Morgunblaðið - 24.10.2007, Page 28

28 MIÐVIKUDAGUR 24. OKTÓBER 2007 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Sigurlaug Jóns-dóttir fæddist í
Húsagarði í Land-
sveit 21. júlí 1912.
Hún lést á Hjúkr-
unarheimilinu
Skjóli þriðjudaginn
16. október síðast-
liðinn. Foreldrar
hennar voru hjónin
Jón Hannesson frá
Haukadal á Rang-
árvöllum, f. 1874, d.
1937, og Steinunn
Gunnlaugsdóttir
frá Læk í Holtum,
f. 1873, d. 1954. Systkini Sig-
urlaugar voru Guðmundur, f.
1900, d. 1961, Sigurbjörg, f. 1903,
d. 1997, og Bjarnrún, f. 1905, d.
1939. Fósturbræður Sigurlaugar
voru Gunnlaugur Sveinn Sveins-
Gunnar, f. 1945, kvæntur Hönnu
Larsen. Börn þeirra eru Pétur
Steinar, Sveinn Ottó, Sigurlaug
Dögg og Astrid. 5) Steingerður, f.
1948, gift Þórði St. Guðmunds-
syni. Börn þeirra eru Guðni Þór,
Úlfar og Steinunn Tinna. 6) Ás-
laug, f. 1950, gift Svani Halldórs-
syni. Börn þeirra eru Hildur
Fjóla, Steinunn, Gunnar Ingi og
Ásdís Eva. Barnabarnabörnin eru
15.
Sigurlaug ólst upp í foreldra-
húsum og stundaði þaðan grunn-
nám. Á þrítugsaldri fluttist hún
til Reykjavíkur og vann þar tíma-
bundið ýmis störf þar til hún hóf
nám við Kvennaskólann á Hvera-
bökkum, sem var henni ógleym-
anlegur tími. Árið 1947 reistu
Ágúst og Sigurlaug sér hús að
Nökkvavogi 23 og bjuggu þar all-
an sinn búskap.
Útför Sigurlaugar fer fram frá
Áskirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 13.
son, f. 1916, d. 1983,
og Ingólfur Böðv-
arsson, f. 1926, d.
1993.
Sigurlaug giftist
30. nóvember 1940
Ágústi Péturssyni
húsgagnasmíða-
meistara frá
Skammbeinsstöðum
í Holtum, f. 11. ágúst
1911, d. 8. ágúst
1997. Börn þeirra
eru: 1) Jón Garðar, f.
1941, kvæntur Ingi-
mundu Loftsdóttur.
Börn þeirra eru Anna Fríða og
Ágúst. 2) Sigrún, f. 1942, gift
Bessa Aðalsteinssyni. 3) Svava, f.
1943, gift Kristni Gunnarssyni.
Börn þeirra eru Áslaug, Gunnar
Haukur og Kristín Rut. 4) Hörður
Mig langar að minnast tengda-
móður minnar Sigurlaugar Jóns-
dóttur sem lést á Hjúkrunarheim-
ilinu Skjóli að morgni 16. október sl.,
þá orðin 95 ára.
Sigurlaug hafði það lífsstarf að ala
upp 6 börn og annast aldraða móður
sína, Steinunni Gunnlaugsdóttur.
Þau Sigurlaug og Ágúst munu hafa
byggt sjálf upp glæsilegt hús sitt frá
grunni að Nökkvavogi 23 í Reykjavík
sem var í nýju hverfi í uppbyggingu
og allt fullt af hættum eins og vatns-
fullum ógirtum húsgrunnum, nóg til
að hafa áhyggjur af börnum sínum í
leik og starfi. Í veikindum Ágústs á
sjötta áratugnum kom til kasta út-
sjónarsemi hennar að bæta afkomu
heimilisins meðal annars með
prjónaskap og bakstri sem hún seldi
í verslanir. Matjurtagarðurinn var
líka mikilvæg viðbót.
Það ku oft hafa verið fjör við
kvöldverðarborðið þegar stórfjöl-
skyldan var saman komin og spjall-
aði um atburði dagsins.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(V. Briem.)
Ég hefði ekki getað fengið betri
tengdamóður, hún sýndi mér ætíð
mikla vinsemd og var alltaf boðin og
búin að aðstoða ef á þurfti að halda.
Hún var þeirri gæfu gædd að vilja
gefa en ekki þiggja. Í millibilsástandi
vegna húsbyggingar okkar Garðars
veittu þau Ágúst og Sigurlaug okkur
húsaskjól einn vetur með börnin
okkar tvö.
Sigurlaug var mjög minnug á alla
hluti og hafði gaman af að segja frá
þeim.
Hún skipti aldrei skapi og tók allt-
af brosandi á móti gestum. Hún ann-
aðist Ágúst síðustu æviár hans af al-
úð og umhyggju en við fráfall hans
var eins og lífslöngun hennar dvín-
aði. Síðustu æviárin dvaldi Sigurlaug
á Hjúkrunarheimilinu Skjóli. Að lok-
um vil ég þakka Sigurlaugu sam-
fylgdina. Hvíl í friði.
Ingimunda Loftsdóttir.
Hún elsku tengdamamma mín,
Sigurlaug Jónsdóttir, er látin. Mikið
er ég þakklát fyrir að hafa kynnst
henni.
Þau eru ógleymanleg öll skiptin
sem tekið var á móti okkur með kjöt-
súpu, kaffi og kleinum þegar við
komum frá Lúxemborg.
Alltaf fylgdist hún vel með hvað
barnabörnin voru að gera og var til-
hlökkun mikil hjá þeim að koma til
ömmu og afa á Íslandi.
Ég þakka þér fyrir alla þá hlýju
sem þú hefur fært okkur.
Ég kveð þig með söknuði.
Hanna.
Amma kær, ert horfin okkur hér,
en hlýjar bjartar minningar streyma
um hjörtu þau er heitast unnu þér,
og hafa mest að þakka, muna og geyma.
Þú varst amma yndisleg og góð,
og allt hið besta gafst þú hverju sinni,
þinn trausti faðmur okkur opinn stóð,
og ungar sálir vafðir elsku þinni
Þú gættir okkar, glöð við undum hjá,
þær góðu stundir blessun, amma kæra.
Nú hinstu kveðju hjörtu okkar tjá
í hljóðri sorg og ástarþakkir færa.
(Ingibjörg Sigurðardóttir.)
Nú hefur elsku amma Lauga feng-
ið sína hinstu hvíld. Alltaf kveið mig
fyrir þessum degi, þó svo að ég vissi
innst inni síðustu mánuði að hann
var í nánd, enda amma orðin mjög
öldruð og veikburða og eflaust hvíld-
inni fegin. Margar góðar minningar
streyma í hugann er ég minnist
ömmu. Góðvild og hlýleiki tróna þó
efst enda hugsaði amma fyrst og
fremst um aðra í kringum sig fremur
en sig sjálfa. Alltaf man ég eftir
gönguferðunum sem ég fór með
mömmu og systkinum mínum frá
Kópavoginum yfir í Nökkvavoginn í
heimsókn til ömmu og afa. Kleinu-
baksturinn var þá í miklu uppáhaldi
hjá mér, enda ömmukleinur þær
bestu. Ekki var heldur leiðinlegt að
fá að taka upp rabbabara úr garð-
inum eða taka til í fallega beðinu með
ömmu. Amma var alltaf svo dugleg
að prjóna og fékk ég oft að hjálpa
henni að vefja upp í dokkur. Eflaust
hef ég fengið eitthvað af hennar
handavinnukunnáttu eða áhuga í
vöggugjöf, þar sem þetta er mín
uppáhalds iðja í dag sem og vinna.
Eftir að ég fæddi eldri strákinn
minn, Eið Snæ, rúmlega tvítug að
aldri, bjó ég í kjallaranum hjá ömmu
og afa í Nökkvavogi 23 í alls fimm ár.
Þessi tími er mér mjög mikilvægur
þar sem ég náði að kynnast ömmu
enn betur en áður og hún mér.
Elsku amma mín, ég kveð þig með
miklum söknuði og þakklæti fyrir
þann tíma sem við áttum saman.
Steinunn Svansdóttir.
Þótt ég sé látinn, harmið mig ekki með tárum,
hugsið ekki um dauðann með harmi eða ótta.
Ég er svo nærri, að hvert eitt tár ykkar snert-
ir mig og kvelur, þótt látinn mig haldið.
En þegar þið hlæið og syngið með glöðum
hug, lyftist sál mín upp í mót til ljóssins. Verið
glöð og þakklát fyrir allt sem lífið gefur og ég,
þótt látinn sé, tek þátt í gleði ykkar yfir lífinu.
(Kahlil Gibran.)
Mín yndislega amma Sigurlaug
Jónsdóttir hefur yfirgefið þessa
jarðvist. Það sem einkenndi ömmu
mína var, að hún gerði allt sem í
hennar valdi stóð til að allir sem
henni tengdust hefðu það sem best.
Hún átti því miður til að gleyma að
hugsa um sjálfa sig, lét alltaf aðra í
fjölskyldunni ganga fyrir.
Sjálfselska var ekki til í hennar
huga og kímni hennar var góðlátleg.
Hún bjó bæði yfir innri og ytri feg-
urð, og það er ekki öllum gefið. Allar
myndir sem til eru af henni lýsa
þessu mjög vel, hún var svo tignar-
leg.
Ég bjó með fjölskyldu minni á
heimili hennar og Ágústs afa í
Nökkvavogi 23 í eitt ár þegar ég var
6 ára. Ég man ennþá eftir því að þeg-
ar ég átti erfitt með svefn gaf amma
mér alltaf rúgbrauð með heimalag-
aðri kæfu sem var best í heimi í mín-
um huga. Ég mun heldur aldrei
gleyma ilminum á heimilinu þegar
hún steikti kleinurnar og ástarpung-
ana eða bjó til klattana og flatkök-
urnar á hellunni sinni í kjallaranum
en það gerði hún ósjaldan. Allt húsið
ilmaði og maður var alltaf velkomin
enda var mjög gestkvæmt hjá þeim.
Hún amma var líka ótrúlega hand-
lagin en hún prjónaði bæði vettlinga
og ullarsokka sem hún síðan seldi til
að auka við tekjur heimilisins. Ég er
nokkuð viss um að frá henni kviknaði
áhugi minn á handavinnu.
Hún amma mín var einfaldlega
sterkur persónuleiki sem ég kem til
með að sakna mjög mikið.
Elsku amma mín. Ég kveð þig með
söknuði í hjarta og þakka þér fyrir
alla þá hlýju sem þú sýndir mér.
Anna Fríða Garðarsdóttir.
Í dag kveðjum við elsku ömmu og
langömmu.
Elsku amma, nú ertu farin og við
vitum að þú ert komin til afa og þér
líður vel.
Það var alltaf gott að koma til ykk-
ar í Nökkvavoginn því það var alltaf
tekið svo vel á móti manni með kræs-
ingum, kæfunni og flatkökunum sem
þú bjóst til.
Alltaf var stutt í gleði og húmorinn
hjá þér, elsku amma mín, við áttum
okkar húmor saman sem við tvö
skildum og hlógum mikið að.
Um sumarið 1995 gerðum við upp
kjallarann hjá ykkur og mikið var
hann hlýlegur og yndislegt að búa
þar. Það var alltaf gott að fá þig nið-
ur til okkar í heimsókn.
Ingibjörgu Sif þótti alltaf gott að
koma upp til langömmu því að þið
voruð góðar saman og henni þótti
voða vænt um þig. Oft laumaðir þú til
hennar mola og þá hlóguð þið mikið
því við máttum ekki vita af því.
Þú varst svo góð, amma mín, þú
ljómaðir alltaf af gleði og kátínu og
vildir alltaf öllum vel. Hvíl í friði,
elsku amma.
Ágúst, Anna og dætur.
Og hvað er að hætta að draga andann annað
en að frelsa hann frá friðlausum öldum lífs-
ins, svo að hann geti risið upp í mætti sínum
og ófjötraður leitað á fund guðs síns? Aðeins
sá, sem drekkur af vatni þagnarinnar, mun
þekkja hinn volduga söng.
Og þegar þú hefur náð ævitindinum, þá fyrst
munt þú hefja fjallgönguna.
Og þegar jörðin krefst líkama þíns, muntu
dansa í fyrsta sinn.“
(Kahlil Gibran)
Hún amma Lauga í Nökkvavog-
inum er nú farin frá okkur, 95 ára
gömul.
Minningarnar um hana ömmu
Laugu eru margar og sterkar, og á
ég eftir að minnast hennar alla ævi.
Fallega húsið þeirra Ágústs afa og
ömmu í Nökkvavoginum var reglu-
legur viðkomustaður heimsókna
okkar um helgar og alltaf þótti mér
gaman að koma í heimsókn til ömmu
og afa. Þegar komið var inn var
amma iðulega í stóra svarta síman-
um sínum við fallega símaborðið sem
afi smíðaði í holinu eða inní eldhús-
inu í hornkróknum sínum. Stóra og
spennandi eldhússkúffan var dregin
út til að róta í og leika sér með þegar
ég var yngri, en þegar maður fór að
eldast kviknaði áhuginn á leyndar-
dómum háaloftsins og kjallarans. Á
meðan mamma og amma hölluðu
hurðinni aftur í eldhúsinu til að leyna
spjalli og öðru fyrir okkur börnunum
fékk maður tækifæri á að læðast um
og skoða allt gamla dótið sem að þar
leyndist.
Alltaf voru kleinurnar hennar
ömmu á boðstólum, þær bestu sem
að ég hef smakkað, ástarpungarnir,
flatkökurnar og heimalagaða kæfan
hennar. Já, það er margs að minnast.
Amma Lauga er nú komin til afa
Ágústar og minning þeirra lifir
áfram.
Elsku amma Lauga, hugur okkar
fjölskyldunnar er með þér í dag frá
Álaborg Danmörku.
Hildur Fjóla Svansdóttir.
Sigurlaug Jónsdóttir
Kistur • Krossar • Sálmaskrár • Duftker • Blóm • Fáni • Gestabók • Erfidrykkja • Prestur
Kirkja • Legstaður • Tónlist • Tilkynningar í fjölmiðla • Landsbyggðarþjónusta • Líkflutningar
Suðurhlíð 35 Fossvogi • www.utforin.is
Vaktsími: 581 3300 & 896 8242 • Sólarhringsvakt
Komum heim til aðstandenda ef óskað er
Bryndís ValbjarnardóttirSverrir Einarsson
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Það sem hafa ber í huga varðandi andlát og útför
Hermann Jónasson Geir Harðarson
✝
Elskuleg eiginkona mín, móðir, tengdamóðir, amma
og langamma,
GUÐRÚN MAGNÚSDÓTTIR
frá Langabotni,
lést á Landspítalanum við Hringbraut laugardaginn
20. október.
Útförin fer fram frá Áskirkju miðvikudaginn
31. október kl. 13.00
Sæmundur Valdimarsson,
Valdimar Sæmundsson, Auður Björnsdóttir,
Hildur Sæmundsdóttir, Sigurjón Halldórsson,
Magnús Sæmundsson, Sigríður Þórarinsdóttir,
Gunnar Sæmundsson, Lára Björnsdóttir,
og ömmubörn.
✝
Elskulegur sonur okkar og bróðir,
BJARKI STRÖM,
lést á heimili sínu miðvikudaginn 17. október.
Útförin fer fram frá Háteigskirkju fimmtudaginn
25. október kl. 13.00.
Gunnar Arnbjörn Ström,
Kolbrún Jónsdóttir,
Jón Þór Ström,
Atli Ström,
Sindri Ström.
✝
Okkar elskulegi faðir og tengdafaðir,
HEKTOR SIGURÐSSON,
Sunnuhlíð,
Kópavogsbraut 1c,
Kópavogi,
lést að morgni mánudagsins 22. október.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki
Sunnuhlíðar fyrir sérstaklega góða umönnun.
Fyrir hönd barnabarna, barnabarnabarna og
annarra aðstandenda,
Hrefna Hektorsdóttir,
Sigurður Örn Hektorsson, Björg Rúnarsdóttir,
Jóhann Már Hektorsson, Hafdís Sverrisdóttir.
✝
Okkar ástkæri
MAGNÚS JÓNSSON,
sem lést af slysförum hinn 15. október, verður
jarðsunginn frá Seljakirkju fimmtudaginn
25. október kl. 13.00.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir.
Þeim sem vilja minnast hins látna er bent á styrkt-
arsjóð Thorvaldsensfélagsins fyrir sykursjúk börn.
Sími 551 3509/898 5584.
Guðrún Dagný Pétursdóttir,
Hrefna Magnúsdóttir, Jón Tryggvason,
Auður Jónsdóttir, Víðir Pálsson,
Petra Jónsdóttir,
Kristjana Þórdís Jónsdóttir, Jóhannes Karl Sveinsson,
Jón Tryggvi Jónsson, Svala Arnardóttir.