Morgunblaðið - 25.10.2008, Blaðsíða 38

38 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 25. OKTÓBER 2008
✝ Kjartan Guð-mundsson
fæddist í Svefn-
eyjum á Breiða-
firði 30. apríl 1914.
Hann lést á St.
Franciskuspítal-
anum í Stykkis-
hólmi 13. október
síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
hjónin Sigurborg
Sturlaugsdóttir frá
Akureyjum á
Breiðafirði, f. 6.5.
1889, d. 5.12. 1980
og Guðmundur Gunnarsson frá
Tindum á Skarðsströnd, f.
5.10.1878, d. 28.6. 1940. Systk-
ini Kjartans sem upp komust
voru Guðlaug Ósk, húsmóðir í
Stykkishólmi, f. 24.2. 1913, d.
15.11. 1996, maki Jóhannes
Guðjónsson verslunarmaður, f.
11.11. 1896, d. 8.2. 1994, Her-
mann Kristinn, sjómaður í
Stykkishólmi, f. 9.6. 1915, d.
15.7. 1978, Sigurður Gunnar,
sjómaður í Stykkishólmi, f. 30.7.
1919, d. 11.5. 1944 og Sturlaug-
ur nemi, f. 1.10. 1920, d. 16.3.
1940. Tveir drengir dóu í frum-
bernsku, Óskar, f. 24.7. 1911, d.
5.8. 1911 og Kristján, f. 8.5.
1923, d. 15.7. sama ár.
Árið 1918 fluttu foreldrar
Kjartans í Akureyjar þar sem
Guðmundur bjó á 1/4 parti á
móti Ólafi mági sínum. Árið
1922 flutti fjölskyldan að Tind-
um á Skarðsströnd og bjó þar
til ársins 1933 er þau fluttu til
Stykkishólms og keyptu hús við
Bókhlöðustíg 5 sem þau nefndu
Tinda. Guðmundur sótti sjó á
sumrum en stundaði bókband á
vetrum. Þegar fjölskyldan flutti
varð Kjartan eftir
hjá Karitas föður-
systur sinni. Þau
voru í húsmennsku
á Hnúki á Skarðs-
strönd og síðar
Búðardal í sömu
sveit. Skólagangan
varð ekki löng en
faðir hans, sem var
mjög bókhneigður
maður og skáld-
mæltur vel, fékkst
við barnakennslu
og eflaust hafa
hans börn hlotið
góða uppfræðslu á þeirra tíma
mælikvarða. Til foreldra sinna í
Stykkishólmi flutti Kjartan árið
1939, ári áður en Guðmundur
lést. Hann vann við þau störf
sem til féllu svo sem beitningar
og húsasmíði bæði í Hólminum
og inni á Strönd.
Ævistarf Kjartans átti þó eft-
ir að verða sjósókn og sinn
fyrsta bát keypti hann ásamt
Valdimar Stefánssyni frá
Bjarnarey á stríðsárunum. Bát-
urinn hét Fönix og var sá fyrsti
af fleiri bátum sem Kjartan
eignaðist um ævina. Auk sjó-
mennskunnar stundaði hann bú-
skap, átti kindur og hesta inni á
Tindum, nytjaði Akureyjar og
allar eyjarnar sem heyra undir
Skarð.
Hjá föður sínum lærði hann
bókband og stundaði það í hjá-
verkum framan af ævi en seinni
hluta ævinnar fékkst hann
meira við bókbandið. Hann átti
stórt og gott bókasafn og fal-
lega innbundið.
Kjartan verður jarðsunginn
frá Stykkishólmskirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 14.
Árið 1941 var ég send til sum-
ardvalar hjá móðursystur minni
Sigurborgu sem bjó með sonum
sínum Kjartani og Hermanni á
Tindum. Í minningunni er þetta
sumar einn samfelldur sólskins-
dagur og frænka mín og synir
hennar urðu mér afar kær. Þetta
sumar tengdist ég fólkinu á Tind-
um vináttuböndum sem aldrei
rofnuðu. Fyrir 15 árum fórum við
fjölskylda mín í ferð vestur um
Dali og Barðaströnd á slóðir for-
feðranna. Kjartan kom með okkur
og betri leiðsögumann er ekki
hægt að hugsa sér. Hann var
óþrjótandi fróðleiksbrunnur um
þetta landsvæði, sem hann gjör-
þekki. Fyrir tilstilli hans komumst
við út í Akureyjar en það var há-
punktur ferðarinnar. Í þessari ferð
styrktust vináttubönd með Kjart-
ani og börnunum okkar og hafa
haldist æ síðan. Í rauninni var
Kjartan tengiliður fjölskyldunnar
við breiðfirskan uppruna hennar
því hann lifði og hrærðist í heimi
eyjabúskaparins löngu eftir að
flestir aðrir ættingjar voru fluttir
burt.
Kjartan var hár maður vexti og
bar sig vel. Hann var dagfarsprúð-
ur en jafnan stutt í kímnina. Ætt-
rækinn var hann og vinmargur og
á ferðum sínum til Reykjavíkur
var hann ötull við að heimsækja
ættingja og vini og alls staðar au-
fúsugestur. Hann var höfðingi í
raun og greiddi oft veittan beina
með því að bjóða út að borða á
góðan veitingastað. Kjartan var
mikill áhugamaður um brids og
spilaði hvenær sem færi gafst. Enn
eitt áhugamálið var ljósmyndun og
hann átti mikið safn ljósmynda.
Eftir að hann hætti sjósókn lagðist
hann í ferðalög bæði hér heima og
erlendis. Hann fór 6 ferðir um
Evrópu og nokkrar til Sigurborgar
systurdóttur sinnar í Englandi..
Kjartan bjó með móður sinni eftir
að bræður hans létust. Þegar hann
var orðinn einn í húsinu flutti hann
í Tanga til Guðlaugar systur sinn-
ar og Jóhannesar. Eftir að þau
fóru á dvalarheimilið í Stykkis-
hólmi bjó hann einn. Honum fórst
heimilishaldið vel úr hendi enda
mikið snyrtimenni. Hann tók ör-
bylgjuofninn í sína þjónustu og
eldaði handa sjálfum sér og gest-
um sem bar að garði allt þar til
hann veiktist fyrir nokkrum árum
og flutti á dvalarheimilið. Þessi
ástríki og barngóði frændi minn
kvæntist ekki og eignaðist ekki
börn en systurbörn hans voru hon-
um afar hjartfólgin og hag þeirra
bar hann mjög fyrir brjósti. Karvel
Jóhannesson og hans fjölskylda
eru einu afkomendur hjónanna í
Tanga sem eftir eru í Stykkis-
hólmi. Þau hafa annast Kjartan af
mikilli alúð og verið hans stoð og
stytta í erfiðum veikindum. Nú
hefur elsku frændi minn kvatt
þennan heim. Hann átti orðið erfitt
með að sjá skoplegar hliðar tilver-
unnar og var tilbúinn að fara og
taka bridsslag með félögunum sem
farnir voru á undan honum. Þó lík-
aminn gæfi sig hélt hann andlegu
atgervi ótrúlega vel. Ég þakka
honum ótal fallegar minningar sem
ég á frá samfundum okkar og við
hjónin og fjölskylda okkar sendum
fjölskyldu hans innilegar samúðar-
kveðjur.
Ragnheiður Jónsdóttir.
Nú kveð ég þig með söknuði,
nafni minn. Við áttum góðar stund-
ir saman, allt frá því þegar þú
hélst mér við skírn þar til við
kvöddumst. Ég man þegar þú
gafst mér lömbin og hana Móru
mína, þó það hafi nú ekki endað
vel fyrir þeim.
Ég man þegar við fórum í lunda
saman í Flatey, einnig allar sögu-
stundirnar okkar um ferðir þínar
erlendis, sjóferðir þínar og barátt-
una við stóru lúðurnar.
Ég sakna líka að skoða mynd-
irnar úr myndaalbúmum þínum af
haferninum. Ég þakka þér fyrir
allt þetta. Já, nafni minn, við átt-
um þær margar góðu stundirnar
saman. Kjartan minn, þú varst gull
að manni. Vonandi verða stund-
irnar fleiri þegar við hittumst aft-
ur, elsku frændi.
Kjartan Jóhannes Karvelsson.
Kjartan
Guðmundsson✝ Kristján Hálf-dánsson fædd-
ist á Kaldeyri við
Önundarfjörð 3.
mars 1929. Hann
lést á Fjórðungs-
sjúkrahúsi Ísa-
fjarðar 16. október
síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
Kristjana Krist-
jánsdóttir og Hálf-
dán Magnússon.
Hálfbræður Krist-
jáns voru sam-
mæðra séra Guð-
mundur Óskar Ólafsson og
samfeðra Jóhann Hálfdánsson.
Kristján ólst upp hjá móður sinni
og móðurforeldrum, Kristjáni
Halldórssyni og Guðrúnu S.
Jónsdóttur frá Kaldeyri við Ön-
undarfjörð.
Kristján kvæntist 29. júní 1955
maki Þórunn Ísfeld Jónsdóttir.
Guðríður Rúna þjónustufulltrúi,
f. 21.10. 1965, sambýlismaður
Gunnar Ævar Jónsson. Kristján
eignaðist nítján barnabörn og
átján barnabarnabörn sem öll
eru við góða heilsu að undanskil-
inni Lilju, dóttur Kristjönu og
Guðmundar Njálssonar, d. 1. maí
2006.
Kristján stundaði nám við Hér-
aðsskólann að Núpi og síðan
Verslunarskóla Íslands. Kristján
og Jónína bjuggu á Flateyri all-
an sinn búskap að undanskildum
átta árum er hann starfaði sem
kennari við Héraðsskólann að
Núpi í Dýrafirði.
Kristján stundaði hin ýmsu
störf til sjávar og sveita framan
af starfsævinni. Eftir að kennslu
lauk starfaði hann sem skrif-
stofumaður hjá Hjálmi hf. og
Fiskvinnslunni Kambi hf. á Flat-
eyri.
Útför Kristjáns verður gerð
frá Flateyrarkirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 11.
Jónínu Hjartar-
dóttur frá Flateyri,
f. 3.2. 1930, d. 5.7.
1996. Þau hjón eign-
uðust sjö börn, en
stúlkubarn dó við
fæðingu. Kristján
eignaðist áður eina
dóttur, Þórdísi
Kristjánsdóttur sem
er látin. Börn þeirra
hjóna eru: Guð-
mundur Helgi skip-
stjóri, f. 20.10. 1952,
maki Bergþóra Ás-
geirsdóttir. Hinrik
framkvæmdastjóri, f. 18.3. 1954,
maki Ingibjörg Kristjánsdóttir.
Hálfdán sendibílstjóri, f. 6.2.
1956, maki Hugborg Linda
Gunnarsdóttir. Kristjana versl-
unarkona, f. 14.1. 1958, maki
Birgir Laxdal. Ragnar Hjörtur
framkvæmdastjóri, f. 15.9. 1959,
Elsku pabbi.
Þá er komið að kveðjustund. Ég
sit hér og hugsa um liðnar stundir
og minnist ykkar mömmu með virð-
ingu og þakklæti. Þakklæti fyrir
uppeldið og öll þau ár sem við átt-
um saman, þá lífsreynslu og það
veganesti sem þið gáfuð mér út í líf-
ið.
Ég veit, þú hefðir sagt mér að herða
huga minn.
Ég hugga mig sem best, til að gera
vilja þinn.
Ég geymi hvert þitt bros í minning minni.
Ég man og skal ei gleyma samvist þinni.
(Hannes Hafstein.)
Elsku pabbi, hafðu þökk fyrir
tímann sem við áttum saman.
Blessuð sé minning þín og mömmu.
Ástarkveðja. Þín dóttir
Kristjana.
Elsku besti afi minn. Dagurinn
kom sem ég var búinn að kvíða fyr-
ir, sá dagur þegar þú varst tekinn í
burtu frá okkur. Núna ertu farinn
og það er erfitt að kveðja og sætta
sig við þá staðreynd, en það sem
hjálpar mér í gegnum þennan erfiða
tíma er að núna veit ég að þú ert
kominn til Ninnu ömmu, þið eruð
loksins saman á ný. Sú tilhugsun
leyfir mér að brosa í gegnum tárin
og sorgina.
Elsku afi minn þú varst svo mikið
krútt, þú varst líka bara svo mikill
töffari. Þú varst alltaf svo snyrti-
legur, rólegur og yfirvegaður.
Þegar ég hugsa um þig get ég
ekki komist hjá því að hugsa um
það að Flateyri verður ekki sami
staðurinn án þín, og ég er viss um
að því eru margir sammála. Ég á
eftir að sakna þess svo mikið að
mæta þér ekki á rúntinum á rauða
bílnum með Dínó geltandi í aftur-
glugganum. Eða að geta ekki komið
í heimsókn til þín og hlustað á sögur
og slúður sem þú heyrðir á rúnt-
inum og stolið nokkrum súkku-
laðikúlum úr skálinni þinni. Ég á
eftir að sakna þess svo að fá þig til
okkar á jólunum og keppast við að
eiga fleiri pakka undir trénu en þú.
Ég á eftir að sakna þess svo að geta
flýtt mér heim til þín til að sýna þér
einkunnirnar mínar og monta mig
aðeins, þú varst alltaf svo stoltur og
ánægður með mig.
Elsku afi minn, þú varst stór
partur af lífi okkar hér á Flateyri
og þín verður sárt saknað. Ég er
svo þakklát fyrir allar stundirnar
sem við áttum saman og ég geymi
allar góðu minningarnar um þig í
hjarta mínu.
Elsku afi, ég trúi því að þú sért
núna kominn á betri stað og horfir
niður til okkar og fylgist með okk-
ur. Ég veit að núna ertu glaður að
geta hjálpað ömmu að passa okkur.
Og elsku afi minn, ekki hafa neinar
áhyggjur, ég passa mömmu, litlu
stelpuna þína. Ég lofa því að ég skal
passa hana vel fyrir þig.
Elsku afi minn, hugsaðu vel um
þig og ömmu. Ég elska þig, afi
minn, þú varst besti og svalasti af-
inn.
Þín afastelpa,
Jónína Rut Matthíasdóttir.
Hann Kiddi afi kvaddi þennan
heim 16. október síðastliðinn. Það
er mjög skrýtið að hugsa til þess að
hann sé farinn. Hann virkaði alltaf
svo hress og hraustur, ég átti ekki
von á því að kallið hans kæmi strax.
Á þessari stundu fer maður að
hugsa til baka og rifja upp góðar
minningar. Afi vann við skrifstofu-
störf þegar ég var að alast upp á
Flateyri.
Ég man það þegar ég fór á skrif-
stofuna til afa hvað það var allt
snyrtilegt í kringum hann, röð og
regla á öllu. Reikningunum raðað
reglulega saman og allt fest saman í
bréfaklemmu. Þegar ég hóf sjálf að
vinna við skrifstofustörf þá var mér
hugsað til hans og óskaði ég þess
oft að hafa haft smá af hans skipu-
lagi. Afi kom oft á skrifstofuna til
okkar í kaffi og fylgdist með þróun-
inni í skrifstofustarfinu og sagði
sögur hvernig þetta hafi verið hjá
honum þegar hann vann sömu störf
á árum áður sem einkenndust af ná-
kvæmni, skipulagi og samvisku-
semi.
Afi var alltaf fínn og vel til hafð-
ur, hann var mjög heimakær en tók
alltaf vel á móti manni þegar litið
var inn til hans í heimsókn. Hann
hafði mikinn áhuga á íþróttum og
var það sameiginlegt áhugamál
okkar. Við ræddum mikið um stöð-
una í fótboltanum eða formúlunni
þegar við hittumst en við vorum nú
ekki endilega alltaf sammála um
það hver væri bestur. Við áttum það
líka sameiginlegt að vera hundaeig-
endur en afi var mikill dýravinur
sem sást svo vel á því hversu miklir
félagar hann og hundurinn hans
Dínó voru.
Það verður skrýtið að koma til
Flateyrar í framtíðinni og sjá ekki
Kidda afa á rúntinum á rauðu Micr-
unni með Dínó í afturglugganum. Á
Flateyri leið honum vel og þar vildi
hann helst vera. Það er með sorg í
hjarta sem ég kveð Kidda afa en
jafnframt með miklu þakklæti fyrir
allt. Hann var einstakur karakter
sem ég ber mikla virðingu fyrir. Ég
sendi öllum þeim sem eiga um sárt
að binda vegna fráfalls Kidda afa
mínar dýpstu samúðarkveðjur.
Kristjana Hinriksdóttir.
Elsku besti afi minn. Margir
segja að maður viti ekki hvað mað-
ur eigi fyrr en það er horfið. Í þessu
tilfelli er það ekki svo. Ég held að
allir hafi verið nokkuð vissir um
hvað þeir ættu góðan föður, afa,
langafa og svo framvegis. Ég get
alla vega sagt að ég var alveg viss
um það hvar ég hafði þig. Í fyrsta
sæti á afa-listanum. Ég á svo inni-
lega eftir að sakna þín. Að koma í
heimsókn til þín og fá volgt Diet
Coke og kúlur og heyra allt slúðrið
sem þú fréttir bara af því að fara á
rúntinn niður á bryggju til að at-
huga stöðuna á bátunum. Eða
hversu þrjóskur þú varst, þú vildir
alltaf verðlauna mann jafnvel þótt
maður færi bara út með hann Dínó
litla út í pínulítinn, stuttan göngu-
túr. Elsku afi minn, sama þótt við
söknum þín voðalega mikið, þá held
ég að þú sjálfur hafir verið farinn að
sakna ömmu voðalega mikið og ver-
ið feginn að hafa fengið að hitta
hana aftur. Ég vona að þú fylgist
með mér og öllum hinum og hjálpir
okkur í gegnum allt, bæði góðu og
vondu tímana.
Ég mun sakna þín voða mikið,
elsku besti afi. Og jólin verða aldrei
eins aftur án þess að heyra þig
minnast á það aðra hverja mínútu
hversu saddur þú ert og segja að
jólagjafirnar væru allt of margar.
Og það verður ekki eins að sjá ykk-
ur Dínó keyra framhjá skólanum á
morgnana þegar ég stend úti að
krókna úr kulda og geta öskrað og
vinkað og gargað eins og api, mont-
að mig á að þetta sé afi minn á
rauðu Micrunni. Elsku afi, takk fyr-
ir allar góðu stundirnar.
Þín afastelpa,
Laufey Dröfn Matthíasdóttir.
Mann setur hljóðan þegar eldri
heiðursmenn falla frá. Ég hef þekkt
Kristján Hálfdánarson síðan ég
man eftir mér. Kiddi Hálfdánar,
eins og hann var kallaður, var
kvæntur móðursystur minni, Jón-
ínu Hjartardóttur sem er látin fyrir
tólf árum. Kiddi og Ninna bjuggu á
Flateyri alla tíð að undanskildum
nokkrum árum sem þau bjuggu á
Núpi í Dýrafirði, en þá var Kiddi
kennari við héraðsskólann þar.
Kristján Hálfdánarson var skrif-
stofumaður lengst af hjá fisk-
vinnslufyrirtækjum á Flateyri. Ég
minnist þess í bernsku að Kiddi
vann á skrifstofunni hjá Ísfelli en
svo hét frystihúsið á Flateyri í þá
daga. Síðan þá hefur Kiddi alltaf
verið með þegar ný fiskvinnslufyr-
irtæki hafa sprottið upp og hafa
starfskraftar hans, þekking og lagni
nýst mörgum. Hann studdi vel við
bakið á börnum sínum sem lengi
hafa staðið fyrir atvinnuuppbygg-
ingu á Flateyri, meðal annars í fyr-
irtækinu Kambi. Kiddi var ákaflega
ljúfur maður og sérstaklega barn-
góður. Það var sama hvenær maður
hitti Kidda þá hafði hann tíma til að
spjalla um hvað sem er.
Ninna og Kiddi áttu 6 börn sem
við bræður mínir og ég höfðum mik-
ið samband við á meðan við bjugg-
um á Flateyri. Það var oft þröngt
en allir voru samhentir að leysa þau
mál sem upp komu, jafnt vandamál
sem önnur mál. Mér er sérstaklega
hlýtt að minnast þeirra stunda sem
ég hef átt með Kidda og Ninnu um
ævina.
Síðustu árin bjó Kiddi einn í húsi
sínu á Kambinum en þar átti hann
heimili alla tíð á Flateyri. Hann átti
við nokkur veikindi að stríða síð-
ustu árin og var að honum lagt að
flytja suður þar sem læknisaðstoð
og umönnum væri betri. Hann sagði
að það væri óþarfi og það lengsta
sem hann gekk í því máli var að
hann sagðist ætla að „hugsa málið“.
Slík afstaða lýsir honum best sem
afar sjálfstæðum einstaklingi.
Við Jagga og börn okkar sendum
frændsystkinum okkar og öðrum
aðstandendum Kristjáns Hálfdán-
arsonar innilegar samúðarkveðjur.
Blessuð sé minning hans.
Hjörtur Hjartar.
Kristján Hálfdánsson