Morgunblaðið - 13.07.2008, Qupperneq 12

12 SUNNUDAGUR 13. JÚLÍ 2008 MORGUNBLAÐIÐ
Eftir Arnþór Helgason
arnthorh@mbl.is
S
igurður Guðmundsson,
sem flestir þekkja sem
Sigga í Hjálmum, hefur
verið hluti íslensks hljóð-
heims undanfarin ár. Út-
setningar Hjálma, sem virðast
stundum frumstæðar, hafa hrifið
fólk og söngur Sigurðar hljómar
eins og hann sé annaðhvort feiminn
eða dálítið kærulaus.
„Við strákarnir höfum aldrei tekið
okkur neitt sérstaklega alvarlega,“
segir hann þegar ég slæ fram þess-
ari fullyrðingu. „Við erum líka svo
heppnir að enginn samstarfsmanna
okkar tekur sig heldur of hátíðega.
Tilgangurinn með tónlistinni er
fyrst og fremst sá að hafa gaman af
henni. Um leið og ég fer að verða al-
varlegur verð ég ekki lengur ég
sjálfur og við tekur andlegur dauði
eins og Þórbergur sagði.“
– Lestu mikið í Þórbergi?
„Eiginlega ekki. Ég heyrði einu
sinni viðtal við hann á Gufunni frá
því að hann var orðinn gamall og
hrumur. Þegar hann var spurður
hvað hefði tekið við þegar hann kom
austan úr Suðursveit til Reykjavíkur
var svarið andlegur dauði.“
Leiddist í lúðrasveit
Sigurður fæddist í Keflavík árið
1978.
„Ég ólst mestan partinn upp í
Njarðvík, kominn af tónlistarfólki,
Gróu Hreinsdóttur og Guðmundi
Sigurðssyni. Það var mikil tónlist á
heimilinu og píanó. Mamma er kór-
stjóri og spilar á píanó og orgel.
Pabbi syngur mikið, sérlega í kór-
um. Ég hef eiginlega verið í þessu
frá því að ég man eftir mér.“
Sigurður hóf þessa venjulegu tón-
listarskólagöngu með því að læra á
blokkflautu en færði sig síðan yfir á
kornet og saxófón.
„Ég var látinn ganga í lúðrasveit
og þar þurfti ég að spila í skrúð-
göngum. Ég hætti fljótlega því að
mér fannst svo leiðinlegt að spila og
ganga í einu. Ég fór í staðinn yfir á
gítar, því að þá gat ég setið, spilað
og sungið í senn.“
Hann fékk fyrsta rafmagnsgít-
arinn í fermingargjöf og fljótlega
eftir það stofnuðu þeir strákarnir
hljómsveit í hverfinu. „Hún entist nú
ekki lengi. Sumir héldu þó eitthvað
áfram og nokkrir eru jafnvel enn að.
Árið 1996 kynntist ég svo góðvini
mínum, Guðmundi Kristni Jónssyni,
Kidda, sem er líka í Hjálmum og
stjórnaði einmitt upptökum á plöt-
unni minni, Oft spurði ég mömmu.
Við unnum saman í Geimsteini hjá
Rúnari Júl og stofnuðum saman
hljómsveitina Fálka frá Keflavík. Sú
hljómsveit spilaði talsvert í nokkur
ár við ágætan orðstír. Við vorum
ungir og það heyrist á plötunum sem
við gáfum út.“
Fimmtíu ára eðalorgel
– Hvers konar tónlist spiluðuð
þið?
„Það var eiginlega einhvers konar
partítónlist og lítið sungið.
Hammondorgel lék aðalhlutverkið.
Við gáfum út tvær plötur og það var
nú einhver söngur á þeirri seinni.“
Ég man að Sigurður leikur á
Hammondorgel í Hjálmum eins og
frægt er og spyr í grandaleysi hvort
hann eigi slíkt alvöruhljóðfæri.
„Ég er með lítið hljóðfæri frá
Hammond sem var sennilega smíðað
í kringum 1955, M3 sem er eins kon-
ar vasaútgáfa af B3 eða C3, en þó al-
veg tveggja góðra manna tak.“
Sigurður segist hafa verið með lé-
legt transistor-orgel þegar hann
spilaði í Fálkum en sig hafi alltaf
langað í alvöruhljóðfæri. Þeir Kiddi
keyptu Hammondinn frá Bandaríkj-
unum fyrir nokkrum árum.
„Það er alveg ótrúlegt hvað þessir
gripir tóra lengi, ef maður passar að
smyrja þá einu sinni á ári“, segir
hann þegar ég spyr nánar út í hljóð-
færið. „Vel með farinn Hammond
getur kostað allt að tvær milljónir
króna. Orgelið mitt var í frábæru
standi, hafði sennilega staðið inni í
stofu í um 40 ár. Það rauk í gang um
leið og ég stakk því í samband. Ég
þurfti bara að setja í það riðabreyti.
Tónninn var of lágur því að gang-
verkið snerist of hægt.“
Rúnar kveikti reggíbálið
Þeir félagarnir unnu að ýmsum
verkefnum hjá Rúnari í Geimsteini.
Árið 2003 hljóðrituðu þeir með hon-
um reggílagið Gott er að gefa sem
kom út á diskinum Það þarf fólk eins
og þig.
„Eftir það datt okkur í hug að
hljóðrita nokkur lög og vorið 2004
uppgötvuðum við að við ættum
næstum því nóg á eina plötu. Þess
vegna var haldið áfram og í sept-
ember kom út fyrsta plata Hjálma,
Hljóðlega af stað.“
Skemmst er frá því að segja að
platan fékk frábærar viðtökur og
var lengi efst á vinsældalistum út-
varpsstöðvanna. Hjálmar hlutu ís-
lensku tónlistarverðlaunin fyrir
plötuna sem var valin besta rokk-
plata ársins 2004 og hljómsveitin
bjartasta vonin.
„Okkur óraði aldrei fyrir því að
hún fengi svona góðar viðtökur. Við
renndum algerlega blint í sjóinn
með þessa hljómsveit og veltum fyr-
ir okkur hvort við ættum að gefa út
500 eða 1000 eintök. Nú hefur platan
víst selst í 7 eða 8000 eintökum.“
Með gufuna í eyrunum
Þegar Sigurður er spurður hvort
hann eigi sér einhvern söngvara sem
fyrirmynd telur hann ýmsa erlenda
söngvara koma til greina sem góðar
fyrirmyndir. Hann segist mest hafa
hlustað á góða íslenska söngvara
eins og Guðmund Jónsson, Hauk
Morthens og fleiri.
„Ég hlustaði mikið á rás 1 sem
barn og hef því vaxið úr grasi með
gufuna í eyrunum. Pabbi er tenór og
hefur sungið lengi í kórum og gerir
enn. Mig dreymdi alltaf um að verða
bassi. Ég hef ekki lært að syngja en
reynt að gera mitt besta. Ég hef
þróast í eins konar barítón. Guðni
Már Henningsson á rás 2 sagði um
daginn að ég væri týndi hlekkurinn
á milli Hauks Morthens og Ragga
Bjarna.“
Lögin breytast jafnt og þétt
Næst berst talið að útsetningum
Hjálma. Sigurður segir að þeir pæli
yfirleitt ekki mikið í þeim. Þeir læri
lögin og spili þau síðan einu sinni yf-
ir. Flest þeirra eru eftir Þorstein
Einarsson og hann.
„Stundum lærum við lögin rétt
fyrir tónleika. Þau eru aldrei fast-
mótuð hjá okkur og því verða oft
ýmsar breytingar á þeim á tón-
leikum. Ef breytingarnar eru
skemmtilegar reynum við að muna
eftir þeim og taka þær með næst.“
Hljómurinn (sándið) í upptökum
Hjálma hefur fengið góða dóma.
„Við viljum helst spila allir saman
í hljóðverinu. Þá eru hljóðfærin
stúkuð af en við reynum að halda
augnsambandi og spilum svo allir í
einu. Að vísu var fyrsta platan tekin
upp í bútum, fyrst trommur og
bassi, þá gítararnir o.s.frv. En þegar
við gerðum aðra plötuna, Hjálma,
fórum við austur á Flúðir. Við feng-
um afnot af félagsheimilinu og vor-
um þar í viku. Við stilltum hljóðfær-
unum okkar upp á sviðinu og
höfðum hátalaraboxin handan þess.
Hljóðin blönduðust lítið og við
heyrðum hver í öðrum í heyrn-
artólum.“
Lifir og hrærist í tónlist
Áhugamál Sigurðar beinast flest
að tónlist og hann er haldinn þeirri
áráttu að safna alls kyns hljóðfærum
– nefnir sérstaklega misónýt píanó.
Hann segir að langflestir tónlist-
armenn hafi aðaltekjur sínar af tón-
leikahaldi.
„Við höfum spilað víða um land og
erum svo heppnir að fólk hefur vilj-
að hlusta á okkur. Ég trúi því að á
meðan tónlistin er ekki allt of nið-
urnjörvuð vilji fólk koma og njóta
stemmningarinnar og þess hvernig
hún breytist á milli tónleika. Þetta
er lykillinn að velgengni Hjálma.“
Segulband og einn hljóðnemi
Platan Oft spurði ég mömmu, sem
kom út hjá Senu 12. júní síðastliðinn,
vakti athygli fyrir margra hluta sak-
ir og rauk strax upp í fyrsta sæti. Ef
fjallað væri um sígilda tónlist væri
sagt að þetta væri fyrsta einsöngs-
plata Sigurðar Guðmundssonar.
Memfismafían sá um undirleik, en
svo kallast hópur tónlistarmanna
sem vinna við ýmis verkefni í Hljóð-
rita.
„Platan hefur heyrst á öllum
stöðvum, allt frá FM til Gufunnar.
Ég held að það sé algert heimsmet,“
segir hann og brosir breitt.
„Mig langaði að syngja ýmsar
perlur sem við geymum í hjörtum
okkar,“ segir Sigurður og nefnir sér-
staklega lagið Ég veit þú kemur eft-
ir Oddgeir Kristjánsson og Ása í
Bæ.
„Ég vildi gera plötu sem væri í ró-
legri kantinum. Í hljóðveri reynir
maður alltaf að spara tímann og í
gamla daga segulbandið. En ég vildi
losna við alla streitu.
Kiddi í Hljóðrita hafði keypt ódýr-
an ribbon eða þynnuhljóðnema frá
AEA og við prófuðum hann. Hann
kom svo vel út að við ákváðum að
panta nýjustu og dýrustu gerðina
frá þeim.“
Sigurður boðaði síðan tónlist-
arfólkið í Hljóðrita og skipaði öllum
að vera í sínu fínasta pússi.
„Við byrjuðum með morgunmat
kl. 9 á morgnana en við höfðum ráðið
konu til þess að sjá um að alltaf
væru nægar kræsingar handa
mannskapnum. Okkur var svo raðað
umhverfis hljóðnemann þannig að
hljómurinn yrði sem bestur. Síðan
voru gerðar þrjár atrennur að
hverju lagi og besta upptakan notuð.
Okkur tókst að útvega fimm seg-
ulbandsspólur, en þær eru ekki
lengur á hverju strái. Og með þessu
tókst okkur að ná fram þessum
heimilislega mónóhljómi sem maður
heyrði á gufunni í gamla daga. Það
var engin stafræn tækni notuð og
engin tilraun gerð til að breyta
hljóðinu.
Það var einstaklega gaman að ná
þessum hljómi og vinna plötuna
svona. Annars vinnum við allt okkar
efni í Protools upptökuforritinu. En
í þessu tilviki var ekkert slíkt notað.
Ef ég á að vera algerlega heið-
arlegur er ég mónómaður.“
Dægurperlur verða þjóðlög
Sigurður segist yfirleitt ekki
kynna sér nótur laganna sem hann
syngur. Hann hlustar á ýmsar út-
gáfur þeirra og metur síðan hvernig
flutningurinn verði sem bestur.
„Mér finnst ekki skipta höfuðmáli
hvort sönglag er sungið nákvæm-
lega upp úr bók.
Þetta á líka við um textana. Í lag-
inu Við gengum tvö segir: „Því sit ég
einn og þrái kveðjukossinn þinn.“
En ég söng stend í stað sit því að ég
stóð í miðju stúdíóinu fyrir framan
Týndi hlekkurinn milli Hauks
Í HNOTSKURN
»Hljómsveitin Hjálmar varstofnuð í Keflavík árið
2004.
»Fyrsta plata þeirra, Hljóð-lega af stað, kom út þá um
haustið.
»Hjálmar fengu íslenskutónlistarverðlaunin árið
2005 fyrir bestu rokkplötu
ársins. Einnig var hljómsveitin
kosin bjartasta vonin.
»Síðan hafa tvær plöturkomið út með Hjálmum:
Hjálmar 2005 og Ferðasót
2007.
»Sigurður Halldór Guð-mundsson hefur verið í
Hjálmum frá upphafi.
»Fyrsta einsöngsplata hanser Oft spurði ég mömmu
2008.
Sigurður Guðmundsson hefur getið sér gott orð fyrir
framgöngu sína í hljómsveitinni Hjálmum. Nú hefur
hann gefið út sólóplötu og virðist einu gilda á hvaða
útvarpsstöð er stillt, alls staðar heyrist tónlistin af
nýju plötunni, Oft spurði ég mömmu.
Tónlist „Tilgangurinn með tónlistinni er fyrst og fremst sá að hafa gaman af henni.“
Nýbýlavegi 12, Kóp. • s. 554 4433
Opið virka daga kl. 10-18 • laugardaga kl. 11-16
ÚTSALA
Meiri afsláttur