Morgunblaðið - 24.10.2007, Blaðsíða 29

MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 24. OKTÓBER 2007 29
Ég þakka daglega
fyrir allar mínar ynd-
islegu og góðu minn-
ingar sem ég á um hana elsku Dísu.
Það var alveg frábært að skottast
með henni á Hjálmstöðum og spila og
leika, heimsækja fólkið uppí Skott,
borða með henni spikfeitt kjöt og
harðfisk með smjöri, við áttum svo
sannarlega frábærar stundir saman.
Þá man ég sérstaklega eftir þeim
tíma sem ég var hjá ömmu eftir að
hún var ein og Dísa var með okkur,
við spiluðum á hverju kvöldi, heim-
sóttum Palla og Fanney, fórum í
heimsókn í fjósið og sóttum þangað
mjólk og bara skemmtum okkur kon-
unglega saman.
Dísa var skemmtileg, hlý, góð,
yndisleg, falleg og frábær frænka í
alla staði. Hún var sérlega lagin við
fólk og öllum leið vel í kringum hana.
Mamma varð eins og lítil stelpa aftur
í hverri heimsókn og það var alveg
frábært að hlusta á þær tala saman
um gömlu góðu dagana, egóið í pabba
hækkaði töluvert í hverri heimsókn
því henni fannst hann alltaf svo
myndarlegur, hann elsku Hilmar
sinn, ég sjálf var alltaf svo falleg og
góð og dóttir mín alveg afskaplega
fallegt barn. Allir voru fallegir hjá
Dísu að innan sem og að utan. Ég var
alltaf viss um að ég væri uppáhalds
frænkan hennar en þannig hugsuðu
sjálfsagt allir því þannig leið manni
með henni. Það er mikill missir að
svona dásamlegri frænku en ég er
viss um að hún er búin að sameinast
öðrum ættingjum og vinum sem
farnir eru og hefur það gott þar sem
hún er.
Elsku Dísa mín, takk fyrir frábær-
ar minningar sem ég mun aldrei
gleyma.
Þín,
Ragnheiður Hilmars.
Þórdís Pálsdóttir, föðursystir mín,
er látin. Þann 10. október sl. sá ég
Dísu í hinsta sinn, einungis örfáum
klukkustundum áður en hún skildi
við. Mjög var af henni dregið og ég
gerði mér grein fyrir að þetta yrði
með allra síðustu skiptum sem ég sæi
hana á lífi. Pabbi tilkynnti mér svo lát
hennar örfáum klukkustundum síð-
ar.
Minningin um Dísu, eins og önnur
föðursystkini mín, er þó svo samofin
Hjálmstöðum að annað verður ekki
greint frá hinu með góðu móti, þessi
jörð var löngu orðin „hluti af þeim,“
eins og Andrés, bróðir Dísu, komst
eitt sinn að orði. Ég minnist föður-
systur minnar einkum sitjandi við
eldhúsborðið á Hjálmsstöðum, með
kaffibolla í annarri hendinni og capri-
sígarettu í hinni. Og þótt aðrar
Þórdís Pálsdóttir
✝ Þórdís Páls-dóttir fæddist á
Hjálmsstöðum í
Laugardal 27. októ-
ber 1916. Hún lést á
dvalar- og hjúkr-
unarheimilinu
Grund 10. október
síðastliðinn og var
útför hennar gerð
frá Skálholtskirkju
20. október.
myndir, og önnur
minningarbrot, fari
gegnum hugann þykir
mér af ástæðum sem
ég geri mér ekki fylli-
lega grein fyrir vænst
um þessa. Það kom
stundum fyrir að Dísa
átti erindi í bæinn og
kom hún þá jafnan við
hjá okkur. Í hverri ein-
ustu heimsókn lagðist
hún í rúm mitt og syst-
ur minnar. Þetta þótti
mér undarleg hegðun
og innti pabba eitt sinn
eftir hugsanlegum ástæðum fyrir
þessu. „Hún vill ganga úr skugga um
að það fari vel um ykkur.“ Þótt ég léti
lítið á því bera man ég að ég komst
við að uppgötva þá velvild og um-
hyggju sem hún bar fyrir okkur.
Þegar hún innti mann eftir fyrir-
ætlunum og áformum var augljóst að
ekki var spurt af vélrænni kurteisi
sem staðfestingu á nærveru minni,
heldur af raunverulegum áhuga og
einlægni. Á útlistanir manns hlustaði
hún jafnan af athygli og eftirtekt.
Enda einkenndi hógværð og góðvild
fas hennar allt, og tal hennar var
jafnan laust við ákafa og tilgerð.
Annar ríkur þáttur í fari hennar var
alger skortur á sjálfsvorkunn og böl-
móði. Þann þátt skapgerðarinnar
uppgötvaði maður ekki fyllilega fyrr
en hún fluttist af bænum, fyrst til
Hveragerðis, síðan til Reykjavíkur.
Fortíðarþrá og óskhyggja eftir
gengnum dögum var henni fjarri
lagi. Aðfinnslna og kvartana yfir um-
hverfi sínu og ástandi var heldur ekki
að vænta úr munni Dísu. Æðrulaust
og af stillingu tók hún því hlutskipti
að eyða ævikvöldinu á elliheimilinu
Grund. Fordómaleysið, og hlýjan,
þessir fallegu eiginleikar sérhverrar
manneskju, fylgdu henni einnig alla
tíð, allt fram í andlátið.
Ég man eftir síðasta skiptinu sem
ég fékk kaffi hjá Dísu á Hjálmsstöð-
um. Það var í byrjun hausts 1999, á
afar fallegum og björtum haustdegi
sem mun seint líða mér úr minni. En
nú er föðursystir mín, Þórdís Páls-
dóttir, fallin frá. Minningarbrotin um
manneskju sem auðgaði líf manns
með margvíslegum hætti hlaðast nú
upp og við gefum okkur á vald tímans
og minninganna, rifjum upp með
sjálfum okkur þær samverustundir
sem okkur auðnaðist að hlotnast með
Dísu. Á slíkum stundum er það eitt af
því fáa sem hægt er að gera þar sem
jafnvel allra smæstu minningarnar,
einar sér, geta reynst mörgum okkar
paradísar-ígildi. Aðstandendum
votta ég mína dýpstu samúð.
Jón P. Ásgeirsson.
Falleg er hún frænka mín, hugsaði
ég, þegar ég kvaddi Dísu í austur-
kjallaranum á Grund fyrir réttu ári.
Hún sendi okkur bjart, leiftrandi
augnaráð og guðsblessun en fylgdi
okkur ekki til dyra, eins og hún var
vön. Alveg með ólíkindum hvað hún
var orðin rýr. Skyldi mér auðnast að
hitta hana aftur?
Gamansemi og gæzka einkenndu
Þórdísi Pálsdóttur föðursystur mína
alla tíð. Hún lagði öllum gott til og
var boðin og búin að greiða götu jafnt
hárra sem lágra. Börn löðuðust að
henni og var ég þar engin undan-
tekning. Hún er, frá því ég fer að
muna, samtvinnuð tilveru minni og
ég var svo ljónheppin að hún bjó á
bernskuheimili mínu um árabil svo
ég átti þess kost að skríða upp í
hlýjuna til hennar á morgnana og fá
hana til að segja mér sögur úr sveit-
inni, geta gátur og segja brandara.
Þegar voraði fórum við að hlakka til
að leggja land undir fót í nýjum
strigaskóm og fara austur í Laugar-
dal og lenda í spennandi ævintýrum
sem við vissum að biðu okkar þar.
Dísa hafði gaman af ferðalögum og
fór vítt og breitt um landið meðan
henni entist heilsa. Hún var ættfróð
og kunni skil á tengslum fólks lands-
horna á milli. Hún sigldi með Gull-
fossi til Evrópu og mér er minnis-
stætt þegar hún kom heim með hatt á
höfði og sigurbros á vör.
Þótt æðruleysið væri Dísu tamt
var hún ekki mikil kjarkkona. Hún
var smeyk við hina ýmsu hluti og að-
stæður og fannst sjaldan nógu var-
lega farið. Fram eftir aldri vakti
þessi voða varkárni oft furðu mína
eins og eitt sinn í þrumuveðri þegar
hún skreið upp í til foreldra minna.
Hún var viðbrigðin og laust í henni
hljóðið, svo oft þótti saga til næsta
bæjar. Frægt var þegar ópin í henni
stöðvuðu parísarhjólið í Tívolí. Aldrei
hefur mér tekist svo vel upp, þó á tíð-
um hafi heyrst í mér í viðlíka glæfra-
tækjum og ég hef með aldrinum
sannarlega öðlast meiri skilning á
þessum þætti í skapgerð frænku
minnar.
Minningarnar um Dísu eru allar
ljúfar. Konunglegar móttökur þegar
ég heimsótti hana í stóra eldhúsið á
„Farsótt“ þar sem hún vann. Spenn-
ingurinn á árlegri tombólu sem kven-
félagið Hvöt hélt í Listamannaskál-
anum. Stórkostleg rómantísk
ævintýri, sem við sáum saman í bíó,
gjarna í dans- og söngvamyndaformi.
Spilagaldrarnir sem vöktu undrun og
aðdáun. Já, allar góðu stundirnar.
Eftir að Dísa flutti austur og ég
stálpaðist safnaði hún krossgátum
handa mér og við spreyttum okkur á
þeim. Bökuðum gómsætt rúgbrauð í
hvernum. Fórum til berja, í réttir og
á þorrablót. Dísu fannst líka alltaf
gaman að koma til Reykjavíkur og
ekki lét hún sig vanta í veizluna þeg-
ar borgin varð 200 ára. 17. júní 1996
kom hún til Reykjavíkur og við fór-
um strax út að sýna okkur og sjá
aðra. Skoðuðum húsdýragarðinn,
sem henni þótti skemmtilegt mann-
virki og þarft. Fengum okkur pulsu
og appelsín. Fórum niður í miðbæ og
drukkum kaffi á Jómfrúnni hjá Sigga
Rabba. Dönsuðum við Freyju og
pabba á Hallærisplaninu um kvöldið.
Alltaf svo gaman hjá okkur.
Ég er þakklát forsjóninni fyrir
frænku eins og Dísu.
Blessuð sé minning hennar.
Árný Birna Hilmarsdóttir.
Elsku mamma.
Takk fyrir allt sem
þú gafst okkur. Þú
söngst með okkur, þú
fórst að veiða með okkur, þú gerðir
allt með okkur. Þú
varst besta mamma í
heimi.
Ég, Helena, pabbi
og allir sem þekktu
þig eiga eftir að
sakna þín rosalega
því að þú varst svo
góð, skemmtileg, og
falleg bæði að utan
sem innan og besta
mamma í heimi. Ást-
arkveðja.
Mun elska þig að
eilífu.
Rakel.
Jóhanna
Þorbjörnsdóttir
✝ Jóhanna Þor-björnsdóttir
fæddist í Reykjavík
6. júlí 1965. Hún lést
á krabbameinsdeild
Landspítalans 7.
október síðastliðinn
og var jarðsungin
frá Fossvogskirkju
17. október sl.
✝
Okkar ástkæri
ÞÓRIR ÞORLÁKSSON
er látinn.
Jarðarförin fer fram frá Fríkirkjunni í Reykjavík þann
30. október kl. 15.00.
Þorsteinn Guðmundsson,
Eiríkur Ernir Þorsteinsson,
Þ. Sævar Halldórsson, Sigrún Erla Skúladóttir,
Dóra Soffía Þorláksdóttir,
Linda Sif Þorláksdóttir.
✝
Elskulegur afi minn og bróðir okkar,
AÐALSTEINN KRISTJÁNSSON,
lést á Sjúkrahúsinu á Akureyri 18. október.
Útför hans fer fram frá Glerárkirkju föstudaginn
26. október kl. 14.00.
Hulda Ólafsdóttir
og systkinin frá Gásum.
✝
Elskulegur bróðir okkar,
Birgir Björgvinsson
frá Víðilæk,
til heimilis að Furuvöllum 10,
Egilsstöðum,
lést mánudaginn 22. október á Sjúkrahúsinu á
Seyðisfirði.
Systkini.
✝
Eiginkona mín, móðir okkar og tengdamóðir,
INGUNN HELGA STURLAUGSDÓTTIR
læknir,
Boston, USA,
verður jarðsungin frá Akraneskirkju föstudaginn 26. október kl. 14.
Þeim sem vilja minnast hinnar látnu er bent á Krabbameinsfélag
Íslands, sími 540 1990.
Haukur Þorgilsson,
Svana Lára Hauksdóttir, Matthew Wagstaff,
Katrín Hauksdóttir,
Haukur Jóhann Hauksson,
Helga Margrét Hauksdóttir.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og bróðir,
KRISTJÁN HANS JÓNSSON,
Linnetstíg 2
áður til heimilis á Suðurgötu 47,
Hafnarfirði,
verður jarðsunginn frá Fríkirkjunni í
Hafnarfirði föstudaginn 26. október kl. 15.00.
Ásdís G. Konráðsdóttir,
Sólveig Kristjánsdóttir, Finnur Óskarsson,
Sigríður Kristjánsdóttir, Björn Kristján Svavarsson,
Kristján Rúnar Kristjánsson, Katrín Sveinsdóttir,
Stella Kristjánsdóttir, Svavar Svavarsson,
Ragnar Frank Kristjánsson, Ulla R. Pedersen,
Sigrún Jónsdóttir,
og barnabörn.
✝
Maðurinn minn, faðir, tengdafaðir og afi,
ÖRN GUIDO BERNHÖFT,
Hlynsölum 5,
Kópavogi,
lést mánudaginn 22. október á hjúkrunarheimilinu
Holtsbúð í Garðabæ.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Svava Jóhanna Pétursdóttir,
Sigurður Örn Bernhöft, Katrín Gunnarsdóttir,
og barnabörn.