Skinfaxi - 01.10.1927, Blaðsíða 12

108
SKINFAXI
að athuga, að efnið sé sem allx*a mest úr íslenskri ull,
þar sem nóg er lil af henni í landinu. ]>að væri mjög
öfugt og illa viðeigandi, einkum til sveita, að kaupa út-
lent garn til að veí’a úr það sem nota mætti eins vel úr
islenskri ull.
Talað hefir verið um að námsskeiðin í Reykjavík hafi
haft nxikið af efninu útlent. Einnig að ofið sé frekar
eftir ýmsum útlendum fyrirmyndum en íslenskum. En
það er fullvíst og kunnugt að prýðilegar íslenskar fyrir-
myndir eru til af ýmsum vefnaði. Geri eg fastlega ráð
fyrir að á þeinx námsskeiðum sem Heimilisiðnaðarfé-
lagið kann að halda, verði gerð gangskör að þessu. Segi
eg þetta því meira lil hendingar, þar sem ungmennafé-
lög (eða aðrir i sveit) efna til slikra námsskeiða.
Kappkosta ætti að vefa sem allra flest af því sem
notað er bæði til fatnaðar og ýnxissa annara þarfa, t. d.
rúmteppi, gólfteppi, hekkjateppi (,,Divans“), horðdúka,
gluggatjöld, sessur o. m. fl.
í nokkuð af þessu verður að líkindum að fá útlent
efni, en velflest má þó gera á ýmsan máta úr íslenskri
ull. Hér í grend við mig hefir verið ofið stórt gólfteppi
úr íslenskri ull. Klæðir það stórt stofugólf. Finst mér
það í alla staði vænna en nokkurt útlent sem eg man
til.
Ekki má gleyma að sumur gamli íslenski skraut-
vefnaðurinn, salon, glit o. fl. er af svo ágætri gerð, vefn-
aðai-lagi, litasamvali og sniði að fyllilega stendur út-
lendu jafnfætis, er að þvi hin mest eftirsjá ef niður
fellui*.
I sambandi við veínaðinn er síst fjarri að minnast á
að litun og litasamval (litblöndun) hefir mikla þýð-
ingu. pvi hefi eg heyrt haldið fram í Reykjavik — og
um kent, að illa tækist að fá góðan lit og litun hér
— að fá yrði útlent band — eða senda lil litunar. Eg
veit ekki hversu mikið kveður að þessu. En undarlegt
má kallast að i gömlum íslenskum vefnaði, sem vai*