Skinfaxi - 01.10.1927, Blaðsíða 4

100
SKINFAXI
sem æskan var komin í og þá miklu eymd, er hún átti
við að búa. Rangar uppeldisaðferðir liöfðu lamað þrótt
hennar i uppvextinum og svift hana möguleikanum til
eðlilegs, óþvingaðs vaxtar og þroska. „Mentun“ hennar,
ef mentun skyldi kalla, var öll sótt í bækur! Tískan í
hugsunarhætti, klæðaburði og allri framgöngu liafði
kæft í lienni alla
framsókn og deytt
margt af því besta,
sem hún hjó yfir.
Hún var slitin úr öllu
sambandi við náttúr-
una. Lífi sínu lifði
hún í spiltu lofti og
muggu samkvæmis-
salanna, gildaskál-
anna, verslana og
skrifstofa, eða hún
varð að hýrast i
>kröltandi verksmiðj-
um í kolareyk iðn-
áðarborganna.
En nú var nýtt líf
valiið. Æskan fann
sig sjálfa aftur. Hug-
reifir kvöddu æsku-
mennirnir götur stór-
borganna og héldu út
í skóga og upp til fjalla. par fundu þeir sjálfa sig. Við
fossnið í gljúfrum háfjallanna vaknaði sjálfsvitund
þeirra. Niðri á láglendinu, i borgunum, höfðu þeir
verið flokkaðir niður og metnir eftir prófeinkunnum,
stöðu foreldra sinna, klæðaburði og ytri siðvenjum.
En hérna, úti í frjálsri náttúrunni, var annar mæli-
kvarði lagður á þá. Hér voru þeir dæmdir eftir þvi
einu, h v e r j i r þeir sjálfir væru. Hér var alt
Kvöld.