hafa yfirleitt á að skipa fá-
mennu liði jarðvísindamanna.
Flestir eru þeir hjá Orkuveitu
Reykjavíkur, fjórir talsins. Í um-
ræðunni hafa því komið fram
vangaveltur, bæði innan fyrirtækj-
anna sem og í blaðagreinum, hvort
fyrirtækin búi yfir þeim mannauði
sem til þurfi í útrásina.
Hér þarf ekki nema með-
algreindan mann til að finna lausn-
ina, enda hefur hún verið nýtt ára-
tugum saman hjá fyrirtækjunum.
Hún er að fá vísindamenn og hönn-
uði, sem bestir eru hverju sinni, í
verktöku við rannsóknir og hönnun,
allt undir yfirstjórn og umsjón
verkkaupa. Víða er leitað fanga, í
háskólunum, rannsóknarstofnunum
og hjá ráðgjafarstofum. Með þessu
móti hafa öll helstu orkufyrirtækin
byggt jarðvarmavirkjanir á Íslandi
sem er sómi af. Í útrásarverkefnum
munu íslensk orkufyrirtæki beita
sömu aðferðum, og ekki takmarka
sig við íslenska sérfræðinga, enda
hefur verið bent á að um allan heim
sé að finna mannvit, ekki síður en á
Íslandi.
Eftir nokkra daga mun níu
manna hópur vísindamanna á veg-
um REI fara til Djibouti í Afríku til
rannsókna. Ef allt fer á besta veg
munu niðurstöður liggja fyrir um
miðjan febrúar og síðan hefjast
undirbúningur á rannsóknarbor-
unum, umhverfismati og öðru því
umstangi sem fylgir stórfram-
kvæmdum.
Ef stjórnmálaástandið leyfir.
Áhættan í jarðhitaútrásinni
Gestur Gíslason fjallar
um jarðhitaútrásina »…margt er líkt meðþessum fjarlægu
löndum, Djibouti og Ís-
landi. Bæði löndin liggja
á mörkum hins byggi-
lega heims, annað vegna
kulda, hitt vegna hita.
Gestur Gíslason
Höfundur er jarðfræðingur
hjá Orkuveitu Reykjavíkur.
UMRÆÐAN
MORGUNBLAÐIÐ er með í
notkun móttökukerfi fyrir aðsendar
greinar. Formið er að finna ofarlega
á forsíðu fréttavefjarins mbl.is undir
liðnum „Senda inn efni“. Ekki er
lengur tekið við greinum sem sendar
eru í tölvupósti.
Í fyrsta skipti sem formið er notað
þarf notandinn að skrá sig inn í kerf-
ið með kennitölu, nafni og netfangi,
sem fyllt er út í þar til gerða reiti.
Næst þegar kerfið er notað er nóg
að slá inn netfang og lykilorð og er
þá notandasvæðið virkt.
Ekki er hægt að senda inn lengri
grein en sem nemur þeirri hámarks-
lengd sem gefin er upp fyrir hvern
efnisþátt.
Þeir, sem hafa hug á að senda
blaðinu greinar í umræðuna eða
minningargreinar, eru vinsamlegast
beðnir að nota þetta kerfi. Nánari
upplýsingar gefur starfsfólk greina-
deildar.
Móttökukerfi
aðsendra greina