Skinfaxi - 01.10.1927, Blaðsíða 7

SKINFAXI
103
straunihvörfum í pýskalandi og er orðin einhver þrótl-
mesta trúarlega hræringin, sem nú fer uni hið nýja
pýskaland.
I þýsku ungmennafélögunum standa piltar og stúlk-
ur hlið við hlið. pau berjast saman að sama marki og
þau ferðast saman — þvert ofan i lög og tísku „bétra“
fólksins svokallaða. En samlif þessara æskumanna og
-kvenna er hreijit og óþvingað. pau liafa þó lög, þótt
ekki séu það lög „horgarans“ — það eru lög liinnar
lieilbrigðu æsku, óskráð lög en sterk. pað eru þau lög,
sem æskan sjálf hefir sett sér og herst fyrir og bcr
virðingu fyrir.
En þeir, sem standa fyrir utan, almenningur og dag-
blöðin, sem aftur bergmála liann — skilja þetta ekki
og fordæma það af því að þau skilja það ckki og telja
þetta að eins vera öfga, heimsku og brot á borgaralegu
velsæmi.
Hugsunarháttur og barátta æskunnar kemur þó, ef
til vill, hvergi skýrar og betur fram en í landnámsstarfi
hennar. Hiui vill nema landið að nýju, vill leiða æsku-
mennina út úr ys og skarkala stórborganna, út í þeirra
eigið land, þar sem þeir geti vaxið og lifað í samræmi
við liugsjónir sínar og náttúruna. par hjálpar hönd
hendi. Með samvinnu og samhjálp reisa þeir hús sin
og jjrýða og rækta landið i kring um þau. Landnámið
sem er enn á byrjunarstigi á vonandi eftir að vaxa
mikið og flytja þýsku þjóðinni ómetanleg verðmæti,
andleg og efnaleg.
pessi ungmennahreyfing, sem jeg liefi nú leitast við
að lýsa, er borin upp af a n d a, en ekki skipulags-
bundnum félagsskap. Að vísu er til í pýskalandi mesti
sægur af ungmennafélögum. En ungmennahreyfingin
yrði ekki langlíf, ef hún ætti að eins að styðjast við fé-