Morgunblaðið - 30.11.2007, Qupperneq 34

34 FÖSTUDAGUR 30. NÓVEMBER 2007 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Svavar Elíassonfæddist í Mið-
húsum á Akranesi
20. maí 1929. Hann
lést á heimili sínu á
Akranesi sunnudag-
inn 25. nóvember
síðastliðinn. Hann
var sonur hjónanna
Elíasar Níelssonar,
f. í Garði í Gerða-
hreppi í Gull-
bringusýslu 25. júlí
1896, d. 24. maí
1977, og Klöru Sig-
urbjargar Sigurð-
ardóttir, f. á Akranesi 17. júní
1899, d. 18. febrúar 1969. Hann var
sjöundi í röð 14 systkina, en 11
þeirra komust til fullorðinsára.
Systkini Svavars eru: Elín, f. 20.
febrúar 1920, d. 28. febrúar 2003,
Guðríður Ósk, f. 23. apríl 1922, Vil-
helmína Sigríður, f. 26. júní 1923,
Sigurður Níels, f. 31. ágúst 1924,
Rannveig Jóna, f. 17. september
1925, d. 12. mars 1997, Hreggviður
Karl, f. 25. janúar 1927, Ársæll, f.
21. maí 1931, d. 26. desember 1995,
Helgason, 4) Hilmar, f. 3. apríl
1966, og 5) Hörður, f. 5 ágúst 1971,
maki Ágústa Rósa Andrésdóttir.
Barnabörn Svavars og Sigríðar
eru nítján og langafabörnin eru
fimmtán.
Svavar byrjaði snemma að vinna
fyrir sér við öll almenn störf til sjós
og lands eins og tíðkaðist á þeim
tíma, en lengst af starfaði hann hjá
Sementsverksmiðju ríkisins á
Akranesi, fyrst við byggingu henn-
ar og síðan sem fastráðinn starfs-
maður eftir að hún hóf starfsemi.
Þar starfaði hann allar götur þar
til hann hætti störfum fyrir aldurs-
sakir 67 ára gamall.
Svavar og Sigríður bjuggu alla
tíð á Akranesi en fyrstu 10 búskap-
arárin bjuggu þau í Sandfelli, sem
stendur við Kirkjubraut 15, ásamt
foreldrum Svavars og þremur
bræðrum. Árið 1958 byrjuðu þau
að byggja hús yfir fjölskyldu sína á
Vesturgötu 156 og bjuggu þar til
ársins 1974 þegar þau fluttu í ný-
byggt hús á Furugrund 4. Þar
bjuggu þau þar til í ágúst sl. þegar
þau fluttu í nýja íbúð á Eyrarflöt 4
þar sem Svavar lést 25. nóvember.
Útför Svavars verður gerð frá
Akraneskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.
Örlaugur, f. 23. des-
ember 1932, d. 20.
apríl 1933, Örlaugur,
f. 18. apríl 1934,
Kristín, f. 19. maí
1935, d. 11. júní 1935,
Georg Steindór Sig-
urz, f. 18. júlí 1937,
Hafsteinn Þór, f. 17.
febrúar 1939, og Har-
aldur, f. 18. febrúar
1942, d. 18. sept-
ember 1942.
Svavar kvæntist 6.
júní 1954 Sigríði Þor-
bergsdóttur, f. 28.
október 1930, dóttur hjónanna
Þorbergs Þorvaldssonar, f. á Eski-
firði 3. febrúar 1887, d. 25. apríl
1973, og Níelsínu Sigurðardóttur,
f. í Króki í Fáskrúðsfirði í S-Múl. 9.
júlí 1901, d. 8. apríl 1978. Svavar
og Sigríður eignuðust saman fimm
börn: 1) Guðrún Jóna, f. 12. októ-
ber 1950, maki Sigurður Örn Har-
aldsson, 2) Jón Smári, f. 28. októ-
ber 1951 maki Pálína
Alfreðsdóttir, 3) Elín Klara, f. 23
desember 1953, maki Steinn Mar
Elsku afi minn. Ég sit hérna við
tölvuna og veit eiginlega ekki alveg
hvernig ég á að byrja, ég á erfitt
með að sætta mig við það að þú sért
farinn frá okkur. Ég get þó ekki
annað en brosað í gegnum tárin
þegar ég hugsa um allar minning-
arnar sem ég er svo heppin að eiga.
Það eru ekki allir sem voru svo
heppnir að eiga svona fyndinn og
skemmtilegan afa eins og ég átti. Þú
vast alltaf með húmorinn á réttum
stað og slóst alltaf á létta strengi
þegar maður kom í heimsókn til
ykkar ömmu. Það eru svo margar
minningar sem fljóta í gegnum hug-
ann minn núna, t.d. dagarnir sem ég
og Valdís sátum í eldhúsinu á Furu-
grundinni og spiluðum við ömmu og
þú stóðst og horfðir á og sagðir
brandara á meðan, eða tókst eitt og
eitt spil með okkur.
Guli húsbílinn ykkar sem var svo
rosalegt sport að fá að setjast í og
fara í ferðalög í, jólaboðin á Furu-
grundinni. Ég gæti haldið áfram
endalaust að skrifa, en ég mun
geyma allar þessar minningar í
hjarta mínu alla tíð. Ég veit að þú
ert kominn á betri stað núna og
brosir þínu fallega brosi því núna
finnurðu ekki meira til.
Elsku afi, ég veit þú átt eftir að
vaka yfir okkur og gæta okkar. Ég
sakna þín mikið og við sjáumst aftur
þegar minn tími kemur.
Hvíldu í friði.
Þín,
Friðmey.
Afi minn.
Ég á erfitt með að koma því í orð
hvernig mér líður, þetta er allt svo
óraunverulegt ennþá. Ég veit að þú
ert á betri stað þar sem þú finnur
ekki lengur til og það huggar mig að
hugsa um þig núna, afa engil.
Sit ég alein og svefnlaus um nætur,
og syrgi vin minn sem horfinn mér er.
Ást mín tilheyrir ennþá þér einum,
enginn skilur þá sorg er ég ber.
Bið ég guð minn sem gætir vor allra,
að geyma vininn í sorgum og þraut.
Allt sem gott er og göfugt í heimi,
greiði veg þinn á ævinna braut.
Þegar húmar og hallar að degi,
heimur hverfur og eilífðin rís.
Sjáumst við aftur á sólfögrum ströndum,
þar sem sælan er ástvinum vís.
(G.H.)
Þín,
Marella.
Þá ertu farinn frá okkur kæri afi.
Þrautir þínar að engu orðnar og þú
kominn á betri stað. Óneitanlega
leitaði sú hugsun á mig þegar þú
lagðist inn á spítalann í haust að þú
myndir hugsanlega ekki verða með
okkur þessi jólin. Sú varð raunin
sunnudaginn 25. nóvember sl. þegar
þú skildir við okkur. En eftir lifa
minningarnar og þær eru margar og
góðar. Við áttum saman mörg hand-
tökin þegar við unnum saman í hálft
fjórða ár í Sementsverksmiðjunni
eftir að ég kláraði stúdentsprófið.
Það var alltaf ánægjulegt að vinna
með þér og vera í kringum þig.
Húmorinn var aldrei langt undan í
leik eða starfi.
Ég náði ekki að heimsækja ykkur
ömmu saman í nýju íbúðina ykkar,
en okkar hinsta samverustund var á
þriðjudaginn í vikunni áður en þú
fórst. Ég dreif mig þá í heimsókn á
spítalann til þín upp á Skaga. Þú
sast uppi við á rúmstokknum og
varst að borða kvöldmat þegar ég
labbaði inn en ekki var lystin mikil.
Það leyndi sér ekki að þrótturinn
hafði dvínað. Við sátum þarna saman
einir í hátt í 20 mínútur og ég sagði
þér það helsta sem ég er að sýsla
þessa dagana, og sýndi þér myndir
af íbúðinni sem við Heida vorum að
kaupa og fáum afhenta núna fyrir
jólin. Það hefði verið gaman að fá
ykkur ömmu í heimsókn þangað. Ég
er þakklátur fyrir að hafa átt þessa
stund með þér. Handtak þitt var
langt og traust þegar við kvöddumst
og þú þakkaðir mér fyrir innlitið.
Sennilega vissum við báðir innst inni
að þetta væri okkar síðasta stund
saman og minninguna um hana mun
ég varðveita um ókomin ár.
Við sem eftir sitjum munum ylja
okkur við minningarnar um þig.
Sumar eru ansi skondnar og eiga
örugglega eftir að laða aftur fram
brosið þegar þær eru rifjaðar upp.
En kankvísa brosið þitt og glampann
í augunum mun vanta.
Kæri afi, megi almættið vernda
þig þar sem þú ert nú og styrkja
ömmu á komandi tímum.
Þú varst glæstur eins og systur
mínar sögðu stundum.
Með kærri þökk fyrir samfylgd-
ina,
Erlingur Alfreð Jónsson.
Elsku afi minn.
Leiðir skilja vini alla,
tárin strítt þá streyma og falla.
En ljós þitt mun ávallt skína,
minning þín mun aldrei dvína.
(Höf. ók.)
Það er sárt að komast ekki í jarð-
arför þína.
Ég var að tala við mömmu í sím-
ann núna í fyrradag og við vorum að
rifja upp svona eitt og annað um þig.
Það sem stendur upp úr í minn-
ingum mínum er það hversu dugleg-
Svavar Elíasson
✝ RagnheiðurBjörgvinsdóttir
Lee fæddist í Ási á
Fáskrúðsfirði 6.
mars 1921. Hún lést
á sjúkrahúsi í Colc-
hester á Englandi
að morgni 7. nóv-
ember síðastliðins.
Foreldrar hennar
voru Björgvin Þor-
steinsson kaup-
maður á Búðum, f.
19. október 1889, d.
11. febrúar 1964 og
Oddný Sveinsdóttir
húsmóðir, f. 3. október 1897, d. 2.
ágúst 1977. Systur Ragnheiðar eru
Gunnþóra, f. 11. nóvember 1916, d.
12. febrúar 2006, Valborg, f. 16.
mars 1925, d. 1. febrúar 1996, og
Ása, f. 24. júlí 1928. Foreldrar
Ragnheiðar ættleiddu börn henn-
ar, Oddnýju og Björgvin.
Ragnheiður giftist Sverri Ein-
arssyni lækni, f. 2. nóvember 1911,
d. 8. janúar 1986. Þau skildu. Dótt-
ir þeirra er Oddný Sv. Björgvins
ritstjóri, f. 25. febrúar 1940, gift
Heimi Hannessyni lögmanni, f. 10.
júlí 1936. Áður gift Kjartani Þor-
bergssyni tannlækni, f. 2. júlí 1936.
Börn þeirra eru: 1) Þorbergur raf-
virkjameistari, f. 1. nóvember
1961, kvæntur Frauke Eckhof
hjúkrunarfræðingi, börn þeirra
eru Leifur, f. 6. febrúar 1985, El-
ísabet, f. 12. nóvember 1988 og
urdóttir Hulda búsett í Bandaríkj-
unum, gift með 2 syni.
Ragnheiður giftist Richard Lee
myndhöggvara og málara, f. 10
desember 1910, d. sept. 1991. Börn
þeirra eru: 1) Richard Þór kennari,
f. 3. maí 1949, d. 8. júní 2006. Börn
hans eru Rebecca, Tristan og Am-
ber, tvö barnabörn. 2) Roland
Baldur tölvufræðingur, f. 4. ágúst
1953, kvæntur Teresu bókasafns-
fræðingi, börn þeirra Jessica og
Sam Robert. 3) Róbert Óskar lista-
maður, f. 16. júlí 1955, maki Sarah
listfræðingur, sonur þeirra Oscar.
4) Raymond Ásgeir, deildarstjóri í
Oxford háskóla, f. 13. nóvember
1960, kvæntur Fran listmálara,
börn þeirra eru Freyja, Rene og
Albi.
Ragnheiður ólst upp hjá for-
eldrum sínum á Fáskrúðsfirði.
Stundaði nám í Verslunarskól-
anum í Reykjavík. Fluttist út til
Englands 1948 með manni sínum
Richard Lee, sem vann m.a. Vax-
myndasafn Íslands. Þau bjuggu í
London og Cornwall, en á seinni
árum í Colchester í Essex. Ragn-
heiður vann í Mercury Theatre og
kynnti Ísland í máli og myndum á
fyrri árum. Þekktust var hún fyrir
sína „antique“ verslun sem hún rak
í fjölmörg ár, sérhæfði sig í postu-
líni og línvefnaði. Safnarar á Bret-
landi og frá meginlandi Evrópu
heimsóttu gjarnan íslensku konuna
í „Little Shop“ í Colchester. Hún
fór á uppboð og var með „antique“
markaði fram á níræðisaldur.
Bálför Ragnheiðar fer fram í
Colchester í dag, en aska hennar
og Richards verður jarðsett í
kirkjugarðinum á Fáskrúðsfirði í
sumar.
Oddný, f. 1993. 2)
Þórdís skurð- og lýta-
læknir, f. 19. júní
1965, gift Páli Þór-
hallssyni lögfræð-
ingi. Synir þeirra eru
Hjalti, f. 6. júní 1991
og Kjartan, f. 13.
febrúar 1996. 3)
Björg, sérfræðingur í
félagsmálaráðu-
neytinu, f. 5. janúar
1967, gift Benedikt
Stefánssyni hagfræð-
ingi, sonur þeirra
Stefán, f. 27. maí
2004. Áður gift Héðni Sigurðssyni
tannlækni. Synir þeirra eru Hlyn-
ur, f. 16. febrúar 1991, og Sig-
urður, f. 15. desember 1995. 4)
Ragna Vala innanhússarkitekt, f.
23. janúar 1970, gift Antony Old-
ani stjórnmálafræðingi. Börn
þeirra eru Kiljan, f. 7. ágúst 2002,
og Thelma, f. 24, desember 2005.
Þau eru búsett á Ítalíu. 5) Auður
Elfa, sérfræðingur á Veðurstofu
Íslands og fjallaleiðsögukona, f.
20. maí 1975. Sonur Ragnheiðar
og George Gaines er Björgvin Kr.
Björgvinsson trésmiður, f. 7. nóv-
ember 1945, kvæntur Nildu. Þau
eru búsett á Puerto Rico. Áður
kvæntur Sigrúnu Siggeirsdóttur
hjúkrunarritara, f. 10. mars 1946.
Dóttir þeirra Linda, nemi í við-
skiptafræði, f. 22. maí 1971, sonur
Matthew, f. 8. febrúar 2002. Fóst-
Tengdamóðir mín Ragnheiður
var ótrúlega sterkur persónuleiki
sem hafði mikil og mótandi áhrif á
mig. Hún kom mér til að skilja að
lífið er ekki alltaf dans á rósum,
eins og í lífi hennar sjálfrar – þar
skiptust á bjartir tímar og aðrir
mjög erfiðir. Hún kom mér líka til
að meta smáatriðin í lífinu, vera
bjartsýn og lifandi. Mér finnst í
raun forréttindi að hafa þekkt hana.
Margar minningar streyma fram.
Alltaf þegar hún kom til Íslands
hittumst við yfir kaffibolla og sérríi
á gömlu Hótel Borg. Borgin var
mikill uppáhaldsstaður, þar hitti
hún Dick sinn í fyrsta skipti sem
bjó á Hótel Borg þegar hann var að
vinna að Vaxmyndasafni Íslands.
Alltaf var skemmtilegt í návist
Ragnheiðar, hún var hláturmild og
sögurnar hennar eru efni í heila
bók. Oft sagði hún mér frá Corn-
wall. Þangað fluttu þau Dick með
strákana sína fjóra frá stórborginni
London, völdu yndislegustu sveitina
í Englandi. Í Cornwall var hún við
sjóinn, þar fann hún heiðar til að
fara í berjamó, haf og villta náttúru
eins og heima á Fáskrúðsfirði.
En Dick var listamaður og ekki
mikla vinnu að fá í sveitinni. Ragn-
heiður fór að prjóna og selja og
byrjaði með fyrstu antikbúðina sína
í Lostwithel. Þetta voru erfiðir
tímar. Stundum áttu drengirnir
bara einar buxur sem þurfti að þvo
og þurrka fyrir skólann daginn eft-
ir.
Svo fluttu þau til Colchester. Þar
fékk Dick næga vinnu og hún opn-
aði antikbúðina „Little Shop“ sem
varð þekkt víðar en í Englandi.
Gaman var að heimsækja Ragn-
heiði og Dick til Colchester, ynd-
islegt að setjast með henni á ekta
enska testofu yfir tebolla og skons-
um. Á sunnudögum var fastur liður
að fara á markaði út í sveit, en þau
höfðu bæði mikinn áhuga á gömlum
munum. Dick var mjög hrifinn af
gömlum klukkum og smitaði mig
svo að ég fór að safna litlum antik-
klukkum.
Við Björgvin bjuggum í New
York í 26 ár og þau heimsóttu okk-
ur nokkrum sinnum. Tengdamóður
minni fannst helst til of rólegt um-
hverfi hjá okkur úti á Long Island,
hafði búist við að sjá löggur með
byssur út um allar götur! Oft var
mjög heitt yfir sumartímann, en
Ragnheiður gekk í dragtinni sinni
og nylonsokkum í 30 stiga hita, ekki
tauti við hana komandi að skipta um
föt.
Á fallegum haustdegi í október
keyrðum við út í sveitina þar sem
akrar voru þaktir graskerum.
Ragnheiði var þessi sýn ógleyman-
leg. Eins var Manhattan mikið æv-
intýri. Eitt skipti völdum við dag St.
Patricks þegar borgin var troðfull
af fólki og mikil skrúðganga á 5th
Avenue. Og eins og tilheyrði deg-
inum var drukkinn grænn bjór sem
gestunum frá Englandi fannst mjög
fyndið.
Ragnheiður minnti mig alltaf á
sögupersónu úr enskum sveitaróm-
an. Sjálf las hún mikið af sögulegum
skáldsögum og átti marga eftirlæt-
ishöfunda sem hún kynnti mér. Allt-
af kom dagbók til mín í jólapakk-
anum frá Ragnheiði. Núna þakka
ég henni fyrir að hafa kennt mér að
skrifa dagbók, eins og hún gerði
sjálf alla tíð.
Ég þakka minni kæru Ragnheiði
fyrir ferðalagið í þessu lífi.
Sigrún Siggeirsdóttir.
Elsku amma Ragnheiður, nú ert
þú komin heim í fjörðinn þinn. Þótt
þú hafir búið mestalla ævina í Eng-
landi varstu sannur Íslendingur allt
til dauðadags, fórst meira að segja
að tala eingöngu íslensku síðustu
dagana. „Nú ætla ég aldrei að flytja
aftur frá Íslandi!“ var eitt það
fyrsta sem þú sagðir þegar við
mamma komum til þín á spítalann í
október. Hvernig var hægt að búa
sextíu ár í enskumælandi landi, en
tala alveg lýtalausa íslensku? Þetta
gast þú og skrifaðir í dagbók hvern
einasta dag – á íslensku! Þú varst
yndisleg amma, mundir eftir öllum
afmælisdögum afkomenda þinna og
skrifaðir svo fallega til okkar öll
þessi ár, hvar sem við vorum í heim-
inum.
Ég var heppin, fékk að vera hjá
þér eitt sumar, vera með þér í æv-
intýrabúðinni þinni „Little Shop“.
Man hvað ég var stolt þegar ég fékk
að passa búðina, man hve vel þú
hugsaðir um hvern hlut, hve öllu var
fallega raðað. Alveg eins og í húsinu
þínu á Fiðrildastræti „Papillon
Road“ sem er eins og listaverkasafn,
hvert veggpláss nýtt fyrir listaverk
eða fjölskyldumyndir, hver hilla full
af gersemum. Halldór Laxness yfir
stiganum, Þóra Borg leikkona í stof-
unni, brjóstmyndir eftir „afa“ Dick
sem aldrei þreyttist á að skemmta
okkur systkinunum með töfrabrögð-
um.
Alltaf var jafngaman að hlusta á
sögurnar þínar. Fjórtán sinnum
reyndirðu við bílpróf og hlóst að
sjálfri þér fyrir að hafa aldrei náð.
Oft fékkstu okkur til að gráta af
hlátri, eins og með sögunni um te-
boðið þitt í höllu drottningar. Þú
varst glaðlynd fram á síðustu stundu
þegar við mamma rifjuðum upp með
þér skondin atvik, en líka átakanleg.
Þá kom fram hvað eftirsjáin eftir
börnunum þínum tveimur sem þú
skildir eftir á Fáskrúðsfirði var mik-
il alla þína ævi – og braust fram á
lokastundu lífs þíns.
Grátbrosleg er sagan þegar þú,
nýkomin í stórborgina, reikaðir um
stræti Lundúna, sást skilti um
læknastofu og spurðir lækninn hvort
hann ætti meðal við heimþrá? Þegar
hann heyrði að þú varst hamingju-
samlega gift, ráðlagði hann þér að
eignast börn. Þessi læknir varð síð-
an fjölskylduvinur ævilangt.
Annað sem var þér ofarlega í
huga síðustu stundirnar voru veik-
indi þín þegar þú varst fimm ára. Þú
varst nýrnaveik og búin að liggja
heima í nokkra mánuði með háan
hita. Eitt kvöldið sagði læknirinn:
„Dóttir ykkar mun ekki lifa nóttina
af.“ Langafi Björgvin sendi þá
skeyti til Margrétar á Öxnafelli.
Svarskeyti Margrétar kom um hæl:
„Friðrik kemur!“ Hið ótrúlega gerð-
ist að foreldrar þínir sofnuðu bæði
við rúmstokkinn hjá þér. Um morg-
Ragnheiður
Björgvinsdóttir