Morgunblaðið - 05.11.2008, Page 28

28 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 5. NÓVEMBER 2008
Elsku afi.
Ég vissi að það væri
ekki allt með felldu
þegar ég leit á símann
minn eftir langan vinnudag og sá að
ég hafði misst af 11 símtölum frá
pabba. Með símann í hendinni leiddi
ég skjálfandi hugann að því hvað gat
hafa komið upp á. Í þeim hugleiðing-
um hringir pabbi í tólfta sinn og segir
mér að þú, Ívar afi minn, værir farinn
yfir í annan heim. Heim sem ég trúi
að þér líði betur í en á lokasprettinum
í þessum.
Á meðan ég sat með Signýju í dag
þar sem við rifjuðum upp okkar inni-
legustu gleðistundir með þér þá voru
okkur báðum efst í huga þessar
fyrstu sekúndur í hvert skipti sem við
hittumst. Við fylltumst af einhverri
vellíðan sem líkja mætti við fyrstu
daga nýs sumars þegar hlýna fer í
lofti og sólin hættir að vera feimin.
Þú bjóst yfir einhverjum sjarma sem
ekki er hægt að lýsa með orðum. Ég
man svo vel þegar við bjuggum á
Jörfabakkanum og ég sá þig koma út
úr undirgöngunum á leið í heimsókn
til okkar. Þá var ég að reyna að hjóla
án hjálpardekkja og var alveg að tak-
ast það þegar þú birtist. Ég henti frá
mér hjólinu og hljóp af stað. Vinum
Ívar Reynir
Steindórsson
✝ Ívar ReynirSteindórsson frá
Teigi fæddist í
Reykjavík 5. febr-
úar 1942. Hann lést
á Landspítalanum
fimmtudaginn 16.
október síðastliðinn
og fór útför hans
fram frá Hjalla-
kirkju 24. október.
mínum fannst alltaf
skrítið að ég vildi þjóta
inn úr sólinni og væri
tilbúin til að yfirgefa
miðjan leik í hvert sinn
sem Ívar afi kom í
heimsókn. Við eigum
eftir að sakna sjarm-
ans og hlýjunnar í aug-
unum þínum.
Vertu, Guð faðir, faðir minn,
í frelsarans Jesú nafni,
hönd þín leiði mig út og inn,
svo allri synd ég hafni.
Höndin þín, Drottinn, hlífi mér,
þá heims ég aðstoð missi,
en nær sem þú mig hirtir hér,
hönd þína eg glaður kyssi.
Dauðans stríð af þín heilög hönd
hjálpi mér vel að þreyja,
meðtak þá, faðir, mína önd,
mun ég svo glaður deyja.
Minn Jesús, andlátsorðið þitt
í mínu hjarta eg geymi,
sé það og líka síðast mitt,
þá sofna eg burt úr heimi.
(Hallgrímur Pétursson.)
Guð geymi þig og englarnir verndi
þig, elsku afi.
F.h. Tótabarna,
Íris Þórarinsdóttir.
Hann kom heim til okkar í Aust-
urgerðið og var svo gjafmildur að
maður hafði aldrei kynnst öðru eins.
Ég hélt reyndar lengi vel að Íbbi
frændi ætti peningaprentsmiðju.
Hann sat í eldhúsinu með gítar í
fangi, söng og lék. Hann sagði sögur
og hló á við þrjá. Gleðin var tak-
markalaus og útgeislunin var þess
eðlis að undrun vakti. Brosið alltaf
svo hlýtt og glettnin alltaf til staðar.
Þótt við frændurnir ættum aldrei
því láni að fagna að vera sammála í
pólitík og þótt okkur lánaðist aldrei
að deila aðdáun á ráðamönnum, þá
vissi ég alltaf að ég átti Ívar frænda
sem bandamann í einu og öllu. Jafn-
vel þegar á fótboltavöllinn kom og
harðasti stuðningsmaður Skaga-
manna skein úr andliti Ívars, þá átti
hann það til að óska okkur Blikum til
hamingju með sigurinn. Við frænd-
urnir sameinuðumst í eilífri aðdáun
okkar á rokki, lífsgleði og Manchest-
er United. Og svo áttum við það sam-
eiginlega mottó í lífinu að standast
allt nema freistingar.
Nú húmar að í hinsta sinn
er harpa lífsins þagnar
og fegurðinni fagnar
hinn frjálsi hugur þinn.
Nú húmar að í hinsta sinn,
þér heilsar nóttin dimma.
Er endar gangan grimma
er gott að komast inn.
Nú húmar að í hinsta sinn
um heiminn vegir þrengjast.
Er lífsins skuggar lengjast
þú lofar Drottin þinn.
Nú húmar að í hinsta sinn
en heimsins ljós þig seiðir
og eilíft alvald leiðir
þig upp í himininn.
(K.H.)
Ég kveð í dag þann frænda minn
sem gaf mér svo mikla gleði. Það var
nóg að vita af honum og þá fór hlýja
um hjartað. Þannig ætla ég að hafa
það áfram – það verður nóg fyrir mig
að vita af því að Ívar frændi hafi verið
til og um hjarta mitt fara unaður og
hlýja.
Á landsleik var sama þótt Ísland
væri nokkrum mörkum undir – á
besta stað í stúkunni sat Ívar frændi
og öskraði: – Áfram Íslendingar, þið
eigið leikinn!
Þessi orð skrifa ég fyrir hönd fjöl-
skyldu minnar og við eigum þá ósk
heitasta að allir aðstandendur Ívars
finni andlegan stuðning við fráfall
þessa merkilega manns. Hann var
dásamlegur maður og minning hans
mun lifa.
Kristján Hreinsson, skáld.
Hetjulegri baráttu er lokið. Ívar
vinur okkar er farinn á vit feðra sinna
en eftir er stórt skarð sem ekki er
hægt að fylla. Vissulega milda allar
góðu minningarnar söknuðinn. Við
munum fyrst eftir Ívari sem yngsta
barni stórfjölskyldunnar á Teigi á
Seltjarnarnesi. Ívar ólst upp í góðu
atlæti í stórum og mjög uppátækja-
sömum systkinahópi. Strax á ung-
lingsárunum lá leið hans á sjóinn,
fyrst sem messagutti á fraktskipi,
síðan á togurum og svo var hann
lengi á bátaflotanum. Sjómannslífið á
þessum ungdómsárum Ívars og ann-
arra einkenndist oft af hörkuvinnu
úti á sjó en síðan var slegið í gleðskap
þegar í land var komið og þar kunni
hann við sig, alltaf hrókur alls fagn-
aðar og til í ýmislegt, spilaði á gítar
og söng Elvis Presley með miklum
tilþrifum.
Kynni okkar Ívars hófust þegar
hann flutti á Hellissand árið 1965 og
fór svo stuttu seinna að bera víurnar í
stúlku í Ólafsvík, Sólveigu Jóhannes-
dóttur sem átti son með bróður Sig-
urlaugar, Ólaf Björn. Eignuðust þau
svo Rúnar og Kolbrúnu saman. Þau
bjuggu í Ólafsvík þar sem Ívar stund-
aði nánast alfarið sjóinn en árið 1988
var stefnan sett á Kópavog og þá vor-
um við svo heppin að fá þau í ná-
grennið. Síðan höfum við notið góðs
af.
Við fórum karlarnir að vinna sam-
an á Nýju-Sendibílastöðinni, það var
fjörugur og skemmtilegur tími. Ívar
var eldfljótur, með lipurð sinni og
léttleika, að koma sér í fasta vinnu og
átti m.a. langt og farsælt samstarf
hjá Sláturfélagi Suðurlands. Ekki
minkaði fjörið þegar Rúnar sonur
hans kom á stöðina líka. Mikil og ein-
læg vinátta var með okkur alla tíð,
það er svo margs að minnast sem við
getum yljað okkur við. Við fórum í
margar ferðir saman, aðallega til
Spánar. Ívar féll svo vel inn í um-
hverfið að hann hafði stundum á orði
að það væri nokkuð til í því að hann
hlyti að hafa lifað í fyrra lífi á Spáni.
Við ráðum ekki för okkar í lífinu
nema að litlu leyti, það er almættið
sem ræður og við verðum að taka því.
Heilsu Ívars fór að hraka fyrir um
þremur árum, jafnvel fyrr en þrátt
fyrir erfiða sjúkdóma og hvert stórá-
fallið á fætur öðru þá var það með
ólíkindum hvað hann var alltaf fljótur
að komast aftur til meðvitundar og
þá blasti framtíðin við. Fregnin um
andlát hans kom nokkuð snöggt
vegna þess að daginn áður lögðum
við á ráðin um hvað við ætluðum að
gera næsta sumar, fara til Spánar.
Hann vissi að hann væri veikur en
batinn var alltaf rétt að koma. Við
vorum þó fyrir löngu búin að átta
okkur á því að hann hafði alveg ein-
staka kjölfestu sér við hlið. Hann
hafði Sollu sína, börnin og síðast en
ekki síst barnabörnin, þau voru líf
hans og yndi. Hann var einstaklega
góður og skemmtilegur afi.
Við viljum þakka einlæglega fyrir
samferðina með Ívari.
Elsku Solla og aðrir aðstandendur.
Við sendum ykkur okkar dýpstu
samúðarkveðjur við fráfall góðs
drengs og biðjum Guð að varðveita
ykkur og styrkja.
Sigurlaug og Ingi Dóri.
Meira: www.mbl.is/minningar
Íbbi Steindórs, fimmta febrúar,
fjörutíu og tvö, Teigi á Nesi. Þetta
var það fyrsta sem Ívar Steindórs-
son, Íbbi, sagði við mig. Það var í
upphafi vetrarvertíðar, um borð í
Valafellinu frá Ólafsvík. Ég, óharðn-
aður unglingur að byrja til sjós og
kvíðinn því sem framundan var. Gekk
hræddur mjóan ganginn í átt að mat-
salnum. Skyndilega birtist óvenju
fríður og geðþekkur maður, rétti
fram höndina og sagði: Íbbi Stein-
dórs, fimmta febrúar, fjörutíu og tvö,
Teigi á Nesi. Ljóst var að við þennan
mann þurfti ég ekki að vera feiminn
og ekki hræddur. Sá strax að Íbbi
Steindórs var fínn gaur. Það mat mitt
var rétt.
Það var merkilegt samfélag um
borð í Valafellinu. Jónas skipstjóri
var einkar geðþekkur maður, kunni
sitt og sýndi það hávaðalaust, Erling-
ur sonur hans var stýrimaður og
hamhleypa til vinnu, kröfuharður og
fylginn sér, harðastur við sjálfan sig,
Einar fyrsti vélstjóri launfyndinn og
skemmtilegur, Íbbi kokkur var fljót-
astur að svara, orðheppinn, uppá-
tækjasamur og skemmtilegastur.
Ívar Steindórsson var breyskur
maður. Þegar sá gállinn var á honum
vissu það allir. Okkar maður fór ekki
með veggjum. Hvort sem hann var
edrú eða ekki var hann áberandi.
Fallegur, hreykinn og bar sig þannig
að allir sáu.
Eftir að hafa kynnst köllunum á
Valafellinu, sem voru ekki svo gaml-
ir, nema í augum unglingsins að
sunnan, myndaðist vinátta. Fyrst við
Íbba og mest við Íbba. Og við Sollu,
konuna hans Íbba. Merkileg hjón.
Húsið þeirra stóð öllum opið. Fullt af
kátínu og fjöri. Orðaleikir, orð-
heppni, húmor, húmor af bestu gerð,
hlátur, sönn vinátta, væntumþykja,
elskulegheit. Sandholt 15 var ekki
stórt hús. En í því rúmaðist fimm
manna fjölskylda, fastagestirnir; ég
og Bjössi og Gvendur heitinn Tu.
Ég og Bjössi komum oft til Íbba og
Sollu. Oftast af því okkur langaði eða
þurftum, en stundum var Ólafur
Björn sendur eftir okkur og okkur
sagt að koma í mat. Það voru góðir
sunnudagar.
Svo færðust árin yfir. Hver fór sína
leið. Ég mína og Íbbi og Solla sína.
Samt vissum við alltaf hvert af öðru. Í
gegnum Bjössa eða Rúnar fékk ég
fréttir af Íbba síðustu árin. Vissi um
veikindin. Nú hafa þau tekið hann.
Að lokum vil ég þakka Íbba djúpa
vináttu og einstaklega skemmtileg og
gefandi kynni. Solla mín, þinn þáttur
í lífi vinar míns var svo sannarlega
stór. Þér á ég líka mikið að þakka.
Víst er að þú gerðir mér vistina í
Ólafsvík léttari. Það var ekki ónýtt að
eiga þig að þegar kalt var og óþrosk-
aður unglingur var langt að heiman.
Ég votta ykkur öllum, aðstandend-
um Ívars, þeim sem ég þekki og eins
hinum, mína dýpstu samúð við brott-
hvarf hans.
Sigurjón M. Egilsson.
         
 
   

    
 
    
     
     

       ✝
Ástkær eiginmaður, faðir, tengdafaðir og afi,
TÓMAS BJÖRN ÞÓRHALLSSON
pípulagningameistari,
Forsölum 1,
Kópavogi,
lést mánudaginn 3. nóvember á Landspítalanum
við Hringbraut.
Útförin fer fram frá Kópavogskirkju þriðjudaginn
11. nóvember kl. 15.00.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á Krabba-
meinsfélagið eða Sunnuhlíðarsamtökin.
Kristjana Sigurðardóttir,
Helga Tómasdóttir, Herbert Már Þorbjörnsson,
Halla Tómasdóttir, Björn Skúlason,
Harpa Tómasdóttir, Haraldur Helgi Þráinsson,
Kristjana Ýr Herbertsdóttir, Helgi Már Herbertsson,
Tómas Bjartur Björnsson, Auður Ína Björnsdóttir,
Unnur Helga Haraldsdóttir.
✝
Elskuleg móðir okkar og tengdamóðir,
GUÐLAUG ÓLAFSDÓTTIR,
lést þriðjudaginn 4. nóvember á hjúkrunarheimilinu
Skógarbæ.
Lára M. Gísladóttir, Halldór J. Guðmundsson,
Dagný Ó. Gísladóttir, Ragnar Tómasson,
Helga J. Gísladóttir, Sigurgeir Sigurjónsson,
Guðrún G. Þórarinsdóttir,Kristján Þórðarson,
Vilborg Þórarinsdóttir, Sigmundur Örn Arngrímsson.
Útfararþjónustan ehf.
Stofnað 1990
Símar: 567 9110 & 893 8638
www.utfarir.is • runar@utfarir.is
Alhliða útfararþjónusta
Rúnar
Geirmundsson
Sigurður
Rúnarsson
Elís
Rúnarsson
Þorbergur
Þórðarson
Elsku mamma og
tengdamamma.
Við viljum þakka fyr-
ir allar góðu stundirnar sem við áttum
saman. Áður en þú veiktist keyrðum
við þig heim í sveitina þína og þú hafð-
ir svo gaman af því. Á heimleiðinni
fengum við okkur ís á Hvolsvelli.
Þegar þú lagðist inn á spítala kom-
um við til þín daglega og þar varst þú
að hjálpa öðrum þó að þú hefðir varla
þrek til þess. Svona varst þú bara
elsku mamma og tengdamamma.
Guð blessi minninguna þína.
Ómar og Elín Björg.
Elsku tengdamamma. Það er sárt
að kveðja þig. Okkar leiðir lágu sam-
an fyrir um 30 árum þegar ég 18 ára
✝ Ágústa KristínÞorvaldsdóttir
fæddist í Kirkju-
landshjáleigu í A-
Landeyjum 5. ágúst
1935. Hún varð
bráðkvödd á heimili
sínu aðfaranótt 12.
október síðastliðins
Útför Kristínar
fór fram frá Selja-
kirkju 22. okt. sl.
kom til að heimsækja
stelpuna sem ég hafði
kynnst í síldinni. Þið
hjónin tókuð vel á móti
mér og gerðuð æ síðan.
Oft komuð þið til okkar
í sveitina og hjálpuðuð
þið okkur við
hin ýmsu störf á
meðan þrek leyfði.
Útilegurnar urðu
nokkrar ferðir í Þjórs-
árdalinn og vestur á
Patró og ein ferð austur
á Mýrar.
Elsku tengda-
mamma. Hinar minningarnar ætla ég
að hafa fyrir mig og kveð þig með
tveimur erindum eftir Guðmund Guð-
mundarson.
Ástarþakkir! – Þú varst stór og göfug,
þú varst laus við tildur, glys og prjál.
Sérhver var þín hugsjón þung og höfug
há og fögur, – viðkvæm lund og sál.
Þú ert frjáls, sem frelsi unnir lengi,
frelsi systra þinna. – Sofðu rótt!
Englar drottins sterka gígju strengi
stilli við þitt hjarta. – Góða nótt
Kveðja.
Þinn tengdasonur,
Friðrik.
Kristín
Þorvaldsdóttir