Skinfaxi - 01.10.1927, Blaðsíða 25

SKINFAXI
121
vanda, sem lengi á að standa, og við megum ekki tapa
því áliti, sem við þegar höfuin fengið. Við erum ábyggi-
lega ekki minni hæfileikum gæddir en margir aðrir
menn, bara ef við þroskum þá, og heitum þeim i rétta
átt. Við megum ekki láta það sannast að þjóðinni sé
að fara aftur, eins og sumir lialda fram. Sú skoðun
getur ekki fest rætur i Iiuga mínum, af þvi að mér
finst hún hvorki hygð á óhlutdrægni né grunduðum
hugsunum.
Að síðustu vil eg minnast á það, að eg álít að við
getur gert okkur starfið léttara og lifið skemtilegra, ef
við bindumst sterkum félagsböndum í bróðerni og kær-
leika, þar sem enginn starfar með hangandi hendi, held-
ur af fúsum og einbeittum vilja. Við þurfum að gera
heiminn bjartari og hetri, og breyta í lífsins sumar
dauðans vetri. Hugsanir okkar eiga að spretta upp af
því fegursla sem skráð hefir verið á íslenska tungu.
]?ólt ekki blási nú byrlega i baráítunni við náltúru-
öflin, þá getum við þegar byrjað á að reyna að hleypa
sólskini inn í hjörtu sem flestra, til að bræða þann ís,
sem öllum hafís er verri, og einnig göfga vorn innri
mann og glæða vel þann neista sem liggur inst. Við
skulum reyna að vanda framferði okkar og siðferði,
svo að lítl verði út á setjandi, og að við getum kinn-
roðalaust sagt það hvar sem er, hverjir við erum, og'
hvaðan.
Eg vil svo ekki orðlengja þetta frekar, af því að eg
veit að allir þeir sem hér eru staddir, unna sveitinni
sinni alls hins besta nú og æfinlega.
„Svo leggjum allir liönd á heimsbót þá,
sem hæst er sett á tímans stefnuskrá!
Og byrjum fyrst í vorum heimahögum
að hjálpa röðli að fjölga sólskinsdögum.
Er mannást tengist hreinni ættlands ást
hjá öllum landsins börnum, skal það sjást