Skinfaxi - 01.10.1927, Blaðsíða 27

SKINFAXI
123
margar, meinsemdir, sem nauðsynlegt er að skera eða
skafa hurt, ei' vel á að fara.
Hér verður minst á eina þeirra.
„Viljir þú að marki, Islendingur, fá ást á landinu
þinu, þá blaðaðu í æfi þess og kyntu þér all það, sem
þar er skrifað af mentun og athöfnum feðra þinna.“
pannig fórust „Fjölnismönnum“ orð. peir skildu það,
sem íslendingum liefir ekki skilisl þann dag í dag, að
hver sá, sem lesið hefir sögu þjóðar vorrar með gaum-
gæfni og af skilningi, hlýtur að vera góður Islending-
ur, ef hann er ekki hreinn og heinn sálarkrypplingur,
tilfinningalaust dauðyfli. petta hafa allar menningar-
þjóðir skilið, nema Islendingar: að ekkert er eins lík-
legt til að gera menn að ættjarðarvinum eins og það,
að þekkja sögu þjóðar sinnar. ]>ess vegna hafa allar
menningarþjóðir, að Islendingum einum undanteknum,
sett tungu sina og sögu i öndvegið, Iivar sem um eitt-
hvert nám hefir verið að ræða.
Og þó gætum vér, íslendingar, húist við enn þá betri
árangri af söguþekkingunni heldur en flestar aðrar
þjóðir, ai' þvi að vér eigum íslcndingasögurnar. Háleit-
ari og fegurri lífsskoðun en kemur fram i sunnun
Eddukvæðunum er ekki til. Betri fyrirmyndir i þvi,
sem göfugast er talið í heiminum, í þjóðrækni, i ætl-
jarðarástinni, i hugprýði, í þreki, í jjolgæði, í vináttu,
i trygð, en sumar af söguhetjum Islendingasagnanna,
eru ekki til.
Maður gæti þess vegna vænst þess, að jæssir miklu
fjársjóðir væru ekki látnir ónotaðir. Maður gæti vænst
þess, að 'börnin væru látin drekka í sig andann úr þeim
ineð móðurmjólkinni. Maður gæli vænst þess, að mikil
áhersla væri lögð á það i barnaskólum vorum, að kenna
börnunum að skilja íslendingasögurnar, og kenna þeim
að meta ]?ær að verðleikum. Maður gæti enn fremur
búist við þvi, að þjóð, sem á alla framtíð sina undir
þvi, að þegnar hennar séu þjóðræknir menn, léti ekki