Morgunblaðið - 05.11.2008, Síða 27

Minningar 27
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 5. NÓVEMBER 2008
Eftirminnilegur og
ljúfur drengur er all-
ur. Hugurinn leitar til
baka til minna fyrstu
prestskaparára í
Ólafsfirði. Á þeim árum vantaði víða
presta og lækna á landsbyggðinni.
Það varð til þess að ég kynntist
mörgum læknum sem þjónuðu í
Ólafsfirði, flestir í afleysingum í einn
til tvo mánuði. Sá sem lengst var mér
samtíða þar eða í fjögur ár var Jósef
Skaftason. Mjög góð kynni tókust
milli heimila okkar og vil ég ekki láta
hjá líða að minnast þeirra samveru-
stunda nú er leiðir skiljast um sinn.
Við settumst gjarnan niður og
spiluðum brids með eiginkonum okk-
ar og urðu það dýrmætar kvöld-
stundir í góðum félagsskap.
Jósef var flinkur fagmaður og
glöggskyggn að greina sjúkdóma.
Hann hafði þó veikst alvarlega er
hann var í framhaldsnámi og náði
sér aldrei af þeim veikindum en bjó
vel að því sem hann hafði áður átt.
Hann var greindur, velviljaður,
hjálpsamur og góður félagi og vildi
allra götu greiða.
Ekkert er eins mikilvægt og hafa
góða heilsu. Við kynnumst því prest-
arnir að kjör manna eru æði misjöfn
hvað það varðar og á öllum aldri get-
ur orðið heilsubrestur og stundum
alvarlegur eða jafnvel ótímabær
dauði. Ekkert eigum við öruggt í
þeim efnum, árin verða misjafnlega
mörg, ævidagar og verkefni kyn-
slóða frábrugðin.
Ég lít svo á að ekki skipti öllu máli
hve lengi okkar krafta nýtur við eða
hverju við komum í verk heldur er
aðalatriði að við höfum verið til og
nöfnin skráð í lífsins bók. Þá bjarg-
föstu reglu hef ég tileinkað mér að
efast aldrei um réttlæti Guðs hvern-
ig svo sem allt veltist og stampast í
veröldinni. Er gott fyrir okkur að
hugsa til þess í umróti okkar sam-
tíma.
Ég þakka Jósef Skaftasyni fyrir
allan hans kærleika og vináttu á liðn-
um árum. Ég bið algóðan Guð að
blessa hann og vonast eftir að sjá
hann heilan og sælan á góðum stað
hjá Drottni. Guð blessi eiginkonu
hans, dóttur og fjölskyldu og gefi
þeim góðar stundir.
Úlfar Guðmundsson.
Látinn er í Reykjavík, mikill öð-
lingur og kær vinur, Jósef Skafta-
son, eftir löng og erfið veikindi.
Við sem eftir stöndum drúpum
höfði í söknuði, en jafnframt unnum
honum langþráðar hvíldar.
Það eru liðin rúm fjörutíu ár síðan
við kynntumst fyrst, Þá stundaði
Jósef nám við Háskóla Íslands af
kostgæfni og samviskusemi. Þeim
eiginleikum sem einkenndu hann allt
lífið.
Þetta voru tímar mikilla sam-
félagsbreytinga þar sem stúdentar
víða fóru fyrir hópum með mótmæl-
um og hávaða. Rólegur og yfirveg-
aður að vanda lét Jósef ekkert slíkt
trufla sig. Hann hafði ekki þörf fyrir
að láta á sér bera.
Að námi loknu fóru þau hjón til
Bandaríkjunum Þar sem hann
stundaði framhaldsnám. Þar urðum
við nánast nágrannar og kynni okkar
af þeim hjónum urðu því nánari en
áður hafði verið. Fyrir okkur var það
ómetanleg stoð að vita af þessu góða
fólki, Elínu og Jósef, í akstursfjar-
lægð. Við hittumst oft og bundumst
nánum vináttuböndum sem aldrei
brá skugga á. Lífið blasti við bjart og
fagurt.
Það reyndist mikið áfall, þegar
hann greindist með mein í höfði. Allt
var gert í mannlegu valdi til lækn-
inga. En þrátt fyrir þeirra tíma
bestu meðferð endurheimti hann
Jósef Skaftason
✝ Jósef Skaftasonfæddist í Hvera-
gerði 8. september
1943. Hann lést á
Landspítalanum í
Fossvogi 16. októ-
ber síðastliðinn og
var útför hans gerð
frá Seljakirkju 24.
október.
ekki fulla heilsu. En
lífið hélt áfram og Jós-
ef reyndi af fremsta
megni að gera sem
minnst úr sínu heilsu-
leysi og njóta þess sem
notið varð. Eftir fram-
haldsnámið stundaði
hann starf sitt bæði í
dreifbýli og í þéttbýli
og átti að baki langan
og farsælan starfsferil
þegar hann vegna
heilsubrests lét af
störfum árið 2000.
Í einkalífi sínu var
Jósef gæfumaður. Hann eignaðist
einstakan lífsförunaut í Elínu Guð-
mundsdóttur. Þeirra samband ein-
kenndist af gagnkvæmri umhyggju,
stuðningi og ást.
Dóttirin Kamilla Sigríður reyndist
mikill sólargeisli, enda prýdd kost-
um foreldra sinna.
Í gegnum tíðina er margs að minn-
ast. Það var alltaf tilhlökkunarefni
að hitta þau hjón, enda einstaklega
gestrisin og höfðingjar heim að
sækja. Þau nutu þess að dvelja á
sumrin í sumarbústaðnum í Skorra-
dal og ferðast bæði innan lands og
utan.Við eigum kærar minningar frá
skemmtilegum ferðum og ógleyman-
legum samverustundum.
Jósef var vel lesinn og hafði stál-
minni. Hann hafði mikinn áhuga á
ættfræði og var mjög fróður um
menn og málefni. Ósjaldan þurfti
hann að leiðrétti okkur hin þegar
farið var með fleipur og reyndist
hann þá oftast hafa rétt fyrir sér.
Nú þegar leiðir skiljast í bili vilj-
um við þakka okkar kæra vini
trausta og óeigingjarna vináttu í
gegnum árin. Missirinn er mestur
hjá Ellu og Kamillu. Við biðjum allar
góðar vættir að vernda þær á þess-
um erfiðu tímum. Öðrum ættingjum
og vinum vottum við innilega samúð.
Jakob og Olga
Góður vinur, Jósef Skaftason
læknir, hefur kvatt eftir löng og
ströng veikindi. Jósef var einn af
okkar hópi, einn af eiginmönnum
kvenna sem áttu það sameiginlegt að
vinna við litningarannsóknir. Ára-
tugum saman höfum við hist og gert
okkur glaðan dag. Fljótlega mynd-
uðust sterk vinabönd, ekki síst milli
eiginmannanna, þrátt fyrir að þeir
kæmu úr ólíku umhverfi; læknir,
dýrafræðingur, efnafræðingur, sál-
fræðingur, múrari og ljósmyndari.
Bakgrunnur þessara manna kallaði
oft á fjörugar umræður en læknirinn
í hópnum, eðlisgreindur og rökfast-
ur, passaði ávallt uppá að allir næðu
tryggri lendingu færu menn á flug.
Jósef fór ekki hátt, en þessi hægláti,
yfirvegaði félagi okkar gat svo auð-
veldlega komið auga á broslegu hlið-
ar tilverunnar. Hann lífgaði upp á
þessar samverustundir og eigum við
öll ljúfar minningar um þennan hóg-
væra, skemmtilega mann. Þegar
hópurinn sótti þau Ellu heim, hvort
sem var í Hagaselið eða í Skorradal-
inn sinnti hann vel gestgjafahlut-
verkinu á sinn þægilega máta.
Okkur er sérlega minnisstætt
hvernig hann sinnti börnunum, ekki
þá síst Kamillu sem honum þótti svo
undur vænt um. Við fórum í ógleym-
anlegar gönguferðir, í berjamó og
sveppatínslu og svo leiddi hann hóp-
inn um æskuslóðir sínar í nágrenni
Hveragerðis. Jósef var áhugasamur
um stangaveiðar og seigur veiðimað-
ur þótt hann kærði sig kollóttan þó
enginn fiskur fengist, naut þess að-
eins að vera úti í náttúrunni.
Við sendum Ellu og Kamillu okkar
innilegustu samúðarkveðjur. Minn-
ing um góðan mann lifir.
Halla og Guðmundur,
Margrét og Kristján,
Sigurborg og Oddi, Ástrós
og Karl, Erla og Grétar.
Gaman hefði verið að kynnst Jósef
áður en barátta hans við drekann
byrjaði. Jósef beitti sér af alefli í
þessari baráttu og vann dýrkeyptan
sigur í fyrstu atrennu þó helsærður
væri.
Æðruleysi einkenndi hans tilveru,
jafnt sem læknis annarra, í þeirra
baráttu við sjúkdóma og vanlíðan, og
með þátttöku í lífi fjölskyldunnar
heima og heiman. Hann vissi ná-
kvæmlega hvar hann stóð og tók því
með jafnaðargeði. Aldrei heyrðist
Jobba, eins og hann var alltaf kall-
aður, hrjóta af vörum orð styggðar
eða kvörtunar í annarra garð.
Kynni okkar vöruðu ekki í mörg
ár. En alltaf var gaman að tala við
Jobba, í gönguferðum eða matarboð-
um, hann var fróðleiksbrunnur um
alla ættfræði og persónusögu og
naut þessa áhugamáls síns í ríkum
mæli. Aldrei kom maður að tómum
kofanum hjá Jobba þegar slík mál-
efni bar á góma, oft áttum við karl-
arnir skemmtilegar samræður um
slík mál á gönguferðum, þegar syst-
urnar spúsur okkar voru komnar
langt á undan okkur eitthvað út í
móa.
En enginn má sköpum renna, bar-
áttan við drekann harðnaði með ár-
unum, Jobbi hætti reglulegri vinnu
vegna heilsubrests, þrekið dvínaði
hægt og hægt og hann þurfti æ oftar
að leita til sjúkrahússins. Síðasta ár
var honum og fjölskyldunni erfitt.
Jósef Skaftason var ein af kyrr-
látum hetjum hversdagslífsins sem
svo sjaldgæfar eru í dag. Hans verð-
ur saknað af vinum og vandamönn-
um. Jósef hefði ekki lengi haldið út
stríðið gegn drekanum án félaga.
Kona hans Elín stóð við hlið hans öll
erfiðleikaárin, fram til síðustu orr-
ustu sem nú er yfirstaðin. Þau hjón
urðu þeirrar ánægju aðnjótandi að
dóttir þeirra Kamilla lauk lækna-
prófi fyrir nokkru og mun nú bera
áfram fána föður síns. Þær mæðgur
eiga samúð okkar alla.
Jónas, Kristín Erna,
Guðmundur og Guðrún Erna.
Á fyrstu árum heilsugæslustöðva í
Reykjavík réðst Jósef til starfa sem
læknir á heilsugæslustöðina í Asp-
arfelli, sem síðar varð Heilsugæslan
Efra-Breiðholti. Hann kom þangað
strax við stofnun stöðvarinnar 1. júní
1978 ásamt konu sinni Elínu, sem
starfaði þar sem meinatæknir þar til
rekstri rannsóknarstofunnar var
breytt og hann færður í hendur
Landspítalans. Jósef hafði áður
starfað í fjögur ár við heilsugæsluna
á Ólafsfirði, þá nýkominn frá námi í
heimilislækningum í Bandaríkjun-
um. Mikil bjartsýni ríkti um hlutverk
og framtíð heimilislækninga á þess-
um árum. Þeir læknar sem tóku til
starfa í höfuðborginni höfðu mikinn
metnað í að sýna fram á að heilsu-
gæslan væri þjónustuform sem ætti
ekki síður heima þar en í dreifbýli.
Jósef gekk til allra verka á stöð-
inni þótt hann ætti við heilsubrest að
stríða, sem háði honum nokkuð.
Jósef var maður meðalhár vexti,
grannur og stæltur. Hann hafði létta
lund og og húmor. Jósef var stál-
minnugur og mátti fletta upp í hon-
um varðandi gamlan menntaskóla-
lærdóm sem virtist ekki fenna yfir
hjá honum eins og okkur hinum.
Einkum var hann sleipur latínumað-
ur og sá um að læknisfræðiheiti
væru beygð eftir latneskri málfræði
en ekki látin lúta beygingarsnauðum
enskum áhrifum.
Jósef lét af störfum í Efra Breið-
holti fyrir aldur fram vegna veikinda
sinna árið 2002.
Var hans sárt saknað af mörgum
sjúklinga sinna og samstarfsfólki.
Við þökkum honum samfylgdina
og vottum Ellu og Kamillu samúð
okkar.
F.h. starfsfólks Heilsugæslunnar í
Efra-Breiðholti
Þórður G. Ólafsson.
Jósef eða Jobbi er um margt
minnisstæður maður. Hæglátur
maður og rólyndur. Með sitt dökka
hár og sterku andlitsdrætti ríkti yfir
honum allt að því magísk ró, þar sem
hann sat og hlustaði á okkur hin rök-
ræða daginn og veginn. Dægurmál-
in.
Við fjölskyldan kynntust Jobba
fyrir hartnær 15 árum, þegar Kristín
mágkona hans og faðir minn tóku
saman og upp úr því hittumst við
fjölskyldurnar iðulega hjá pabba og
Stínu. Þær eru ófáar stundirnar sem
við áttum saman við borðstofuborðið
í Búðargerðinu, þar sem við nutum
Arnarbælislaxins eða íslenska
lambakjötsins með líflegum um-
ræðum og kannski dreitli af hrúta-
berjalíkjör með eftirréttnum. Dreitli
í tímans glas.
Þrátt fyrir hæglátt fas fannst
fljótt að þarna var enginn aukvisi á
ferð, heldur maður sem kunni að
fara vel með skoðanir sínar. Kímni-
gáfan var heldur aldrei langt undan.
Þegar litið er um öxl, lifir þó aðallega
einlæg greiðvikni hans í minning-
unni, þessi allt of sjaldséða mann-
gæska sem eflaust hefur hvergi notið
sín betur en í störfum Jobba sem
læknir.
Síðustu árin dró smám saman af
Jobba af völdum þess meins sem
hafði háð honum. Það var eins og
hann hyrfi hægum skrefum undir
þreytuhjúp. Þennan sjúkdóm tókst
hann á við af ærðuleysi, þótt eflaust
hafi hann fallið Jobba þyngra í skaut
en nokkurt okkar hinna gat grunað.
Aldrei kveinkaði hann sér þó, þótt
örlögin hafi ætlað honum það erfiða
hlutskipti, sem þessi sjaldgæfi sjúk-
dómur lagði á hann síðustu æviárin.
Eftir stendur minning um einstak-
an mann, góðan dreng.
Blessuð sé minning þín.
Ellu og Kamillu vottum við okkar
einlægu samúð.
Helga, Kristinn og börn.
Flatahraun 5a • www.utfararstofa.is
Vaktsími: 565 5892 & 896 8242 • Sólarhringsvakt
Komum heim til aðstandenda ef óskað er
ÚTFARARSTOFA HAFNARFJARÐAR
Kistur • Krossar • Sálmaskrár • Duftker • Blóm • Fáni • Gestabók • Erfidrykkja • Prestur
Kirkja • Legstaður • Tónlist • Tilkynningar í fjölmiðla • Landsbyggðarþjónusta • Líkflutningar
Suðurhlíð 35 Fossvogi • www.utforin.is
Vaktsími: 581 3300 & 896 8242 • Sólarhringsvakt
Komum heim til aðstandenda ef óskað er
Bryndís ValbjarnardóttirSverrir Einarsson
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Það sem hafa ber í huga varðandi andlát og útför
Hermann Jónasson Yvonne Tix
✝
Hjartkær móðir okkar, dóttir, systir og mágkona,
RAGNHEIÐUR HILDUR SKARPHÉÐINSDÓTTIR,
Rúrý,
Njörvasundi 33,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum við Hringbraut laugardaginn
1. nóvember.
Útförin fer fram frá Dómkirkjunni þriðjudaginn
11. nóvember kl. 15.00.
Hildur Imma Gunnarsdóttir,
Anna María Ingadóttir,
Hildur Ágústsdóttir, Skarphéðinn Valdimarsson,
Ragna Dúfa Skarphéðinsdóttir, Guðmundur Kjalar Jónsson,
Ágúst Skarphéðinsson,
Jóhann Þröstur Skarphéðinsson.
✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir og afi,
EINAR PÁLMASON
skipstjóri
frá Snóksdal,
Sóltúni 5,
Keflavík,
lést á Landspítalanum við Hringbraut sunnudaginn
2. nóvember.
Útför fer fram frá Keflavíkurkirkju fimmtudaginn
6. nóvember kl. 14.00.
Jarðsett verður í Snóksdal laugardaginn 8. nóvember.
Blóm og kransar vinsamlega afþakkaðir, en þeim sem vildu
minnast hans er bent á krabbameinsdeild Landspítalans.
Jóhanna Auður Árnadóttir,
Árni Jens Einarsson, Júlíana Guðrún Júlíusdóttir,
Erna Pálmey Einarsdóttir, Kristgeir Arnar Ólafsson,
Ólafur Oddgeir Einarsson, Ólína Þuríður Lárusdóttir
og barnabörn.
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
ANNA ELÍSDÓTTIR,
Þórustíg 13,
Njarðvík,
lést á heimili sínu mánudaginn 3. nóvember.
Útförin verður auglýst síðar.
Fyrir hönd aðstandenda,
Helga Guðmundsdóttir, Reynir Guðsteinsson,
Elís Guðmundsson, Jenný Johansen,
Ágústa Guðmundsdóttir, Sigurjón Torfason,
Esther Guðmundsdóttir, Walter Leslie.