Skinfaxi - 01.10.1927, Blaðsíða 2

SKINFAXI
98
Eins og Reinhard Prinz sagði í grein í Lesbók Morg-
unblaðsins i fyrra, er þýska ungmennabreyfingin mót-
niælalireyfing, andmæli, bylting. Hún er liróp æsku-
mannanna, mótmæli þeirra gegn doðanum og svefnin-
um, sem fau-ðist yfir þýsku þjóðina undir síðustu alda-
mót, svefninum, sem auðsöfnun og sljóvgun og stirðn-
un siðgæðisvitundarinnar ollu. Hún er andmæli æsk-
unnar gegn efnisbyggjunni, sem svifti lífið öllu því feg-
ursta, sem það á til. Hún er heróp æskunnar gegn lág-
lendingahugsunarhættinum, sem var búinn að gagn-
sjn-a alt andlegt og listrænt Hf þjóðarinnar.
Svo kom styrjöldin mikla og liræðileg eymdarár að
lienni lokinni. A þessum reynsluárum opnuðust til fuLLs
augu æskunnar fyrir ldutverki sínu.Hún sá þá, að benn-
ar beið barátta upp á líf og dauða; barátta fyrir anda
æskunnar, barátta gegn öllum þeim máttarvöldum,
sem vilja þurka út persónuleikann, einstaklingseðlið og
steypa alla í sama móti.
Die Wandervögel — farfuglarnir svonefndu — voru
fyrsti vísirinn til þessarar máttugu hræringar, sem nú
hefir gagntekið þýska æskulýðinn. Farfuglarnir voru í
upphafi fáir, umkomulitlir unglingar. En þeir vildu
mikið og hræddust enga örðugleika. peir hristu af sér
fjötra tískunnar og buðu öllum boðuni vanans byrginn.
J>eir leituðu hins innra frelsis og vildu engum öðrum
lögum fúta en Jögum æskunnar. Lögmálstöflum liðna
timans vörpuðu þeir fyrir björg og brutu þær — og
liéldu svo einir síns liðs út i lífið!
J>eir lmeyksluðu marga, þessir ungu rnenn. Mönnum
þótti þetla hin mesta óhæfa, er þeir frömdu. Aldrei
fyr liöfðu menn vitað það, að ungir menn og konur færu
saman langar gönguferðir á n umsjónar og eftirlits
foreldra eða kennara. Og svo bættist það við, að þeir
þverskölluðust við boðum tískunnar um klæðaburð
og klæddust eins og þeim sjálfum lilíaði best. Og —-