Skinfaxi - 01.10.1927, Blaðsíða 3

SKINFAXI
99
þeg'ar ol'an á alt þetla bættist nú líka það, að þeir fóru
eigin leiðir i trúarskoðunum!
petta, sem í fyrstu olli undrun og lmeyksli, er nú orð-
ið daglegt 'brauð. Ef til vill er þelta orðið of alment, af
því að aðeins lítill hluti æskumannanna sjálfra skilur
til fulls hvað þeir vilja og liver er þungamiðja málsins
og hvað það er i dýpsta eðli sínu, sem fekk æskulýðinn
til þess að rísa upp gegn foreldrum, kirkju og' skólum.
En þetta spor, sem farfuglarnir fyrstu stigu, varð
upphaf annars meira. Og styrjaldarárin færðu æsk-
unni ný viðfangsefni, nýjan þrótt, nýtt lif. Og lirær-
ingin, sem í upphafi var takmörkuð við horgarastéttina
eina, greip nú um sig og breiddist óðfluga úl til a 11 r a
stétta og festi þar rætur, ekki sísl meðal verkamanna,
ungmennanna í verksmiðjunum i iðnaðarhverfum stór-
horganna. Auk þessa mikilvæga atriðis, varð æskunni
það Ijósara nú en okkru sinni fyr, hverjir voru verstu
óvinir hennar og hvað næst lá fyrir. Hingað til liafði
hún barist gegn svefni og doða þjóðarinnar, en nú sá
hún nýja óvini á hverju leili, starfandi, atorkusama
óvini, sem dag og nótt nöguðu rætur þjóðlífsins. pessir
óvinir voru: stóriðjan (Stinnes), vélgengi vinnunnar
(Taylor, Ford), Mammon áfengisins, stéttarígurinn og
þjóðfélagsbágindin.
þessi nýju verkefni sameinuðu nú hugi tvístraðra
æskumanna og — kvenna, og urðu þeim sameiginleg
hvöt til sameiginlegrar haráttu að sameiginlegu marki.
p ý s lc a æ s k a n v a r n ú v ö k n u ð t i 1 f u 11 s,
t i 1 n ý s 1 i f s, s e m ekkerl v a 1 d f ær h u g a ð
o g s e m h v o r k i h r æ ð i s t e 1 d n é h 1 ó ð.
Nú vil eg í stuttu máli leitast við að skýra frá því
hvert er hið jákvæða takmark æskunnar þýsku.
pað verður að vísu ekki skilið til fulls, nema maður
um leið setji sér fyrir sjónir þá miklu niðurlægingu,